ถึงคนที่แต่งงานแล้วและยังไม่ได้แต่ง เรื่องนี้เป็นเรื่องที่อ่านแล้วกินใจมาก ลองอ่านและซึมซาบความรู้สึกอย่างช้า ๆ ... อ่านแล้วชอบเลยเก็บมาฝากค๊า ... “ เมื่อเธอต้องการหย่าขาดจากชั้นไป.... เธอควรเป็นคนที่จูงมือชั้นออกไป ” ในวันแต่งงานของผม ผมจูงมือภรรยาของผมในอ้อมแขน รถแต่งงานจอดหน้าที่พักของเรา เพื่อนเจ้าบ่าวบอกผมว่า ผมควรจะอุ้มเธอเข้าไปในบ้าน ดังนั้นผมจึงทำตาม เธอเขินอายในอ้อมแขนผม ผมช่างเป็นเจ้าบ่าวที่มีความสุขที่สุดในโลก... นี่เป็นเรื่องที่ผ่านมาแล้วสิบปี... ในวันถัด ๆ มาทุกอย่างก็เหมือนเดิม เรามีลูกด้วยกัน...ผมทำงานอย่างหนักเพื่อที่จะหาเงินมาจุนเจือครอบครัว...เมื่อเราเริ่มมีฐานะที่ดีขึ้น... ความห่างของเราก็เพิ่มขึ้นเช่นกัน... ทุก ๆ เช้าเราออกจากบ้านไปด้วยกันแล้วก็ถึงบ้านเวลาเดียวกัน ลูกเราเรียนที่โรงเรียนใกล้บ้าน ดูเหมือนความรักของเราช่างน่าอิจฉายิ่งนัก ... แต่แล้วความสงบสุขก็เริ่มเปลี่ยนแปลงอย่างมิได้คาดหมาย.... "เจน" เข้ามาในชีวิตของผม .... ผมยืนอยู่ที่ระเบียงบ้าน ... เจนเข้ามาสวมกอดผมจากด้านหลัง.. หัวใจผมเต้นแรงด้วยความรัก ... ที่นี่เป็นอพาร์เมนท์ที่ผมซื้อให้เธอ ...เธอบอกว่า คุณเป็นผู้ชายที่ผู้หญิงทุกคน ถวิลหา ... คำพูดของเธอทำให้ผมนึกถึงภรรยาผม ตอนที่เราแต่งงานกันใหม่ ๆ ..เธอบอกว่า วันที่คุณประสบความสำเร็จ ผู้ชายอย่างคุณจะมีแต่ผู้หญิงวิ่งเข้ามาหา ... ผมเริ่มรู้สึกลังเล ผมรู้ว่าผมกำลังทรยศภรรยาผม แต่ผมก็ได้ทำลงไปแล้ว .... ผมปลีกตัวออกจากเจน “ วันนี้คุณไปเลือกเฟอร์นิเจอร์เองแล้วกันนะ ผมต้องเข้าออฟฟิศ ” ... แน่นอน เธอไม่ค่อยพอใจนัก เพราะผมสัญญากับเธอว่าเราจะ ไปด้วยกัน ... ในตอนนั้น ความรู้สึกถึงการหย่าร้างเริ่มวิ่งเข้ามาในความคิดผม ...ทั้งที่จริง ๆ แล้วผมไม่เคยมีความคิดนี้เลยแม้แต่ครั้งเดียว แต่ผมก็พบว่าเป็นเรื่องยากที่จะบอกกับภรรยาของผม ไม่ว่าผมจะพูดกับเธอดีสักเพียงใด ... เธอจะต้องเจ็บปวดใจอย่างแน่นอน จริง ๆ แล้วเธอเป็นภรรยาที่ดีมาก ทุก ๆ เย็นเธอจะวุ่นวายกับการ ทำอาหาร ในขณะที่ผมนั่งอยู่หน้าทีวี ทานอาหารเสร็จเราก็นั่งดูทีวีด้วยกัน หรือถ้าผมจะเลือกเป็นนั่งอยู่หน้าจอคอมพิวเตอร์.... มองเรือนร่างอันงดงามของเจน ช่างเป็นอะไรที่หน้าฝันถึงเสียจริง วันนึงผมพูดทีเล่นทีจริงกับภรรยาของผมว่าจะเธอจะทำยังไงถ้าเราหย่ากัน ... เธอจ้องมองผมอย่างไม่เชื่อในสิ่งที่ได้ยิน และเธอก็ไม่ได้ตอบว่าอะไร เธอมั่นใจว่าการหย่าเป็นเรื่องที่ไกลตัวเธอมาก ...