วันนี้แล้ว วันแรกของการย้ายให้ตัวเองไปอยู่กับสถานที่ใหม่ๆที่ฉันเลือกเอง ใจหายอยู่นิดหน่อยกับการต้องเดินจากมาจากอีกที่นึง ซึ่งเคยพึงพอใจอยู่ไม่น้อย ในเมื่อความทุกข์มันมีมากกว่าความสุข ยิ่งอยู่ยิ่งทุกข์ยิ่งคิดถึงยิ่งแย่ ความทรงจำแย่ๆมีมากกว่านับวันยิ่งทวีคูณ สิ่งสวยงามที่เราเห็นว่าน่าจะดีสำหรับเรา ใครจะรู้ว่าที่นี่คือการเริ่มต้นแห่งการเจอสิ่งเลวร้าย ไม่ว่าจะผู้คน ความหลอกลวง การเหยียบย่ำความทรงจำ การทำลายมิตรภาพ ความโชคร้ายแห่งโรคภัยไข้เจ็บ การสูญเสียที่หลีกเลี่ยงไม่ได้ และการทรมานแห่งการรอคอยและคำมั่นสัญญา
ฉันจะทิ้งทุกอย่างไว้ที่นี่ จะไม่หันหลังกลับไปหามันอีก ทางข้างหน้ามีอะไรมากมายให้ต้องทำ มีหลายสิ่งที่ต้องทำ ต้องช่วยเหลือคนที่เขาทุกข์มากกว่านี้หลายเท่า อย่าโกรธกันเลยนะ หากฉันจะทิ้งความทรงจำที่ดีและไม่ดีไว้ที่นี่ ถ้าเลือกให้วันตะวันรุ่ง สามารถเสกให้ฉันลืมทุกเรื่องราวที่นี่ได้ คงดีไม่น้อย
ห้องน้อยๆที่ใหม่ ฉันสัญญากับตัวเอง จะสร้างไออุ่นให้เหมือนกับตอนที่อยู่กับครอบครัว ลูกนกตัวน้อยแม้ปีกไม่แข็งแรง แต่ยืนหยัดด้วยคำสั่งสอนและความเป็นห่วงที่ปราศจากความหวังร้าย ในยามฉันเหนื่อยฉันท้อ จะไม่หิ้วน้ำตาไปซบอกพ่อแม่ จะไม่เอาความทุกข์ไปให้ท่าน แต่...ฉัน จะทำบ้านหลังน้อย มุมเล็กๆนี้ เป็นหลักพึ่งพิงสุดท้าย ฉันจะให้มันเป็นความหวังและกำลังใจในยามฉันไร้เรี่ยวแรงเมื่อเจอกับอุปสรรคแห่งการหายใจ.. และจะไม่ลืมแบ่งปันความสุขใจให้แก่คนที่เขาทุกข์ใจอย่างแสนสาหัส..
ผู้ติดตามบล็อก : 3 คน [
