แต่งกับผียังดีกว่านาย เอื้องอลิน

ถ้าชีวิตมันถึงวัยจะเข้าหลักสาม แต่ยังโดดเดี่ยวไร้คู่เดือดร้อนถึงบรรดาแม่ๆที่สุดแสนจะกังวลใจความหวังดีแต่แสนประสงค์ร้ายที่อยากจะจับคู่ซี้อภิชญากับอภิวัฒน์มาเป็นคู่ตะนาหงันงานนี้แทนที่จะได้งานมงคลสมรสอาจจะได้เปลี่ยนไปเชิญแขกเหรื่อไปร่วมงานศพแทนเป็นไปได้ ให้ตายเพื่อนซี้ที่รู้จักไส้พุงกันดีว่ามีกี่ขดต่อขดก็คงไม่มีวันแปรเปลี่ยนความสำคัญเป็นอื่นได้แต่หนทางเดียวที่จะทำให้เรื่องนี้ล้มเลิกไปได้ก็คงใช้เหตุผลเดียวเท่านั้นต้องหาแฟนเป็นตัวเป็นตนของตัวเอง

เมื่อเลือดนักข่าวสายอาชญากรรมมันฝังรากลึกเกินกว่าที่อภิชญาจะสลัดมันทิ้งได้จรรยาบรรณของอาชีพก็เหมือนจะพาเธอดวงซวยจากผู้สื่อข่าวต้องกลายเป็นคนประสบเหตุเสียเองแต่ใครเลยจะคิดว่าเหตุการณ์ไส้ไหลในวันนั้นจะทำให้เธอพบชายในฝัน พชรนายแพทย์ทหารเรือที่แสนจะใช่!สำหรับเธอแต่มันก็เหมือนจะเป็นพรหมลิขิตบันดาลชักพาหรือว่าชะตาฟ้าเล่นกลเมื่อพชรไม่ใช่คนอื่นคนไกล หากเป็นพี่ชายของเพื่อนร่วมงานที่แสนน่ารักของเธอแต่จะให้หญิงไทยใจงามแม้จะแอบอยากทอดสะพานเสริมคอนกรีตให้สักเพียงใดอภิชญาก็ต้องมีลีลาชั้นเชิงกันหน่อยแทนที่อ้อยจะได้เข้าปากคุณหมอช้าง อาจจะกลายเป็นแค่ชานอ้อยที่ใครๆก็ไม่แล

แต่สำหรับอภิวัฒน์ เขาแสนจะเต็มไปด้วยคุณสมบัติดีพร้อม รูปหล่อพ่อรวย มีดีกรีนักกีฬาทีมชาติที่แสนจะมีชื่อเสียง ส่วนแฟนสาวหรือก็แสนจะสมกันทว่ามันก็ยังมีบางอย่างที่อภิวัฒน์รู้สึกว่ามันผิดที่ผิดทางและรอคอยบางอย่างให้มันกลับมาอยู่ในทิศทางที่ถูกต้อง สิ่งที่เขาทำอยู่ในวันนี้คือความปรารถนาที่แท้จริงของเขาแล้วหรือถ้าไม่เพราะผู้หญิงคนนั้นคนที่เขาไม่รู้เลยว่าตำแหน่งที่เคยมีในชีวิตเขาได้เปลี่ยนไปแล้วเตือนสติให้อภิวัฒน์ได้ฟังหัวใจตัวเอง และมันก็ทำให้อภิวัฒน์รู้ดีว่าบางทีมันอาจจะสายเกินไป เมื่อเขาเองก็ใช่ว่าจะเป็นผู้ชายไร้พันธะ คงได้แต่พูดคำว่ารักไม่ได้เท่านั้นจริงๆ