ผมนึกภาพไม่ออกเลยว่าหากเธอรู้ว่าเรื่องที่ผมกำลังพูดอยู่นั้นเป็นเรื่องจริงเธอจะเป็นอย่างไร วันนึงภรรยาผมมาที่ออฟฟิศ...สวนทางกับเจนที่เพิ่งจะออกไปพอดี ... พนักงานทุกคนทำหน้าตาเลิกลั่กเหมือนกำลังพยายามซ่อนอะไรบางอย่างจากเธอ .... เธอเหมือนจะรับรู้มันได้ แต่เธอก็ยิ้มน้อย ๆ กับพนักงานทุกคน ....แต่ผมก็สังเกตเห็นแววตาที่เจ็บปวดของเธอภายใต้รอยยิ้มนั้น ในที่สุด...เจนก็บอกกับผมว่า หย่ากับเธอนะ แล้วเราอยู่ด้วยกัน ผมพยักหน้า .... ผมจะลังเลอีกต่อไปไม่ได้อีกแล้ว ผมตัดสินใจบอกภรรยาผมในอาหารค่ำ..ผมมีอะไรจะบอกคุณ เธอนั่งทานอาหารอย่าง เงียบ ๆ ...ผมสังเกตเห็นแววตาอันเจ็บปวดของเธอ มันทำให้ผมพูดในสิ่งที่ผมต้องการพูดไม่ออก ...แต่ท้ายที่สุดผมก็พูดออกไปผมต้องการหย่า เธอดูไม่ตกใจกับสิ่งที่ผมเพิ่งจะพูดออกไปเลย... ผมย้ำกับ เธออีกครั้ง...เธอเขวี้ยงตะเกียบในมือทิ้ง ...แล้วตะโกนใส่หน้าผมว่า คุณมันไม่ใช่ลูกผู้ชาย ...เราไม่ได้คุยกันอีกเลยคืนนั้น เธอร้องไห้ อย่างหนัก ... ผมรู้ว่าเธออยากรู้ว่าเกิดอะไรขึ้นกับชีวิตแต่งงานของเรา ...แต่ผมเองไม่สามารถหาคำตอบให้กับตัวเองได้ ...เป็นเพราะใจผมได้ให้เจนไปหมดแล้วงั้นเหรอ ...ผมคงไม่สามารถบอกเธออย่างนั้นได้..มันจะทำให้ผมรู้สึกผิดมากขึ้นไปอีก... ผมร่างสัญญาการหย่าร้างขึ้น... ระบุว่าเธอเป็นเจ้าของบ้านทุก ๆ อย่างในบ้าน ทั้งรถ หุ้นบริษัท 30% ผมยกให้เธอหมด .... เธอเหลือบมองกระดาษที่ ผมร่างขึ้น แล้วฉีกมันทิ้งมันทำให้ผมรู้สึกเจ็บปวดมากขึ้น ...ผู้หญิงที่ผมอยู่ด้วยมาเป็นระยะเวลาสิบปีกลายเป็นคนแปลกหน้ากันภายในหนึ่งวัน ...ผมไม่สามารถคืนคำที่ผมพูดไปได้ ...เธอร้องไห้ด้วยความเสียใจอย่างที่สุด ...สำหรับผมแล้ว การร้องไห้ของเธอเหมือนเป็นการปลดปล่ยยความสับสนของตัวผมเอง... หลังจากที่ผมกลุ้มใจกับการตัดสินใจครั้งนี้ของผม.. ในที่สุด...