โดยมากคนชอบเอาชนะคนอื่นทั้งนั้นแหละ มันถึงทุกข์อย่างไงล่ะ ไม่ชนะตนเองจะสบายเมื่อไหร่ จะเอาชนะคนอื่นก็ทุกข์เท่านั้นแหละ

เรื่องนี้คนเรียนข้ามไป เรียนสูง ๆ แล้วมันข้าม ไม่เรียนพอดี ไม่ถูกสิ่งที่พอดีก็ใช้ไม่ได้ ความดีก็เหมือนกัน โยมจะเอาดี ๆ ๆ ๆ ต้องให้ดีพอดีนะถึงจะดี ถ้าดีเกินไปละก็มันจะร้าย

อายุก็เหมือนกัน อยากได้ยืน ๆ นาน ๆ จะดีมั้ย
เออ..ให้อายุมั่นขวัญยืน อาตมาป่วยก็มาขอให้หลวงพ่ออายุยืนถึงร้อยสองร้อยปี อืม...อย่ามาดูถูกพระเลย มาแช่งพระทำไมเล่า เห็นคนแก่ ๆ มั้ยนั่น ไปไม่ได้ต้องนอน กินข้าวก็ไม่ได้ อาตมาว่าจะมีประโยชน์อะไร ถ้าอยู่นาน ๆ แล้วสบายก็ดีซิ อายุมาก ๆ มันช่วยเจ้าของไม่ได้ จะดียังไง ความรักพ่อแม่ของลูกหลานก็พิถีพิถันประเดี๋ยวประด๋าวเท่านั้น ปรนนิบัตินะ ถ้าป่วยนาน ๆ ๕-๖ ปี จะตายก็ไม่ตาย จะเป็นก็ไม่เป็น เดี๋ยวก็เบื่อเท่านั้น บางวันลืมเอาข้าวให้กิน ลองดูซิ ลูกเราก็ดี ลูกเขยเราก็ดี ลูกสะใภ้ก็ดี มันจะรักเราขนาดไหน ถ้ามันเกินพอดีแล้วมันก็รักไม่ได้หรอก มันก็ทิ้งเท่านั้นละ







จากเทปพระธรรมเทศนาของห ล ว ง ปู่ ช า ม้วนที่ ๗๘