หวานนักรักไม่ปรารถนา - บทนำ

บทนำ รถยุโรปคันงามโฉบมาจอดหน้าตึกแถวกลางเก่ากลางใหม่แห่งหนึ่งในเขตชุมชนกลางเมือง ผู้ที่ก้าวลงมาเป็นชายวัยสี่สิบสองปี ใส่สูทผูกไทเต็มยศ สวมแว่นสายตากรอบหนา บุคลิกคล้ายพวกนักกฎหมายคงแก่เรียนทั่วไป เขาปิดประตูรถและแหงนหน้าขึ้นมองป้าย ‘สำนักงานนักสืบจักรวาล’ ที่เอียงกะเท่เร่อยู่หน้าตึกแถวสองคูหาแรกพลางหรี่ตาลง “น่าจะใช่ที่นี่ละนะ” เสียงดังกรุ๋งกริ๋งของโมบายที่แขวนหน้าประตูสำนักงานดังขึ้นบอกให้รู้ว่ามีแขกมาเยือน หญิงสาวที่นั่งเท้าคางจะหลับมิหลับเหล่อยู่หน้าจอโน้ตบุ๊กรุ่นบุกเบิกหลังโต๊ะทำงานตัวเก่าคร่ำคร่าบอกอายุการใช้งานไม่ต่ำกว่าสิบปีเหลือบตาขึ้นมองผู้ที่ก้าวเข้ามาด้วยท่าทีเนือยๆ ก่อนจะตื่นตัวเต็มพิกัดเมื่อเห็นเสื้อผ้าตัดเย็บประณีตกับนาฬิกาข้อมือราคาแพงที่ชายคนนั้นสวมใส่ตลอดจนใบหน้าที่คลับคล้ายคลับคลาว่าเคยเห็นที่ไหนมาก่อน เขายิ้มและทักทายอย่างสุภาพ “สวัสดีครับคุณมิถุนา ยินดีที่ได้พบคุณอีกครั้ง คุณยังดูสวยและเด็กกว่าอายุจริงมาก ผมเป็นแฟนละครตัวยงของคุณเลยนะครับ ผม...” “ทักคนผิดแล้วค่ะ มิถุนาไม่อยู่ หนีไปเล่นเซิร์ฟที่แคลิฟอร์เนียยังไม่กลับ” หญิงสาวโพล่งขึ้นพลางหยิบแว่นตากรอบหนาเทอะทะที่วางบนโต๊ะขึ้นมาสวม ยีผมสีดำขลับที่ปล่อยตามสบายให้ฟูและดูยุ่งเหยิงเข้าไว้ ก่อนจะแคะขี้มูกโชว์ให้เห็นว่าเธอซกมกมากแค่ไหน และไม่แคร์ภาพลักษณ์เลยสักนิด ผิดกับนางเอกผู้สวยสง่าอย่างมิถุนาเป็นฟ้ากับเหว “ถ้ามาทวงหนี้เชิญฝากเอกสารกับข้อความไว้ตรงตะกร้านั่นแหละค่ะ วางเลย” เธอชี้นิ้วไปที่ตะกร้าบนโต๊ะรับแขก ซึ่งเต็มไปด้วยจดหมายทวงหนี้ล้านแปด และตอนนี้มันก็ล้นออกมานอนแอ้งแม้งบนโต๊ะอีกหลายฉบับ เขามองตามด้วยสีหน้าอึ้งๆ หญิงสาวจึงรีบเดินไปรวบรวมจดหมายทั้งหมดยัดใส่ตะกร้าไว้เหมือนเดิม ยิ้มให้เขาและบอกอีกว่า “ตอนนี้วางได้แล้วค่ะ ไว้มิถุนากลับมาเมื่อไหร่ฉันจะบอกให้เธอเคลียร์ค่าใช้จ่ายทุกอย่างโดยเร็วที่สุดนะคะ เพราะตอนนี้ฉันก็ติดต่อยายนั่นไม่ได้เหมือนกัน” “แต่ผมว่าคุณดูเหมือน...” ธราธรอยากจะแย้งว่าเธอนั่นแหละคือ ‘มิถุนา สุวรรณรส’ อดีตนางเอกดาวรุ่งดวงใหม่ที่หายตัวไปจากวงการเพราะมีข่าวฉาวว่าตกเป็นมือที่สามทำเตียงวิศวกรหนุ่มกับสาวนักออกแบบหักยับไม่มีชิ้นดี แถมยังถูกภรรยาของฝ่ายชายตบโชว์กลางรายการวาไรตี้ชื่อดังเมื่อหนึ่งปีก่อนอีกด้วย ข่าวนี้ดังพอๆ กับข่าวนางงามแย่งมงกุฎเมื่อเกือบสามสิบปีก่อนเลยทีเดียว หญิงสาวคลี่ยิ้มหวานหยดแล้วขัดขึ้น “ไม่ใช่ค่ะ ฉันเป็นญาติห่างๆ ของยายนั่น หน้าตาเลย...