ขอบคุณมากนะครับสำหรับคำแนะนำทุกอย่าง
ถ้าไม่มีพี่ผมคงไม่รู้จะไปปรึกษาใคร
วันนี้ผมได้คำตอบให้กับตัวเองแล้วล่ะครับ
สิ่งที่เค้าทำให้ผมมันมากมายจนทำให้ผมมองข้ามในสิ่งที่เค้าทำให้ผมน้อยใจไปอย่างหมดสิ้น
เค้าทำไปเพราะรักผม... ผมเชื่อเช่นนั้น
ผมมีความสุขที่ได้มีเค้าในวันนี้
ขอบคุณที่ให้เกียรติผมเป็นส่วนหนึ่งในแรงบันดาลใจให้พี่เขียนบทความนี้ขึ้นมา ขอบคุณนะครับที่พี่มีน้องชายที่น่ารักเช่นนี้

พี่ครับ ฝากบอกเค้าด้วยนะครับว่า "ผมรักค้า"

การชนะความรักตามทัศนะของพุทธศาสนา คือความไม่รัก มีใจอิสระ ไม่ต้องตกเป็นทาสของอารมณ์ หรือสิ่งอันเป็นที่รัก การปราถนาความสุขภายนอกนั้นไม่มีวันสนองความอยากให้เต็มบริบูรณ์ได้ เพราะโดยสภาวะแล้วสิ่งเหล่านั้นมีความบกพร่องอยู่ในตน เมื่อได้สิ่งนั้นมาก็ต้องรับความบกพร่องนั้นมาด้วย ความรักนั้นมาจากความคิดเราเองมันไม่ได้มีอยู่ตลอดเวลา เช่นเดียวกับความกลัว ความเกลียด เกิดแล้วก็แปรเปลี่ยนไป แต่แล้วก็เกิดอีกเพราะว่ามันอาศัยความคิดเกิด เช่นเราโกรธใคร มันหายไป ถ้าเราคิดขึ้นมา หรือเห็นหน้าก็คิดขึ้นอีก ความโกรธ ความอาฆาตก็มีอีก เช่นเดียวกับความรัก เวียนอยู่แต่เรื่องเหล่านี้ไม่มีวันหยุด เหมือนว่ามันเป็นเนื้อหนัง เป็นจิตเป็นใจของเรา เลาลาสิ่งเหล่านี้ไม่มี ไม่เห็นมันตายหรือเร่าร้อนอะไร ถ้ามันเป็นจิต เป็นเราเวลามันดับทำไมจิตเราไม่ดับหรือตายไปพร้อมกับมัน แต่ความจริงแล้วไม่ใช่เลยมันเป็นของปลอมชั่วคราว แต่เราคิดต่อคิดซ้ำซาก เหมือนกับว่ามันมีอยู่ในใจเราตลอด ของเหล่านี้เปิดเผยแต่หากลี้ลับไม่รู้วิธีการจัดการกับมัน จงรู้ทันความคิด ถ้าไม่รู้ทันมันก็เป็นอย่างเดิมยึดพื้นที่ในหัวใจเรา คิดว่าสิ่งเหล่านี้เป็นใจเรา เราคิดถึงแฟนเราเราก็รัก หรือก็ถวิลหา ฝนตก ฝ้าร้อง ไกลแค่ไหน ก็จะไป แต่ถ้าเราคิดถึงเรื่องอื่นเรื่องแฟนก็ดับไป ไม่รู้ว่าแฟนรู้หรือเปล่ามันเกิดที่ใจเรา คนทั้งโลกเป็นอย่างนี้เพราะหลงอาการของใจตัวเอง อะไรเกิดแล้วไม่ดับไม่สลายไม่มีในโลกนี้จะช้าหรือเร็วเท่านนั้นขึ้นชื่อว่าโลกแล้วย่อมหมุนไปสู่ความแตกดับทั้งสิ้นแม้ไม่มีใครทำตัวของมันเองย่อมสลายเอง มันไม่ตายหรอกเพราะ มีข้าวกิน มีน้ำ ที่อยู่อาศัย มียารักษาโรไม่ตายหรอกเพราะอดเสน่หา มันมีแต่ความคิดเราหรอกเราทั้งวัน กลางคืนเป็นควันกลางวันเป็นไฟ จักรวาลนี้ไม่ทีอะไรร้อนเท่าจิตและไม่มีอะไรที่น่ากลัวเท่าความคิดอีกแล้วคนหลงกันทั้งโลกก็เพราะหลงความคิดอันเดียวนี้เอง รำไม่ดีโทษปี่โทษกลอง ทำไม่ดีต้องโทษตัวเองนะ เรียกว่าไม่รู้ทันใจตัวเอง คนอื่นก็คือคนอื่น พ่อแม่ พี่น้องเหมือนแขนขา แฟนภรรยาก็เหมือนเสื้อผ้า ผัวเมียเลิกกันก็คือคนอื่น เราเกิดมากได้เสื้อผ้าสักชุดก็ได้กำไรแล้ว ทำไมต้องมาเสียใจกับอารณ์เหล่านี้ มันจะเป็นชีวิตที่ร่ำไห้ไม่มีใครได้ยิน หลงงมงายกับสิ่งเหล่านี้ เหมือนชีวิตที่ถูกโขมย ไม่ขังใจ ปล่อยใจ แต่ดูใจ นี่แหละชัยภูมิสุดยอดของนักรบ ที่จะต่อกรกับความคิด ความคิดต่อสู้กับมันไม่ได้ แต่รู้ทันมันก็หมดทางต่อสู้ แต่มันเกิดไวและบ่อยมากๆๆ โลกนี้ช่างดูสวยงามแต่มันคล้ายฟองสบู่ แต่ซ่อนความว่างเปล่าเอาไว้

************************************
จงร้องและเริงรำด้วยกัน และจงมีความบันเทิง
แต่ขอให้แต่ละคนได้มีโอกาสอยู่โดดเดี่ยว
************************************

อ่านแล้วนึกถึงอดีตเลยครับ

อ่านแล้วรุ้สึกดีจัง ขอบคุณนะ

ดีขึ้นเยอะเลยขอบคุณนะ