วันนี้ปีที่แล้ว
อองออยังพอเดินได้หลังจากเราช่วยกันยกตัวขึ้น ขาหลังสองข้างยังประคองตัวได้ เดินตุปัดตุเป๋ไปได้ทั่วบ้าน เราทำวีลแชร์ไว้ให้เขาก่อนไปวิ่งที่รอบกว๊าน แต่ก็ยังไม่ได้ใช้เลย ยกเว้นแคร่ที่ทำไว้ให้เผื่อเดินไม่ได้และใช้อาบน้ำ
แต่วันนี้ วีลแชร์ก็ยังไม่ได้ใช้เหมือนเคยเพราะขาหน้าเขาไม่มีแรงยกตัวขึ้นเช่นกัน อองออนอนอย่างเดียว ร้องครวญครางในระยะแรก ๆ เพราะคงจะเจ็บปวดด้วยโรคอะไรสักอย่างของเขาและบอกเราไม่ได้ หรือบางทีก็อยากเดินไปฉี่หรืออึเหมือนที่เคยทำได้ ยิ่งไปกว่านั้น ร้องละเมอบ่อย ๆ เพราะเขานอนหลับไหลไม่รู้เรื่อง เคยเฝ้าเขาทั้งวันในวันเสาร์อาทิตย์ จึงรู้ว่า เสียงร้องนั้นทรมานทั้งเขาและคนฟัง เราต้องไปบอกข้างบ้านให้รู้ด้วยว่าหมาเราป่วยและไม่รู้จะห้ามหมาไม่ให้ร้องได้อย่างไร โชคดีที่ข้างบ้านเลี้ยงหมาเช่นกันจึงพอเข้าใจ แต่เราก็เกรงใจมากอยู่ดี
เราไม่รู้ว่าจะช่วยเหลืออองอออย่างไรนอกจากนั่งเฝ้า ลูบหัว ลูบตัว คุยไปจนเขาหลับ พอหลับก็ละเมอร้องอีก อาการป่วยของหมาก็จะเป็นแบบนี้
แต่อาทิตย์ที่ผ่านมา เขาเริ่มดีขึ้น เพราะเราป้อนยา อาบน้ำ ล้างก้นให้เช้าเย็น อาจจะเหนอะหนะ ไม่สบายตัวก็ได้ ป้ายตาให้เพราะขี้ตาเขรอะอาจจะติดเชื้อโรคจากฝน เราเริ่มให้เขาใส่แพมเพิร์สแล้ว ไหน ๆ ก็ลุกไปไหนไม่ได้ ต้องคอยพลิกตัวไปมาจะได้ไม่เป็นแผลกดทับเหมือนเดิม เปิดพัดลมให้ ดูท่าจะชอบและอาการดีขึ้นเรื่อย ๆ หน้าตาสดใส แต่ก็ยังนอนทั้งวัน
มีคนแนะนำเราก่อนหน้านี้เรื่องการุณยฆาตสัตว์เพราะสงสารมัน ท่าทางมันน่าเวทนาและทรมานมาก ฉันใจไม่แข็งพอและไม่คิดจะทำ ยิ่งเห็นตาใส ๆ ยิ่งทำไม่ได้ รู้ว่าเขาอยากอยู่กับเราไปอีกนาน ๆ
เอาเถอะ ฉันยังแข็งแรงอยู่ หมาป่วยแต่เราไม่ป่วยนี่นา แม้ไม่สนุกนักเพราะบางวันก็เหนื่อยมาก อยากพัก อยากนอน คิดถึงเรื่องโน้นเรื่องนี้ที่ต้องทำ ไปไหนทีก็เป็นห่วงหมา ต้องจ้างคนมาเฝ้าหมาตอนกลางวัน แต่ตอนกลางคืนไม่มีใครมาให้ได้ ก็ต้องตามบุญตามกรรมเหมือนกัน ไม่ว่ากันนะอองออ
ขอให้สุขภาพแข็งแรงและมีความสุขทุกท่านนะคะ
ขอบคุณค่ะ
ภูพเยีย
8 มิถุนายน 2560
ผู้เขียน Blog หมวดเนื้อหา Blog ได้รับโหวต
สองแผ่นดิน Travel Blog ดู Blog
Maeboon Travel Blog ดู Blog
mambymam Home & Garden Blog ดู Blog
อาจารย์สุวิมล Diarist ดู Blog
kae+aoe Parenting Blog ดู Blog
ภูเพยีย Diarist ดู Blog
มาอ่านค่ะ