ทั้งๆที่มันควรจะเป็นสัมพันธภาพที่เติบโตไปด้วยความงดงามระหว่างอภิชญาและพชรหากแต่เธอเพียงผู้เดียวที่รู้สึกว่าทุกอย่างผิดพลาดและผิดที่ผิดทางไปเสียหมดหรือความสัมพันธ์ที่ต่อกันมันไม่ควรพัฒนาไปไกลเกินกว่านี้อภิชญารู้ดีว่าเธอไม่ใช่ผู้หญิงที่เหมาะสมและคู่ควรกับคำว่าคนรักที่เพียบพร้อมเลยแม้แต่นิดหน้าที่การงานระหว่างเธอและเขาช่างสวนทางกันตลอดเวลาแบบนี้แล้วช่องว่างระหว่างกันที่สักวันหนึ่งอาจจะเป็นสิ่งที่รับได้หากใครเล่าจะรับประกันว่ามันจะไม่ถึงวันที่หมดรัก

หากจะถามว่าใครผิด คนผิดต้องเป็นเขาแต่เพียงผู้เดียวถ้าเพียงรู้ตัวเร็วกว่านี้ และไม่หลอกหัวใจตัวเองว่าสายตามที่เขามองผู้หญิงที่เขาเข้าใจเขาที่สุด ไม่ใช่แค่ความเอ็นดูหากแต่มันคือความรัก ถ้าสิ่งที่เคยสร้างความสนิทสนมระหว่างกันจะต้องเริ่มใหม่เพราะอภิวัฒน์คือผู้ผิดคนเดียวอารมณ์โลเลและรู้ตัวช้าอาจจะไม่ได้ทำให้ใครต้องบาดเจ็บเจียนตายหากแต่มันก็บ่งบอกความมั่นคงในความรู้สึกเมื่อสิ่งที่เขาเคยบอกว่าเป็นความรู้สึกแบบน้องสาวได้เปลี่ยนเป็นความรักเขาก็พร้อมจะนับหนึ่งใหม่กับผู้หญิงที่มองลึกเข้ามาในตัวตนของอภิวัฒน์มากที่สุด

ในบางครั้งความรักไม่ได้หมายความว่าเราต้องอยู่ใกล้ชิดกันมากที่สุด ดูแลอีกฝ่ายได้ดีที่สุดหรือเข้าอกเข้าใจอีกฝ่ายได้มากกว่าใครจะสมควรรักกันได้ช่องว่างที่ทุกคู่รักไม่ใช่ตัวบ่อนทำลายทุกสิ่งหากแต่มันคือเครื่องพิสูจน์ถึงรักแท้ต่างหากว่า รสแห่งรักไม่ได้มีแต่ความหวานชื่นหากมันต้องมีมากมายในทุกองค์ประกอบที่เปลี่ยนความรู้สึกที่เคยมีเคยเป็นให้กลายเป็นความรักไปได้ แต่สำหรับอภิชญาและอภิวัฒน์จะให้ผ่านไปแค่ไหนก็ไม่มีวันเปลี่ยนความรู้สึกจากคู่ซี้ให้เป็นคู่รักได้จนวันตาย

เม้นท์ส่วนตัวนะคะ

อ่ะๆๆๆ อ่านคำโปรยตอนแรกคิดกันไว้หรือเปล่าว่านี้มันต้องเป็นมุกจากเพื่อนรักเพื่อนซี้ เพื่อนกัดมา ที่ออกปากปาวๆว่าไม่อ่าวววววว ยังไงก็ไม่รักกันแล้วสุดท้ายต้องมากลืนน้ำลายตัวเอง เมื่อกลายเป็นเพื่อนรักหักเหลี่ยมหัวใจกันไป แต่ท้ายที่สุดก็บอกกันเลย เจ้าสองคนนี้ ไม่มีทางเปลี่ยนจากความรู้สึกแบบเพื่อนไปเป็นแฟนได้ก็เล่นรู้ไส้รู้พุงว่ามีกี่ขดขนาดนั้น คงหาความหวานชื่นในชีวิตไม่เจอแล้วล่ะ

