บ้านนี้หาเรื่องกิน ... ตอน .. ตามล่า หา s O n I C ... American drive-in ....
จะตั้งหัวข้อว่า ครอบครัวตัวแด่ก ... ก็เกรงใจ 555
เราเคยพูดกับพ่อเจ้าปุ้งบ่อยๆ ว่า ร้านโซนิคเนี่ย มันไม่เห็นมีแถวบ้านเรา แล้วทำไม มันมีโฆษณาออกทีวีมายั่วเราบ่อยๆ ทำไมเนี่ย บางทีเราก็เบื่อทำอาหารเหมือนกัน ก็เลยต้องหาอะไรกินนอกบ้าน ที่ไม่น่าเบื่อบ้าง
ยิ่งแถวบ้านเรา ไม่ได้อยู่ในเขตที่มีร้านอาหารเยอะแยะ จะกินอะไรที ต้องดิ้นรนเข้าไปไกลเลยล่ะ แต่ไม่ใช่ไม่ชอบนะ ลุยอยู่แล้วล่ะ เพราะอยู่บ้านก็มีแต่ ลูกดื้อๆ ซนๆ รื้อข้าวของให้เราอารมณ์เสียเปล่าๆ
เอาล่ะ เมื่อเดือนก่อน เราไปเจอพี่ปอมใกล้ๆ เมืองที่เราอยู่มา แล้วขากลับ แวะเที่ยวแถวนั้นซะหน่อย นั่นๆๆ ดูนั่น .... ร้านที่เราหามานาน อยู่นี่เอง เอาล่ะ เก็บเงียบไว้ไม่ได้ ต้องแห่กันมาทั้งบ้านแน่ๆ เมื่อก่อน เราเคยอยู่ใจกลางของประเทศนี้มา ร้านนี้มีอยู่เกลื่อนเมือง แต่ไม่เคยไปเหยียบซะที เหมือนใกล้ๆ แล้วเป็นของตาย แต่นี่ พออยู่นี่ ต่อมอยากเลยทำงานหนักสิ
เอาล่ะ วันเสาร์ที่ผ่านมา พร้อม ... ออก ..... ร้านนี้เหมือนมีไว้ให้เป็นแบบ old fashion หรือไงก็ไม่รู้นะ เพราะสมัยก่อน รถเป็นเครื่องหมายของความ luxury แม้แต่จะกิน ก็ต้องกินในรถ จะสั่งอาหาร ก็อยู่ในรถสั่งเอา แล้วให้คนเอาออกมาเสิร์ฟถึงประตูรถ แต่จะให้เรานั่งกินแบบนั้น อึ๋ยยย ... แค่คิดก็มันส์แล้วล่ะ ... ดูดฝุ่นหน้ามืดแน่
เปิดฉากมาด้วย รถพวก drive thru order แบบสั่งไปที่ชอบๆ :P ซึ่งก็เร็วดี
นี่เป็นพวกที่จอดมาสั่งที่ร้าน แล้วกดๆ สั่งตรงนั้นเลย เผลอๆ ก็นั่งกินในรถนั่นแหละ
มาดของพนักงานในร้าน ถ้าเล่นสเก็ตไม่เป็น ... หมดสิทธิ์ ... ทำงานร้านนี้ ขอบอก เพราะต้องออกไปส่งออเดอร์ที่รถ โดยที่ยกถาดไปด้วย เจ๋งมาก
นี่เป็นเครื่องสั่งออเดอร์ ถ้าเราอยู่ในรถ ก็ตะโกนใส่เครื่องเอา ก่อนสั่ง ก็เทสต์เสียงตัวเองก่อนนะ แต่อย่าเผลอร้องเพลงละกัน สั่งเสร็จ เอาบัตรเครดิตรูดจ่ายตรงนั้นได้เลย สะดวก หรือจะจ่ายกะน้องสเก็ตก็ได้
อีกด้าน เป็นเมนูของหวานจ๊ะ แต่ดูธรรมดาไปไหมล่ะ
เอ๊า ... เลือกมากจริงๆ ตานี่ ลูกหิวนะ ( ก็มันเลือกไม่ถูกน่ะสิ แบบว่า ธรรมดาไปหน่อย ....)
