Icon of French Design จัดได้ดีกว่านี้อีกเยอะ
มีโอกาสแวะไปดูนิทรรศการงานดีไซน์ของประเทศฝรั่งเศส ที่หอศิลป์กรุงเทพฯ สี่แยกปทุมวัน ตลอดทางเห็นหนุ่มเหน้า สาวสวยเดินขวักไขว่ย่านสยามพารากอน ดูไปก็นึกปลื้มว่าประชากรคนไทยมีรสนิยมการแต่งตัวที่ไม่แพ้ใคร ก็หวังว่าจะมีหัวสุนทรีด้านศิลปะบ้างหน่อย(ก็ดีนะ)
เท้าสองข้างพาเดินไปถึงสี่แยกมาบุญครอง เดินเลี้ยวเข้าหอศิลป์ชั้น 7 ขึ้นบันไดเลื่อนก็เจอแล้ว อ้ายขอนของดีไซน์ฝรั่งเศส แล้วก็ใช้เวลาเดินดูอย่างสงบเงี่ยม เหมาะแก่การเดินจงกรมมาก เพราะแทบจะไม่มีคนมาเยี่ยมชมเลย ถ้านับรอบชมวันนั้น บ่ายวันเสาร์ตอน 6 โมงเย็น มีสักสิบคนเห็นจะได้ โอ้..หนุ่มเหน้าสาวสวยหายไปไหนโหมด
เอาล่ะ เดินสักพักใหญ่ก็มานั่งตรองดู เออ..เจ้านิทรรศการครั้งนี้ทำไมจัดอย่างขอไปทีหว่า อุตส่าห์ขึ้นชื่อว่าเป็นงานดีไซน์แบบอ้ายคอนเชียวนะ ว่ากันไปเป็นจุดๆดีกว่า
จุดแรกขึ้นบันไดเลื่อนขึ้นมากก็เจอแผงกระดานสรุปที่มาที่ไปของงาน ก็น่าจะดูดีหรอกเสมือนเป็นประตูเปิดสู่นิทรรศการ ถ้าไม่ตั้งติดทางขึ้นบนไดเลื่อนพอดี เพราะเวลาอ่านก็ต้องยื่นขวางบันไดเลื่อน คนอื่นจะขึ้นมาก็เกะกะเขา มิหนำซ้ำ ตัวหนังสือก็แสนบาง ไฟสักดวงจ่อให้อ่านก็ไม่มี อดทนยืนอ่านไป พร้อมกับเหลียวดูข้างหลังว่าจะชนใคร หรือถอยตกบันไดเลื่อนหรือเปล่า
เอาล่ะ ไม่เป็นไร บอกให้เจ้าหน้าที่รับรู้ เผื่อจะเปลี่ยนที่ต้งวางแผงอันนี้ได้
เดินเข้าไปในงาน ชะรอยจะเป็นนิทรรศการสไตล์มินิมัลลิสต์หรืออย่างไร โล่งงงงงงงงงงง โจ้งงงงงงงงงงงงงง มากกกกกก ของที่โชว์ก็วางไว้ที่มุมหนึ่ง ซึ่งจะเป็นเก้าอี้ โซฟา โคมฟ้า ถัดมาอีกมุมเป็นรถจักรยานเวโลโซเลซ รถซีตรองถอดล้อออก เดินไปตามทางโค้งก็เจอชิ้นงานในตู้กระจก เครื่องคั่นน้ำผลไม้ที่รูปร่างเหมือนปลาหมึก(ไม่ใช่เจ้าพอลนะ) ของฟิลิปป์ สตาร์ค อ้ายคอนคนสำคัญของงานดีไซน์ แก้วเครื่องดื่มเปอริเย้ เครื่องบินคอนคอร์ดจำลอง (ใครจะเอามาทั้งลำได้) ปากกาบิค(ของจริง) หม้ออบความดัน แปรงสีฟันพร้อมฐานเสียบ กระเป๋าเดินทางเปิดออกเป็นตู้เสื้อผ้าย่อมๆของหลุยส์ วิตตองค์ ฯลฯ
แต่ที่น่าเสียดายมากๆก็คือตรงบอร์ดให้ความรู้ ตัวหนังสือบางอีกล่ะ ไฟก็ไม่มีช่วยการอ่านเลย อีกทั้งเป็นถ้อยตัวเรียงแนะนำความรู้ยาวเป็นพรืด ว่าด้วย เกร็ดประวัติงานดีไซน์แต่ละชิ้น แต่หามีรูปไม่ อ่านจบหนึ่งชิ้นก็ต้องเดินไปดูชิ้นงานที่โชว์ไว้อีกที่ แล้วก็เดินกลับมาอ่านใหม่ เพราะหลายชิ้นโดยเฉพาะเก้าอี้ เฟอร์นิเจอร์มีเยอะมาก ทำไมหนอไม่เอารูปมาแปะสักหน่อย พอให้รู้ว่ากำลังพูดถึงอ้ายคอนตัวนี้ จะได้พอจดจำได้ แล้วไปดูของจริงอีกครั้งเพื่อให้แน่ใจ
เออ..หรือว่าเป็นสไตล์ของฝรั่งที่ให้คนมาชม(ฟรี) ต้องรู้จักขวนขวายเองบ้าง จะให้ป้อนไปหมดทุกอย่างได้อย่างไรล่ะ
ถ้าเช่นนั้นก็ต้องโทษตัวเองที่ไม่เข้าใจคอนเซปท์ของงาน
สูจิบัตรก็ไม่มี อ้อ..ลืมไป มินิมัลลิสต์ มินิมัลบัดเจทส์ด้วยหรือเปล่า หึหึ
ถ้านิทรรศการแบบเดียวกันจัดที่ TCDC อาจจะลงทุนแสงสีมากกว่านี้ แม้หนังสือจะตัวเล็กๆไม่แพ้กัน (ราวกับคิดว่าคนมาชมนิทรรศการไม่ชอบอ่านเนื้อหาหรือไร) หากไฟที่ส่องตบลงมา ก็พอพยายามอ่านผ่านๆได้บ้าง
จัดคราวหน้าก็ลงทุนมากกว่านี้หน่อยดีกว่า ไม่ได้หมายถึงต้องตระการตาจนกลบหัวใจของเนื้องาน แต่ช่วยดึงเนื้อหาของนิทรรศการขึ้นมาให้น่าสนใจ ชวนให้ติดตามได้มากกว่านี้ก็จะดี
Create Date : 11 กรกฎาคม 2553 |
|
3 comments |
Last Update : 11 กรกฎาคม 2553 18:44:44 น. |
Counter : 1178 Pageviews. |
|
|