ใต้ปีกรักสีเพลิง สิริณ

Create Date :06 พฤศจิกายน 2556 Last Update :6 พฤศจิกายน 2556 9:04:30 น. Counter : 4030 Pageviews. Comments :5

Comment

หลังจากไม่โดนใจกับเล่มก่อนไป จนบอกตรงๆนะคะว่าเล่มนี้ฟีน่าเกิดอาการหวั่นใจอยู่บนทางสองแพร่งว่าจะเลือกไปต่อหรือหยุดแค่นี้ เพราะเมื่อรสนิยมของเราไปกันไม่ได้ ก็ควรจะหยุดไว้ตรงนี้ (นี้มันพูดถึงนิยายหรือคบกันเป็นแฟนเนี่ย) แต่พอมาได้่อ่านลายเซ็นในปกนิยาย ฟีน่าก็แอบขำเล็กๆ และคิดว่าเพื่อเป็นการดี ก็ควรจะหยิบเล่มนี้มาอ่านไวๆ จะได้รู้ชะตากันไปเลยดีกว่า

เริ่มต้นเรื่อง เป็นการพูดถึงตอนท้ายๆของนิยาย เมื่อนางเอกผู้ตื่นขึ้นมาจากอาการป่วย ปละเธอกลับลืมเลือนเรื่องราวมากมายระหว่างเธอกับพระเอก และเขาก็ต้องเป็นคนรื้อฟื้นความทรงจำที่ขาดไประหว่างกันขึ้นมาใหม่ และเนื้อเรื่องก็พูดถึงว่าสิ่งที่ทั้งสองได้พบเจอคืออะไร

เมื่อนางเอกผู้รู้สึกว่าตัวเองได้รับความไม่ยุติธรรมตลอดมา ทั้งงานที่ทำเอง แต่ถูกเพื่อนชุบมือเปิบไปตลอด เธอเองอยากจะให้ตัวเองกล้าพอที่จะบอกกับใครๆว่า เธอต่างหากที่เป็นเจ้าของงาน อยากได้รับคำชื่นชม หน้าที่การงานที่ควรเป็นของเธอ และเมื่อวันหนึ่งที่เธอได้รับสร้อยที่มากับจี้ผีเสื้อ ความคิดของเธอก็ไม่ใช่ความลับอีกต่อไป และทุกอย่างก็เหมือนจะดี เจ้านายได้รับรู้ว่าเธอนี้ล่ะเจ้าของงาน และได้ก้าวไปสู่ตำแหน่งที่ควรเป็นของเธอ

แต่ว่าสิ่งที่เลวร้ายลงคือสัมพันธภาพระหว่างเพื่อนร่วมงาน คนรอบข้าง เมื่อนางเอกกลับกลายเป็นผู้หญิงอีกคนที่ไม่น่ารัก จะมีแต่ก็เพียงพระเอกที่ให้โอกาสเธอเสมอมา ไม่เคยโกรธหรืออยากเลิกคบกับเธอ เพราะแม้ว่านางเอกจะเหมือนเปลี่ยนเป็นคนบูชาวัตถุหรือมองเขาเป็นแค่จิตรกรไส้แห้ง ทั้งๆที่เขาน่ะเป็นยิ่งกว่าผ้าขี้ริ้วห่อเพชรเสียอีก แต่เขาก็เฉยๆเพราะเนื้อแท้ของนางเอกคือคนที่มีน้ำใจ เพียงแต่เธอพยายามเลียนแบบใครบางคนเพราะคิดว่าพฤติกรรมแบบนี้คือการไปสู่การเป็นนางพญา และเขาก็เป็นคนเดียวที่นางเอกให้ความไว้วางใจทุกอย่าง จนไม่รู้เลยว่าความเอื้ออาทรที่มีให้กับนางเอกมันเปลี่ยนเป็นความรักไปตั้งแต่เมื่อไรไม่รู้ จนมาค้นพบหัวใจตัวเอง เมื่อนางเอกอาจจะมีชีวิตอยู่ได้ไม่นานเนื่องจากผลพวงของพรที่เธอได้รับ