อย่างที่บอกว่าถ้าไม่มั่นใจในชื่อคนเขียน ฟีน่าหรือจะกล้าซื้อเพราะชื่อเรื่องดูจะแนวเพื่อนรักกันยังไงไม่รู้ แม้จะแอบหวั่นๆในใจอยู่ตลอดเวลาอ่านทั้งๆที่จากเล่มเก่าก็พอจะเห็นว่าฝ่ายหญิงไปอินเลิฟอยู่กับใครแต่ก็กลัวอกหักรักคุดหันมารักกับเพื่อนเก่าเสียจริง

เหตุการณ์ของเรื่องเริ่มต้นมาจากความห่วงใยของแม่ของเพื่อนรักสองคนนี้อายุลูกก็เข้าหลักสามแล้ว ก็อยากจะให้สองคนนี้มาดองกัน แต่ติดที่ลูกค้านหัวชนฝาและสิ่งที่จะทำให้แผนกระชับมิตรนี้ล้มเลิกก็คือต้องมีแฟนเป็นตัวเป็นตนแทน สำหรับฝ่ายชายก็ดูจะไม่ลำบากเพราะโพรไฟล์เริ่ดสาวๆที่ไหนก็อยากจะคว้ามาเป็นแฟน (ยกเว้นแค่นางเอกยังไงก็ไม่ยอมเป็นแฟนเจ้านี้เด็ดขาด) แต่สำหรับสาวเจ้านี้ซิเป็นนักข่าวสายอาชญากรรม จะเอาเวลาที่ไหนไปหาแฟน

แต่พรหมลิขิตก็มีหนทางในการขีดเส้นเสมอเมื่อนางเอกดันต้องกลายเป็นคนซวยที่สุด โดนคนร้ายกระซวกไส้ต้องหามส่งโรงพยาบาลและลึกๆในใจของนางเอกที่ยังห่วงสวยก็ทำให้นางเอกเป็นที่จดจำของคุณหมอได้งานนี้นางเอกที่อยากจะจีบพระเอกกลายๆก็ยังไม่กล้า ขนาดเขาเป็นพี่ชายรุ่นน้องที่สนิทกันแท้ๆ

สำหรับความรักของฝ่ายชายที่น่าจะราบรื่นไร้กังวลก็ดันมีเหตุการณ์ให้คนรู้ตัวช้าว่าใครกันคือคนที่ตนรักแต่มันก็จะสมหวังหรือเมื่อเขาเองดันไปรู้สึกสองใจระหว่างมีแฟนก็ดันเพิ่งมารู้ว่าแท้จริงเขารักใคร การจะมาขอเริ่มต้นกับฝ่ายสาวเจ้าก็เลยออกจะเจออุปสรรคนิดหน่อยแต่สุดท้ายก็จบแบบว่าจะว่าไม่แปลกใจส่วนหนึ่ง และแปลกใจส่วนหนึ่ง

ขอบอกเลยว่าเล่มนี้มันเป็นเสมือนเล่มต่อวาดด้วยใจฯและโอ้โจเอยของเอื้องอลินนะคะถ้าอ่านสองเรื่องนั้นมาก่อนจะเข้าใจดีเลยว่าเหตุการณ์หลายๆอย่างที่ปรากฏในเรื่องนี้มาจากต้นเหตุอะไรแต่ถ้าไม่เคยอ่านมาก่อนก็ยังพอจะเข้าใจค่ะ แต่ถ้าให้ดี หาสองเล่มแรกมาอ่านค่ะอ่านเล่มนี้จะเก็ทมากขึ้น

บอกกันได้เลยว่าเล่มนี้มีสองคู่นะคะฟีน่าสปอยส์เลยว่ายังไงคู่นี้ก็ไม่หันมาเป็นแฟนกันเด็ดขาดเพราะความที่รู้เบื้องลึก เบื้องหลังของอีกฝ่ายมากเกินไป แต่งงานกันไปฆ่ากันตายพอดี