อาจจะดูคล้ายๆ กันบ้าง แต่ถ้าคุณได้รู้จักมิถุนาตัวจริงแล้วก็จะรู้ว่ายายนั่นสวยกว่าฉันเยอะค่ะ” “เอ่อ...แต่ว่าผม...” “ไม่ต้องแต่แล้วค่ะ วางเอกสารไว้แล้วเชิญกลับไปได้เลยนะคะ ใกล้เที่ยงแล้วฉันจะออกไปหาอะไรกิน ไม่สะดวกคุยตอนนี้” ว่าพลางแย่งเอกสารในซองสีน้ำตาลที่เขาถือมาด้วยไปโยนใส่ตะกร้าทวงหนี้แล้วรุนหลังชายคนนั้นให้ออกไปจากสำนักงานอย่างไว “เดี๋ยวครับเดี๋ยว คือผมไม่ได้มาทวงหนี้” เขารีบบอกก่อนจะถูกอันเชิญออกไปโดยไม่ได้พูดธุระให้เสร็จเสียก่อน หญิงสาวชะงัก หรี่ตามองอีกฝ่ายอย่างไม่ไว้ใจ มุกใหม่ในการทวงหนี้หรือไงนะ ร้อยทั้งร้อยของคนที่เดินเข้ามาในสำนักงานนักสืบที่จะเจ๊งมิเจ๊งเหล่แห่งนี้ล้วนแต่เป็นเจ้าหนี้ของเธอไม่ทางใดก็ทางหนึ่ง “ถ้าคุณไม่ได้มาทวงหนี้ งั้นช่วยบอกฉันทีสิคะว่าคุณมาทำอะไรที่สำนักงานนักสืบซังกะบ๊วยนี่” ธราธรขยับแว่นสายตาให้เข้าที่และสิ่งยิ้มผูกมิตร “ผมมีงานมาเสนอให้คุณมิถุนาพิจารณาครับ” คำว่า ‘งาน’ เรียกความสนใจของหญิงสาวได้ติดหมัด ร่วมครึ่งปีมาแล้วที่ไม่มีลูกค้าเดินเข้ามาในสำนักงานนักสืบจักรวาลเพื่อเสนองานและเงินให้เธอ หลังจากที่ลูกค้ารายก่อนหน้านั้นค้นพบว่าลูกสาวคนเดียวของนักสืบจักรวาลผู้ลือชื่อหาได้มีความสามารถในการสืบเรื่องราวต่างๆ อย่างผู้เป็นพ่อไม่ ใช่...เธอทำพังสามงานซ้อน และลูกค้าก็บอกกันไปแบบปากต่อปาก ในขณะที่ลูกค้าเริ่มหดหาย เจ้าหนี้กลับเดินเข้าเดินออกให้ควั่กจนเธออยากจะปิดสำนักงานหนีหนี้ก็หลายหน แต่ติดที่ยังเหลือสัญญาเช่าอีกร่วมปี และถ้าหนีไปโดยไม่จ่ายหรือยกเลิกสัญญาก่อนครบกำหนดจะต้องถูกปรับร้อยเท่าของราคาเงินมัดจำที่จ่ายไป ดังนั้นนอกจากจะไม่ได้ค่ามัดจำหนึ่งแสนบาทคืนแล้วยังต้องใช้หนี้บานตะไท เพราะร้อยเท่าของค่ามัดจำเป็นเงินถึงสิบล้านบาทถ้วนเลยทีเดียว ให้ตาย เธอไม่เข้าใจเลยว่าพ่อหลับหูหลับตาเซ็นสัญญาเช่ามหาโหดแบบนี้เข้าไปได้ยังไง ต่อให้เจ้าของตึกแถวจะเสนอราคาเช่าแสนเร้าใจเพียงเดือนละสองพันห้าต่อตึกสองคูหานี่ก็เถอะ แต่สัญญาเช่ามันตั้งสิบปีเชียวนะ สิบปี! หญิงสาวกลอกตาเซ็ง แต่ที่เซ็งยิ่งกว่าคือต่อให้เธออยากจะหนีหนี้จริงก็ไม่มีทางเป็นไปได้ เพราะเงินในบัญชีของเธอติดลบนานกว่าหนึ่งปีแล้ว ตอนนี้หมุนบัตรเครดิตจนหัวหมุนไปหมด ถ้าไม่อาศัยอยู่บนชั้นสามของสำนักงานนักสืบแห่งนี้เธอก็ไม่มีที่ซุกหัวนอนที่ไหนอีกแล้ว