~ ความสุขง่าย ๆ ที่ปลายมือแม่...~ เขียนบล็อกมาก็ร่ำ ๆ จะห้าปีเข้านี่แล้วนับ ๆ ดูก็ปาเข้าไป ๖๐๐ กว่าบล็อกย้อนกลับไปดูบล็อกเก่า ๆ ของตัวเอง พบว่าส่วนใหญ่ก็บอกเล่า(เวิ่นเว้อ)แต่นิย๊าย-นิยาย...ตามประสาคนบ้านิยาย แหะ ๆ มีเล่าเรื่องส่วนตัวบ้างก็นิดหน่อย และเน้นหนักไปที่เรื่องของพ่อเสียเยอะดูเหมือนว่าจะเล่าถึงแม่น้อยมาก...ไม่ใช่จะรักพ่อมากกว่าแม่หรอกนะ...เอิ่ม...แต่มันคงจะมีส่วนบ้าง เรียกว่าเราผูกพันกับพ่อมากกว่าแม่ก็แล้วกันแต่ตอนนี้พ่อเขาไม่อยู่กับเราแล้วนี่ ก็เลยหันมาทุ่มเทความรักความผูกพันให้แม่ได้เต็มที่และชิดใกล้กว่าเดิมแล้วจึงได้เห็นแง่มุมง่าย ๆ งาม ๆ ของแม่ที่เราอาจจะเคยมองข้ามไปในช่วงก่อนหน้านี้...พอที่จะหยิบมาบอกเล่ากล่าวถึง...(ถึงจะช้าไปหน่อย...แต่ก็ยังอยู่ในกระแสล่ะน่า )อาจจะเป็นเพราะแม่เราเขาเป็นคนหัวโบราณ เงียบ ๆ ไม่ค่อยพูดจาเล่นหัวหรือแสดงอารมณ์ใด ๆ กับลูก ๆ สักเท่าไหร่บางครั้งเรายังเคยนึกเลยว่าแม่ช่างเป็นคนใจแข็ง และเย็นชาเสียจริง...เพราะตั้งแต่เล็กจนโต จำได้ว่าแม่ไม่เคยชม ไม่เคยโอ๋ลูกคนไหนต่อหน้าเลย(ซึ่งต่างจากพ่อลิบลับพ่อจะเป็นคนที่เห่อลูกมาก...ขนาดพ่อกับแม่มีลูกถึงหกคน พ่อเขาก็เห่อลูกได้ทุกคนไม่มากไม่น้อยไปกว่ากันเลย)แม่เขาจะทำหน้าที่เป็นแม่บ้าน เป็นช้างเท้าหลังอย่างแท้จริง...เขาจะรับภาระทุกอย่างในบ้านไม่ว่าจะเป็นเรื่องกินเรื่องนอนเรื่องความเป็นอยู่ภายในบ้าน ฯลฯ แล้ววางภาระต่าง ๆ ทั้งหมดนอกบ้านให้กับพ่อซึ่งเรื่องหลัก ๆ นอกบ้านที่ว่าก็คือการจัดการเรื่องการศึกษาของลูก ๆ นั่นแหละ นับตั้งแต่การจัดหาโรงเรียน พาไปสมัคร สอบเข้า มอบตัว ประชุมผู้ปกครอง ฯลฯทั้งหมดเป็นหน้าที่ของพ่อ...(แล้วจะไม่ให้เรารู้สึกผูกพันกับพ่อมากกว่าได้ไง)ตั้งแต่จำความได้ ภาพคุ้นตาของพวกเราเมื่อกลับจากโรงเรียนก็คือ ภาพของแม่ที่นั่งอยู่ที่เบื้องหลังจักรเย็บผ้า ท่ามกลางกองผ้าหลากสีหลายลายกองเกลื่อนอยู่รอบ ๆ ตัวบางครั้งแม่เพลินกับงานตรงหน้าจนแทบไม่ได้เงยหน้าขึ้นมาดูพวกเราด้วยซ้ำใช่แล้ว...แม่ของเราเป็น(อดีต)ช่างเย็บผ้านั่นเอง...และนี่แหละ คือที่มาของหัวเรื่องบล็อกที่ฉันอยากจะพูดถึงในวันนี้(แล้วจะเกริ่นยาวไปไหนอ่า...)