... Have a nice day...
พรานทะเล : โสภาค สุวรรณ

พรานทะเล



โดย โสภาค สุวรรณ
สำนักพิมพ์ บำรุงสาส์น (๒ เล่มจบ)
พิมพ์ครั้งที่๒ พ.ศ. ๒๕๓๒


-- เรื่องย่อ--

นภัค หญิงสาววัย ๒๓ ปี เป็นนักสังคมสงเคราะห์ เธอต้องไปพบกับกัปตันแอนโทนี กัปตันเรือเจ้าสมุทร ด้วยเธอต้องดูแลเรื่องที่ลูกเรือคนหนึ่งของเขาถูกแทง เขาเป็นหนุ่มใหญ่วัยแถวๆสี่สิบ
ชาวอเมริกัน-ฮาวาเอี้ยน ชื่อในภาษาฮาวายคือ อะโกนี ลาไฮน่า
นภัคได้ทุนไปเรียนต่อระดับปริญญาโทที่สหรัฐอเมริกา แทมมี่ ลูกสาวมหาเศรษฐีเพื่อนสนิทของเธอได้ชวนแอบหนีไปเที่ยวฮาวาย แต่แล้วนักบินของเครื่องบินลำที่เช่ากลับวางแผนลักพาไปเรียกค่าไถ่
รุ่งเช้าแทมมี่ถูกพวกคนร้ายอีกคนทำร้ายเสียชีวิต นภัคหนีไปหลบซ่อน มีเฮลิคอปเตอร์นักท่องเที่ยวมาลงจอดพอดี เธอวิ่งไปขอความช่วยเหลือ และใบหน้าหนึ่งทำให้เธอมีหวัง
ก็คือ...อะโกนี ลาไฮน่า
อะโกนีติดต่อตำรวจเข้ามาดูแล และเมื่อคดีสิ้นสุดลง นภัคตัดสินใจอยู่เที่ยวฮาวายตามคำชวนของอะโกนี เขาค่อยๆทำให้นภัคสัมผัสได้ถึงความรู้สึกของเขาที่มีต่อเธอ ส่วนนภัคได้พยายามสร้างกำแพง
ในใจตัวเอง
ปีต่อมาในวันรับปริญญาของนภัค มีกุหลาบช่อใหญ่ส่งมาแสดงความยินดีจากอะโกนี และบ่ายวันนั้นเขาก็ปรากฎตัวขึ้น อะโกนีขอเธอแต่งงาน นภัคตัดสินใจตามความต้องการของหัวใจ
หลังแต่งงานนภัคยังอยู่กับครอบครัว เธอคลอดลูกฝาแฝดชายหญิง แต่อะโกนีกลับดูเคร่งเครียดขึ้นยามได้กลับมาพบกัน ต่อมาเธอตั้งครรภ์ใหม่ เขากลับหายเงียบไป นภัคเริ่มเชื่อว่าเขาคงมีผู้หญิงอื่น
แต่แล้ว เธอกลับได้อ่านข่าวในนิวสวีค--อะโกนีตายแล้ว
นภัคตัดสินใจพาลูกๆไปอยู่ฮาวายที่บ้านที่เขาสร้างขึ้นด้วยความรัก ความเข้าใจผิดทั้งมวลสลายสิ้น ทว่า...เธอก็ไม่มีอะโกนีอีกต่อไป
ในวันแต่งงานของเพื่อนสนิทของอะโกนี นภัคหลบมานั่งเงียบๆ แต่..มีเงาๆหนึ่งอยู่ที่นั่น และเสียงเรียกอันคุ้นเคย.. ‘นภัค’
เธอไม่ได้ฝัน...เขา...อะโกนี ลาไฮน่า





