สายฝน..สร้างสุข

เมื่อก่อนเวลาที่ฝนตก ฉันมักจะหาที่หลบและเมื่อเริ่มมีน้ำเจิ่งนองบนพื้นถนน ก็จะหาทางเดินเลี่ยงไม่ให้เท้าไปเปียกน้ำนองนั่น เหตุการณ์แบบนี้เกิดขึ้นมานับครั้งไม่ถ้วน จนดูเหมือนเป็นสิ่งปกติของชีวิตในช่วงหน้าฝน

แต่ฤดูฝนปีนี้ ทำให้ความคิดฉันเปลี่ยนไป..

ณ วันหนึ่งช่วงบ่ายถึงเย็น ฝนตกลงมาไม่ขาดสาย ทำให้คนกรุงเทพฯ ส่วนใหญ่ระบายผ่านสังคมออนไลน์ถึงฟ้าฝนที่ทำให้รถติด.. ทำให้เฉอะแฉะ ซึ่งขณะนั้นฉันเองก็ต้องออกไปสอนโยคะ จึงนำร่มติดตัวไปด้วย เพราะคงไม่เหมาะ หากตัวต้องเปียกปอน

ขณะที่เดินท่ามกลางสายฝน ระหว่างทางจะมีน้ำเจิ่งนองอยู่้บ้าง เมื่อเท้าก้าวมาถึงน้ำนั้น จากประสบการณ์และประสาทอัตโนมัติสั่งให้ฉันเดินเลี่ยงเหมือนทุกๆ ครั้งที่ผ่านมา แต่..ครั้งนี้มีบางสิ่งผุดขึ้นในใจว่า

น้ำก็คือน้ำ ..คือธรรมชาติ และตัวเราเองก็มีน้ำอยู่ในร่างกาย เพราะอะไรฉันถึงต้องเลี่ยงสัมผัสกับสิ่งที่เป็นสิ่งเดียวกัน ดังนั้น ฉันจึงก้าวเท้ารับความชุ่มฉ่ำของน้ำที่เจิ่งนองระหว่างทางเดินอย่างช้าๆ และมีสุข เป็นความสุขที่บอกได้ยากมาก และก็ไม่รู้จริงๆว่า ความรู้สึกในวันนั้นจะเรียกว่าอย่างไร..

..สำหรับฉันแล้ว...ขอบคุณสายฝนจริงๆ ...

Create Date : 04 สิงหาคม 2554 Last Update : 4 สิงหาคม 2554 10:02:02 น. Counter : 2599 Pageviews.		0 comments
Share Tweet