วันสอบวันสุดท้าย

อืม...ห่างหายไปนาน พูดถึงวันสอบวันสุดท้าย (แต่ไม่ใช่วันทำงานวันสุดท้าย ) พวกครูก็ไปทานข้าวกันที่ Green Terrace อยู่หน้าหมู่บ้านพงษ์เพชรวิลล่า 3 ถนนเลียบคลองประปาระหว่างงามวงศ์วานกับแจ้งวัฒนะ ไม่เค้ย ไม่เคยแม้แต่จะเหลือบตาดูร้านนี้เวลาขับรถผ่าน พอไปเข้า โอ้โห ร้านนั่งสบายดีแฮะ บรรยากาศดีใช้ได้ เพลงที่เค้าเล่นก็เพราะ แต่ไม่ค่อยได้ฟังเพราะเราไปคาราโอเกะ เป็นร้านของผู้ปกครองนักเรียนที่เชิญพวกเราไปมานานมากแล้ว งานนี้ก็ไปหลายคนอยู่ มีดร.กับครูฝรั่งด้วย ดร.ร้องเพลงด้วย เพราะแฮะ พี่ณันท์ด้วย เพราะดี แต่ที่เซอร์ไพรส์มากๆๆๆๆๆ คือ พี่ริชาร์ดของเรา คือ ประมาณว่าไม่ ไอไม่ร้อง แต่พอทนฟังมิเชลร้องไม่ได้ก็ลุกไปร้อง ก็ฟังดูดี แต่พอร้องไปร้องมามีคนขอให้ร้องอีก เราออกไปข้างนอกเข้ามาเจอพี่ขึ้นพอดี ร้องไรไม่ร้อง ร้องเพลงโปรดเราซะอีก When you say nothing at all โอ๊ย ร้องเพราะมากๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ ไม่น่าเชื่อ งานนี้สะกดทุกคนเงียบฉี่ โดยเฉพาะสาวๆ สุดยอดค้าบพี่ รวมกับ powerful eyes ของพี่อีก โอ๊ย โดนน็อคเอ้าท์ไปตามๆ กัน ที่ฮามาก คือ แอนบรรณารักษ์ เธออินมากพอถึงวรรค the touch of your hand say you catch me... ไอ้น้องแอน (ที่กำลังท้องแก่) ซึ่งหันหน้าสบตาซึ้งกับเค้ามาตลอดก็เอื้อมมืออันอวบอูมตามประสาคนท้องของเธอไปจับมือเค้า อืมมมม แสดงว่าภาษาอังกฤษมันดีมั่ก มาก อย่างฮาเลย งานนี้สาวๆ ละลาย เอิ๊ก.... พอจบงานขวัญก็เลยเสนอว่าให้ร้องในงาน Fun Fair ริชเลยบอกว่าถ้าให้ดื่มเหล้าก่อนน่ะร้องได้ งานนี้ได้ไป 1 คะแนน

หลังจากนั้นได้ไม่นาน (1 วัน) อะฮั้นก็ป่วยยยยย เจ็บคอมากๆ ไม่อยากกินอะไร (แปลกสุดๆ แล้ว) มีไข้ไปเรื่อยๆ อุ่นดี รู้สึกเหมือนเป็นหม้อหุงข้าวที่กดปุ่ม warm ไว้ ระอุ จนในที่สุดก็หยุดอยุ่บ้าน แล้วก็ได้รับโทรศัพท์ข้ามน้ำข้ามทะเลจาก....แอนโธนี่ โอ้ พี่แกคงทนไม่ไหว ไม่ได้ยินเสียงหลายวัน ประมาณว่าอยาก update เหตุการณ์ทุกอย่าง ทำไมผู้ชายรอบตัวชั้นมีแต่หยั่งงี้หว่า นิสัยผู้หญิงนะเนี่ย เล่าไม่ละเอียด ข้ามๆ ไปบ้างก้รู้ทันอีกแน่ะ แสนรู้เหมือนไอ้ตูบ แล้วพี่ท่านก็บอกว่าพี่ท่านจะกลับมาคริสต์มาสนี้ชัวร์ พร้อมของฝาก คือ Paddington Bear สุดโปรด โอ๊ย ตื่นเต้นๆ ตุ๊กตาหมีนะ ไม่ใช่มัน งานนี้ได้ไปครึ่งคะแนน จะได้อีกครึ่งตอนได้ของ แล้วก็บอกว่าจะกลับมาอยู่อีกตอนมีนาคม อืมมม ของฝากหนนั้นเป็นอะไรดี

แล้ววันรุ่งขึ้นก็ได้รับโทรศัพท์จากโรงเรียนชายโรงเรียนหนึ่ง โรงเรียนที่เจฟฟรี่ย์ไปอยู่ โทรมาถามเรื่องเอกสารของมัน มันน่าโมโหเนอะที่เราเตรียมทุกอย่างให้ครูพร้อมแล้วมันไม่สนใจ พอมันต้องใช้เราก็ถูกตามให้ทำงานซ้ำ งานนี้ติดลบสิบ

แล้วเย็นนั้นก็ไปดู Tango ที่ไม่ค่อยประทับใจมากเท่าไหร่ เป็นโชว์จาก Argentina ซึ่งคนของเค้ามาดูเยอะมาก แถมเชียร์กันสุดชีวิต ลุกขึ้นยืนปรบมือแบบประมาณนึกว่าพ่อแม่คนแสดง แต่ไม่ใช่ ก็ดีถ้าจะไม่มีโทรศัพท์เรื่องงานเข้ามา แถมโทรศัพท์จากผู้ปกครองอีก เฮ้อ ใครคิดค้นมือถือวะ ผิดพลาดอย่างแรง ปลูกฝังนิสัยหลายๆ อย่างที่ไม่เหมาะสมให้มนุษย์ ไม่ว่าจากที่เคยเวลาจะนัดใคร ก็จะนัดเป็นมั่นเป็นเหมาะ (กล้าตัดสินใจ) ใครมาถึงที่นัดแล้วก็ไม่กล้าไปไหนเพราะกลัวคลาดกัน (รับผิดชอบ) ต้องมาตรงเวลา (ตรงต่อเวลา) มีธุระจริงๆ ก็ติดต่อในเวลาที่เหมาะสมเพราะไม่กล้าโทรเข้าบ้าน (เกรงใจ) เรื่องไม่ด่วนก็คิดว่าคุยเมื่อเจอกันใหม่ (รู้จักรอคอย ใจเย็น) ถ้าไม่อยู่ก็ไม่ได้รับสายเพราะไม่รู้ใครโทรเข้าบ้าน (ไม่โกหก) โหย ไม่แปลกใจเลยว่าทำไมเดี๋ยวนี้เด็กๆ เปลี่ยนไปเยอะ ยังไม่นับคลื่นที่มันไม่ดีต่อสมองอีก เป็นประดิษฐกรรมที่ขัดกับศาสนาพุทธมาก จากที่เคยลืมมือถือแล้วต้องขับรถกลับไปเอา ตอนนี้กลายเป็นว่าวันไหนลืมมือถือแล้วรู้จักความสงบวันนั้น รู้สึกดีมากๆๆ

Create Date : 29 สิงหาคม 2550 Last Update : 29 สิงหาคม 2550 1:32:45 น. Counter : 407 Pageviews.		0 comments
Share Tweet