-- จากในเรื่องค่ะ --

ผู้ชายร่างสูงใหญ่ ผมอ่อนสลวย หยักศก และจอนตัดเป็นระเบียบ แม้จะค่อนข้างยาวก็เถอะ ข้อสำคัญผมหงอกประปรายที่นภัคจำได้ว่ามองแล้วดี โดยพาะผิวสีทองแดงที่ดูแปลกตานั่น
“ผมดีใจที่ได้พบคุณอีกครั้ง แต่เสียใจสำหรับเหตุการณ์ทั้งหมดที่เกิดขึ้น ส่งโปสการ์ดไปที่กรุงเทพ ผมคิดว่าจะพยายามแวะเมืองไทยให้นานที่สุด ตั้งใจจะหาของไปฝากคุณให้ถึงบ้าน”
“กัปตันพูดเก่งกว่าเมื่อพบกันครั้งแรก” นภัคติง
“ผมพูดความจริง” เขายิ้มในความสลัวนั้น


“เขาจะขายหมดไหมคะ” นภัคอดถามไม่ได้ แอนโทีนีซื้อมาลัยดอกกล้วยไม้ให้หล่อน ไปกันได้ดีกับชุดมูมู คนขายส่งภาษาพื้นเมืองถาม หล่อนเห็นเขาหัวเราะชอบใจแล้วหันมาบอกหล่อนว่า
“คุณอยากรู้ไหมเขาถามอะไรผม”
นภัคยิ้มแจ่มใสกว่าหลายชั่วโมงที่ผ่านมา เขาแปลคำพูดของคนขายให้หล่อนฟังว่า “แกถามว่าคุณเป็นเจ้าสาวของผมหรือ”
“ทำไมคะ” นภัคหัวเราะจนตาหยี แล้วหล่อนก็เห็นดวงตาสีน้ำตาลคมจัด ของกัปตันแอนโทนีฉายแสงแวววับเป็นครั้งแรก เขาตอบหล่อนว่า
“คนแก่มองอะไรไกล ไม่รู้ว่าจะเป็นจริงไหมยากจัง”
“ไม่รู้เรื่องเลยค่ะกัปตัน” นภัคออกงง


“ผมเข้าใจคุณดีแต่แรก และมั่นใจตัวเองว่า ไม่ใช่คนหยาบช้าที่คอยฉวยโอกาส อีกทั้งเห็นใจคุณเต็มหัวอกทีเดียว ได้พบพี่ชายคนเล็กของคุณเพียงครุ่เดียว แต่ก็พอรู้หรอกว่าคุณอยู่ในแวดวงที่อบอุ่นและรักใคร่เพียงใด ผมไม่อยากจะโง่เพื่อโอกาสสั้นๆหรอกนะ แต่ขอฝากความหวังที่อาจดูลมๆแล้งๆว่า ถ้าคนเราเกิดมาเพื่อกันและกัน ต่อให้อยู่ห่างไกล แตกต่างกันมากเพียงไหนก็คงต้องพบ รัก และร่วมชีวิตกันในที่สุด ไม่มีอะไรแน่นอนไปกว่าสิ่งที่บอกคุณมาทั้งหมด ความแตกต่างที่คุณคิดว่ามันมากมายก็จะหมดปัญหา ขอเพียงอย่างเดียวสำหรับคนที่จะอยู่ร่วมกันจนตายจาก นั่น คือความเข้าใจ และรู้จักโอนอ่อนผ่อนปรนเท่านั้นเอง”


“วันนี้จะเป็นวันที่ต้องนึกถึงอีกวัน ตลอดเวลาที่คุณอยู่ที่นี่หรือที่ไหนก็ตามในหมู่เกาะฮาวาย ผมจำได้ และคิดว่าสักวันเราคงมีเวลานั่งทบทวนด้วยกัน”