แต่มันก็ทำให้เขาได้รู้ว่า เวลาของมนุษย์นั้นแสนสั้นยิ่งนัก เมื่อได้รักก็ต้องรักษามันไว้อย่างดี และไม่สิ้นหวังต่อโชตชะตา แม้ว่าเมื่อยามที่เธอตื่นขึ้นมาอีกครั้ง เขาอาจจะกลายเป็นแค่คนที่เธอรู้จักแบบผิวเผินไม่ใช่คนรักของเธออีกแล้วก็ตามที แต่เขาก็พร้อมจะสร้างความรักขึ้นมาใหม่อย่างไม่นึกเสียใจเลยที่เลือกเธอ

ความรู้สึกในตอนอ่านเรื่องนี้นะคะ ช่วงแรกอาจจะรู้สึกอย่างหนึ่งว่า นางเอกเป็นคนน่าสงสารสิ้นดี ทำไมล่ะ เธอถึงโดนคนที่เรียกว่าเพื่อนรักเอาเปรียบขนาดนั้น โลกนี้ไม่ยุติธรรมเอาเสียเลย แต่เมื่อเธอได้ในสิ่งที่เธอควรได้รับ เธอกลับไม่ใช่ผู้หญิงที่เรารู้สึกสงสารอีกต่อไป กลับกลายเป็นผู้หญิงที่น่ารังเกียจ ไม่น่าคบหา จนบางครั้งไม่ชอบขี้หน้านางเอกด้วยซ้ำไป เพราะดูเหมือนเธอจะเหยียดทุกคนรอบข้างว่าไม่ดีเท่าเธอ ต่ำต้อยกว่าเธอไปเสียทุกคนไม่เว้นแม้แต่พระเอก จะมีก็เพียงพระเอกเท่านั้นที่ยังยืนหยัดให้โอกาสเธอเสมอมา จนกระทั่งสิ่งที่เก็บงำไว้ในหัวใจเธอเปิดออกมา ว่าที่จริงแล้ว ตัวตนบางอย่างของนางเอกก็ไม่ต่างจากตัวเรา เลยทำให้เข้าใจว่าถ้าเราเองเป็นนางเอก ก็คงมีภาคความน่าเกลียดที่ไม่ต่างกัน

ทุกคนล้วนแต่ไม่มีคนเป็นสีขาวหรือสีดำ ต่างก็มีภาคนางฟ้าและนางมารอยู่กันทุกคน เหมือนกับนางเอกเรื่องนี้ เมื่อลึกลงไปในหัวใจเธอมีปมอันใหญ่ว่าเธอไม่เป็นที่ต้องการมาโดยตลอด เพียงเพราะเธอรู้สึกว่าเธอไม่ค่าคู่ควรพอ ต่ำต้อยด้อยค่านับตั้งแต่วันที่เกิดมา ต้องเก็บกดทุกอย่างไว้ภายใต้ท่าทีของผู้หญิงเรียบๆคนหนึ่ง แต่เธอก็มีความริษยาบางอย่างอยู่ในหัวใจ ซึ่งมันไม่ใช่เรื่องผิดหรือเลวร้ายเลย เพราะไม่มีใครหรอกนะคะที่จะไม่มีความรู้สึกนี้ เมื่อต้องเห็นว่าตัวเองถูกมองข้ามและถูกหักหลังซ้ำแล้วซ้ำเล่า ในเมื่อฉันคือคนที่ลำบากลำบนทุกอย่าง แต่คนอื่นกลับได้ทุกอย่างไป และคิดเสมอว่ามันควรเป็นของฉัน หากจริงหรือที่มันคือความสุขที่แท้จริง

จริงๆ ฟีน่าไม่ปลื้มกับนิสัยของตอนกลางๆเรื่องสักเท่าไรนะคะ เธอเป็นคนที่เก่งแต่กลับปกครองคนไม่เป็นเลย ติดจะหยันๆกับคนที่ต่ำต้อยกว่าด้วยซ้ำไป อย่างพระเอกนี้ เธอคิดตลอดว่าเขาเป็นแค่จิตรกรจนๆ คนหนึ่ง มิตรภาพของเธอและเขามันคงจะถูกซื้อด้วยคำว่าเงินตลอด ถ้าไม่วันหนึ่งเธอได้รู้ว่า เธอไม่ได้อยากได้พระเอกเป็นเพื่อนเพียงเพราะเธอทำงานดีกว่าเขา มีเงินมากกว่าเขา พาเขาไปกินอาหารหรูๆได้ แต่เพราะเขาเป็นคนเดียวที่เธอไว้วางใจได้ และเมื่อเธอหลงผิดไป เธอก็พร้อมจะทำทุกอย่างเพื่อให้เขากลับมาเป็นเพื่อนเธออีกครั้งหนึ่ง นางเอกจะติดนิสัยแบบนี้ไปค่อนข้างนานเลยทีเดียว จนเป็นจุดที่ฟีน่าแอนตี้เธอกลายๆช่วงหนึ่ง มีแต่พระเอกที่รู้จักเธอจริงๆว่า เนื้อแท้เธออาจจะดูเหมือนเจ้ายศเจ้าอย่าง แต่กับเขา เธอไม่สนใจว่าเขาจะเป็นใคร เป็นแค่คุณคีที่เธอรู้สึกว่าคบกับเขาแล้วสบายใจที่สุดก็พอแล้ว นางเอกจึงไม่เคยสนใจค้นหาความจริงของพระเอกเลยว่าเขาคือใคร

