Bloggang.com : แค่คนหนึ่งคน : วันแรกใน ICU

วันแรกใน ICU

วันที่ 1 พฤษภาคม

วันนี้คนมาทำงานไม่เยอะ ส่วนมากไปร่วมงานกีฬาที่ที่ทำงานจัดขึ้น บางคนไปสัมมนาข้างนอก และบางคนลางาน เหลือเรากับคุณอ้อเฝ้าห้อง แต่ประมาณบ่ายสามโมงเราก็ต้องไปช่วยงานในพิธีเปิดกีฬาเหมือนกัน ช่วงบ่าย ๆ เลยใช้เวลาสะสางงานอยู่ในห้อง เพราะประมาณบ่ายสาม ต้องออกไปที่สนามแล้ว

ประมาณบ่ายโมงเกือบครึ่ง มีพนักงานท่านหนึ่ง ซึ่งอยู่คนละฝ่าย วิ่งเข้ามาในห้องทำงานของฝ่ายเรา โทรเรียกรถพยาบาลมารับอาจารย์หกล้ม อีกสักพัก คุณอ้อก็วิ่งเข้ามาโทรศัพท์ตามรถพยาบาลอีกรอบ เราตะโกนถามไปว่าใครเป็นอะไร แต่ไม่ทัน เพราะคุณอ้อวิ่งออกแล้ว

เราออกไปดูบ้าง ก็เห็นอดีตผู้บังคับบัญชาของเรา นอนไม่ได้สติอยู่ที่พื้น มีคนบอกว่าท่านตกบันไดมาจากส่วนที่เป็นชั้นพักระหว่างระหว่างชั้น 1 และชั้น 2 แต่ก็ไม่ทราบว่าจริงหรือไม่ เพราะไม่มีใครเห็นเหตุการณ์ขณะนั้น ตอนนั้นมีคนอยู่บริเวณนั้นประมาณ 10 คนพยายามปฐมพยาบาลเท่าที่จะทำได้ แต่ไม่มีใครกล้าเคลื่อนย้ายเพราะกลัวจะเป็นอันตราย ตอนนั้นท่านไม่รู้สึกตัวแล้ว

อีกสักพัก รถพยาบาลก็มา และนำท่านไปปฐมพยาบาลเบื้องต้นที่ศูนย์พยาบาลซึ่งมีแพทย์จากโรงพยาบาลประจำจังหวัดมาประจำในช่วงที่มีการแข่งขันกีฬา จากนั้น รถก็รีบพาท่านไปโรงพยาบาล โดยมีรถของลูกศิษย์ท่านคันหนึ่ง และเรากับคุณอ้อขับไปอีกคันหนึ่ง

รถเราไปช้ากว่า ทำให้คลาดกับรถพยาบาลคันนั้น แต่ด้วยความที่เป็นรถของโรงพยาบาลประจำจังหวัด ทำให้เราและคุณอ้อคิดว่ารถคงไปส่งที่โรงพยาบาลนั้น และวันนั้น เป็นวันวินาศสันตะโรมากที่รถติดมาก เราใช้เวลาในการขับไปที่โรงพยาบาลเกือบครึ่งชั่วโมง เมื่อไปถึงที่ตึกอุบัติเหตุ พนักงานเปลบอกว่ายังไม่มีรถฉุกเฉินเข้ามา เรากับคุณอ้อก็พยายามเช็คกันว่าจะไปในส่วนอื่นของโรงพยาบาลหรือไม่

พนักงานเปลที่นั่นใจดีมาก ช่วยประสานให้เราและมาบอกว่า ตกลงรถฉุกเฉินแวะเข้าไปอีกโรงพยาบาลหนึ่งแล้ว (เป็นโรงพยาบาลเอกชนที่ใหญ่ที่สุดในจังหวัด) เรากับคุณอ้อเลยรีบออกมาเพื่อจะย้อนกลับไปที่โรงพยาบาลนั้น วันนั้น เป็นวันที่รถติดมากจริง ๆ เมื่อไปถึงก็ได้ทราบว่า ท่านเข้าห้องผ่าตัดไปแล้วประมาณ 10 นาทีได้

