สายฝน ท้องฟ้าครึ้ม กับความเหงา

ช่วงนี้ฝนฟ้าตกหนักแทบทุกวัน ชอบนะคะ แต่บางขณะก็รู้สึกเหงาจัง ที่บ้านเป็นทาวน์เฮาส์ค่ะ ด้านหลังยังเป็นที่โล่งอยู่เลย เวลาฝนตกหนัก ถ้าเป็นช่วงกลางวัน ฉันชอบเดินขึ้นชั้นสอง แล้วมองผ่านหน้าต่างที่มีทั้งมุ้งลวดและเหล็กดัดดูหยาดฝนที่พรั่งพรูลงมาจากท้องฟ้า เหมือนม่านสีเทาใส (นึกภาพออกไหมคะ คือสายฝนที่หลั่งมาถี่ ๆ จนเหมือนม่านแก้วทึมยังไงยังงั้น)

แล้วฉันก็มักจะเห็นนกเกาะอยู่บนสายไปที่ขึงผ่านทุ่งนานิ่งอยู่สองสามตัว บางทีรังมันอาจจะเปียกจนอยู่ไม่ได้กระมัง ฉันนึกสงสัยแล้วลูกนกตัวเล็ก ๆ ล่ะจะเป็นยังไง ในยามที่ฝนตกกระหน่ำลงมาอย่างหนักแบบนี้ ฉันลองถ่ายรูปไว้ แต่กล้องดิจิตอลถูก ๆ ของฉันไม่มีประสิทธิภาพดีพอที่จะทำให้ได้ภาพชัดเจน เลยต้องเลิกล้ม ถ้าได้ภาพนกเกาะบนสสายไฟท่ามกลางสายฝน ฉันจะตั้งชื่อภาพว่า " นกน้อยในม่านฝน" แหม! ดูเป็นภาษากวีเลยเนาะ

แฮ่! วิ่งขึ้นไปปิดหน้าต่างด้านบนแทบไม่ทัน วันนี้ตกเป็นรอบที่สามแล้วแถมมีลมกรรโชกอีกต่างหาก มีน้ำซึมเข้าตามขอบหน้าต่างด้วย ต้องเอาผ้าผืนใหญ่ไปคอยซับไว้ นี่แหละ รสชาติของชีวิต ที่มีปัญหาเล็ก ๆ น้อย ๆ ให้แก้อยู่เรื่อย พอไม่ให้เรื่อย ๆ เฉื่อย ๆ เกินไป



เห็นเม็ดฝนไหมคะ

Create Date : 21 พฤษภาคม 2552		2 comments
Last Update : 25 พฤษภาคม 2552 10:18:29 น.
Counter : 638 Pageviews.
Share Tweet