--[ไหงมันง่วงอย่างนี้หว่า]-- ตรู๊ต ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ เสียงนาฬิกาปลุกที่ตั้งไว้ดังเหมือนไม่เต็มใจจะปลุกผมเท่าไหร่ ผมงัวเงีย ๆ มือก็ไขว่คว้าหาต้นเสียง ทั้ง ๆ ที่ตายังหลับ นั่นไงเจอแล้ว วัตถุทรงกลมที่อยู่เหนือหัวถูกคว้าขึ้นมา ด้วยความที่ง่วงมาก ทำให้เกิดโทสะเมื่อมีคนปลุก โครม!!!!!! เสียงวัตถุทรงกลมเมื่อกี๊นี้กระทบกับฝาผนังห้อง ผมยิ้มและหลับตาลงอีกครั้ง พร้อมหวังในใจว่า "ทีนี้กรูจะได้นอนต่ออย่างเป็นสุขซะที" "ตรู๊ด ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ" มันดังอีกแล้ว ผมลืมตาขึ้นมาด้วยความหงุดหงิด <"อะไรวะ" ผมพูดพร้อมกับจับที่มาของเสียง อืม มันดังมาจากหัวเตียงนี่เอง ผมเริ่มต้นควานหามันอีกครั้ง พร้อมรำพึงรำพัน "อยู่ไหนวะ" ควานหาได้ซักพักก็พบวัตถุทรงกลมอีกอัน "นี่ไงล่ะ เจอแล้ว" "โครม!!!!!!!" เสร็จกรูล่ะ เงียบ....................................... ผมล้มตัวลงนอนอีกครั้ง ดึงผ้าห่มขึ้นมาคลุมตัว พร้อมกับปรับอุณหภูมิแอร์ให้เย็นขึ้นอีกนิด อ่าห์ สุขจริง ๆ กำลังเคลิ้ม ๆ จะหลับอยู่แล้ว "กริ๊งงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง" "โว้ย อะไรกันอีกวะ" ลืมตาขึ้นพร้อมด้วยความโมโหถึงที่สุด ลุกขึ้นเดินไปเปิดไฟพร้อมหาที่มาของเสียง นั่นไง มันซ่อนอยู่ในผ้าห่ม มรึงเจอกรูหน่อย ผมก้มลงควานหาในผ้าห่ม กะทำลายมันให้หายแค้น เจอล่ะ ไอ้นี่เอง ผมหยิบมันขึ้นมาพร้อมกับเงื้อมือเตรียมขว้างเต็มที่ แต่ผมก็ได้แต่เงื้อ ผมทำลายมันไม่ลง โทรศัพท์มือถือผมเอง มือถือที่เจ๊โหดเพิ่มเงินซื้อให้ผม มือถือที่เจ๊โหดรบเร้าบอกว่าดีเมื่อมันออกมาใหม่ ๆ ยอมเอาโทรศัพท์เครื่องเก่า 8850 GoLD ของผมไปขายให้ ได้เงินมาไม่พอ ก็ออกเพิ่มให้ เนื่องจาก อยากให้ผมได้ใช้ของดี ๆ เหมือนกับคนอื่นเค้ามั่ง "เนี่ย รุ่นนี้น่ะ ฟัง Mp3 ได้ด้วยนะ" "มี MmC CaRd ด้วนนะ เดี๋ยวซื้อ 128 Mb มาให้เปลี่ยน จะได้ฟังเพลงไง .... รู้ว่าพี่ตุ้มชอบฟังเพลงตอนที่นั่งรถไปไหนมาไหน จะได้ไม่ต้องซื้อเครื่องเล่น Mp3 ไง" "เนี่ยเสียงเรียกเข้า Mp3 นะ พี่ตุ้มอยากให้เสียงเรียกเข้าเป็นเพลงเลยก็ยังได้" "ถ่าย VdO ถ่ายรูปได้ด้วยนะ" "โชว์รูปคนโทรเข้ามาด้วย" ว่าแล้วเธอก็ถ่ายรูปตัวเอง แล้วก็ถ่ายรูปผมลงเครื่องไว้ เจ๊โหด บรรยายสรรพคุณไปพร้อมกับตั้งค่าเครื่องใหม่ให้ผมไป ส่วนผมน่ะเหรอ ไม่รู้เรื่องอะไรกับเค้าหรอกครับ รอเจ๊โหดตั้งให้อย่างเดียว ขนาดเปิดฝาเครื่องผมยังเปิดไม่เป็นเลย เพราะอย่างนี้นี่เอง ทำให้เจ๊โหด ต้องโอนโทรศัพท์ของเธอ มาให้ผมใช้ 1 อาทิตย์ เพื่อเอาไอ้เครื่องนี้ไปตั้งค่าต่าง ๆ พร้อมเอาเพลง Mp3 ที่เธอคิดว่าผมชอบ ลงแผ่น