BlogGang.com : : รุ้งพลบ : ฝันฟุ้งยามฝนโปรย

ฝันฟุ้งยามฝนโปรย

ฝนตกทั้งคืน อากาศเย็นสบาย
ทำให้ระลึกคืนวันก่อนๆ
น่าแปลก สายฝนเป็นตัวเหนี่ยวนำไปถึงเสี้ยววัน เวลาในอดีตได้
ชีวิตวัยเยาว์ที่ละเลงน้ำฝนเล่นจนเปียกปอน
วัยรุ่นที่เดินตากฝน น้ำตาพราก..อุ้ย เหมือน มิวสิควีดิโอเลย
วัยทำงาน เห็นฝนแล้วก็ทำหน้าหมุ่ย รถติดอีกแล้ว ไปหาลูกค้าไม่ทันแน่ๆ

เออ..ก็แค่ฝนตัวเดียวกัน ในวัยที่แปรเปลี่ยน ช่างมีอิทธิพลกับชีวิตช่วงขณะนั้นจริงๆ

สำหรับตัวเอง เป็นคนที่ชอบฤดูฝนแม้จะทำให้เมืองหลวงเฉอะแฉะ
แต่นั่นคือ ความชุ่มชื้นที่ส่งผลให้ต้นกล้าของชาวนาผลิตดอกออกรวง
ความเย็นฉ่ำที่ลดทอนอุณหภูมิอันร้อนแล้งในเขตกันดาร
ความเปรมปริ่มที่เติมเต็มสายน้ำ ลำคลองให้ไหลรินอย่างร่าเริง

ฝนมีคุณประโยชน์ขนาดนี้ เห็นทีจะต้องหาตุ่มมารองน้ำให้เต็ม
เหมือนสมัยก่อนๆ แล้ววักมาชะโลมหน้าให้ชุมใจ อิอิ

แต่เหนืออื่นใด หลังฝนตกฟ้ามักจะแจ่มใส
โดยเฉพาะตกตอนโพล้เพล้ขณะที่ลำแดดสุดท้ายจะลาลับ
โน่น เห็นอะไรมั้ย จิตรกรธรรมชาติกำลังบรรเลง

รุ้งพลบ นั่นเอง

เหมือนช่อริบบิ้นหลากสีสะบัดผ่านผืนผ้าฟ้า
โค้งรับและทักทายมวลมนุษย์
ณ วินาทีนี้ สายรุ้งคือรางวัลของวันเวลา
ที่ธรรมชาติมอบให้สำหรับผู้มุมานะ ไม่ท้อถอยต่อชะตา
แม้จะไปไม่ถึงปลายสายรุ้งในวันนี้
วันหน้ายังมีใหม่

ทุกคนมี รุ้งพลบ วาดหวังอยู่ข้างใน
บางครั้งชีวิตก็วุ่นจนลืมแหงนฟ้ามองหา
บางครากว่าจะนึกได้ รุ้งพลบ ก็หายจางไปแล้ว
บางที แหงนมองตอนเที่ยง กลับหาไม่เจอ
อ้าว ลืมไปแล้วหรือ รุ้งกินน้ำจะอยู่ตรงข้ามกับตะวันฉายเสมอ
หึหึ..กฎวิทยาศาสตร์เบื้องต้นนี้เอง

แต่ไม่เป็นไรหรอก
รุ้งพลบ ยังอยู่ในใจเรา ไม่หายไปไหน
คอยโอกาสมาเยี่ยมเยียน ทักทายมิได้ขาด
ขอเพียงฝน ฟ้า ฤดูกาลทอดกายมา
ก็จะสะบัดพู่กันวาดขอบเรียวรุ้งให้ชื่นชม