แล้วส่วนตัวฟีน่าชอบคู่ไหนแน่นอนว่าฟีน่ายังเป็นคนพ่ายแพ้ชายหนุ่มในเครื่องแบบทหาร คู่ของอ้อยและคุณหมอช้างจึงชนะไปอย่างขาดลอยนะคะคุณหมอช้างมีบุคลิกคุณหมอที่มีมาดพี่ชายคนโต เคร่งขรึมนิดๆสง่าสมเป็นคุณหมอและหทาร พูดจากับน้องสาวก็มีคะขาตลอด กรี๊ดอิฉันพ่ายแพ้นะคะ คนแบบนี้ แต่ใช่ว่าหมอช้างจะนิ่งๆจนไร้เสน่ห์ แต่เป็นคนมีลูกเล่นมีมุกที่เขาจะเล่นก็ต่อเมื่อเริ่มจะสนิทกันล่ะ พอเห็นว่าเล่นกับนางเอกเรียกว่าน่ารักมากๆเลยค่ะเป็นผู้ชายที่แสนอบอุ่นอ่อนโยน เข้าอกเข้าใจนางเอกทุกอย่างอข่างตอนที่นางเอกจะขอบอกเลิกก็ยังรู้เลยว่านางเอกมีปัญหาอะไรถึงได้ขอเลิกกันไม่ใช่รักไม่พอ แต่รักมากจนกังวลจนเกินไป

ส่วนอีกคู่นะคะน่าเสียดายจริงๆที่ความลำเอียงรักในชายที่มีเครื่องแบบ ทำให้ตาเอ ก็น่ารักดีแต่ตอนนี้ผู้ชายทำขนมหวานเก่งหรือจะสู้แพทย์ทหารเรือได้ ระดับความรักความลำเอียงนี้เห็นได้ชัดเจนเลยทีเดียวตอกย้ำด้วยความเป็นผู้ชายของคุณหมอช้างที่รู้ว่าตัวเองรักในงานอะไร แต่เจ้าเอเนี่ยคนอ่านรู้กันล่ะว่านายควรทำอาชีพอะไร ถึงจะเหมาะกับตัวเองแถมเป็นพวกเดียวกับเฮียตรัย(ณ โอ้ใจเอย) รู้ตัวช้าชะมัดยาดเลยนะค่าคุณพี่  คือถ้าเล่มนี้ไม่ได้มีสองคู่แต่แยกเล่มใครเล่มใหม่ ความชอบของเนื้อเรื่องของภาคเจ้าเอ ก็ยังน่าสนใจอยู่นะคะแต่เผอิญมันมีอะไรที่รักกว่ามากไปฟีน่าเลยพูดได้เต็มปากว่าชอบคู่คุณหมอช้างมากกว่าสุดๆค่ะ

แน่นอนว่าคอนเซ็ปต์นิยายที่ยังอบอวลไปด้วยกลิ่นอายของคำว่าครอบครัวค่ะความรักที่หล่อหลอมให้ตัวละครทุกตัวเต็มไปด้วยความอบอุ่นเข้าอกเข้าใจซึ่งกันและกัน สายสัมพันธ์ของทุกคนแน่นแฟ้นมากแม้แต่ความสัมพันธ์ระหว่างอ้อยกับเอที่เติบโตมาด้วยกัน เป็นเพื่อนรักกันแม้คำพูดระหว่างกันจะออกแนวจิกกัดกันสักเพียงใดแต่มันคือความรักระหว่างเพื่อนที่ไม่มีอะไรมาทำให้สองคนนี้จะเลิกคบกันได้อย่างแน่นอนความน่ารักของครอบครัวที่ไม่มีใครมามัวตั้งแง่ปัญญาอ่อนประเภทว่าลูกเธอดีไม่คู่ควรกับลูกฉัน ครอบครัวของทุกคู่จึงไ่ม่มีปัญหาระหว่างกันเป็นนิยายที่อาจจะสุขนิยมมากเพราะความจริงแล้วยากยิ่งนักที่การที่ครอบครัวที่เบื้องหลังต่างกันจะสนิทสนมกลมเกลียวกันได้ถึงขนาดนี้ ต้องเรียกว่ามันคือความโชคดีของนิยายนะคะ

