--[ Seven Eleven 7-11]--

ช่วงนี้ผมต้องโอนถ่ายข้อมูลจากออฟฟิตกลับบ้านครับ
เลยทำให้ผมไปเจอกับเรื่องเก่า ๆ ที่เคยเขียนไปแล้ว หลาย ๆ เรื่อง
ที่ตัวผมเอง ย้อนกลับมาอ่านก็ัยังงง ๆ อยู่ว่า เขียนไปได้อย่างไร
กับเรื่องที่บางทีมันก็ไม่ได้เป็นเรื่องซักเท่าไหร่ แต่ผมก็เอามาเล่าได้
เป็นฉาก ๆ นึก ๆ ไปแล้วก็ขำ ที่แม้กระทั่งเรื่องเข้าไปซื้อของใน เซเว่น
ผมก็ยังเอามาเล่าได้ตั้งยาว ^_^

เช่นเรื่องนี้ครับ ผมเขียนไว้นานมากแล้ว ตั้งแต่ต้น ๆ ปีได้มั้งครับ!!!

เอาครับ ว่าง ๆ ไม่มีอะไรทำำก็มาอ่านกันคลายเครียด!!!

.............................................................................


เมื่อคืนนี้ครับ หลังจากนอนไม่หลับ
พลิกไปพลิกมา นอนเท่าไหร่ก็นอนไม่หลับ
เพิ่งมารู้สึกตัวเองว่า หิวข้าว


"หิวข้าว"


หิวข้าวตอนตี 2 เนี่ยนะ!!!!!!! บ้าไปแล้ว
ลงไปหาอะไรกินข้างล่าง เปิดตู้เย็นมา พบแต่ไข่ ไข่ ไข่ แล้วก็ไข่
เวนกำ ไข่เต็มตู้ - -"

เปิดตู้กับข้าวดู ดันไปเจอสิ่งที่ไม่น่าจะอยู่ในตู้กับข้าวเข้า
พระเจ้า!!!!! รู้ไหมผมเจออะไร ??????


ผมเจอเอ่อ.................. ไบก้อน


ครับ ไบก้อน คุณอ่านไม่ผิด ผมเจอไบก้อนจริง ๆ หยิบออกมาดู

"เออ ดี คิดจะปลงพระชนม์ลูกชายก็บอกมาเหอะ เสด็จแม่!!!"

แม่ผมคิดยังไง เอาไบก้อนมาไว้ในตู้กับข้าวฟระ!!!!!
หรือว่าแม่เบื่อผมแล้ว เห็นผมมึน ๆ ไม่ค่อยสนใจอะไร
เลยเอาไบก้อนมาไว้ในตู้กับข้าว เผื่อผมไม่ทันดู
ฉีดไบก้อนใส่ปากตัวเอง จะได้ตาย ๆ ไปซะ


"เอ่อ เสด็จแม่ครับ ถึงลูกจะไม่ค่อยฉลาดเท่าไหร่นัก
แต่ลูกก็พอจะดูออกนะครับเสด็จแม่ ว่า อะไรคือไบก้อน
อะไรคือของกิน!!!!"


ว่าแล้ว ผมก็เอาไบก้อนไปใส่ไว้ในตู้เย็น เป็นการแก้แค้น 555

หลังจากที่หาอะไรกินไม่ได้ จะนอนก็กระไรอยู่ ก็ท้องมันหิวอ่ะ
นอนไม่หลับหรอก ทำไงดีล่ะ คิดไปคิดมา


"เออ ไปเซเว่น-อีเลฟเว่นดีกว่า"


ว่าแล้วผมก็ปั่นอีแก่คู่ชีพออกจากบ้านไปหน้าปากซอย
แอ๊ดดดด แอ๊ดดดดด (เสียงอีแก่คู่ชีพผมร้องครวญคราง เนื่องจากผมไม่เคยหยอดน้ำมันมันเลย - -")


แอ็ดดดดดดด คาราบาวววววว
(เอ่อ จะตลกไปถึงไหนครับคุณ ซักทีเหอะ T_T)

ลากสังขารอันโคตรโทรมของตัวเองออกมาถึงหน้าหมู่บ้านจนได้
อ่าห์์....... นั่นไงล่ะ เซเว่น - อีเลฟเว่น !!!!

