พรานทะเล : โสภาค สุวรรณ
พรานทะเลโดย โสภาค สุวรรณสำนักพิมพ์ บำรุงสาส์น (๒ เล่มจบ)พิมพ์ครั้งที่๒ พ.ศ. ๒๕๓๒-- เรื่องย่อ--นภัค หญิงสาววัย ๒๓ ปี เป็นนักสังคมสงเคราะห์ เธอต้องไปพบกับกัปตันแอนโทนี กัปตันเรือเจ้าสมุทร ด้วยเธอต้องดูแลเรื่องที่ลูกเรือคนหนึ่งของเขาถูกแทง เขาเป็นหนุ่มใหญ่วัยแถวๆสี่สิบ ชาวอเมริกัน-ฮาวาเอี้ยน ชื่อในภาษาฮาวายคือ อะโกนี ลาไฮน่า นภัคได้ทุนไปเรียนต่อระดับปริญญาโทที่สหรัฐอเมริกา แทมมี่ ลูกสาวมหาเศรษฐีเพื่อนสนิทของเธอได้ชวนแอบหนีไปเที่ยวฮาวาย แต่แล้วนักบินของเครื่องบินลำที่เช่ากลับวางแผนลักพาไปเรียกค่าไถ่ รุ่งเช้าแทมมี่ถูกพวกคนร้ายอีกคนทำร้ายเสียชีวิต นภัคหนีไปหลบซ่อน มีเฮลิคอปเตอร์นักท่องเที่ยวมาลงจอดพอดี เธอวิ่งไปขอความช่วยเหลือ และใบหน้าหนึ่งทำให้เธอมีหวังก็คือ...อะโกนี ลาไฮน่าอะโกนีติดต่อตำรวจเข้ามาดูแล และเมื่อคดีสิ้นสุดลง นภัคตัดสินใจอยู่เที่ยวฮาวายตามคำชวนของอะโกนี เขาค่อยๆทำให้นภัคสัมผัสได้ถึงความรู้สึกของเขาที่มีต่อเธอ ส่วนนภัคได้พยายามสร้างกำแพงในใจตัวเองปีต่อมาในวันรับปริญญาของนภัค มีกุหลาบช่อใหญ่ส่งมาแสดงความยินดีจากอะโกนี และบ่ายวันนั้นเขาก็ปรากฎตัวขึ้น อะโกนีขอเธอแต่งงาน นภัคตัดสินใจตามความต้องการของหัวใจหลังแต่งงานนภัคยังอยู่กับครอบครัว เธอคลอดลูกฝาแฝดชายหญิง แต่อะโกนีกลับดูเคร่งเครียดขึ้นยามได้กลับมาพบกัน ต่อมาเธอตั้งครรภ์ใหม่ เขากลับหายเงียบไป นภัคเริ่มเชื่อว่าเขาคงมีผู้หญิงอื่น แต่แล้ว เธอกลับได้อ่านข่าวในนิวสวีค--อะโกนีตายแล้วนภัคตัดสินใจพาลูกๆไปอยู่ฮาวายที่บ้านที่เขาสร้างขึ้นด้วยความรัก ความเข้าใจผิดทั้งมวลสลายสิ้น ทว่า...เธอก็ไม่มีอะโกนีอีกต่อไปในวันแต่งงานของเพื่อนสนิทของอะโกนี นภัคหลบมานั่งเงียบๆ แต่..มีเงาๆหนึ่งอยู่ที่นั่น และเสียงเรียกอันคุ้นเคย.. นภัคเธอไม่ได้ฝัน...เขา...อะโกนี ลาไฮน่า-- จากในเรื่องค่ะ --ผู้ชายร่างสูงใหญ่ ผมอ่อนสลวย หยักศก และจอนตัดเป็นระเบียบ แม้จะค่อนข้างยาวก็เถอะ ข้อสำคัญผมหงอกประปรายที่นภัคจำได้ว่ามองแล้วดี โดยพาะผิวสีทองแดงที่ดูแปลกตานั่นผมดีใจที่ได้พบคุณอีกครั้ง แต่เสียใจสำหรับเหตุการณ์ทั้งหมดที่เกิดขึ้น ส่งโปสการ์ดไปที่กรุงเทพ ผมคิดว่าจะพยายามแวะเมืองไทยให้นานที่สุด ตั้งใจจะหาของไปฝากคุณให้ถึงบ้านกัปตันพูดเก่งกว่าเมื่อพบกันครั้งแรก นภัคติงผมพูดความจริง เขายิ้มในความสลัวนั้นเขาจะขายหมดไหมคะ นภัคอดถามไม่ได้ แอนโทีนีซื้อมาลัยดอกกล้วยไม้ให้หล่อน ไปกันได้ดีกับชุดมูมู คนขายส่งภาษาพื้นเมืองถาม หล่อนเห็นเขาหัวเราะชอบใจแล้วหันมาบอกหล่อนว่าคุณอยากรู้ไหมเขาถามอะไรผมนภัคยิ้มแจ่มใสกว่าหลายชั่วโมงที่ผ่านมา เขาแปลคำพูดของคนขายให้หล่อนฟังว่า แกถามว่าคุณเป็นเจ้าสาวของผมหรือทำไมคะ นภัคหัวเราะจนตาหยี แล้วหล่อนก็เห็นดวงตาสีน้ำตาลคมจัด ของกัปตันแอนโทนีฉายแสงแวววับเป็นครั้งแรก เขาตอบหล่อนว่าคนแก่มองอะไรไกล ไม่รู้ว่าจะเป็นจริงไหมยากจังไม่รู้เรื่องเลยค่ะกัปตัน นภัคออกงงผมเข้าใจคุณดีแต่แรก และมั่นใจตัวเองว่า ไม่ใช่คนหยาบช้าที่คอยฉวยโอกาส อีกทั้งเห็นใจคุณเต็มหัวอกทีเดียว ได้พบพี่ชายคนเล็กของคุณเพียงครุ่เดียว แต่ก็พอรู้หรอกว่าคุณอยู่ในแวดวงที่อบอุ่นและรักใคร่เพียงใด ผมไม่อยากจะโง่เพื่อโอกาสสั้นๆหรอกนะ แต่ขอฝากความหวังที่อาจดูลมๆแล้งๆว่า ถ้าคนเราเกิดมาเพื่อกันและกัน ต่อให้อยู่ห่างไกล แตกต่างกันมากเพียงไหนก็คงต้องพบ รัก และร่วมชีวิตกันในที่สุด ไม่มีอะไรแน่นอนไปกว่าสิ่งที่บอกคุณมาทั้งหมด ความแตกต่างที่คุณคิดว่ามันมากมายก็จะหมดปัญหา ขอเพียงอย่างเดียวสำหรับคนที่จะอยู่ร่วมกันจนตายจาก นั่น คือความเข้าใจ และรู้จักโอนอ่อนผ่อนปรนเท่านั้นเองวันนี้จะเป็นวันที่ต้องนึกถึงอีกวัน ตลอดเวลาที่คุณอยู่ที่นี่หรือที่ไหนก็ตามในหมู่เกาะฮาวาย ผมจำได้ และคิดว่าสักวันเราคงมีเวลานั่งทบทวนด้วยกัน--จากจขบ.ค่ะ--เรื่องนี้เป็นงานเก่าแนวไพรัชนิยายของคุณโสภาค สุวรรณ ที่อ่านได้ง่าย สบายๆค่ะ เนื้อหาไม่หนัก เน้นเรื่องราวของความรัก และชีวิตครอบครัวของสองคนที่ต่างเชื้อชาติ และไม่ได้ใช้ชีวิตอยู่ด้วยกันตลอด ความไว้เนื้อเชื่อใจ หนักแน่นเป็นสิ่งสำคัญอย่างยิ่ง อะโกนี-พระเอกของเราจะแก่กว่านางเอกแถวๆสิบห้าปีได้ค่ะ ตอนเจอกันครั้งแรกนี่พระเอกก็เริ่มมีผมขาวแซมแถวๆจอนแล้วค่ะ อะโกนีประทับใจนภัค-นางเอกแต่แรกเจอกันเลย เดินเรือไปพักที่ไหนก็เลยมีโปสการ์ดส่งมาให้ค่ะ จนมาได้เจอและช่วยเหลือนภัคอย่างบังเอิญ จึงไม่คิดจะเก็บความรู้สึกไว้ แต่ก็จะน่ารัก ไม่มีทำอะไรเกินเลยค่ะ เพราะพระเอกจะเข้าใจพอควรถึงการวางตัวของหญิงไทย สำหรับนภัคนั้นได้แต่พยายามเก็บความรู้สึกไว้ค่ะ เพราะไม่ชอบอาชีพของอะโกนี ซึ่งเวลาออกเดินเรือทีจะใช้เวลาประมาณหกเดือน ครอบครัวจะต้องแยกกันอยู่มากกว่า แล้วยังเรื่องความแตกต่างทางเชื้อชาติอีก แต่เมื่ออะโกนีบอกความจำเป็นที่ทำให้เขาไม่อาจเลิกเดินเรือได้ และขอเวลาเจ็ดปีสำหรับอาชีพนี้ นภัคจึงตัดสินใจแน่วแน่ ก็เป็นบทพิสูจน์ความไว้เนื้อเชื่อใจซึ่งกันและกันค่ะ และเมื่อพระเอกของเรื่องเป็นคนเชื้อสายฮาวาเอี้ยน เรื่องนี้คุณโสภาคแทรกเรื่องราวเกี่ยวกับเกาะฮาวายทั้งประวัติศาสตร์ ประเพณี สถานที่ ไว้ให้อ่านพอควรค่ะ เพียงแต่ว่า... สำหรับเรานั้นด้วยชอบอ่านเรื่องที่ลงเอยแบบมีความสุขอย่างที่สุด ก็เลยเสียดายตอนจบนิดเดียวค่ะ ไหนๆอะโกนีก็กลับมาได้ ...น่าจะให้กลับมาแบบสมบูรณ์น่ะค่ะ