แม่เขาเคยเป็นช่างเย็บผ้ามือวางอันดับหนึ่งของหมู่บ้านเราทีเดียวนะ...ทั้ง ๆ ที่แม่ไม่เคยร่ำเรียนวิชาตัดเย็บจากสถาบันใด ๆ เลยแต่ด้วยความที่แม่เป็นคนประหยัด...เมื่อมีลูกหลายคนแม่ก็จำเป็นต้องเรียนรู้ที่จะหาวิธีที่จะช่วยพ่อในการลดค่าใช้จ่ายลงบ้างอาศัยที่แม่เขามีหัวทางด้านประดิดประดอย แล้วใช้วิธีครูพักลักจำบ้างเขาจะเอาเสื้อผ้าเก่า ๆ ที่บางทีก็ขาดแล้วมาเลาะตะเข็บออกแล้วหัดตัดหัดเย็บด้วยกระดาษเพียงไม่นาน แม่เขาก็สามารถตัดเย็บเสื้อผ้าแบบง่าย ๆ ให้พวกเราใส่กันจากนั้นก็ค่อย ๆ พัฒนาฝีมือมาตัดเย็บเครื่องแบบนักเรียนระดับต่าง ๆเอาออกวางขายหน้าร้านได้อีกต่างหากพวกเราเอง(รวมถึงหลาน ๆ เด็ก ๆ แถวบ้าน) ตั้งแต่เข้าโรงเรียนอนุบาลจนถึงระดับมหาวิทยาลัยจะสวมใส่เครื่องแบบที่แม่ตัดให้ทุกคนแม่เขามีความสุขง่าย ๆ ด้วยงานง่าย ๆ ที่ใช้มือทำ...ในยุคหนึ่่ง เขาเป็นนักทำบายศรีมือเอกของหมู่บ้าน ไม่ว่าลูกสาวบ้านไหนจะแต่งงานหรือใครจะจัดงานบุญอะไรที่ต้องใช้บายศรี เจ้าภาพจะต้องมาไหว้วานแม่ให้ไปทำบายศรีให้ร่วมกับเพื่อนร่วมรุ่นของเขาอีกสองคน...ซึ่งตอนนี้เพื่อนทั้งสองคนนั้นได้ลาโลกไปแล้วเขาถึงได้ขอตัว เลิกทำไปเมื่อราว ๆ หกปีที่แล้ว หลังจากพ่อเสียไม่นาน แม่เขาลื่นหกล้มจนกระดูกสะโพกแตก ต้องผ่าตัดใส่เหล็กถาวรและนับจากอุบัติเหตุครั้งนั้น แม่ก็ไม่สามารถเดินได้โดยปราศจากไม้เท้าสี่ขาอีกต่อไปแม่ต้องเลิกเย็บจักรโดยปริยาย แต่เขายังคงหลงใหลงานฝีมือประเภทประดิดประดอยอยู่เช่นเคยเขาจึงต้องหาอะไรกระจุ๊กกระจิ๊กทำอยู่เสมอบางวันเขาก็นั่งทำกรวยกระดาษ(โดยกระดาษที่ใช้ทำก็ได้มาจากบรรดากระดาษใช้แล้วสองหน้าหรือไม่ก็พวกจดหมายขยะ โบรชัวร์ต่าง ๆ จากห้างสรรพสินค้าในเมืองที่มีคนเอาเสียบไวในตู้จดหมายหน้าบ้าน เป็นต้น)อันเป็นกิจกรรมสุดโปรดอันดับหนึ่งของเขาพอใกล้จะถึงหน้าหนาว แม่เขาก็มีกิจกรรมใหม่ นั่นคือการถักผ้าพันคอโดยใช้บล็อกไม้ทำเสร็จ(สวยมั่งไม่สวยมั่ง)ก็แจกจ่ายให้หลาน ๆ คนได้รับก็จะชื่นชม ดีอกดีใจ แม่เขาก็จะเป็นปลื้มแบบเงียบ ๆ ของเขาในวันว่างบางวัน แม่เขาก็จะเลือกนิยายที่อยู่บนชั้นมานั่งอ่าน...