MMC มาให้ ผมมีหน้าที่ใช้อย่างเดียว  ผมก็ใช้อย่างเดียวจริง ๆ ไม่ค่อยทะนุถนอมมัน เหมือนกับที่ผมปล่อยปะละเลยเจ้าของมัน มา 4 ปีเต็ม หน้ากากเปลี่ยนแล้วเปลี่ยนอีก จนถึงอันปัจจุบันนี้ เป็นหน้ากากที่ทำจากกำมะหยี่ สีแดงเลือดหมู ผมจำได้ว่าไปซื้อที่ มาบุญครอง มีแบบนี้อยู่ 2 รุ่น รุ่นละอัน สีเดียวกันเลย คือรุ่นของผม แล้วก็รุ่นของ เจ๊โหด เหมือนสวรรค์ประทานมาให้เหมือนกัน เลยซื้อมาคนละอัน เปลี่ยนกันเดี๋ยวนั้น  "เหมือนจะรู้เลยนะ ว่า น้อง........ กับพี่ ใช้รุ่นนี้" "นั่นสิ สงสัย เรา 2 คนคงจะหนีกันไม่พ้นแน่ ๆ" "สงสัย" เวลาผ่านไปแล้ว คำพูดต่าง ๆ ก็ลอยไปตามสายลมแห่งกาลเวลา จำได้บ้าง ไม่ได้บ้าง แต่ก็ยังมีอยู่บางเหตุการณ์ บางคำที่ค้างคาอยู่ในกล่องแห่งความทรงจำของผม ทุกวันนี้ หลังจากที่ซื้อหน้ากากโทรศัพท์คู่สุดท้ายไม่กี่เดือน เจ้าของโทรศัพท์เครื่องนี้ ได้เดินออกไปจากชีวิตผมแล้ว ทิ้งไว้แต่โทรศัพท์และความทรงจำต่าง ๆ ที่ฝังอยู่ภายในสิ่งของ ฝังอยู่ในสถานที่ ฝังอยู่ในเหตุการณ์ ซึ่งรอเวลาที่ผมจะไปจับมันขึ้นมา หรือว่า เดินผ่านไปยังที่แห่งนั้น ๆ ซึ่งของที่พูดถึงทั้งหมด ก็คงมีแต่โทรศัพท์เครื่องนี้ที่ผมหยิบจับ แล้วก็มองดูมันบ่อยที่สุด ใช่แล้วครับ ผมทำลายมันไม่ได้ ไม่ใช่ว่ามันจำเป็นต่อชีวิตของผม แต่ว่า ผมเสียดายความรู้สึกดี ๆ ที่มีอยู่ในโทรศัพท์เครื่องนี้ต่างหาก ว่าแล้วผมก็วางโทรศัพท์ลงกับที่นอน เหลือบดูนาฬิกาเรือนที่แขวนอยู่บนผนังห้อง 05.30 น. เอ้า ตื่นก็ตื่นวะ ขณะนี้เวลา 09.56 น. ณ.ออฟฟิตที่ผมทำงานอยู่ "ง่วงโคตรๆ" สงสัยเดี๋ยวต้องไปอ้อนแม่บ้านขอกาแฟหน่อยแล้ว คิดถึงนะครับ  ไป ๆ มา ๆ ก็วกเข้าเรื่องเจ๊โหดจนได้สิน่า ว่าจะไม่คิดแล้วนะเนี่ย เฮ้อ.... นี่สินะที่เค้าเรียกว่า หักมุม เปิดตลก จบเศร้า งี้แหล่ะครับอารมณ์ผมตอนนี้เอาแน่เอานอนไม่ค่อยได้ เดี๋ยวหัวเราะ เดี๋ยวร้องไห้ ปน ๆ กันไปเพื่อน ๆ ทำใจกันหน่อยนะครับ ปล.ถึงหมีน้อยนะ น้ารู้ว่าหมีน้อยไม่อยากให้น้าเขียน หรือคิดถึงมันอีก แต่ก็อย่างว่าเรื่องพวกนี้ห้ามยาก มันเป็นบางเวลาเหมือนกัน มันอยู่ที่ว่า เราเลือกที่จะจมอยู่กับมัน หรือเลือกที่จะเดินไปพร้อมกับมันมากกว่านะ
กินกาแฟเย็นด้วยกันป่าว...มีสองแก้ว พอดีซื้อ 1 แถม 1 อิอิอิ   คนบางคนก็ทำให้เราคิดถึงเค้าได้เสมอ โดย: อย่ามาทำหน้าเขียวใส่นะยะ
 วันที่: 26 ตุลาคม 2548 เวลา:11:14:17 น.โดย: gaa
วันที่: 26 ตุลาคม 2548 เวลา:11:31:15 น.แวะมาอ่านค่ะ
อีกไม่นาน ความรู้สึกต่างๆคงดีขึ้นนะคะ โดย: Batgirl 2001
วันที่: 26 ตุลาคม 2548 เวลา:12:08:10 น.เข้ามาอ่านแล้วนะครับ
 โดย: เอ้ IP: 141.209.46.106 วันที่: 26 ตุลาคม 2548 เวลา:12:29:49 น.
