BlogGang.com : : vistapa : วิถีแห่งเซ็น..วิถีแห่งการปล่อยวาง

วิถีแห่งเซ็น..วิถีแห่งการปล่อยวาง

น้ำหนึ่งหยด...
ทำให้เมล็ดพืชกลายเป็นต้นไม้ใหญ่ได้ฉันใด
ธรรมหนึ่งคำ....ชื่อว่าสติ..
เจียระไนใจที่เป็นก้อนหินให้กลายเป็นเพชรได้ฉันนั้น

เซ็นคืออะไร
อะไรคือเซ็น
ไม่มีไม่เป็น
ไม่มีเซ็น
ไม่มีอะไร...

นี่แหละเซ็น...

ปฏิบัติไปทำไม
ปฏิบัติเพื่ออะไร
ทำไมจึงต้องปฏิบัติ
ปฏิบัติแล้วจะได้อะไร

กินข้าวไปทำไม
กินข้าวเพื่ออะไร
ทำไมต้องกินข้าว
กินข้าวแล้วจะได้อะไร

(หลวงพ่อชาตอบปัญหาเซ็น)

น้ำไหลลงไปทางเดียว
ปลาตายลอยไปตามน้ำ
แต่ปลาเป็นว่ายทวนน้ำ
ปลาเป็นหรือปลาตาย

ลองถามตัวเองดู....

ลมหายใจสั้น....ยาว
อารมณ์เปลี่ยน...แปลง
ความรู้สึกสุข...ทุกข์
ชีวิตเกิด...ดับ

อนิจจัง..ไม่เที่ยง..

ฉันมองเธอ..
เธอมองฉัน..
รู้จักกันแค่ไหน..
แค่ตาเห็น...
หรือเท่าที่เราเป็น..

ไม่มีเธอ..ไม่มีฉัน..ไม่มีเรา...ต่างหาก.

น้ำฝนหยดลงพื้น
ใบไม้ร่วงลงดิน
ชีวิตล่วงสู่ความตาย
ธรรมดาเป็นอย่างนั้นเอง

รู้..วาง...พ้นไป..

ใบไม้ใบเดียวในป่า
ก้อนหินก้อนเดียวบนภูผา
น้ำหนึ่งหยดบนใบหญ้า
ลมหายใจหนึ่งครั้ง

ก็หมายว่ามีตัวตน..

มีสองสิ่งที่เกิดขึ้นเมื่อพยายามทำให้ใจหยุดนิ่ง
อย่างแรกคือความฟุ้งซ่าน
อย่างที่สองคือปัญญา

อะไรคือมี..อะไรคือไม่มี
อะไรคือได้...อะไรคือไม่ได้
อะไรคือรู้....อะไรคือไม่รู้
สมมุติสัจจะหรือปรมัตถสัจจะ

ปัจจัตตัง......

ก้าวเพียงก้าวหนึ่งของเรา
ไม่ว่าจะก้าวไปข้างหน้าหรือถอยหลัง
ไม่สำคัญเท่ากับว่า...หนึ่งก้าวนั้น
เป็นก้าวที่ทำให้เราเดินไปสู่แสงสว่าง
หรือเดินไปสู่ความมืดมน

ไม่มีอะไรที่แก้ไขยาก
ยิ่งไปกว่าใจที่คิดผิด......
ไม่มีอะไรที่เอาชนะยาก
เท่ากับเอาชนะใจตัวเอง

นั่งอยู่คนเดียวในความมืดและเงียบ
ยังพอมองเห็นอะไรได้บ้าง
นั่งมองใจที่มืด มองไม่เห็นอะไรเลย
น่ากลัวยิ่งกว่า

