สีดำที่เกาะทรายดำ โดย ภาสกร จำลองราช padsakorn@hotmail.com ยังไม่ทันถึงสองทุ่มบรรยากาศโดยรอบก็มืดสนิท มีเพียงบ้านหลังหนึ่งที่ยังสว่างจ้าจากการกักเก็บและแปลงพลังงานดวงอาทิตย์มาใช้ยามค่ำคืน บริเวณชานบ้านมีทั้งผู้เฒ่าผู้แก่และคนหนุ่มสาวกว่า 20 คน กำลังนั่งปรึกษากันด้วยสีหน้าหนักใจถึงความเดือดร้อนที่เกิดขึ้นกับสมาชิก "บางคนไม่ได้ถางไม้สักต้น มันก็ยังถูกแจ้งจับ ผมถึงเจ็บใจ ต้องขึ้นไปเอาแผนที่ที่เคยร่วมกันสำรวจถึงกรุงเทพฯ" บังสัน ขุนภักดี ผู้อาวุโสคนหนึ่งของหมู่บ้านหน้านอก อำเภอเมือง จังหวัดระนอง สะท้อนแรงกดดันในวงสนทนา หมู่บ้านหน้านอกอยู่บนเกาะทรายดำห่างจากฝั่งราวครึ่งชั่วโมง มีสมาชิก 49 ครอบครัว ชาวบ้านทั้งหมดเป็นมุสลิมซึ่งอาศัยบนแผ่นดินที่บรรพบุรุษหักร้างถางพงไว้ เมื่อร้อยกว่าปีก่อน หมู่บ้านเล็กๆ แห่งนี้อยู่ขั้นกลางระหว่างชายหาดที่ผืนทรายมีสีค่อนข้างดำกับภูเขาสูง ชาวบ้านมีอาชีพประมง และส่วนใหญ่มีที่ดินครอบครัวละ 10-20 ไร่ บนเชิงเขาไว้ทำสวนดูซงซึ่งมีทั้งสะตอ ทุเรียน มะม่วง หมาก และไม้อื่นๆ หลากหลาย ไม้ผลบางต้นมีอายุถึงร้อยปี ปี 2527 มีการประกาศเขตป่าสงวนแห่งชาติป่าคลองหินกอง และป่าคลองม่วงกลวง ซึ่งครอบคลุมที่ทำกินทั้งหมดของชาวบ้าน แต่สถานการณ์ยังคงเป็นปกติสุข จนกระทั่งภาครัฐเริ่มเตรียมประกาศจัดตั้งเป็นเขตอุทยานฯ "ก่อนหน้านั้นเราเคยปักแนวร่วมกับคนของทางการไปรอบหนึ่งแล้ว" ชาวบ้านยืนยันสิทธิทำกินของตัวเองซึ่งอยู่มาก่อนเขตแดนที่ภาครัฐขีดเส้น "พวกเราอยู่กันมาก่อน ทำสวนกันมาตั้งแต่รุ่นปู่ย่าตายาย จู่ๆ มาจับกัน" เสียงใครอีกคนผสมโรง "อุทยานฯเข้ามาเมื่อไหร่ก็ปิดกันเมื่อนั้น" บังสันประกาศพร้อมสู้ ชุมชนแห่งนี้เป็นพื้นที่ประสบภัยสึนามิ แม้ไม่มีผู้เสียชีวิต แต่เรือประมงและทรัพย์สินเสียหายจำนวนมาก ภายหลังภัยพิบัติ พล.อ.สุรินทร์ พิกุลทอง ประธานคณะอนุกรรมการแก้ไขบุกรุกพื้นที่รัฐ ได้ลงเก็บข้อมูลในพื้นที่เนื่องจากชาวบ้านร้องเรียนว่าทางการทำท่าจะผนวกเอา ที่ดินของชาวบ้านไปอยู่ในอุทยานฯซึ่งกำลังเตรียมประกาศ ครั้งนั้น พล.อ.สุรินทร์เดินทางไปพร้อมกับหน่วยราชการที่เกี่ยวข้อง ซึ่งต่างเห็นตรงกันว่าร่วมกันว่าชาวบ้านดูแลเขตป่าอนุรักษ์ไว้เป็นอย่างดี และมีมติให้ฝ่ายที่เกี่ยวข้องร่วมกับชาวบ้านปักปันแนวเขตที่ทำกินให้ชัดเจน แต่จนแล้วจนรอด มติดังกล่าวก็ไม่มีหน่วยราชการรับไปปฏิบัติอย่างจริงจัง "จู่ๆ มีหมายเรียกตัวให้ชาวบ้าน 3 คนไปที่โรงพัก บางคนถูกตั้งข้อหาก่นสร้างถางป่า บางคนถูกตั้งข้อหาบุกรุก" บังสันบอกถึงข้อกลัดกลุ้มของชุมชน "นั่นก็ผู้ต้องหาอีกคน" เขาชี้ไปที่นางสะละม๊ะที่กำลังเดินมาร่วมสมทบ "มันน่ะไม่ได้ถางป่าเลยยังโดนด้วย" ที่ดินของนางสะละม๊ะเป็นสวนดูซง มองจากภายนอกจะเห็นเป็นผืนเดียวกับป่าอันเขียวชอุ่ม แต่หากเดินเข้าไปสำรวจจะพบไม้ผลต่างๆ ขึ้นปนเปอยู่ไม้อื่นๆ "ก็ไม่รู้เหมือนกันทำไมถึงถูกจับ" นางสะละม๊ะยังรู้สึกมึนงงกับข้อกล่าวหา ขณะที่ผู้ต้องหาอีก 