ความเจ็บไข้ได้ป่วยนั้น มันมีมูลมาจากอะไรกันแน่ ?

ความเจ็บป่วยที่เป็นอยู่มากที่สุดในโลกนี้ ในเวลานี้
โดยเฉพาะจะเป็นโรคที่เกี่ยวกับกระเพาะอาหาร
และโรคเกี่ยวกับประสาท

โรคกระเพาะอาหารหรือโรคลำไส้เรื้อรัง
จะต้องมีมูลมาจากการที่มีโลหิตไปเลี้ยงสมองไม่เพียงพอ

การที่มีโลหิตไปหล่อเลี้ยงไม่พอ
ก็เพราะว่าคนคนนั้นมีความวิตกกังวล
มีความทรมานใจตัวเองมีความเดือดพล่านทางจิตใจ
จนโลหิตต้องไปเลี้ยงข้างบนคือสมองจนหมดสิ้น
ไม่พอที่จะเลี้ยงกระเพาะทำให้กระเพาะลำไส้ผิดปกติ
ไม่อาจทำหน้าที่ตนบ้าง

จึงเกิดเป็นโรคผิดปกติขึ้นที่ลำไส้กระเพาะ
นานเข้าก็เรื้อรัง

เมื่อคนเราเสียใจ
หมอจะรู้ได้ว่าไม่มีโลหิตไปเลี้ยงที่กระเพาะเลย

เมื่อเราโกรธ
จะไม่มีโลหิตไปเลี้ยงที่กระเพาะเลย

เมื่อเรามีความพิการทางจิตใจอยู่บ่อย ๆ
เราก็เป็นคนนอนไม่หลับและเป็นโรคเส้นประสาทอย่างที่ไม่อาจจะรักษาหาย
ได้และคนเราก็เป็นกันโดยมาก

เมื่อเรามีโรคกระเพาะอาหารหรือโรคประสาทเป็นเจ้าเรือนแล้ว
โรคอื่น ๆ ก็ตามมาอีกมากมาย


ถ้าคนมีจิตใจปกติ อาหารจะย่อยดี
เพราะว่าลำไส้ดีกระเพาะอาหารดี

พวกที่อยู่ป่าอยู่ตามเขาเป็นโยคี กินใบไม้เป็นอาหารได้
ก็เพราะเหตุว่ามีการย่อยอาหารดี เพราะจิตใจดี
คนเหล่านี้ไม่เป็นโรคกระเพาะ
ไม่เป็นโรคประสาท
ไม่เป็นโรคเบาหวาน
ที่ชาวบ้านกำลังเป็นกันอยู่ในขณะนี้เพราะว่าขาดธรรมะ

ข้อสำคัญที่สุดคือการขาดธรรมะ
ที่เป็นเหตุให้ตัดความยึดมั่นถือมั่นหรือตัดความวิตกกังวลนั่นเอง

ความวิตกกังวลนั่นคือกิเลสซึ่งเป็นเหตุให้เกิดโรคภัยนานาประการ



'ธรรมะในฐานะที่เป็นยาแก้โรค'
ท่านพุทธทาสภิกขุ