ทั้งอพาร์ตเมนต์สุดหรู รถมินิเอสคันงาม ชื่อเสียง งาน เงิน ชีวิตที่ราวกับเดินอยู่บนพรมแดงโรยกลีบกุหลาบและถูกจ้องจับด้วยแสงสปอตไลต์ทุกย่างก้าว ทุกอย่างล้วนแต่เป็นอดีตไปสิ้น ปัจจุบันเหลือเพียงนางสาวมิถุนาผู้เต็มไปด้วยหนี้สินท่วมหัวกับสำนักงานนักสืบเฮงซวยนี่เท่านั้น เธอถอนใจเฮือก ปัดความหดหู่ที่เกิดจากการคิดถึงอดีตอันรุ่งโรจน์ของตัวเองออกไปแล้วขยับแว่นสายตาหลอกเด็กให้เข้าที่เข้าทาง พร้อมปรับสีหน้าให้ดูเคร่งขรึมขึ้นเมื่อหันไปสบตาแขกผู้มาเยือนพร้อมข้อเสนอรายแรกในรอบหนึ่งปี “เมื่อกี้คุณบอกว่ามีงานมาเสนอใช่มั้ยคะ?” เขาขยับแว่นและยิ้มกว้าง “ใช่ครับ แต่ผมต้องการเสนองานนี้ให้คุณมิถุนาเท่านั้น ถ้าไม่ได้คุยกับเธอด้วยตัวเอง ผมเกรงว่า...” “งานเบๆ กระจอกๆ นางเอกขวัญใจประชาชนอย่างมิถุนาไม่สนใจหรอกนะคะ ถ้าจะเรียกใช้คนดังระดับนี้ต้องงานบิ๊กเบิ้มรายได้งามๆ เท่านั้น” มิถุนามักจะสับสนระหว่าง ‘นางเอกดาวรุ่ง’ กับ ‘นางเอกขวัญใจประชาชน’ อยู่เสมอ เธอยกย่องให้ตัวเองอยู่ในหมวดหลัง เขายิ้มก่อนกระซิบว่า “ค่าตอบแทนของงานนี้เป็นเงินหนึ่งล้านบาทครับ” หญิงสาวหูผึ่งขึ้นมาทันที สีหน้าจริงจังและสวนกลับขึงขัง “ถ้าคุณจะพูดเรื่องเงินกับคนอย่างมิถุนาแล้วละก็...” “เอ่อ...อย่าเข้าใจผิดนะครับ ผมไม่ได้ดูถูกหรือคิดจะใช้เงินฟาด...” “คุณได้สิทธิ์นั้นเดี๋ยวนี้ค่ะ!” เธอโพล่งขึ้นก่อนที่เขาจะพูดจบเสียอีก “เอ๊ะ? เอ่อ...แต่เมื่อกี้คุณบอกว่าคุณมิถุนาอยู่แคลิฟอร์เนีย...” เธอยกมือขึ้นในท่าปางห้ามญาติ ชี้แจงด้วยสุ้มเสียงเป็นการเป็นงาน “คุณก็รู้นี่คะว่ามิถุนาเป็นนางเอกดังระดับไหน ไม่ใช่ว่าเธอจะยอมคุยกับใครสุ่มสี่สุ่มห้านะคะ นั่นเป็นเพียงข้ออ้างที่ใช้ปฏิเสธคนไม่น่าไว้ใจน่ะค่ะ แต่ฉันเห็นแล้วว่าคุณดูมีความน่าเชื่อถือในระดับที่พอรับได้ มิถุนาคงพอสละเวลาอันน้อยนิดของเธอมาคุยกับคุณได้ซักสิบยี่สิบนาที เรื่องนี้ฉันพอจะจัดการให้ได้ค่ะ” ธราธรกลั้นยิ้ม เขาดูออกว่ากำลังโดนอดีตนักแสดงสาวเล่นละครหลอกตาอยู่ แต่ไม่นึกติดใจอะไร งานที่จะให้เธอทำต้องอาศัยความสามารถด้านการแสดงของมิถุนาอยู่แล้วจึงพยักหน้าเออออ “อย่างนี้นี่เอง ถ้าอย่างนั้นผมควรจะนั่งรอ...” หญิงสาวสไลด์ตัวกลับไปถีบกองเอกสารที่วางระเกะระกะอยู่บนโซฟาต้อนรับลูกค้าให้ตกลงไปบนพื้น แล้วใช้ส้นเท้าเขี่ยพวกมันเข้าไปใต้โซฟา ตบที่นั่งแรงๆ เพื่อปัดฝุ่นซึ่งไม่ได้ถูกกำจัดมานานกว่าหนึ่งสัปดาห์แล้ว ก่อนจะหันไปเชื้อเชิญลูกค้าด้วยน้ำเสียงอ่อนหวาน “เชิญนั่งตรงนี้ได้เลยค่ะ ไม่เกินห้านาทีคุณจะได้พบนางเอกขวัญใจประชาชนที่น้อยคนจะหาตัวเธอพบในเวลานี้ คุณโชคดีมากนะคะ เดี๋ยวเดียวเท่านั้นแหละค่ะ รอแป๊บ” เธอขยิบตาให้หนุ่มใหญ่ทีหนึ่ง ก่อนจะแวบหายขึ้นไปชั้นบนของสำนักงานแล้วจ้ำพรวดไปที่ชั้นสาม เปิดประตูเข้าห้องนอนได้ก็สลัดคราบสาวซกมกทิ้งไปและเปลี่ยนมาเป็นสาวสวยในเวลาเพียงไม่กี่นาที สาวสวยในเดรสสีดำเข้ารูปที่อิมพอร์ตมาจากห้องเสื้อในปารีสยืนยิ้มกริ่มหน้ากระจกเงาบานใหญ่ สะบัดเส้นผมยาวสลวยสีดำเงางามระดับพรีเซ็นเตอร์ยาสระผมที่มียอดขายเป็นอันดับหนึ่งของไทย ขยิบตาให้ตัวเองอย่างน่ารัก ซึ่งเป็นท่าหากินของนางเอกสาวนามมิถุนา สุวรรณรส พลางกระซิบอย่างเริงร่า “มิถุนาคัมแบ็ก!” ________________________________ รีไรท์ณดลกับเรนนี่เสร็จก็แอบเวิ่นเว้อไปกับ Desperate Housewives หนึ่งซีซั่น แล้วก็แวบมาปั่นเรื่องใหม่หนึ่งตอนค่ะ ซึ่งเด๋วก็จะกลับไปดูซีรีส์เรื่องนี้ต่อ ได้ข่าวว่ามี 8 ซีซั่น ดูกันจนอ้วกเลยทีเดียว แต่สัญญาว่าจะแวบมาปั่นนิยายส่งเรื่อยๆ นะคะ แต่ขอดูซีรีส์เรื่องนี้ไปด้วย แบบว่าติดงอมแงม ชีวิตพวกนางวุ่นวายดีแท้ ^^” กลับมาที่นิยาย ช่วงนี้ตัวละครเป็นนักแสดงเยอะจัง ทั้งที่ส่วนตัวแล้วไม่ค่อยชอบให้ตัวละครของตัวเองเป็นนักแสดงซักเท่าไหร่นะคะ พลาดมาตั้งแต่ณดล มันเป็นไฟท์บังคับจากเรื่องบ่วงบุพเพ ซึ่งคิดว่าถ้าเขียนเรื่องณดลต่อได้ก็จะเขียน ถ้าเขียนไม่ได้ก็ปล่อยไว้อย่างนั้น คือไม่ได้ตั้งใจกับณดลมากนัก แต่สุดท้ายก็จบไปจนได้กับพระเอกนิยายที่มีอาชีพเป็นนักแสดง ^^ มาที่เรื่องนี้ ไม่ได้อยากให้นางเอกเป็นนักแสดงเลยค่ะ แต่มันถูกบังคับด้วยพลอต ซึ่งจริงๆ มีการพูดถึงอาชีพนี้ไม่เยอะ เพราะตอนนี้มิถุนากลายเป็นนางเอกตกอับไปแล้ว โอกาสที่นางจะคัมแบ็กมันบับว่า...ไม่สปอยด์ดีกว่า ติดตามเองละกันเนอะ มิถุนานี่อารมณ์คล้ายๆ ยัยมิ้มนะคะ นางจะโก๊ะ รั่ว เว่อร์ หลงตัวเองด้วย แต่คงไม่เท่ายัยมิ้มเพราะมิถุนาไม่ได้รวยจริงอะไรจริงอย่างนั้น สำหรับใครที่ชอบนางเอกแรงๆ รั่วๆ ก็เข้ามาติดตามความฮาของนางกันได้ ส่วนใครที่ไม่ชอบแนวนี้จะผ่านไปก่อนก็ไม่ว่ากันค่ะ ขอให้สนุกกับนิยายนะคะ ^____^ รตา

Create Date : 01 พฤษภาคม 2558		3 comments
Last Update : 19 พฤศจิกายน 2558 20:09:10 น.
Counter : 1687 Pageviews.
Share Tweet