--- เ ล่ น กั บ โ ล กไ ก ล บ้ า น : กิจการ ช่วยชูวงศ์ ---
บริสตอลอยู่ตรงไหนของอังกฤษ ชาตินี้อาจไม่ได้ไปเห็นหรือสัมผัสพื้นที่ตรงนั้นด้วยตัวเอง แต่ผู้เขียนหนังสือเล่มนี้เลือกเมืองท่าบริสตอล ประเทศอังกฤษเป็นฉากหลังของการเดินทางด้วยหัวใจ เลือกที่จะหยุดอยู่ ณ สถานที่นี้ แล้วหยิบยกสิ่งต่าง ๆ ที่น่าสนใจรอบ ๆ ตัวมาบอกเล่า
หนังสือเล่มนี้ เล่นกับโลกไกลบ้านของ กิจการ ช่วยชูวงศ์ เป็นงานเขียนสารคดีเชิงบันทึก จะว่าคล้ายสารคดีท่องเที่ยวก็เรียกได้เหมือนกัน เพราะผู้เขียนพาเราเดินทางไปด้วยกันกับสายตาและความคิด เป็นความเรียงประกอบภาพถ่ายที่สวยงาม ที่ข้าพเจ้าชอบเล่มนี้เพราะภาษาที่ใช้ง่ายและงดงามผ่านทัศนะคติด้านดีต่อชีวิตและสังคม มองเห็นความสวยงามของสรรพสิ่งและลงลึกในรายละเอียดได้น่ารักน่าอ่าน ภาพและเรื่องราวในหนังสือนี้เกิดขึ้นที่เมือง บริสตอล ประเทศอังกฤษ บรรยากาศเย็น ๆ ชื้น ๆ วันส่วนใหญ่ที่นั่นครึ้มฟ้าครึ้มฝนแสดงอารมณ์หม่นอยู่เสมอ ถ้าเป็นคนคงโดนค่อนขอดไปบ้างล่ะว่า จะร้องไห้อะไรกันทั้งปี
ถนนไวท์เลดี้ส์นั้นเป็นถนนที่ทำให้ผู้อ่านรู้สึกคุ้นเคย ถือเป็นถนนที่ผู้เขียนถือเป็นเพื่อน
..บางวันมอมแมมทั้งสาย เพราะฝนเทลงมาให้เลอะฝุ่นเลอะโคลน บางวันเป็นเหมือนฉากละคร เล่นเรื่องสวรรค์ ดอกไม้ใบไม้สวยแข่งกันวันที่แดดใส ซอยเล็ก ๆ บางซอยมีร้านขายต้นไม้ ไม้ดอก ไม้ใบ กระถางสวย ๆ เมล็ดพันธุ์ดอกไม้ใบไม้ใส่ซองสีสดเรียง
วันฝนกระหน่ำผ่านเลยไปแล้ว เหลือแต่เมฆอ้วนก้อนใหญ่ มองไปที่ห้องนั้น ที่ประดับโคมไฟสว่างสวยอีกที ที่พึ่งทางใจนั้น ที่เดียวก็อาจจะพอแล้วครับ สว่าง สงบ สดชื่น ท่ามกลางเรื่องราวกวนตากวนใจ ถ้ามีสองสามห้องที่เปิดไฟสว่างอย่างห้องนี้ อาคารทึม ๆ ฟ้าหม่น ๆ อาจไม่ได้สวยที่กลางใจเราเท่านี้
ชอบความอ่อนโยนของเขาแทรกซึมในภาษาเขียน ซึมรอยยิ้มไปด้วยในแต่ละบท
วันนี้ผมเห็นรองเท้าหนังคู่เล็ก ๆ วางขายอยู่ จิ๋ว..จนทึ่งว่าเท้าเจ้าของนั้นจะเล็กยิ่งกว่านี้ขนาดไหน ขนาดมองจากข้างนอก ดูพื้น ดูโครงสร้างรองเท้า พลิกซ้ายพลิกขวาก็ว่าเล็กแล้ว ดูวัสดุบุข้างในยิ่งแล้วใหญ่ ผ้าที่บุฟูกินที่ข้างใน แปลว่าเท้าที่จะสวมใส่ก็นิดเดียวเท่านั้น
หนังแท้นะครับ ตัดเย็บด้วยหนังนุ่ม พื้นอย่างดี สงสัยว่าทำไมต้องให้ดีขนาดนั้น เด็กเท้าเล็กขนาดนี้ไม่น่าจะเดินได้ ใส่แล้วคงไม่ได้ทำอะไร เท้าเล็กเพียงนี้ ตัวก็คงเท่า ๆ ลูกหมา วันหนึ่ง ๆ คงนอนเป็นส่วนใหญ่
ความคิดของผมนั้นไม่ตรงกับความจริงครับ อย่างน้อยก็ความจริงที่บริสตอลนี่
เด็ก ๆ ที่นี่เดินกันตั้งแต่ตัวเล็ก ๆ ไม่ใช่แค่เดินในบ้านเสียด้วย ออกมาท่องโลกกันเลย รองเท้าเด็กที่เล็กจนดูเหมือนจะเป็นพวงกุญแจนั้นเป็นรองเท้าเพื่อใช้งานจริง
ชีวิตที่นี่ การเดินเป็นเรื่องปกติ
ขอขอบคุณการเดินทางด้วยใจในตัวหนังสือของผู้เขียนสร้างบรรยากาศพร้อมรอยยิ้มให้เรามองโลกไกลบ้านของเขาอย่างมีความสุขและไม่ลืมที่จะมองโลกใกล้ตัวของเรา
แด่การอ่านค่ะ
แนวรุกสำคัญของโลกการเรียนรู้ตลอดชีวิต
ขอบคุณมากค่ะ
ภูเพยีย
๑๗ เมษายน ๒๕๕๕
วันที่: 20 เมษายน 2560 เวลา:13:38:28 น.
แวะมาทักทายจ้าา ^__^ อิอิ 
ผู้ติดตามบล็อก : 24 คน [