เวลาแม่อ่านนิยาย แม่จะอ่านแบบเอาจริงเอาจังมาก พออ่านจบไปสักเล่มหนึ่งเขาก็จะบอกว่า พอแล้ว ไม่อ่านอีกแล้ว อ่านทีไรติดพันทุกทีไม่จบก็เป็นอันเลิกไม่ได้ เสียงานเสียการหมด บลา บลา บลา...แต่ผ่านไปชั่วสามสี่วันเขาก็หยิบนิยายเรื่องใหม่มานั่งอ่านอีก...เป็นอันว่า...ความบ้านิยายนี่คงเป็นกรรมพันธุ์สินะเพราะว่าพี่น้องฉันทุกคน รวมไปถึงหลาน ๆ ...บ้านิยายกันทั้งบ้าน ฮ่าฮ่ามีแต่รสนิยมเท่านั้นที่อาจจะแตกต่างกันออกไป...นักเขียนคนโปรดของแม่เราคือคุณชูวงศ์ ฉายะจินดากับนามปากกา"โบตั๋น"แม่บอกว่าเขาเดินเรื่องรวดเร็วกระชับดี สำนวนภาษาและบทสนทนาในเรื่องก็ร่วมสมัย(กับแม่) สมจริงและเข้าใจง่ายดีดูเอาเถอะ ว่าจะเขียนถึงแม่แค่นิดหน่อย เพียงเพื่อร่วมกิจกรรมกับทางบล็อกแก็งค์ กับเกาะกระแสวันแม่ที่ผ่านไปแล้วไหงมันยาวยืดได้ขนาดนี้ล่ะเนี่ยทำไปทำมา คนเงียบ ๆ ง่าย ๆ อย่างแม่ของเราก็มีอะไรให้พูดถึงเยอะแยะมากมายเลยนินี่เป็นเพียงเศษเสี้ยวเดียวนะเนี่ยไว้ว่าง ๆ จะมาเขียนเล่าให้ฟังใหม่ว่า...คนแก่อายุ ๘๐ อัพเขามีวิธีวางใจยังไงให้ชีวิตเปี่ยมสุขหน้าใสได้...ง่าย ๆ เงียบๆ อย่างแม่ของเรา นี่ไงล่ะ...แม่ของฉัน(ภูมิใจนำเสนอมากกก...) Create Date :21 สิงหาคม 2555 Last Update :22 สิงหาคม 2560 15:41:05 น. Counter : 4555 Pageviews. Comments :15 twitter google Comment *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก พี่แม่ไก่เขียนได้ดีมากเลยครับผมอ่านไป คิดตามไปด้วยในการเลี้ยงดูลูกมีรายละเอียดมากมายจริงๆเหมือนที่พี่แม่ไก่เล่าไว้บางทีดูเหมือนพ่อจะเข้าใจลูกมากกว่าแต่ถ้าดูในรายละเอียดผมว่าท่านทั้งสองคงรักลุกไม่ต่างกันต่างกันเพียงวิธีแสดงออกนะครับ โดย: กะว่าก๋า 21 สิงหาคม 2555 12:40:20 น.ฮักอิแม่หนาเจ้า โดย: เมณี IP: 27.55.0.151 21 สิงหาคม 2555 16:14:59 น.สุดยอดเลยค่ะ คุณแม่ต้องเป็นคนใจเย็นมากๆเลย บรรจงทำงานฝีมือควบคู่กับการเลี้ยงลูก โดย: ผู้หญิงสายน้ำ 21 สิงหาคม 2555 19:06:18 น.vote ให้ไม่ได้เพราะเป็นสมาชิกเก่าซะง้านค่ะ กดโหวตไปแล้วเขาบอกแบบนี้่ค่ะ โดย: *.* (LadyJoker ) 21 สิงหาคม 2555 19:43:22 น.