หูย ...ทำไมใหญ่จังเลย หนูงง
หนูน่ะ กินแค่ห้าคำ ที่เหลือ ให้ทายว่า เสร็จใคร ... อ้อ อาหารก็แค่ฟาส์ตฟู้ตธรรมดาเองนะ แต่เอาบรรยากาศน่ะ เอามันส์ เพราะบ้านนี้ บ้าฟู้ตเนตเวิร์คมาก
เราคิดถูกแล้วล่ะ ที่ไม่นั่งกินในรถน่ะ ที่ร้านยังมีโต๊ะนั่งแบบ outdoor น่ะ เพราะเจอเมนูของหวานเข้าไปแล้ว ท่าทางจะเหนียวเนอะหนะแน่ๆ นี่เลย ปุ้งเล็งตั้งแต่แรกแล้วว่าจะเอาอะไร พอเราบอกว่าไปดูขนมว่าจะเอาอะไร ปุ้งจัดการชี้ใหญ่เลย แล้วดูแต่ละอย่างที่สั่งนะ กินไปไม่กี่คำ แล้วต้องให้เรากินต่อ มาเพิ่มพุงให้เราอีก
ขนมมาแล้ว แต่ละอย่าง ....
ตอนจบของไอติมนี่ มันไม่ได้สวยงามหรอกนะคะ เดาเอาก็แล้วกันว่า วุ่นวายขนาดไหน ร้านนี้ก็ไม่มีห้องน้ำให้ล้างมือด้วย กระดาษเช็ดมืออะไรก็หยิบเองไม่ได้ แต่ดีที่เรามีน้ำสำรองเอาไว้ล้างมือในรถ ติดมาหลายขวด หลังจากนั้น ก็เลยไปร้านค้า เอ้าท์เล็ท กันค่ะ
แต่ว่าอากาศร้อนมากๆ แวะแค่ร้านที่ชอบๆ ก็พอ ส่วนเจ้าปุ้งก็ไปเกาะตู้กระจกร้าน GAP พอดีเลย ทำตัวเป็นพรีเซ็นเตอร์ให้ร้านเค้าแน่ะ เพราะใส่เสื้อยี่ห้อเค้าด้วย หลอกให้ยิ้มได้ไม่กี่ที ก็บ่นอยากกินไอติมอีกแล้ว
พอสักพักเริ่มจะเย็นอีก ต้องหาอะไรกินมื้อเย็นอีกแล้ว แป้บๆ จริงๆ นะ กับวันสบายๆ เนี่ย ทีแรก เราเจอร้านเวียตนาม ก็เข้าไปแล้ว แต่เจ้าปุ้งสายตาดีมากๆ เห็นร้านแพนด้า ที่ชอบกิน อยู่ใกล้ๆ แทบจะวิ่งไปเอง เราเลยต้องซื้ออาหารชุดเด็กให้ ( แต่ไม่เคยกินหมดหรอก ) จะได้เงียบๆ ซะที ไม่งั้นเราหูแตกแน่
แล้วก็จบไปหนึ่งวัน .....พรุ่งนี้จะกินอะไรต่อดีล่ะ ปัญหาใหญ่เลย อยากไปกินๆ ที่เมืองไทยจังเลย
เรื่องย้อนหลังสัพเพเหระทั่วไป
ย้อนหลังอันเก่า ... เกี่ยวกับ Baby Sign Language
Create Date : 23 สิงหาคม 2549 |
|
20 comments |
Last Update : 28 ธันวาคม 2549 4:58:36 น. |
Counter : 951 Pageviews. |
|
|
|