--จากจขบ.ค่ะ--

เรื่องนี้เป็นงานเก่าแนวไพรัชนิยายของคุณโสภาค สุวรรณ ที่อ่านได้ง่าย สบายๆค่ะ เนื้อหาไม่หนัก เน้นเรื่องราวของความรัก และชีวิตครอบครัวของสองคนที่ต่างเชื้อชาติ และไม่ได้ใช้ชีวิตอยู่ด้วยกันตลอด ความไว้เนื้อเชื่อใจ หนักแน่นเป็นสิ่งสำคัญอย่างยิ่ง อะโกนี-พระเอกของเราจะแก่กว่านางเอกแถวๆสิบห้าปีได้ค่ะ ตอนเจอกันครั้งแรกนี่พระเอกก็เริ่มมีผมขาวแซมแถวๆจอนแล้วค่ะ อะโกนีประทับใจนภัค-นางเอกแต่แรกเจอกันเลย เดินเรือไปพักที่ไหนก็เลยมีโปสการ์ดส่งมาให้ค่ะ จนมาได้เจอและช่วยเหลือนภัคอย่างบังเอิญ จึงไม่คิดจะเก็บความรู้สึกไว้ แต่ก็จะน่ารัก ไม่มีทำอะไรเกินเลยค่ะ เพราะพระเอกจะเข้าใจพอควรถึงการวางตัวของหญิงไทย สำหรับนภัคนั้นได้แต่พยายามเก็บความรู้สึกไว้ค่ะ เพราะไม่ชอบอาชีพของอะโกนี ซึ่งเวลาออกเดินเรือทีจะใช้เวลาประมาณหกเดือน ครอบครัวจะต้องแยกกันอยู่มากกว่า แล้วยังเรื่องความแตกต่างทางเชื้อชาติอีก แต่เมื่ออะโกนีบอกความจำเป็นที่ทำให้เขาไม่อาจเลิกเดินเรือได้ และขอเวลาเจ็ดปีสำหรับอาชีพนี้ นภัคจึงตัดสินใจแน่วแน่ ก็เป็นบทพิสูจน์ความไว้เนื้อเชื่อใจซึ่งกันและกันค่ะ
และเมื่อพระเอกของเรื่องเป็นคนเชื้อสายฮาวาเอี้ยน เรื่องนี้คุณโสภาคแทรกเรื่องราวเกี่ยวกับเกาะฮาวายทั้งประวัติศาสตร์ ประเพณี สถานที่ ไว้ให้อ่านพอควรค่ะ เพียงแต่ว่า... สำหรับเรานั้นด้วยชอบอ่านเรื่องที่ลงเอยแบบมีความสุขอย่างที่สุด ก็เลยเสียดายตอนจบนิดเดียวค่ะ ไหนๆอะโกนีก็กลับมาได้ ...น่าจะให้กลับมาแบบสมบูรณ์น่ะค่ะ







Create Date : 22 พฤศจิกายน 2552
Last Update : 3 มีนาคม 2553 23:06:48 น. 26 comments
Counter : 5924 Pageviews.

 
น่าสนุกดีนะคะ ไม่เคยอ่านแนวนี้ของคุณโสภาคเลยค่ะ ถ้าเจอคงได้ลองอ่านละค่า แต่พระเอกแก่จัง แนวพระเอกแก่ทีไร นึกถึงของคุณป้าวลัยทุกทีเลยค่ะ 555+


โดย: Kitsunegari วันที่: 23 พฤศจิกายน 2552 เวลา:14:29:26 น.  

 
พระเอกอายุเยอะจังเลย ...แต่เนื้อเรื่องดูจะสบายๆน่ะค่ะ

ปล,ได้อ่านข้าบดินทร์แล้วนะค่ะ น้ำตาซึมเลย สงสารพระเอกจัง


โดย: กล้ายางสีขาว วันที่: 23 พฤศจิกายน 2552 เวลา:19:04:35 น.  

 
เรื่องนี้เราเคยอ่านเมื่อครั้งหนึ่งนานนนนน........มาแล้วมากกกกก.....ค่ะ ประมาณว่านานจนจำเนื้อเรื่องไม่ได้แล้วล่ะ แหะ ๆ

คิดว่าตอนที่อ่านครั้งโน้นเราคงจะไม่ค่อยประทับใจซักเท่าไหร่ เพราะว่าอ่านแค่ครั้งเดียวแล้วก็ไม่ได้หยิบมาอ่านอีกเลย (ถึงจำเนื้อเรื่องไม่ได้ไง) แต่พอมาอ่านที่ จขบ.รีวิว เอ้ออ..น่าสนใจดีแฮะ สงสัยคงจะต้องไปหามาอ่านซ้ำอีกครั้ง อยากรู้ว่าถ้าอ่านตอนนี้แล้วเราจะรู้สึกยังไงบ้างน๊า...