มันก็เป็นรูปธรรมขึ้นมาจริง ๆ เสียที คืนนั้น...ผมกลับถึงบ้านค่อนข้างดึก ...เห็นเธอเขียนอะไรบางอย่างบนโต๊ะ ...ผมหลับไปอย่างรวดเร็วด้วยความเพลีย...ผมตื่นขึ้นมาอีกทีแล้วพบว่า ...เธอเขียนเงื่อนไขการหย่าร้างว่าเธอไม่ต้องการสิ่งใดจากผม ...แต่เธอต้องการให้ผมให้ เวลาเธอหนึ่งเดือนเพื่อตั้งตัวสำหรับการหย่า ...และในช่วงระยะเวลาหนึ่งเดือนนั้นทุกอย่างต้องดำเนินไปตามปกติ ...ด้วยเหตุผลที่ว่าเธอต้องการให้ลูกจบการศึกษาซึ่งกำลังจะมาถึงเสียก่อน ...เธอไม่อยากให้ ลูกต้องเห็นความล้มเหลวในการแต่งงานของพ่อแม่ก่อนเวลานั้นจะ มาถึง... รัชต์..คุณจำได้มั้ย วันที่เราแต่งงานกัน คุณประคองชั้นไว้ในอ้อมกอดในวันที่เราเข้าเรือนหอ ..ผมพยักหน้า..นั่นเป็นความทรงจำที่ดีที่สุดของชั้น ชั้นมีเรื่องขอร้อง..ชั้นอยากให้คุณประคองชั้นไว้ในอ้อมกอดจากห้องนอนไปถึงด้านล่างทุกวัน นับจากวันนี้ไปจนถึงวันที่เราต้องแยกจากกัน ผมยอมรับด้วยความเต็มใจ...ผมรู้ดีว่า เธอคิดถึงวันดี ๆ เหล่านั้น ...และเธอต้องการให้ชีวิตการแต่งงานเธอจบลงด้วยความทรงจำที่ดี ผมบอกเจนถึงเงื่อนไขที่ภรรยาผมตั้งขึ้นในการหย่าร้าง ...เธอหัวเราะถึงความไร้สาระของเงือนไข ภรรยาผมบอกกับผมว่า ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นก็ตาม เธอจะต้องยอมรับผลของการหย่าร้างให้ได้ ... คำพูดของเธอทำให้ผมรู้สึกเจ็บปวดเป็นอย่างยิ่ง.... เราไม่ได้ถูกต้องตัวกันเลยนับแต่วันที่ผมขอเธอหย่า ...ความจริงเหมือนจะเป็นคนแปลกหน้าต่อกันด้วยซ้ำไป ...พอถึงวันที่ผมประคองเธอลงจากห้องวันแรก...มันจึงทำให้ผมทำตัวไม่ถูก ลูกชายเราตบมือ แล้วพูดด้วยความดีใจว่า ว้าว... วันนี้พ่ออุ้มแม่ลงจากห้องด้วย มันทำให้ผมรู้สึกเจ็บปวดมากขึ้น ......เธอบอกว่าอย่าบอกลูกเราถึงเรื่องของเรา ...ผมพยักหน้าด้วยความรู้สึกผิดอย่างเต็มเปี่ยม ...ผมขับรถ ไปส่งเธอที่ป้ายรถเมล์แล้วเลยไปออฟฟิศ วันถัดมา...ความรู้สึกขัดเขินเริ่มน้อยลงไป ...เธอซบบนอกผม เราใกล้ชิดกันมากจนผมได้กลิ่นน้ำหอมของเธอ ...ผมถึงได้ตระหนักว่า....เธอไม่ใช่เด็กสาวอีกต่อไปแล้ว เธอเริ่มมีริ้วรอยบนใบหน้ามากขึ้น ในวันที่สาม...เธอกระซิบบอกผมว่าสวนกำลังรื้ออยู่ให้เดินระวังด้วย ในวันที่สี่...