2 คน คือนายวิโรจน์ หลีไมล์ และนางสิริ อักษรกล่อม ถูกตั้งข้อหาก่นสร้างถางป่า เนื่องจากก่อนหน้านั้น มูลนิธิชัยพัฒนาได้ส่งเจ้าหน้าที่มาสอบถามความต้องการของชาวบ้านที่ประสบภัยสึนามิ และในที่สุด ได้สนับสนุนวัวครอบครัวละ 2 ตัว และกล้ายางอีกจำนวนหนึ่ง ชาวบ้านบางคนนำกล้ายางไปปลูกในที่โล่งสลับ กับไม้ผลเดิมในสวนดูซง แต่สำหรับนายวิโรจน์และนางสิริ ได้โค่นไม้ผลในสวนของตัวเองที่เห็นว่าหมดสภาพแล้วเพื่อลงกล้ายาง "ผมคิดว่าเขาเอารายชื่อคนที่รับกล้ายางไปดู เขาใช้ฮอลิคอปเตอร์บินสำรวจ แล้วมาตั้งข้อหากับชาวบ้าน" บังสันตั้งข้อสันนิษฐาน "เชื่อว่าต่อไปใครที่เอากล้ายางมาคงโดนกันหมดแหละ" ความกังวลใจของคนในหมู่บ้านเกิดมาระยะหนึ่งแล้ว ซึ่งนับวันแรงกดดันยิ่งเพิ่มมากขึ้น เพราะเจ้าหน้าที่อุทยานฯหยิบเอาตัวบทกฎหมายมาเล่นงานชาวบ้าน เพียงเพื่อให้บรรลุวัตถุประสงค์ในการทำงาน หลังจากที่ชาวบ้านทั้ง 3 คนไปให้ปากคำที่โรงพัก อีกไม่กี่วันต่อมาก็มีหนังสือจากสำนักงานอัยการจังหวัดระนอง เรียกให้ไปพบในวันที่ 15 ตุลาคมนี้ "คนจนอย่างเรา เงินจะขึ้นศาลก็ไม่มี ตอนนี้ไม่รู้จะว่าอย่างไร ที่ดินมันเป็นที่มรดกของเราแท้ๆ" 1 ใน 3 ชาวบ้านที่โชคร้ายโอด เขาไม่มีความรู้เรื่องขั้นตอนของกระบวนการยุติธรรมเลย ทำให้รู้สึกกังวลใจมาก ทั้งๆ ที่ยังไม่แน่ว่าอัยการจะส่งฟ้องหรือไม่ "สงสัยต้องไปร้องพันธมิตรด้วย" เสียงใครอีกคนหนึ่งแซวเรียกเสียงฮาผ่อนคลายบรรยากาศ "เราไม่เคยแผ้วถางป่าเพิ่มเลย แนวเขตที่เคยตกลงกันไว้ก็ยังอยู่เหมือนเดิม" ผู้เฒ่าประจำหมู่บ้านอดไม่ได้ที่ต้อตั้งคำถามคาใจ แม้รู้ว่าจะไม่ได้รับคำตอบ แกยึดมั่นในคำสอนของพระเจ้ามาทั้งชีวิตจึงไม่เคยเบียดเบียนทั้งคนและ ธรรมชาติ แต่แกคงไม่ได้คิดว่าสังคมนี้มีคนที่จ้องจะเบียดเบียนคนอื่นอยู่มากมาย แม้แต่คนของรัฐที่กินเงินเดือนจากภาษีชาวบ้าน ปัจจุบันผืนดินแผ่นน้ำในท้องทะเลอันดามันถูกคนภายนอกเข้ามาจับจองเป็นเจ้าของหมด ถ้าไม่เป็นนักธุรกิจเอกชนก็มาในรูปแบบรัฐ โดยเฉพาะการประกาศเขตอุทยานฯ ชาวบ้านดั้งเดิมไม่ว่าจะเป็นชาวเลเผ่าต่างๆ ไปจนคนไทยพื้นถิ่นต่างถูกรุกไล่และได้รับความเดือดร้อนกันถ้วนหน้า เพราะไม่มีการกันแนวเขตสำหรับพวกเขา ท้องทะเลอันดามันกลายเป็นแหล่งรองรับนักท่องเที่ยวต่างถิ่น แต่ไม่มีที่อยู่ให้คนพื้นถิ่น แถมวันดีคืนดีผู้บริหารอุทยานฯยังตั้งท่าเอาพื้นที่ที่เบียดเบียนมาจากชาวบ้านไปให้นายทุนเช่าประกอบธุรกิจอีก เราจะทำอย่างไรกับอุทยานฯกันดี??? หมายเหตุ - แลกเปลี่ยนความคิดเห็นกับผู้เขียนและเสนอแนะได้ที่ //padsakorn.multiply.com/ Credit : มติชนรายวัน วันที่ 12 ตุลาคม พ.ศ. 2551 หน้า 8 สนามหลวงพยากรณ์ออนไลน์ H O M E   Create Date : 27 สิงหาคม 2553 1 comments Last Update : 27 สิงหาคม 2553 22:06:20 น. Counter : 1062 Pageviews. Share Tweet

ร้องเรียน ทีวีช่อง 3 หรือ ช่อง7 ถ่ายคริปส่งช่อง 3   โดย: ลดา IP: 58.136.74.46 1 กันยายน 2553 13:27:57 น.