โดย: โอ-พิน (o_pinP ) วันที่: 23 พฤศจิกายน 2552 เวลา:21:15:35 น.  

 
ไพรัชนิยายของคุณโสภาค เราก็ตามเก็บหลายเรื่อง
เรื่องนี้ได้หนังสือมาแล้ว ...แต่ก็ยังไม่ได้อ่าน
บางที การมีหนังสือเป็นของตัวเอง ก็ทำให้ผลัดผ่อนไปเรื่อยๆ ไม่ดีเลยเนอะ

ขอบคุณที่แวะไปเยี่ยม blog และขอบคุณแทนน้องนักศึกษาที่แวะไปชมงานค่ะ


โดย: นัทธ์ วันที่: 24 พฤศจิกายน 2552 เวลา:10:26:23 น.  

 
คุณKitsunegari
พิชว่าเรื่องนี้สนุกพอควรค่ะ
เรื่องพระเอกแก่นี่ต้องงานคุณป้าวลัยจริงๆเนอะ (+นางเอกเด็กมั่กๆอีกต่างหาก)

คุณกล้ายางสีขาว
พระเอกแก่ได้ใจค่า... เนื้อเรื่องไม่หนักเลยค่ะ พิชว่าเป็นเรื่องที่เบาเชียวค่ะสำหรับงานของคุณโสภาคน่ะค่ะ

คุณโอ-พิน
เราอ่านเรื่องนี้ครั้งแรกนานมากกกแล้วเช่นกันค่ะ... เนื้อเรื่องก็จำไม่ได้เลย นอกจากว่าตอนจบพระเอกเป็นยังไงค่ะ(ขัดใจมากก็ตรงนี้ล่ะค่ะ)

พอหยิบมาอ่านดูอีกครั้งค่ะ รู้สึกว่าเรื่องอ่านได้เพลินๆดี แล้วก็เนื้อเรื่องก็ไม่หนักด้วยค่ะ โดยรวมเรารู้สึกชอบมากขึ้นกว่าอ่านครั้งแรกค่ะ

คุณนัทธ์
เราเองก็เป็นนะคะ หนังสือที่ซื้อมาเองเก็บ(ดอง)ไว้ก่อนค่ะ แล้วก็ไปเช่าหนังสือมาอ่านแทนค่ะ


โดย: pichayaratana วันที่: 24 พฤศจิกายน 2552 เวลา:23:16:48 น.  

 
มีบรรยายเรื่องฮาวายเยอะมากไหมคะพี่พิชช์
กลัวเหมือนเรื่องคลื่นใต้น้ำที่บรรยายเรื่องเรือใบซะละเอียดเลย
กว่าจะเจอพระเอกก็ปาไปเล่มสองแล้ว แหะๆ


โดย: thezircon IP: 125.24.218.3 วันที่: 28 พฤศจิกายน 2552 เวลา:10:50:20 น.  

 
555+ เห็นวงเล็บของคุณพิชแล้วขำก๊ากเลยค่ะ ทำเอาขนลุกเลยนะเนี่ย นึกถึงแต่ละเรื่องของท่านป้าที่พระเอกกินเด็กสาว แต่ใครอ่านงานป้าวลัยแล้วจะได้เกร็ดความรู้แยะเลยนะคะ เพราะป้าเล่นใส่มาซะเป็นหน้า ๆ เลย


คุณกล้ายางสีขาวคะ ดีใจด้วยนะคะที่อ่านข้าบดินทร์จบแล้ว ของเรานี่กั๊กตอนจบไว้ ให้ตายก็ยังไม่อ่านค่ะ เพราะเป็นโรคกลัวความหวานหยาดเยิ้มของพี่เหมกับเจ้าลำดวน


โดย: Kitsunegari วันที่: 29 พฤศจิกายน 2552 เวลา:13:38:59 น.  