มันช่างเหมือนกับว่าเราเป็นคู่รักที่หวานชื่นมาก ภาพของเจนเริ่มเลือนลางไป... วันที่ห้าและหก..เธอคอยเตือนผมในเรื่อง เล็กๆน้อยๆ เช่นเธอวางเตารีดไว้ที่ไหน ผมควรจะระวังอะไรบ้างตอนทำอาหาร และอื่น ๆ อีกมากมาย ...ความสนิทสนมของเราเพิ่มมากขึ้นทุกที...ผมไม่ได้บอกเจนถึงเรื่องนี้เลย... ผมรู้สึกว่าผมอุ้มเธอง่ายขึ้นทุกวันโดยไม่ได้สังเกตถึงความเปลี่ยนแปลงในตัวเธอเลย...หรือบางทีคงเป็นเพราะผมแข็งแรงขึ้น แต่แล้วผมก็พบว่ามันไม่ ใช่อย่างที่ผมคิด ...เป็นเพราะว่าเธอผอมลงจนไม่ สามารถใส่เสื้อผ้าเดิมได้นั่นต่างหากที่ทำให้ผมอุ้มเธอได้ง่ายขึ้น ผมรู้ดีว่าเธอพยายามซ่อนความขมขื่นเอาไว้ ... ลูกของเราร้องขึ้นว่า พ่อได้เวลาอุ้มแม่แล้วนะ ...สำหรับลูกแล้ว การได้เห็นพ่ออุ้มแม่เป็น ภาพที่เขามีความสุขที่สุด ....เธอเอื้อมมือไปกอดลูกไว้แน่น ผมทนมองภาพนั้นไม่ได้จริง ๆ ผมกลัวว่าผมจะเปลี่ยนใจในวินาทีสุดท้าย และแล้ววันสุดท้ายก็มาถึง....ผมอุ้มเธอไว้ในอ้อมกอด เท้าผมแทบจะก้าวไม่ออก ....เธอบอกกับผมว่า...ความจริงแล้วชั้นอยากให้คุณอุ้มชั้นไปจนเราแก่เฒ่า ...ผมกอดเธอแน่น และผมก็ตระหนักว่า.. ชีวิตคู่ของเราขาดการดูแลเอาใจใส่ซึ่งกันและกัน ...ผมขึ้นรถทันทีเพื่อจะไปยังจุดหมายใหม่ ผมลังเลเล็กน้อย แต่ในที่สุดแล้ว ผมก็มาพบเจนจนได้ เธอเปิดประตูออก ...ผมบอกเธอว่า เจน ผมขอโทษ... ผมจะไม่หย่า เธอมองหน้าผม แตะหน้าผากผม คุณสบายดีหรือเปล่า เจน...ผมขอโทษ...ผมขอโทษจริง ๆ... ผมจะไม่หย่ากับภรรยาผม ...ชีวิตการแต่งงานของเราน่าเบื่อมันเป็นเพราะผมไม่ได้ให้ความสำคัญกับรายละเอียดเล็กน้อย ...ผมขาดการเอาใจใส่ในตัวเธอ มันไม่ได้ หมายความว่าเราไม่ได้รักกัน ตอนนี้ผมเข้าใจแล้วว่าตั้งแต่วันที่ผมอุ้มเธอเข้าบ้าน เธอมีลูกให้ผม ผมควรจะประคองเธอไปจนแก่ ... เจนตบหน้าผมอย่างแรงและกระแทกประตูใส่ผม ....ระหว่างทาง กลับบ้านผมแวะร้านดอกไม้ .... พนักงานขายดอกไม้ถามว่าจะเขียนว่าอะไร ....ผมให้เธอเขียนว่า " ผมจะอุ้มคุณทุกเช้าจนกว่าเราจะแก่ "   Create Date : 26 ตุลาคม 2549 14 comments Last Update : 22 กุมภาพันธ์ 2550 9:49:09 น. Counter : 377 Pageviews. Share Tweet