และอยากจะบอก ควรพูดว่าครอบครัวของคุณหมอช้างและหนูนา(น้องสาว) เป็นครอบครัวที่เลี้ยงลูกได้ดีมากตัวคุณหมอช้างเนี่ยฟีน่าชอบในแง่ความเป็นพี่ชายคนโตแต่หนูนาก็เป็นหญิงสาวที่ความคิดดีมาก มองโลกได้กว้างไกลมากมีพื้นฐานนิสัยที่เหมาะสมกับการเป็นแม่พิมพ์ของชาติเป็นที่สุดเธออาจจะใม่ใช่เด็กยุคเก่าที่หัวอ่อน หรือสาวสมัยที่แข็งจนเกินไปแต่มันเป็นส่วนผสมที่ลงตัว เห็นเธอปรากฏตัวครั้งแรกยังคิดเลยว่าเนี่ยต้องเป็นนางเอก ถ้าพลาดเล่มนี้ไปมีหวังได้เป็นโปรเจ็คมีการเรียกร้องต่อจากนังสี่ชัวร์แต่ดีว่าเธอได้เป็นนางเอกด้วยเลยเรียกว่าประสบความสำเร็จไปแล้ว

แม้ว่าชื่อเรื่องจะดูเป็นแนวรักว้าวุ่นวัยวุ่นวายแต่มันไม่ใช่เลยค่ะ แม้ว่าสองคนเพื่อนซี้จะจิกกัดกันประหนึ่งวัยรุ่นแต่ในแง่มุมความรัก มันทำให้เรารู้ว่าการจะพาตัวเองให้ไปเป็นคนรักของใครสักคนหนึ่งไม่ได้ง่ายดายประเภทแค่สบตาก็มีประกายแห่งรักฟุ้งในอากาศแต่มันต้องค่อยๆสั่งสมมาเรื่อยๆ ความประทับใจที่สร้างมามันเหมือนมีรากฐานให้เราต่อเติมพรวนดินรดน้ำว่าต่อไปมันจะเป็นความรักหรือเปล่า และความเข้าอกเข้าใจการทำงานของอีกฝ่ายก็สำคัญคนรักกันไม่จำเป็นต้องเอาตัวผูกติดกันเป็นปาท่องโก๋ตลอดเวลาสักหน่อยทุกคนล้วนแต่ต้องมี “ที่ว่าง”ของตัวเองทั้งสิ้นแต่ใช่ว่าที่ว่างระหว่างกันจะเป็นอุปสรรค ถ้าเราสามารถใช้มันให้เป็นประโยชน์ได้มันก็มีผลดีที่จะพิสูจน์คำว่ารักแท้ได้

และที่ชอบอีกอย่างคือมุกตอนจบที่เราก็ว่ามันไม่ควรจะจบแบบที่ให้พื่อนมางานแต่งของสองคนนี้ ก็แบบว่าไหนๆก็คิดว่าเราสองคนไม่ควรไปรักใครอื่นเลย แต่งกันเองไปให้สิ้นเรื่อง แล้วมันก็จริงเพราะการแต่งงานไม่ใช่ทุกคำตอบของชีวิตแล้วอะไรล่ะที่ทำให้สองคนนี้ทำให้ทุกคนเชื่อว่าสองคนนี้แต่งงานกันแล้วและพอมาเฉลยก็น่ารักดีนะคะ ที่ทำไมถึงมาในรูปนี้