 
ก่อนอื่นต้องขอโทษด้วยค่ะ ที่มาตอบช้ามากๆเลยค่ะ

คุณthezircon
บรรยายไม่เยอะมากค่ะ พี่พิชช์ว่าอ่านได้ความรู้แทรกกำลังเหมาะค่ะ แล้วก็ไม่หวานมากนะคะ พระเอกผู้ใหญ่แล้วก็สุภาพ(มาก) นางเอกถึงจะไปเที่ยวกันสองคน แต่ก็วางตัวเองแบบสาวไทยตลอดค่า

คลื่นใต้น้ำนี่ ล่องเรือลากกันยาวจริงๆจ้า

คุณKitsunegari
มาอ่านที่คุณจิ๊บเขียนหัวเราะตามได้อีกเหมือนค่า อ่านถึงเรื่องแทรกเกร็ดเล็กเกร็ดน้อยนี่เป็นส่วนหนึ่งของเรื่องของคุณป้าวลัยเลยจริงๆเนอะ

คุณจิ๊บทนได้ยังไงคะเนี่ย ไม่อ่านตอนจบของข้าบดินทร์น่ะค่ะ พิชช์นะ ตั้งแต่ยังไม่จบเล่มหนึ่งก็ทนไม่ไหวค่ะ กระโดดไปเปิดตอนท้ายเล่มสองหาความหวานของพี่เหมกับเจ้าลำดวนก่อนเลยค่ะ ...แล้วค่อยกลับมาน้ำตาคลอต่อค่ะ


โดย: pichayaratana วันที่: 3 ธันวาคม 2552 เวลา:11:04:14 น.  

 
^
^
อ่า...เห็นด้วยเลยกับคุณพิชช์ กั๊กตอนจบได้ยังไงค่ะคุณจิ๊บ(ขออนุญาติเรียกชื่อเล่นน่ะค่ะ) เราเองก็ทนไม่ไหวแอบอ่านตอนจบก่อนเหมือนกันค่ะ แหม...อุตสาห์เชียร์ให้เรารีบหามาอ่านนะเนี่ย...แบบว่าเสียน้ำตาไปเยอะเลยอ่ะ


โดย: กล้ายางสีขาว วันที่: 8 ธันวาคม 2552 เวลา:19:35:32 น.  

 
ยังไม่เคยอ่านเรื่องนี้แฮะ

ถามเพื่อนๆ แล้วเค้าบอกว่า โอกาสที่จะเอามาแปล 5 เล่มคงไม่มีแล้วแหละค่ะ คงต้องซื้อเล่มภาษาอังกฤษมาอ่านแทนค่ะ


โดย: สาวไกด์ใจซื่อ วันที่: 9 ธันวาคม 2552 เวลา:8:28:36 น.  

 
คุณกล้ายางสีขาว
เหมือนกันเลยเนอะ

คุณสาวไกด์ใจซื่อ
ขอบคุณมากนะคะ แวะมาตอบให้ถึงบล็อกเลย

น่าเสียดายจังนะคะ ที่ทางอมรินทร์จะไม่แปลต่อแล้ว เศร้าด้วยคนค่า


โดย: pichayaratana วันที่: 13 ธันวาคม 2552 เวลา:23:34:05 น.  

 
กรี๊สสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสส อิมรานไม่สามารถทำใจกับตอนจบได้แน่นอนค่าาา สรุปพระเอกตายหรือเดี้ยงแถวๆ นั้นใช่มั๊ยคร้าาาาาา แง๊งงงง เอ่อ ถ้าไม่ตายแค่เดี๊ยง คุณพิชช์ช่วย hint หน่อยได้มั๊ยคะว่าเดี๊ยงที่อวัยวะส่วนใด กรี๊สสสสสสสสสส ไม่ย๊อมมม


โดย: อิมราน IP: 115.128.47.58 วันที่: 17 กุมภาพันธ์ 2553 เวลา:12:52:28 น.  

 

เอ...แล้วจะ hint ยังไงดีล่ะคะ เอาอย่างนี้แล้วกันเนอะ...
He lost his leg in shark attack ka.

อย่าว่าแต่คุณอิมรานเลยค่ะ พิชช์ก็ทำใจได้ยากกับตอนจบเหมือนกันค่า


โดย: pichayaratana วันที่: 1 มีนาคม 2553 เวลา:22:11:17 น.  