อ่านแล้ว ไม่อยากแต่งงาน แต่ก็ยอมรับว่า คนเขียนเค้า built เก่งค่ะ   โดย: angy_11 26 ตุลาคม 2549 10:34:59 น.

^ ^ เห็นด้วยเลยค่ะว่าอ่านแล้วกลัวการแต่งงานเลย... เรื่องนอกใจนี่เกตุรับไม่ได้เลยยยยย...   โดย: คริสตอลสีชมพู 26 ตุลาคม 2549 10:44:55 น.

แวบมาอ่านครับ เป็นเองที่กินใจจริงๆเลย แต่เหมือนเคยอ่านมาก่อนที่ไหนซักแห่ง   โดย: คนรักน้ำมัน 26 ตุลาคม 2549 12:19:14 น.

ขนลุกเลยครับ... ...เป็นข้อความที่ดีมากๆจริงๆ ..ขอบคุณนะคับ.. สำหรับข้อความที่ดีๆอย่างนี้...   โดย: oato_janza 26 ตุลาคม 2549 13:25:46 น.

แต่งงานแว้วว.. เรากลับคิดว่า ชีวิตเราเกิดมาหนเดียวตายหนเดียว จะทำอะไรก็ทำไปเถอะถ้าไม่ผิดกฎหมาย ศีลธรรม อย่ากลัว .. ปัญหาทุกอย่างมีทางแก้ สุดท้ายเราจะได้ไม่มาพูดทีหลังว่ารู้งี้เราน่าจะทำอย่างงั้นอย่างงี้..   โดย: poonoi IP: 203.146.58.129 26 ตุลาคม 2549 14:14:54 น.

มาทักทายคับ เป็นข้อความที่ดีจริงๆ ผู้ชายในโลกทุกคนน่าจะได้อ่าน   โดย: matt (everything on ) 26 ตุลาคม 2549 14:57:06 น.

50/50 อ่ะค่ะอย่าคิดมากหรือกลัวการแต่งงานเลยค่ะ ถ้าไม่ลองก็ไม่รู้นะคะ ตอนนี้เรามีลูกหนึ่งคน นี่คือ ชีวิตและจิตใจเราเลยค่ะ   โดย: Malee30 26 ตุลาคม 2549 18:16:58 น.

เป็นข้อความที่ดีคุณทำถูกต้องแล้วแต่ฉันซิมีลูก 3 คนแล้วคนรักก็เดินจากไปไม่หันหลังกลับมามองเลย   โดย: p IP: 58.9.27.5 28 ตุลาคม 2549 0:01:15 น.

อ่านแล้วชอบจังเลยค่ะ แต่ป่านนี้ยังโสด .... ใคร๊...มันจะมาอุ้มผู้หญิงหนัก 80 โล อย่างช้าน...น   โดย: honeynut 30 ตุลาคม 2549 21:17:16 น.

น่ารักดีนะ   โดย: The Mind IP: 203.188.25.213 19 เมษายน 2550 21:09:35 น.

ดีใจที่อย่างน้อยผู้ชายคนนี้ก็คิดได้ ทึ่งกับวิธีของภรรยาค่ะ ไม่รู้ว่าตอนที่เธอยื่นข้อเสนอ เธอหวังที่จะให้มันจบแบบนี้อยู่แล้วหรือเปล่านะ   โดย: hitch-hiker 29 เมษายน 2550 13:24:19 น.

ในชีวิตจริงมักไม่ได้จบแบบนี้หรอก   โดย: leko IP: 125.24.216.152 2 ตุลาคม 2550 22:01:54 น.

Wow!!!...เยี่ยม.........   โดย: Dee IP: 203.155.227.2 14 ตุลาคม 2550 4:37:15 น.

ภรรยาเขาเป็นคนที่เก่งมากค่ะ ใช้จิตวิทยาในการแก้ไขปัญหาที่เกิดขึ้น ทั้งที่ตนเองต้องใช้ความอดทนอย่างมากเพื่อให้ลูกมีความสุขและไม่เกลียดพ่อของตนถ้ารู้ว่าพ่อต้องเลิกลากับแม่ไป   โดย: ดีค่ะ IP: 61.47.11.66 16 เมษายน 2551 17:34:23 น.