แต่สำหรับพระเอก เขาต่างไปจากนางเอกอย่างสิ้นเชิง เขาเกิดมาพร้อมกับคำที่เรียกว่าสมบูรณ์แบบ ร่ำรวย การศึกษาสูง แต่ขบถต่อสิ่งที่เป็นตัวเขา หันหลังให้กับความรุ่งเรืองและร่ำรวย เป็นแค่จิตรกรคนหนึ่ง ซำเหมาในสายตานางเอก แต่เป็นคนเดียวที่รู้จริงๆว่านางเอกมีความน่าสงสารอยู่ในความเป็นพรนางฟ้าคนใหม่ คนที่ไม่เหลือใครรักเธอแล้ว แต่เขานี้ล่ะจะรักเธอเอง และทำให้เธอเป็นผู้หญิงที่น่ารักคนเดิม แม้เธอจะไม่ใช่เวิร์กกิ้งวูแมนคนเก่งอีกแล้ว

ในความลึกซึ้งของความรักที่พระเอกมีให้ต่อนางเอก เป็นสิ่งที่เห็นได้ชัดมากค่ะ มากจนแม้แต่นางเอกยังเอ่ยปากพูดเองเลยว่า สักวันเธอจะรักเขาให้มากกว่าที่เขารักเธอ พระเอกไม่รู้ใจตัวเองเลยว่าทำไมเขาถึงต้องใส่ใจกับผู้หญิงคนนี้มากมายนัก ทั้งๆที่เธอก็ไม่อ่อนหวานหรือเอาอกเอาใจเขาเลย บางเวลายังเหมือนข่มเขาด้วยซ้ำ แต่เธอมีน้ำใจให้กับเขา นั่นล่ะสิ่งที่เขารู้ว่ามันจริงใจที่สุด และเมื่อคนอย่างพระเอกรักแล้วเขาก็พร้อมจะดูแลนางเอกอย่างดี จนท้ายเรื่องที่ถึงจุดพลิกผันว่าสิ่งที่นางเอกได้รับมันอาจจะเป็นอันตรายต่อชีวิตเธอ เขาก็ไม่ลังเลจะได้ใช้ทุกนาทีเพื่อได้อยู่กับนางเอก แม้เวลามันจะแสนสั้นเขาก็พร้อม เพื่อไม่ต้องไปนั่งเสียใจในภายหลัง แต่แน่นอนค่ะว่านี้เป็นนิยายรักไม่ใช่นิยายโศก ก็ย่อมจบแบบแฮปปี้แน่นอน

จริงๆมันก็คือพล็อตประมาณเจ้าชายรูปทองปลอมตัวหารักแท้นั่นล่ะ นางเอกก็เหมือนรจนาที่เสี่ยงพวงมาลัยให้เจ้าเงาะ ที่มีความร้ายกาจกันนิดหน่อย เพราะเธอไม่ใช่ผู้หญิงที่สมบูรณ์แบบไปเสียทุกอย่าง ซึ่งหากเราจะมองให้ดี สิ่งหนึ่งที่เรามองเห็นได้เลยก็คือ ทุกคนล้วนแล้วแต่มีตัวริษยาอยู่ในจิตใจ ทำไมล่ะ ฉันทำดีแทบตาย คนอื่นกลับได้ไป ถ้าฉันได้ ฉันต้องมีความสุข ต้องทำได้ดีกว่านี้ นางเอกเองก็เหมือนหลงในวังวนนี้ไม่ต่างกัน ในบางช่วง ก็คิดถึงตัวเอง เราคิดว่าเราไม่ดีพอ อะไรที่ผิดพลาดก็เฝ้าโทษแต่ตัวเองว่าไม่ดีพอ จนเหมือนเป็นการการเก็บกดตัวเองเอาไว้ภายใต้หน้ากากนางฟ้า ทั้งที่เราก็มีหน้ากากนางมารอยู่เหมือนกัน