และพูดถึงตรงนี้ฉากที่ฟีน่าว่าน่ารักดีก็คงจะเป็นฉากขอเป็นแฟนของหมอช้างที่อธิบายเสียจนสาวเจ้าจนมุมต้องยอมรับเธอเองก็รักเขาไม่น้อยเลย งานการไม่ได้มีปัญหาใดๆ ถ้าเราจะรักกัน หรือฉากที่นางเอกซึ่งกำลังจะโดนพระเอกผ่าตัดดันยังกล้าบอกว่าอย่าให้มีรายแผลเป็นเพราะเธออยากใส่บิกินี่เล่นเอานั่งหัวเราะเลยว่านางเอกคิดได้ไงแต่ฟีน่าชอบสุดก็คือฉากขอแต่งงานที่นางเอกติดอยู่ในบ้าน ออกไม่ได้หมอช้างต้องเอากุญแจมาเปิดให้แถมเอาโอเลี้ยงมาฝาก อิๆๆ ถ้ามีกะเพราไก่ไข่ดาวด้วยจะเหมือนมาเยี่ยมนางเอกที่คุก แต่ถ้าเธอตอบตกลงแต่งงานกับหมอ ก็ต้องย้ายไปติดตะรางใจแทนน่ารักมากค่ะนี้

แต่เล่มนี้ออกมาทำให้คิดถึง วาดด้วยใจฯ โอ้ใจเอยมากค่ะและอยากจะอ่านนังสี่ไวๆแล้วค่ะคิดถึงตัวละครที่ปกติฟีน่าไม่ชอบผู้ชายที่ออกแนวช่างแต่งตัวเท่าไรยังหลงรักนังสี่สุดๆ

เล่มนี้อาจจะไม่กระแทกใจมากๆ แบบโอ้โจเอย แต่ก็สนุกดีนะคะเสียดายแค่พื้นที่ที่มีมันน้อยไปนิดค่ะ เนื้อหามันเลยต้องหารครึ่งความสนุกที่เราสนใจอีกคู่หนึ่งมากกว่าทำให้เรารู้สึกว่าสั้นไปนิดหนึ่งค่ะถ้ามีเนื้อหาเพิ่มเติมคงจะอ่านได้จุใจกว่านี้ค่ะ แต่เรื่องนี้อ่านแล้วมองภาพได้ง่ายมากเพราะสถานที่ในเรื่องราวมันอยู่แถวบ้านนี้เอง รพ.ทหารเรือ สำเหร่ อะไรแถวนี้เลยค่ะ

สำหรับความรู้สึกส่วนตัว ชอบเล่มนี้นะคะ ชอบพี่หมอช้างเหตุผลอย่างที่บอกเลยค่ะ นายเอที่ว่าหล่อแล้ว แต่ดันหล่อตี๋ อินเทรนด์ไม่ใช่ทางที่ฟีน่าชอบ ตำหน่งพระเอกที่แท้จริงในเรื่องนี้ ฟีน่ายกให้พี่หมอส่วนนางเอก ฟีน่าก็เลือกน้องสาวของพี่หมอช้าง เพราะน้องนาน่ารักมากค่ะเป็นนางงามได้ เพราะรักเด็กและสอนเด็กได้อย่างดี คนเป็นแฟนเอื้องอลินแน่นอนว่าคงไม่พลาดกันไปอย่างแน่นอนฟีน่าเพิ่งได้ฤกษ์เอาหนังสือมาอ่าน ก็เลยอยากแนะนำว่าเรื่องนี้อ่านแล้วน่ารักดีนะคะแค่อาจจะสู้โอใจเอยไม่ได้ อ่านได้สนุกดีเลยค่ะไม่ได้ให้แค่ความประทับใจในการมองความรัก แต่ชอบบรรยากาศดีๆของเรื่องระหว่างครอบครัวค่ะ เป็นสิ่งที่ฟีน่าชอบที่สุด