การทำชีวิตให้เป็นประโยชน์ที่สุด และมีความสุขที่สุด

1. ปฏิบัตภารกิจในหน้าที่ให้ดีที่สุด สมบูรณ์ครบถ้วนที่สุด อย่างเต็มใจและอย่างสนุกที่สุด

ภารกิจใดถ้าคิดว่าต้องฝืนใจทำ ทำแล้วไม่สนุก ทำแล้วเกิดความทุกข์ เกิดความกดดัน ทำให้เคร่งเครียด ฉันจะพยายามหลีกเลี่ยงให้ไกลที่สุด โดย

- ทำงานชนิดที่ชอบ ทำด้วยใจรัก ทำแล้วสนุก ทำแล้วมีความสุข
- ทำงานที่มีประโยชน์ต่อเพื่อนร่วมโลก
- ทำงานที่ให้ความสุขต่อผู้อื่น แม้จะไม่เป็นประโยชน์ใด ๆ ก็ตาม


2. คบคนที่คบแล้วทำให้จิตใจสบาย ร่าเริง เบิกบาน เปิดสมองและโลกทัศน์ ฉันไม่กลัวว่าจะมีเพื่อนน้อย หากเพื่อนเพียง2-3 คน ที่ฉันคบสนิทด้วยทำให้ฉันสบายใจ ผู้ใดที่ทำให้ฉันรกตาด้วยภาพ รกหูด้วยคำพูด รกใจด้วยเรื่องร้าย ฉันขออยู่ห่างที่สุด


3. สิ่งใดที่ฉันคิดว่าเป็นสิ่งที่ดีที่ควรทำ ฉันจะไม่ผัดวันประกันพรุ่งอีกต่อไป เช่น

- เขียนจดหมายถึงเพื่อนรักที่ไม่ได้เจอกันมานานหรือติดต่อนัดพบกับเขา หากทำได้
- ไปเยี่ยมผู้ใหญ่อันเป็นที่รักและเคารพ ซึ่งมิได้เยี่ยมมานาน
- อ่านหนังสือที่เคยคิดอยากอ่าน หรือหยิบมาเตรียมไว้แต่ยังไม่มีเวลาเปิดอ่าน
- ตื่นแต่เช้าตรู่ เพื่อออกไปเดินเล่นท่ามกลางอากาศบริสุทธิ์ในสถานที่เหมาะสม
- อ่านหนังสือธรรมะและฟังข้อคิดทางธรรมะเป็นประจำและปฏิบัติตามนั้น จะเป็นธรรมะของศาสนาใดก็ได้ ธรรมะที่ช่วยแก้ปัญหา อ่าน/ฟังแล้วใจสบายนั้นคือธรรมะที่ถูกต้อง

4. หากร่างกายและจิตใจฉันอำนวย ฉันอยากมีอาชีพเป็นนักเขียนจนถึงวันสุดท้ายของชีวิตของฉัน ฉันอยากเขียนเรื่องทุกชนิดมีสื่อเผยแพร่ ไม่ว่าจะเป็นนวนิยาย บทความ เรื่องท่องเที่ยวจากประสบการณ์ คอลัมน์ประจำ บทวิจารณ์ หรือการตอบจดหมายแนะนำแนวทางการแก้ไขปัญหาชีวิต รวมทั้งเรื่องธรรมะและการอบรมกล่อมเกลาจิตใจและพฤติกรรมของมนุษย์

5. ฉันจะรู้จักมี "มุมชีวิต" ของตัวเอง หมายความว่า ฉันจะต้องรู้ข้อจำกัดของบทบาทของฉันว่า ควรยุ่งเกี่ยวกับชีวิตคนอื่นมากน้อยเพียงใดและควรพอใจบทบาทความเป็น "คนนอก" ของตัวเองเพียงใด ฉันจะต้องรู้ว่า ไม่ว่าฉันจะเป็นภรรยาหรือแม่ หรือพี่ หรือย่า หรือยายของผู้ใด ฉันย่อมไม่มีสิทธิ์เข้าไปเกี่ยวข้องในการตัดสินใจเรื่องราวเกี่ยวกับชีวิตของคนเหล่านั้น หากฉันถูกขอคำปรึกษาหารือ ฉันจะให้คำปรึกษาที่ดีที่สุดเท่าที่ฉันคิดว่าน่าจะเป็นเช่นนั้น แต่ฉันจะไม่โกรธเคืองหรือเก็บเอามาเป็นอารมณ์ หากบุคคลเหล่านั้นไม่ปฏิบัติตามข้อแนะนำของฉัน ฉันจะมีแค่ หูเปิด ตายิ้ม ปากปิด ต่อพวกเขาเหล่านั้น

6. ฉันจะไม่ "แบกโลก" ฉันจะไม่เป็นคนเจ้าทุกข์ ฉันจะไม่ทุกข์เกินขนาดที่ควรทุกข์ ฉันจะเตือนใจตัวเองว่า

-ฉันจะไม่ทุกข์ต่อเรื่องที่แก้ไขได้ เพราะหากฉันสามารถแก้ไขได้ ฉันก็ไม่จำเป็นต้องมีทุกข์
-ฉันจะไม่ทุกข์ต่อเรื่องที่แก้ไขไม่ได้ เพราะต่อให้ฉันทุกข์จนหน้าไหม้ใจขมไปหมด ฉันก็ยังแก้ไขปัญหานั้นไม่ได้ แล้วฉันจะปล่อยให้ความทุกข์มาครองใจฉันจนถึงวันสุดท้ายแห่งชีวิตของฉันด้วยประโยชน์อันใด

7. ฉันจะไม่โกรธ ฉันจะไม่โมโหเพราะความโกรธคือความโง่ ความโมโหคือความบ้า ฉันจะไม่เตรียมตัวตายอย่าง คนโง่และคนบ้า




อ. ประทุมพร วัชรเสถียร
จาก ขวัญเรือน ฉบับที่ 940






ขอร่วมไว้อาลัย
แด่ อ. ประทุมพร วัชรเสถียร
ผู้เป็น ' ด ว ง ใ จ ' แห่งความสุขของทุกคน

ขอบคุณมากค่ะ

ภูเพยีย