ติ่งต๊องงงงงง ติ่งต๊องงงงงงง


"สวัสดีครับ"


โปรแกรมตอบรับอัตโนมัติทำงานได้โดยไม่ต้องมองว่าใครเดินเข้ามา
แค่ได้ยินเสียง ติ่งต๊องงงงง แค่นั้น โปรแกรมนี้ก็พร้อมที่จะทำงาน บางทีหมาเดินผ่านโปรแกรมยังทำงานเลย

ด้วยความเคยตัว เอ้ย เคยชิน ผมก็เดินไปที่โซนอาหารสำเร็จรูป
ในส่วนของข้าวแช่แข็ง ยืนเลือกอยู่ว่าจะเอาอะไรดี

"กระเพราหมูข้าวหอมไข่เค็ม"

"ข้าวกระเพราไก่"

"ข้าวแพนงหมู"

ฯลฯ


เลือกไปเลือกมา ได้ ข้าวกระเพราะกุ้งมากล่องหนึ่ง
เห็นเค้าติดป้ายหน้าตู้ไว้ว่า มาใหม่ ๆ เราก็ เอาวะ
ลองของใหม่ซิว่าจะอร่อยไหม ยังไงก็คงดีกว่า
ไบก้อนของเสด็จแม่แหล่ะ!!!!

เดินไปหน้าเค้าท์เตอร์จ่ายเงิน


ผีหลอก!!!!!!!!!!!!!!!!!!! พนักงานหายไปไหน ทำไมไม่มีพนักงาน

เหลือบไปทางซ้าย อ้อ นั่นไง นั่งเช็ดตู้อยู่คนนึง เป็นผู้ชาย แล้วอีกคนล่ะ หายไปไหน
คนนั้นเช็ดตู้อยู่ ตามประสบการณ์ที่ผ่านมา มันไม่มีทางมาคิดเงินให้ผมแน่ ๆ

มองไปมองมา ก็ไม่เจอตัวอีกคนที่ว่า
สงสัยจะอยู่หลังร้าน ผมรอจนทนไม่ไหว


"คิดเงินด้วยครับ" ผมพูดไปทางพนักงานชายที่เช็ดตู้อยู่
"เงียบ............." ได้ยินหรือเปล่าไม่รู้ แต่ไม่เห็นเค้าหันมาเลย

(มันจะขายกรูไหมเนี่ย คิดในใจ)


"น้องครับ คิดเงินด้วย" ผมบอกไปอีกทีด้วยความเกรงใจ

พนักงานชายที่เช็ดตู้อยู่ หันมามองผมแว๊ปนึง
แล้วก็ทำหน้าแบบเสียมิได้ ทิ้งผ้าที่กำลังเช็ดตู้อยู่
แล้วก็เดินมาที่เค้าท์เตอร์ที่ผมยืนรอ

"45 บาท" ห้วนมาก

(มันจะต่อยกรูไหมเนี่ย คิดในใจ)

ผมยื่นแบ้งค์ 20 กับเหรียญ 10 3 เหรียญไปให้
ติ๊ด ๆ ๆ ๆ ๆ ครืดดดดดดดดดดด แกรกๆๆๆๆๆๆ

"ทอน 5 บาท" แล้วเค้าก็ยื่นตังค์ทอนให้ พร้อมกับเอาข้าวแข็งนั่น ใส่ถุง

"เอ่อ น้องครับ ไม่เวฟให้พี่ซักหน่อยเหรอครับ" ผมถามด้วยความเกรงใจที่มารบกวนเวลาเค้า

"เวฟด้วยเหรอ"

"อ้าว ไม่เวฟแล้วพี่จะกิน (แดรก) ยังไงล่ะครับ"

ในใจคิด เอ่อ น้องครับ พี่ซื้อไปกินนะครับ ไม่ได้ซื้อไปเขวี้ยงหัวหมา!!!
แข็งโป๊กขนาดนี้ ใจน้องจะให้พี่กินยังไงล่ะครับ

"เฮ้ออออออออ"

ถอนหายใจครับ พนักงานคนนั้นถอนหายใจใส่ผม พร้อมกับ
เอาข้าวแข็งโป๊กกล่องนั้น ไปใส่เครื่องเวฟ แล้วก็เช็ดตู้ของเค้าต่อไป

ในระหว่างที่รอข้าวกล่องนั่น มันก็กินเวลาพอสมควรผมเลยเดิน
ไปดูหนังสือที่วางไว้บนชั้น ตอนเดินผ่านตรงนั้น มันก็จะผ่าน
ไอ้ตัว เซนเซอร์หน้าประตูด้วย!!!!


ติ่งต๊องงงงงงงง


"สวัสดีครับ"

โปรแกรมอัตโนมัติเริ่มทำงานทันทีเช่นเดียวกัน โดยไม่ได้หันมามอง

"ชิบหายแล้ว!!!!!" ในใจผมอุทานเช่นนี้พร้อมกับคิด

"แมร่งยิ่งดุ ๆ อยู่ด้วย เดี๋ยวมันหันมาเจอเราเดินผ่านแล้วมีเสียง
มันคงเข้ามาต่อยเราแหง ๆ โทษฐานที่ทำให้โปรแกรมเค้าที่ถูกตั้งมา
ทำงานโดยไม่มีคนเข้าร้าน"

ก่อนที่เค้าจะหันมาดูว่าใครเข้ามาในร้าน ผมต้องรีบเดินหลบไปก่อน
ไม่งั้นอาจโดนเค้าต่อยเอาได้!!!!!!

