ร่างพระร่วง ร่างทรงของผู้(ไม่)รู้ตน
เพิ่งมีโอกาสได้จับพลิกอ่านเต็มไม้เต็มมือไม่กี่วันมานี้เอง "ร่างพระร่วง" ผลงานนวนิยายปรัชญาเชิงพุทธะปนไสยเวท ของเทพศิริ สุขโสภา มือเก๋าที่หยอดชั้นเชิงวรรณศิลป์ ผ่านพ้นหลายแดด หลายลมประสบการณ์ ด้วยความหนาปึกถึง 550 หน้า จัดเป็นมหากาพย์เล่มหนึ่งได้ทีเดียว ไปอ่านบทวิจารณ์ขิองคนอื่นมาเลยรับรู้ว่า "ร่างพระร่วง" เคยผ่านตากรรมการซีไร้ทมาแล้ว แต่ตกรอบ โอ้...เสียดายจริงๆ แต่ไม่เป็นหรอก ความแจ่มจรัสของตัวอักขรในความหนาเกือบ 2 นิ้ว ยังแล่นพล่านชวนฉงนเป็นปริศนาและคุณค่าแม้นเมื่อจบบรรทัดสุดท้าย
"ร่างพระร่วง" ถือกำเนิดขึ้นมาด้วยปณิธานของคนแต่ง ที่ต้องการจะสร้าง"วิหาร" ให้กับ ท่านพระพุทธทาส ในโอกาสครบรอบชาตะ 100 ปี "วิหาร"ในที่นี้ก็คือ บทบาทการผจญภัยของหนุ่มคนหนึ่ง ที่พานพบประสบการณ์แปลกๆจากต้นน้ำจนปลายสาย
เรื่องราวของเด็กชายดอน ผู้ไม่มีพรสวรรค์ในการเล่าเรียนเขียนอ่าน หากมีคาถาอาคม ร่ายเวทมนต์ เมื่อมีโอกาสบวชในชายผ้าเหลือง บ่มจิตและกายหมกมุ่นอยู่กับของเก่า และกรุพระเครื่อง จนบังเกิดความเก่งกล้าอาจหาญ สามารถใช้ชายตาเหลือบชั่วแปลบก็ล่วงรู้ หยั่งซึ้งถึงรูปลักษณ์กรุพระเครื่องทั้งหลายแหล่ ด้วยกิเลสในตัวตน กอปรกับอหังการ์ในวิญญาณ นายดอน เมื่อเติบใหญ่จึงกลายเป็น อาจารย์ดอน ผู้เป็นที่หวาดเกรงและนับหน้าถือตาถึงความเป็นเซียนพระเครื่อง สามารถชีเป็นชี้ตาย ให้กับพระเครื่องทุกองค์ที่ผ่านมือ จึงมีคนที่ได้และเสียประโยชน์มากมายจากคำตัดสินสั้นๆของเขา
กระนั้นก็ตาม แว่บหนึ่งของอาจารย์ดอน มักจะหวลระลึกถึงวัยเด็กที่ตัวเองและพ่อน้อมได้มีโอกาสนำทาง พระรูปหนึ่งจากเมืองใต้ที่เข้าไปจาริกในหมู่บ้านเมืองเหนือลุ่มน้ำยม ชายหนุ่มเซียนพระเฝ้าย้ำเตือนตน ขอสักวันได้มีโอกาสเข้าไปเคารพใกล้ชิดกับพระรูปนั้น แต่เพราะความมัวเมาในอาคมวิชาพระเครื่อง จึงบดบังกรรมวิถีไปเสียค่อนชีวิต
จนถึงวาระสุดท้าย ก็เหลือเพียงวิญญาณ ที่ได้ติดตามส่งพระรูปองค์เดิม ซึ่งก็ละสังขารในเวลาใกล้เคียงกัน
เขาถึงตระหนักว่า ที่ผ่านมา พระที่อยู่ในใจมาตลอด มีรูปองค์เป็นตัวตนอยู่แล้ว ใยเสียเวลาไปกับพระเครื่องกรุเก่ามากมายทำไมเล่า
"ร่างพระร่วง" งดงามด้วยภาษาของจิตรกรตวัดปลายพู่กันมาขีดเขียน นำพาจินตนาการผ่านเมืองเก่าซึ่งครั้งหนึ่งเป็นราชธานีของสยาม ได้ยลเจดีย์ วัดร้าง แม่น้ำยม แก่งหลวง ละแวกศรีสัชนาลัย ได้ยินสำเนียงห้วนสั้น คำถิ่นพื้นเมืองจากปากคน ซุ่โขทัย ได้สัมผัสการปะทะร่างรางของไสยเวทย์กับเหล่าวิญญาณ ที่รอคอยชาติภพไปเกิดใหม่ ได้ตระหนักถึงปรัชญาเชิงพุทธะกับสัญญะ ที่คนๆหนึ่งเพียรแสวงหามาตลอด หากกิเลศและกรรมได้เยื้องบัง โชคดีที่ได้เจอก่อนดวงมาลย์แตกดับ
ไม่ได้อ่านนิยายดีๆแบบนี้มานานเต็มทีแล้ว
Create Date : 17 กุมภาพันธ์ 2553 |
|
5 comments |
Last Update : 17 กุมภาพันธ์ 2553 20:04:58 น. |
Counter : 2089 Pageviews. |
|
|
สงสัยต้องไปหามาอ่าน...