ครูคนหนึ่งชูกระดาษเปล่าให้นักเรียนทั้งห้องดู
กระดาษแผ่นนั้นเป็นสีขาวแต่มุมขวามีจุดสีดำอยู่จุดหนึ่ง
ครูถามว่า นักเรียนเห็นอะไรบ้าง
นักเรียนทุกคนบอกเห็นจุดสีดำครับ
ครูก็เลยถามว่า เธอไม่เห็นสีขาวของกระดาษบ้างเลยหรือ
นักเรียนไม่สังเกตหรือไม่สะดุดใจเพราะมันชัดเจนมากหรือธรรมดาเกินไปใช่ไหม
บางทีความชัดเจนก็พรางตา คือทำให้เราไม่เห็นเลย
อะไรที่มันชัดเจนอยู่กับเนื้อกับตัว หรือปรากฏต่อหน้าต่อตา
เรากลับไม่เห็นหรือไม่สังเกตหรือไม่ให้ความสนใจ
แต่จุดดำ ๆ เล็ก ๆ เรากลับเห็นชัดเหลือเกิน

ชีวิตเราจะว่าไป ก็เหมือนกระดาษแผ่นนี้แหละ
คือมีสีขาวเป็นส่วนใหญ่ แต่มันจุดเล็ก ๆ อยู่ไม่กี่จุด
แล้วเราก็เอาแต่จดจ่อหรือมองเห็นแต่จุดดำเหล่านี้
แล้วก็บ่นว่าชีวิตฉันทุกข์เหลือเกิน ๆ มีแต่ดำมืด
นี้เป็นเพราะไม่รู้จักมองสีขาวเสียบ้าง




พระไพศาล วิสาโล