ยืนดูหนังสืออยู่ครู่นึง ก็ไปเจอหนังสือถูกใจเข้า อ่าหหหหห์

"สยามบันเทิง" หน้าปกน้อง 2 ทายัง ในชุดสายเดี่ยวสีฟ้าสดใส

"โอววววว ตู้มมมม ดีแท้ ๆ อีหนูเอ้ย!!!!!"

จริง ๆ แล้วไม่ได้สนใจน้อง 2 ทาหรอกครับ
สนใจแต่มะพร้าวที่ น้อง 2ทาแบกไว้ทั้ง 2 ลูกตรงหน้าอกนั่นมากกว่า T_T

ไม่รู้ว่า น้อง 2 ทา ไปกินอะไรมามันถึงได้ตู้มเร็วขนาดนี้
เมื่อก่อนยังไม่มีเลย T_T ฮู้วววววววววววววว
ใจนึงจะหยิบ แต่อีกใจนึงก็คิด


"ถ้าเราเอาไปจ่ายเงินแล้วจะโดนมันด่าไหมเนี่ย"


สองจิตสองใจอยู่นาน จนข้าวที่เอาไปเวฟไว้มันได้ที่

ติ๊ดๆๆๆ เสียงไมโครเวฟร้องเตือน พนักงานชายคนนั้น
ทิ้งผ้าที่กำลังเช็ดอยู่ลงพื้นทันที พร้อมเดินมาเปิดต
ู้แล้วหยิบเอาข้าวกล่องนั้นแล้วเอามาใส่ถุง

ผมเห็นดังนั้น ก็ตัดสินใจ

"เอาวะ 2 ทา แลกกับ โดนด่า ถือว่าคุ้ม!!!!"

หยิบเอาสยามบันเทิงหน้าปก น้อง 2 ทา ฉบับนั้น
มาที่เค้าเตอร์จ่ายเงิน พร้อมยื่นให้กับพนักงานชายคนนั้นอีกครั้ง

เชื่อไหมครับ เค้ามองหน้าผม มองแบบว่า โมโหน่ะ

"ทำไมไม่เอามาทีเดียว!!!!!!" เค้าพูดออกมาอย่างนี้เลยนะ

"เอ่อ .......... ขอโทษนะน้อง" ผมพูดได้แค่นี้จริง ๆ

"18 บาท!!!!!!"

มรึงต่อยกรูเลยดีกว่าไหมพูดยังกับจะแดรกหัวกรูแล้ว!!!!!!!
ผมยื่นให้ไป 20 บาท ติ๊ด ๆ ๆ ครืดดดดดดดด แกร๊กๆๆๆๆ

"ทอน 2 บาท!!!!!!"

แค่นั้นเอง แล้วเค้าก็เดินไปเช็ดตู้ของเค้าต่อเลย ถุงก็ไม่ใส่ให้นะ ช้อนก็ไม่มี

"เออ นี่กรูมาขอมันแดรกหรือไงวะเนี่ย น่าสมเพชตัวเองจริงๆ ต้องมาง้อขอซื้อของเนี่ย"

ก็ได้แต่ทำใจ เพราะไม่รู้จะไปทำอะไรเค้าได้ เข้าใจว่า
ผมเข้าไปขัดจังหวะทำงานเค้า แต่ว่าจะให้ทำไงล่ะมีอยู่ร้านเดียว
ถ้ามีร้านอื่น ผมก็คงไม่ซื้อตั้งแต่แรกแล้ว มันก็เลยต้องง้อขอซื้อเค้าหน่อย

ตอนผมเปิดประตูเดินออก มันก็มีเสียงอีก

ติ่งต๊องงงงงงงง

"สวัสดีครับ"

โปรแกรมตอบรับอัตโนมัติทำงานอีกแล้ว ไม่ได้หันมาดูอีกเช่นเคย

"กรูออกโว้ย!!!!!! ไม่ได้เข้า หัดหันมาดูซะบ้าง นี่ถ้าคนมันจะมาปล้น ก็คง ยินดีต้อนรับมันแน่ ๆ "


"เชิญปล้นได้ตามสะบายไม่ใช่ร้านผม โอกาสหน้าเชิญใหม่นะครับ เอ่อ ๆ
เอาซาลาเปาไปทานด้วยไหมครับ เผื่อหนี ๆ อยู่แล้วหิว"

(สาดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด คิดได้ไงฟระ!!!!)


ดวงดีจริง ๆ ผม ขนาดตี 2 แล้วยังเจอเรื่องตลก ๆ มาเล่าให้ฟังกันได้อีก


สมันน้อย เบอร์ 14 ครับผม

Create Date : 31 ธันวาคม 2549 Last Update : 31 ธันวาคม 2549 1:03:49 น. Counter : 476 Pageviews.		11 comments
Share Tweet