 
แล้วคุณอาโกนี หายไปไหนตั้งนานล่ะคะ


โดย: litter วันที่: 30 มีนาคม 2553 เวลา:12:54:33 น.  

 
อะโกนีรับทำงานลับค่ะ แต่ฝ่ายตรงข้ามเกิดรู้เรื่อง ก็เลยเรือถูกยิงถล่ม อะโกนีได้รับการช่วยเหลือจากชาวบ้าน แต่ก็ต้องหลบซ่อนตัวอยู่นานค่ะ เพราะถูกตามล่าตัวด้วยน่ะค่ะ


โดย: pichayaratana วันที่: 8 เมษายน 2553 เวลา:22:46:47 น.  

 
เรื่องนี้เคยอ่านแล้วค่ะ ตอนอยู่ม. ต้น ตอนนี้เล่มนั้นก็ยังอยู่ค่ะ สนุกนะ


โดย: คนหลังเขา IP: 125.26.73.67 วันที่: 20 กรกฎาคม 2553 เวลา:11:51:20 น.  

 
คุณคนหลังเขา
ดีจังนะคะ ที่หนังสือยังอยู่อย่างดีกับตัวเรา
เรื่องนี้เป็นงานของคุณโสภาคที่เราว่าอ่านง่าย ไม่มีอะไรหนัก สนุก แต่..จะไม่ค่อยถูกใจก็ตรงสงสารพระเอกตอนจบหน่อยๆค่ะ
เลยถึงจบแฮ้ปปี้ แต่ก็ไม่เต็มร้อยในความรุ้สึกเราน่ะค่ะ


โดย: pichayaratana วันที่: 27 สิงหาคม 2553 เวลา:9:20:10 น.  

 
กดดัน เค้นอารมณ์สุดๆ ตอนท้ายๆเดาเรื่องไม่ออกเลย แต่ทั้งเรื่องโรแมนติกสุดๆ สนุกเอาเรื่องอยู่

เจ้าของนามปากกาเปนลูกสาวท่านทูต ฉากส่วนใหญ่จึงเปนเมนแลนด์และฮาวาย


โดย: ความรัก IP: 202.29.4.130 วันที่: 5 กรกฎาคม 2554 เวลา:20:14:28 น.  

 
อยากอ่านและซื้อเก็บนิยายเรื่องนี้ด้วยค่ะคุณพิช แต่หายากเหลือเกินค่ะ ไม่รู้จะไปหาที่ไหนค่ะ ไม่ทราบว่าพอจะแนะนำได้ไหมคะ มีแต่ที่พิมพ์โดยสำนักพิมพ์หรรษาค่ะ เป็นกระดาษบรู๊ฟ ไม่เคยเห็นว่ากระดาษเป็นอย่างไร แต่แปลกใจมากว่าทำไมราคาถูกจัง เรื่องอื่น ๆ ที่พึ่งเริ่มซื้อเก็บไว้ อย่างโกบี ความลับบนแหลมไซไน เล่มละสองร้อยกว่า เกือบสามร้อยกว่าบาท

ขอความกรุณาช่วยแนะนำแหล่งหาซื้อมาเก็บสะสมหน่อยนะคะ

ขอบคุณมากค่ะ


โดย: นัน IP: 182.53.33.19 วันที่: 22 มิถุนายน 2555 เวลา:22:25:07 น.  

 
คุณความรัก ...ขอบคุณค่ะที่แวะมาคุยกัน


คุณนัน
ตอนนี้ถ้าเป็นหนังสือใหม่ไม่มีแล้วล่ะค่ะ พิชเคยไปถามที่บูธ สนพ.รวมสาส์น (อยากได้เล่มใหม่น่ะค่ะเพราะเล่มที่มีสภาพก็เยินอย่างในภาพปกน่ะค่ะ) ก็บอกว่าหนังสือหมดสต๊อกไปแล้วค่ะ

แล้วของสนพ.หรรษา โดยส่วนตัวพิชคิดว่าหนังสือไม่เหมาะกับการที่จะซื้อเก็บเลย กระดาษปรู๊ฟก็กระดาษที่พิมพ์นิยายเล่มเล็กๆบางๆ(ปกมักเป็นดารา)น่ะค่ะ

พิชเองก็ตามหาตามร้านหนังสือมือสองอยู่นานเลยค่ะกว่าจะได้มา
คุณนันคงต้องใช้วิธีเดียวกับพิชน่ะคะ คอยเสิรชดูบ่อยๆ
พิชขอเอาใจช่วยให้ได้เจอหนังสือไวๆนะคะ


โดย: pichayaratana วันที่: 25 มิถุนายน 2555 เวลา:23:04:04 น.  