ให้เล่าเรื่องแม่ เราเล่าได้หลายเรื่อง ให้เล่าเรื่องพ่อ แม้แง่มุมจะน้อยกว่า แต่ก็ยังมีเรื่องให้เล่า เราว่าพ่อกับแม่รักลูก แต่แสดงออกต่างกัน ส่วนลูกก็รักพ่อกับแม่ และแสดงออกให้ท่านเห็นต่างกัน เช่นกัน โดย: นัทธ์ 21 สิงหาคม 2555 20:20:46 น.อรุณสวัสดิ์ครับพี่แม่ไก่ โดย: กะว่าก๋า 22 สิงหาคม 2555 6:06:20 น.โหวตบล็อกวันแม่ให้นะคะอ่านแล้วก็...ที่จริงแม่เจ้าของบล็อกนี่เป็นผู้ปิดทองหลังพระนะคะถ้าแม่ดูแลบ้านช่องไม่ดี พ่อก็คงทำหน้าที่เห่อได้ไม่เต็มที่เนาะ โดย: สาวไกด์ใจซื่อ 22 สิงหาคม 2555 7:41:32 น.สวัสดีเจ้ามาอ่านละก่ะโหวตวันแม่หื้อตวยเจ้า โดย: tuk-tuk@korat 22 สิงหาคม 2555 15:24:33 น.อรุณสวัสดิ์ครับพี่แม่ไก่ โดย: กะว่าก๋า 23 สิงหาคม 2555 6:16:26 น.แวะมากราบสวัสดีคุณแม่ด้วยค่ะพูดถึงคุณแม่ได้น่ารักมากและมุมของคุณแม่ที่นำมาเล่าก็น่ารักอย่างยิ่งอายุ แปดสิบกว่า คุณแม่ยังอ่านหนังสือนิยายได้ อุแม่เจ้าแถมชอบโบตั๋นด้วย งั้นจดหมายจากเมืองไทยคุณแม่คงไม่พลาด เนาะบอกว่าคุณแม่ชอบพับกรวยกระดาษพับไปทำอะไรต่อคะปล่อยให้พับไปเถอะค่ะ อย่างน้อยก็ได้หลายเรื่องได้สมาธิ / ได้ใช้มือ ได้...ได้...ได้ อีกหลายอย่างค่ะโหวตให้บล็อกวันแม่ทำการโหวตบล็อกวันแม่เรียบร้อยแล้วค่ะ โดย: ร่มไม้เย็น 24 สิงหาคม 2555 18:21:55 น.อรุณสวัสดิ์ครับพี่แม่ไก่ โดย: กะว่าก๋า 28 สิงหาคม 2555 5:41:20 น.สวัสดีเจ๊าคุณแม่ไก่ โห..ดีใจ๋จ๊าดนักเจ๊าตี้ฮู้ว่าอยู่แม่ทะ สักวันคงได้ป๊ะกันน้อ อิอิ กิ่งมาโหวตวันแม่ฮื้อตวยเน้อเจ๊า คุณแม่ก๋อยังดูแข็งแรงน้อเจ๊า ฮ้อยมาลัยแหมต่างหากสายตาเปิ้นจั๊ดดีน้อเจ๊า มีความสุขตึงคุณแม่และคุณแม่ไก่เน้อเจ๊า โดย: กิ่งฟ้า 28 สิงหาคม 2555 15:31:18 น.อรุณสวัสดิ์ครับพี่แม่ไก่ โดย: กะว่าก๋า 29 สิงหาคม 2555 5:52:19 น.แม่ของนกเสียไปปีกว่าแล้ว แต่ยังคิดถึงแม่มากๆเสมอ ค่ะ แม่ชอบทำการฝีมือเลยตกทอดมาถึงนกน่ะค่ะแม่ไก่ โดย: นกค่ะ^^ (แม่อ้วนคนสวย ) 29 สิงหาคม 2555 11:22:10 น.คุณแม่ของคุณแม่ไก่ชอบงานประดิษฐ์ประดอยเหมือนคุณแม่นันทน์เลยค่ะ มีฝีมือชนิดหาตัวจับยาก แต่ลูกสาวทั้งหลายกลับไม่ได้แม่มาเลย โดย: วนานันทน์ (eat pray love ) 24 พฤศจิกายน 2555 16:19:54 น.