เราสองคนตามขึ้นไปที่ห้องผ่าตัด ก็เห็นเพื่อนร่วมงานสองคน ลูกชายของท่าน และครอบครัวของเพื่อนบ้านซึ่งคุณอ้อบอกว่า สนิทกับครอบครัวของท่านและดูแลกันเหมือนญาติสนิท มารออยู่แล้ว

เราได้ทราบว่า สมองของท่านได้รับความกระทบกระเทือนมาก และมีเลือดออกในสมองจึงต้องเข้าผ่าตัด

ทุกคนที่มา รอกันอยู่หน้าห้องผ่าตัด ไม่ค่อยมีใครพูดอะไร และไม่มีใครรู้ว่าอาการของท่านวิกฤติแค่ไหน ทุกคนพากันปลอบใจกัน และปลอบใจลูกชายของท่านซึ่งอายุยังเพิ่ง 17 เท่านั้นเอง ในระหว่างนั้น มีโทรศัพท์เข้ามาที่เครื่องของทุกคนที่นั่งรออยู่เป็นระยะ ๆ เป็นโทรศัพท์จากที่ทำงานสอบถามอาการของท่าน เพราะท่านเป็นที่รักและเคารพของคนทั้งหน่วยงาน

จนเกือบหกโมง ท่านก็ถูกเข็ญออกมาจากห้องผ่าตัด เพื่อพาลงไปที่ห้อง x-ray ทุกคนพากันตามลงไป ก่อนเข้าห้อง x-ray คุณหมอได้บอกถึงอาการของท่านคร่าว ๆ ว่ากะโหลกศีรษะแตก และมีส่วนที่ร้าว รวมทั้งมีเลือดออกในสมอง และสมองบวม

(รายละเอียดอาการที่คุณหมออธิบาย ขออนุญาตไม่ระบุค่ะ )

หมออธิบายอะไรอีกนิดหน่อย ซึ่งเราเข้าใจบ้างไม่เข้าใจบ้าง จากนั้น หมอก็ขอตัวไปทำงานต่อ ซึ่งก็หมายถึงพาท่านกลับเข้าไปที่ห้องผ่าตัดอีกครั้งในเวลาประมาณหกโมงกว่า ๆ

พวกเรากลับขึ้นมารอกันต่อหน้าห้องผ่าตัด จนเกือบทุ่มครึ่ง ท่านจึงถูกเข็ญออกมาจากห้องผ่าตัด และเข้าไปที่ห้อง ICU ตอนนั้น มีเพื่อนร่วมงาน และผู้บังคับบัญชาระดับสูงเดินทางมารอฟังอาการด้วย คุณหมอจึงได้อธิบายให้พวกเรา ซึ่งก็ได้แก่ ลูกชายของท่าน เพื่อนร่วมงาน ลูกศิษย์ฟังอีกครั้งหนึ่ง

(คุณหมออธิบายรายละเอียดของอาการบาดเจ็บทางสมองของท่าน)

คุณหมออธิบายว่า ช่วงนี้จะให้ยานำสลบ เพื่อให้สมองได้พัก และจะต้องนำท่านไป x-ray ทุกวันเพื่อเช็คภาวะที่เกิดขึ้น

คุณหมอใจดีมาก และอธิบายให้เราทุกคนฟังอย่างตั้งใจ เข้าใจง่าย คุณหมอย้ำว่า จะพยายามดูแลให้ดีที่สุด และทุกกระบวนการรักษานับจากนี้ไป จะเป็นไปตามมาตรฐานวิชาชีพ

เราและคุณอ้อออกจากโรงพยาบาลประมาณเกือบ 3 ทุ่ม และต้องกลับเข้าไปที่ทำงาน เพราะตอนที่ออกมา ยังไม่ได้เก็บข้าวของอะไรเลย คุณอ้อก็เช่นกัน ตั้งแต่บ่ายสามถึงเกือบสามทุ่ม เราไม่ได้ทานอะไรกันเลย และกว่าจะกลับถึงบ้านก็เกือบ 4 ทุ่ม ลูก ๆ หลับกันหมดแล้ว

Create Date : 03 พฤษภาคม 2552

Last Update : 4 พฤษภาคม 2552 20:33:51 น.

0 comments

Counter : 716 Pageviews.