เป็นกำลังใจให้ครับ กับจิตใจที่มุ่งมั่น ไม่ยอมตกอยู่ในวงจรของชีวิต

ยอมรับว่าน่านับถือจริงๆ...

ผมเองก็แบบนั้น..งานไม่ดี ไม่ถูกใจก็เดินออก นี่ก็เพิ่งเดินออก

ทั้งๆที่อายุก็เยอะ...หาใหม่แม้นจะรู้ว่าหายากขึ้น แต่ก็คิดว่า ฝีมือพอมี

คงน่าจะพอหาได้...ยิ่งนาทีนี้ โลกของการทำงานยุคใหม่..

ทุกคนต้องปรับตัว..ให้ทำงานได้ในหลากหลายองค์ความรู้ ในคนๆเดียว

้นั่นคือสิ่งที่ต้องปรับตัวตาม...ฉนั้นไม่ว่าเด็กรุ่นใหม่ รุ่นก่อน

คงต้องเท่าเทียมกัน...หาใช่อายุมากแล้วจะเสียเปรียบ

ผมว่าน่าจะได้เปรียบนะ...

......และสิ่งที่อิจฉาคุณอย่างมากเลยก็คือ...การมีชีวิตแบบที่คุณ

กำลังจะเป็น คืออิสระ...คิดอยู่เสมอว่า อยากทำอยากเป็นอย่างมาก

แต่...คงอีกนานเพราะยังมีอะไรที่ต้องรับผิดชอบอยู่..

ดีใจด้วยครับที่คุณ...หลุดจากวงจรอันวุ่นวายไปได้...

ขอให้มีความสุขมากๆนะครับ....

....ขออภัยที่เข้ามาอ่านและออกความเห็นนะครับ

อ่านเรื่องของคุณแล้วก็เข้าใจคนวัยเดียว หรือใกล้เคียงกันค่ะ ขอเป็นกำลังใจให้นะคะ เดี๋ยวนี้รุ่นน้อง รุ่นลูก รุ่นหลาน ก็แซงเรากันไปแล้วทั้งนั้น บางทีไม่ได้เห็นหัวกันเลยก็มีค่ะ
คนที่ตกอยู่ในสภาพแบบนี้มีเยอะค่ะ สักวันคงต้องเป็นสมาชิกชมรมเดียวกันนะคะ ไปก่อน ก็โชคดีก่อนค่ะ
สู้ สู้ ต่อไปค่ะ

เข้าใจคะ...อารมณ์เดียวกันเลย