ถ้ารู้ตัวว่ากำลังทำอะไรอยู่
ก็ไม่จำเป็นต้องกำหนดวันแห่งสติ

อย่าคาดหวัง...อย่าเดา
ว่าอะไรจะเกิดขึ้น
หรืออะไรจะเป็นไป

ก็แค่ความรู้สึกหนึ่งเท่านั้นเอง

สงบ เรียบง่าย กลมกลืน
เป็นหนึ่งเดียวกับธรรมชาติ
อย่าสมมุติว่าเป็นอย่างนั้นอย่างนี้
อย่าเปรียบเทียบ ว่าอะไรดี ไม่ดี
อย่าปรุงแต่ง ให้มันฟุ้งเกินกว่าที่มันเป็น

ธรรมชาติคือ...ธรรมะ

สงบอยู่คนเดียวในความเงียบ
ยังไม่ใช่ความสงบที่แท้จริง
สงบในความเป็นไปของโลกที่เคลื่อนไหว

นั่นละ..ของจริง...

ใจดวงนี้ดวงเดียวเท่านั้นที่มา
และดวงนี้ดวงเดียวเท่านั้นที่ไป
นอกเหนือจากนี้ไม่มีอะไรอื่น

แม้ทองจะเป็นของล้ำค่า
และเพชรจะงดงามยิ่งกว่าอัญมณีใด
ใจที่รู้ว่าทองก็แค่ทอง เพชรก็แค่เพชร
ล้ำค่ายิ่งกว่า

ไอน้ำเปรียบได้กับเจตนาอันเป็นบุญ
สะสมไว้มากเท่าไหร่..
วันหนึ่งจะรวมกันเป็นหยาดฝน
ตกลงสู่พื้นดินให้ชุ่มฉ่ำเย็น

ในจริงมีเท็จ
ในเท็จมีจริง
ในสุขมีทุกข์
ในทุกข์มีสุข

ธรรมดา....

ชาล้นถ้วยเติมสิ่งใดลงไปอีกไม่ได้
ใจที่เต็มไปด้วยความยึดมั่นถือมั่น
ความดีไม่อาจเข้าถึง...

น้ำหยดรดบนใบบัว
มิอาจทำให้หมองมัวแปดเปื้อน
เพราะสงบอยู่ได้ไม่สะเทือน
โลกกับธรรมจึงเหมือนเป็นเพื่อนกัน

เมื่อโลกและธรรมมีอยู่
ระลึกรู้ว่าที่เห็นเป็นเช่นนั้น
ปล่อยวางอย่างรู้เท่าทัน
โลกก็พลันสว่างไสวให้เห็นธรรม

มือที่ว่างเปล่า
โลกที่ว่างเปล่า
ใจที่ว่างเปล่า
ธรรมที่ว่างเปล่า
ทั้งหมดมีแค่นั้น

วางสิ......

ต้นไม้ผลิใบอ่อนสีเขียวสดใสจับตา
ถูกใจคนมอง
เวลาล่วงไปใบไม้เปลี่ยนสี
เหลือง ส้ม น้ำตาล
ร่วงกราวลงบนพื้น
ทุกอย่างกลับคืนสู่ดิน

มองเห็นธรรมดาเมื่อไหร่
สุขย่อม....ยั่งยืน

วันคืนไม่อาจย้อนผ่าน
สุขทุกข์ไม่อาจย้อนคืน
ผิดหวัง หรือสมหวัง

จะแค่ไหนกันเชียว....

ลมพัดใบไม้ไหว
หรือใบไม้ไหวจึงทำให้ลมพัด
ไม่ใช่ทั้งลมและใบไม้
ใจต่างหากที่ไหว..

รู้เหมือนไม่รู้ ไม่รู้เหมือนรู้
เห็นเหมือนไม่เห็น ไม่เห็นเหมือนเห็น
มีเหมือนไม่มี ไม่มีเหมือนมี

มันเป็นเช่นนั้นเอง

เส้นทางทุกเส้นทาง ไม่ว่าสั้นหรือยาว
ต่างล้วนมีจุดสิ้นสุด
ชีวิตก็เหมือนกัน อยากให้จบตรงไหน

ถามใจตัวเอง.....

Create Date : 12 มกราคม 2555

Last Update : 17 มกราคม 2555 10:44:37 น.

0 comments

Counter : 5673 Pageviews.