ผมอ่านไป คิดตามไปด้วย
ในการเลี้ยงดูลูก
มีรายละเอียดมากมายจริงๆ
เหมือนที่พี่แม่ไก่เล่าไว้
บางทีดูเหมือนพ่อจะเข้าใจลูกมากกว่า
แต่ถ้าดูในรายละเอียด
ผมว่าท่านทั้งสองคงรักลุกไม่ต่างกัน
ต่างกันเพียงวิธีแสดงออกนะครับ
โดย: กะว่าก๋า 21 สิงหาคม 2555 12:40:20 น.
โดย: เมณี IP: 27.55.0.151 21 สิงหาคม 2555 16:14:59 น.
โดย: ผู้หญิงสายน้ำ 21 สิงหาคม 2555 19:06:18 น.
โดย: *.* (LadyJoker ) 21 สิงหาคม 2555 19:43:22 น.
ให้เล่าเรื่องพ่อ แม้แง่มุมจะน้อยกว่า แต่ก็ยังมีเรื่องให้เล่า
เราว่าพ่อกับแม่รักลูก แต่แสดงออกต่างกัน
ส่วนลูกก็รักพ่อกับแม่ และแสดงออกให้ท่านเห็นต่างกัน เช่นกัน
โดย: นัทธ์ 21 สิงหาคม 2555 20:20:46 น.
โดย: กะว่าก๋า 22 สิงหาคม 2555 6:06:20 น.
อ่านแล้วก็...ที่จริงแม่เจ้าของบล็อกนี่เป็นผู้ปิดทองหลังพระนะคะ
ถ้าแม่ดูแลบ้านช่องไม่ดี พ่อก็คงทำหน้าที่เห่อได้ไม่เต็มที่เนาะ
โดย: สาวไกด์ใจซื่อ 22 สิงหาคม 2555 7:41:32 น.
มาอ่านละก่ะโหวตวันแม่หื้อตวยเจ้า
โดย: tuk-tuk@korat 22 สิงหาคม 2555 15:24:33 น.
โดย: กะว่าก๋า 23 สิงหาคม 2555 6:16:26 น.
พูดถึงคุณแม่ได้น่ารักมาก
และมุมของคุณแม่ที่นำมาเล่าก็น่ารักอย่างยิ่ง
อายุ แปดสิบกว่า คุณแม่ยังอ่านหนังสือนิยายได้ อุแม่เจ้า
แถมชอบโบตั๋นด้วย งั้นจดหมายจากเมืองไทยคุณแม่คงไม่พลาด เนาะ
บอกว่าคุณแม่ชอบพับกรวยกระดาษ
พับไปทำอะไรต่อคะ
ปล่อยให้พับไปเถอะค่ะ อย่างน้อยก็ได้หลายเรื่อง
ได้สมาธิ / ได้ใช้มือ ได้...ได้...ได้ อีกหลายอย่างค่ะ
โหวตให้บล็อกวันแม่
ทำการโหวตบล็อกวันแม่เรียบร้อยแล้วค่ะ
โดย: ร่มไม้เย็น 24 สิงหาคม 2555 18:21:55 น.
โดย: กะว่าก๋า 28 สิงหาคม 2555 5:41:20 น.
มีความสุขตึงคุณแม่และคุณแม่ไก่เน้อเจ๊า
โดย: กิ่งฟ้า 28 สิงหาคม 2555 15:31:18 น.
โดย: กะว่าก๋า 29 สิงหาคม 2555 5:52:19 น.
โดย: นกค่ะ^^ (แม่อ้วนคนสวย ) 29 สิงหาคม 2555 11:22:10 น.
โดย: วนานันทน์ (eat pray love ) 24 พฤศจิกายน 2555 16:19:54 น.