อยากไม่คิดถึงเจ๊โหดมั้ยพี่ เอาโทรศัพท์มาให้เราใช้ซิ อิอิอิ
 โดย: Ple (Ple So gOoD
) วันที่: 26 ตุลาคม 2548 เวลา:14:44:35 น.เราเลือกที่จะจมอยู่กับมัน หรือเลือกที่จะเดินไปพร้อมกับมันมากกว่านะ
.......... ............... ลองเปลี่ยนเป็น..เลือกที่จะเดินจากมาสิ เรื่องดีดีเก็บไว้ในความทรงจำ ส่วนเรื่องแย่ๆก้อควรนำไปซึ่งการหลุดพ้นน่ะ  โดย: p_tham (p_tham
) วันที่: 26 ตุลาคม 2548 เวลา:15:45:45 น.เหอะๆๆๆ เคยเห็นแต่น้าแกใช้มือถือ (แอบ) ถ่ายรูป
โดย: มีดแรกไม่พลาดเป้า IP: 158.108.36.35 วันที่: 26 ตุลาคม 2548 เวลา:17:40:11 น.
มันต้องมีอารมณ์อย่างนี้แหละ เอาหน่า ! ช่างมันเหอะหาอย่างอื่นทำเด่ะเพ่
โดย: 200SX IP: 61.91.197.157 วันที่: 26 ตุลาคม 2548 เวลา:21:12:55 น.
อืม ตัวอักษรในเม้นท์ ไมมันเล็กจังวุ้ย
อ่านแล้วก้อเอ็นดูน้องหมันนะ ยังคิดถึงเจ๊โหดอยู่มาก อะไรรอบๆตัวก้อมีเจ๊โหดมาเกี่ยวข้องทั้งน้าน น่าสงสารเจงๆๆ เขียนจบได้ดีนะ เลือกที่จะจมไปกับมัน หรือเลือกที่จะเดินไปกับมัน ความรู้สึกมันไม่หายไปง่ายๆ หรอกค่ะ ถ้าให้อาการดีขึ้นเร็วๆ ต้องมีคนมาแทนอ่ะนะ น้องหมันมีเป่าอ่ะ คนใกล้ๆ ตัวที่เป็นห่วงเป็นไยอ่ะ มองข้ามไรอะเป่า ว่าแต่ไอ้ที่เขวี้ยงไปโดนฝา 2 ทีอ่ะ มันนาฬิการปลุกทั้งสองอันเลยเหรอ  น่ากัวเจงๆ ผู้ชายคนนี้โดย: ladybear (ladybear
) วันที่: 26 ตุลาคม 2548 เวลา:23:53:18 น.กิ๊ดดดดดด ชอบ BG มากเลยค่า
ไม่ว่าจะยังงัยชีวิตก็ต้องดำเนินต่อไป สู้ๆ นะคะ ^^ ...  โดย: ขอบคุณที่รักกัน (blueberry_cpie
) วันที่: 27 ตุลาคม 2548 เวลา:7:39:50 น.คุณป้ายังปิ๊ง : รอเรื่องหน้าครับ เดี๋ยวมาแบบขำๆ แน่นอน
คุณอย่ามาทำหน้าเขียวใส่นะยะ : ได้ก็ดีเหมือนกัน แต่ขอเป็น เอ๊กซะเปรสโซ่นะครับ พี่ GAA : จะบอกให้ว่ายังไม่ได้นอนเลยอ่ะ ง่วงโคตร ๆ คุณ Baby I love U : ของคุณครับ แต่มันไม่ง่ายน่ะสิครับ คุณ Batgirl 2001 : ขอบคุณครับ ผมก็หวังว่ามันจะดีขึ้นในเร็ววันครับ คุณเอ้ : เออ ขอบใจว่ะ ที่อุตส่าห์แวะมาเศร้าเป็นเพื่อนพี่ คุณ Ple So Good : ให้เปิ้ล แล้วน้าจะเอาที่ไหนใช้ล่ะจ้ะ คุณ P_tham : ผมหนีมันไม่พ้นน่ะสิครับ ถึงต้องเลือกเดินไปพร้อม ๆ กับมัน แต่ผมขายาวนะ ซักวันมันคงเดินตามผมไม่ทันเองแหล่ะ คุณมีดแรกไม่พลาดเป้า : เจ้าเมย์ แกจะเป็นรายแรกที่น้าแอบถ่าย หึ ๆ คุณ 200SX : ก็หาอยู่ แต่ตอนดึกๆ น้าจะหาไรทำดีล่ะวะ ไม่ได้หน้าตาดีเหมือนแกนี่หว่า สาว ๆ จะได้มาหลงหัวปักหัวปำอย่างนี้ คุณ ladybear : โอวในที่สุดพี่ก็มาแล้ว เย้ ขอบคุณคับ เออ ผมลืมบอกไปว่าไอ้ที่ผมปาทิ้งทั้ง 2 อันเป็นอะไร อันแรก เป็นลูกบาสครับ เป็นกล่องกลม ๆ ที่เป็นรูปลูกบาสอ่ะเอาไว้ใส่ของ ส่วนอันที่ 2 อันนั้นเป็นนาฬิกาปลุกจริง ๆ ที่มันดังอยู่อ่ะ รูปลูกบาสเหมือนกัน คุณ blueberry_cpic : ขอบคุณคับ ผมก็ชอบเหมือนกัน bg อันนี้อ่ะ นั่งทำอยู่ตั้งนานแน่ะ แวะมาดูและ ขอบคุณทุกท่านครับ  โดย: สมันน้อย เบอร์14 IP: 221.128.91.121 วันที่: 27 ตุลาคม 2548 เวลา:17:47:54 น.
 โดย: 200SX IP: 61.91.197.96 วันที่: 27 ตุลาคม 2548 เวลา:19:03:29 น.
พุทราก็ง่วงทุกวัน .. ง่วงได้ง่วงดี
กาแฟก็กินไม่ได้อีก .. เมา ใช้วิธีดมยาดมเอา โดย: แค่ก้อนหินที่อยากบินได้
วันที่: 19 ตุลาคม 2550 เวลา:11:53:15 น.ความทรงจำ...มันก็คือมีดคมๆดีนี่เองแหละ
โดย: sookie IP: 118.172.60.71 วันที่: 10 กันยายน 2551 เวลา:12:45:40 น.
|
สมันน้อย เบอร์ 14
 ฝากข้อความหลังไมค์ Rss Feed  Smember ผู้ติดตามบล็อก : 8 คน [?] สงวนลิขสิทธิ์ตามพระราชบัญญัติลิขสิทธิ์ พ.ศ. 2539 ห้ามผู้ใดละเมิด โดยนำ ภาพถ่าย,รูปภาพ, บทความ,งานเขียน รวมถึงข้อความต่างๆ ไม่ว่าจะเป็นส่วนหนึ่งส่วนใด หรือทั้งหมดใน Blog แห่งนี้ ไปใช้เผยแพร่ .ไม่ว่าส่วนตัวหรือเชิงพาณิชย์ โดยไม่ได้ รับอนุญาตเป็นลายลักษณ์อักษร จะถูกดำเนินคดี ตามที่กฏหมายบัญญัติไว้สูงสุด 
Custom Search
Group Blog All Blog
Friends Blog
Link MY VIP Friend               |
||||||||||||
| Pantip.com
| PantipMarket.com
| Pantown.com
| © 2004 BlogGang.com
allrights reserved.
|
|||||||||||||
เข้ามานี่ก็กะจะมาฮาแตกนะเนี่ย
ทุกคนย่อมมีความทรงจำที่แสนหวานและแสนเจ็บปวด
บางครั้ง ยิ่งหวานมาก ยิ่งเจ็บปวดมาก...เมื่อได้คิดถึง