หรือถ้าเราจะมองการดำเนินเรื่องนี้ให้เป็นแนวทางในพุทธศาสนา สิ่งใดที่ยิ่งดิ้นรนไขว่คว้าเพื่อให้ได้มาซึ่งเพียงคำว่าทัดเทียมกับคนอื่น มันก็รังแต่จะทำให้เราเร่าร้อน ไม่มีคำว่าพอเสียที นางเอกที่จะเรียกว่าตกอยู่ในอำนาจแห่งจี้ผีเสื้อที่ปรารถนาจะเป็นเหมือนเพื่อนรัก จนไม่คำนึงว่าแท้จริงเธอต้องการมันหรือ นางเอกเปลี่ยนจากคนน่ารักเป็นคนน่ารังเกียจ หากแต่มีทุกอย่างเหมือนเพื่อนมี แต่เธอกลับไม่เหลือใครเลย ไม่มีความสุขทั้งๆที่ควรมี จนเมื่อวันหนึ่ง เธอได้รู้ว่าเธอไม่ได้ต้องการมันเลย เธอแค่อยากมีตัวตน อยากเป็นที่ชื่นชมบ้างก็เท่านั้น เมื่อเธอรู้จักหยุดและพอกับสิ่งที่พยายามยื้อแย่งมาตลอด และบางครั้งก็ผสมกับความเคียดแค้น ไฟที่เผาผลาญเธอก็มอดลง ใจที่รุ่มร้อนก็เย็นลง ความสุขไม่ได้อยู่ที่ตำแหน่งใหญ่โต เงินเดือนที่สูงลิ่บ หรือได้เป็นคนมีชื่อเีสียง แต่อยู่ที่ใจต่างหากว่าเธอพอหรือยัง

มันไม่ผิดที่นางเอกจะรู้สึกว่าโดนเอาเปรียบ เพียงแต่การปฏิบัติต่อคนรอบข้างต่างหากที่แย่ ถ้าเธอจะไม่ทำแบบเพื่อนรัก พรที่เธอได้รับก็อาจจะเป็นพรจริงๆ ซึ่งจะว่าไปมันก็เหมือนบทเรียนสอนใจนางเอกและเรานั่นล่ะว่า ไม่มีใครดีหรือเลวได้ทั้งหมด แต่เราจะปล่อยให้สิ่งใดอยู่เหนือกว่ากัน และเราจะจัดการอารมณ์ที่เก็บกดไว้ได้ดีสักเพียงใด ปล่อยวาง หรือสะสมความชิงชังไว้จนระเบิดออกมา โดยที่ไม่ต้องรอให้ใครเอาจี้ผีเสื้อมาให้เราเลย เมื่อเราควบคุมไม่ได้ ปีศาจร้ายที่น่าเกลียดมันก็จะออกมาด้วย ไม่ใช่ว่าจุดมุ่งหมายของคนอื่นจะต้องเป็นจุดมุ่งหมายของเราเสียหน่อย ปลายทางความสุขของแต่ละคนแตกต่างกันอย่างสิ้นเชิงจริงๆ

ดูเหมือนว่ารีวิวจะเน้นไปทางกึ่งๆ หลักธรรมยังไงไม่รู้นะคะ จนคนอ่านรีวิวอาจจะสับสนว่านี้นิยายรักหรือเปล่า ขอยืนยันว่านิยายรักค่ะ แต่ความรักจะเน้นไปที่ตัวพระเอกที่ทุ่มเทเพื่อนางเอกมากกว่า ใช่ว่านางเอกจะไม่รักพระเอก แต่ตัวนางเอกจะเป็นตัวแทนของการสื่อเรื่องทางด้านจิตใจที่แสนซับซ้อนของมนุษย์เสียมากกว่า พระเอกจึงต้องเป็นส่วนที่เราทำให้รู้ว่ารักที่แท้จริงคืออะไร ตัวตนที่แอบซ่อนไว้เราจะมองเห็นเขาหรือเปล่า หรือจะเห็นแค่เพียงเปลือกนอกที่ฉาบอยู่ พระเอกมองได้ลึกซึ้งกว่าคนทั่วไปที่รังเกียจนางเอก จึงพูดได้เลยว่า เรื่องนี้พระเอกออกจะรักนางเอกมากกว่าด้วยซ้ำ นางเอกเป็นคนที่โชคดีที่ได้พบรักกับพระเอก ผู้ชายที่ดูธรรมดาแต่แท้จริงแล้วเขาไม่ธรรมดาเลย ไม่ใช่เพราะเขาร่ำรวยเป็นทายาทตระกูลดัง แต่เพราะเขามีความรักให้กับนางเอกจริงๆ

อาจจะมีบางช่วงที่ฟีน่าไม่ปลื้มความร้ายกาจของนางเอก แต่มันก็เหมือนกระจกสะท้อนให้เรารู้ว่า บางครั้งเราเองก็คงไม่ต่างจากนางเอกหรอก ดังนั้นถ้าไม่อยากกลายเป็นคนที่ประสบความสำเร็จแต่อยู่บนความชังของทุกคน เราต้องทำตัวเช่นไร จุดหมายของเราคืออะไร แม้แต่ตัวนางเอกเองเธอก็อาจจะยังไม่ค้นพบในตอนนี้ แต่มันไม่ใช่เวลาที่จะหวาดกลัวอนาคต เพราะไม่เช่นนั้นเราจะไม่มีปัจจุบัน เพราะจริงๆแล้ว คำว่าวันพรุ่งนี้น่ะไม่สำคัญเท่าวันนี้ เรามีแต่วันนี้ เมื่อพรุ่งนี้มาถึง ก็คือวันนี้อีกเหมือนเดิม อดีตก็เป็นสิ่งที่เราแก้ไขไม่ได้ จงอยู่ปัจจุบันเพื่อสร้างสิ่งที่ดีที่สุด ซึ่งคำพูดนี้มันไม่ใช่แค่พูดถึงเหตุการณ์ของตัวนางเอกและพระเอกเท่านั้น ก็ยังเป็นข้อคิดให้กับคู่อื่นในเรื่องด้วย ว่าจะลิขิตความรักของตัวเองให้ไปในรูปแบบไหน

ตัวนิยายอาจจะไม่ได้เป็นนิยายรักหวานเลี่ยน แต่แฝงด้วยข้อคิดบางประการที่ทำให้เราเห็นถึงความสวยงามของการมองชีวิตบนความน่าเกลียดบางประการค่ะ เป็นนิยายที่สนุก ให้สาระและน่าอ่านเล่มหนึ่งเลยทีเดียวนะคะ ความสุขของเรา คือสิ่งที่เราลิขิตเองได้ ไม่ใช่ว่าการเป็นเหมือนคนอื่นจะทำให้เราสุข เพราะสุขของแต่ละคนไม่เหมือนกัน เมื่อไรที่เราค้นพบความสุขในแบบของตัวเรา นั่นล่ะจะทำให้เรารู้สึกว่าพอแล้ว

โดย: ฟิลิเซียน่า 6 พฤศจิกายน 2556 8:59:28 น.
ชุดนี้เล็ง ๆ ไว้เหมือนกันค่ะ ชอบหน้าปกมาก ๆ อะค่ะ สวยทุกเล่มเลย
โดย: หวานเย็นผสมโซดา 12 พฤศจิกายน 2556 11:08:24 น.
ดาวว่าดาวคงไม่โอกับเล่มนี้ 555 ขอเก็บตังค์ไว้สอย เล่มที่โดนจริงโดนจัง ดีกว่า
โดย: ดาวกระจาย IP: 203.116.26.4 25 พฤศจิกายน 2556 7:56:45 น.
ดาวเอ๋ย พี่อ่านเซ็ทนี้ครบแล้วล่ะ พี่ว่านะเล่มนี้โอสุด ซึ่งถ้าคุณน้องไม่โอกะเล่มนี้ ที่เหลือก็ไม่แนวชัีวร์
โดย: ฟิลิเซียน่า 25 พฤศจิกายน 2556 9:31:29 น.
เช่นนั้นแล ^^
โดย: ดาวกระจาย IP: 203.116.26.4 25 พฤศจิกายน 2556 15:56:38 น.