 
ปล.อีกนิดค่า ถ้าคุณนันแวะมา รบกวนหลังไมค์อีเมล์ให้พิชนิดนึงค่ะ พอดีเห็นหนังสือที่ร้านนึงมีอยู่น่ะค่ะ จะแจ้งพิกัดให้ค่า


โดย: pichayaratana วันที่: 25 มิถุนายน 2555 เวลา:23:22:04 น.  

 
คุณพิชคะ ก่อนอื่นต้องขอโทษด้วยค่ะที่ตอบช้ามาก เผอิญว่า นันไปที่ร้านรวมสาสน์ ที่วังบูรพามาเมื่อเดือนที่แล้ว เขาเหลือเล่มเดียวเองค่ะ สุดท้ายแล้ว เห็นสภาพก็เก่า แต่เขาบอกว่าไม่ใช่หนังสือมือสอง พอได้ยินว่าเหลือเล่มเดียว ประกอบกับรีวิวที่คุณพิชทำ จะไม่ซื้อเก็บไว้ไม่ได้หรอกค่ะ ก็เลยซื้อมา ห่อปกเสียหน่อย ก็ดูดีขึ้นค่ะ ตอนนี้ใกล้จะจบเล่มที่หนึ่งแล้วค่ะ ขอบคุณมาก ๆ ค่ะ

แต่นันกำลังตามหา คลื่นใต้น้ำ ทะเลสาบพระจันทร์ และ เกนรี มายรีอยู่ค่ะ โทรไปถามที่คลังวิทยา เห็นเขาบอกว่า ทะเลสาบพระจันทร์กำลังจะพิมพ์ใหม่ ก็ดีใจมากค่ะ แต่ว่าได้แต่รอนะคะ ส่วนคลื่นใต้น้ำ เห็นเขาว่าพอมี แต่ไม่รู้ว่าสภาพเป็นอย่างไรค่ะ ส่วนเกนรี มึนเลยค่ะ ไม่รู้จะไปหาที่ไหน


โดย: นัน IP: 58.9.237.4 วันที่: 25 กรกฎาคม 2555 เวลา:15:17:31 น.  

 
^
^
ไม่เป็นไรเลยค่า คุณนัน... ดีใจด้วยนะคะที่ได้หนังสือแล้ว
เรื่อง คลื่นใต้น้ำ พิชว่าสภาพน่าจะใช้ได้นะคะ ที่ซื้อมาก็มีแต่เหลืองๆตามขอบริมบ้าง กับแผ่นหุ้มปกด้านในจะเป็นรอยเหลืองๆตามแบบหนังสือเก่าน่ะค่ะ แต่กระดาษข้างในโอเคเลยค่ะ

ทะเลสาบพระจันทร์ นี่พิชก็หาแบบเลือดตาแทบกระเด็นเลยค่ะกว่าจะได้มา เพราะหมดไปนานมากแล้ว เป็นอีกเรื่องที่ชอบมากเลยค่ะ ดีใจด้วยเลยล่ะค่ะ ถ้าจะพิพม์ใหม่ ยังไงเดี๋ยวก็ได้นะคะ

ส่วนเกนรี มายรี นี่ นอกจากของ สนพ.หรรษา แล้ว คงต้องคอยดูตามร้านมือสองน่ะค่ะ ยังพอเคยเห็นผ่านตาแว้บๆบ้างนะคะ ถ้าเทียบกันยังเห็นมากกว่าสองเรื่องแรกน่ะค่ะ


โดย: pichayaratana วันที่: 25 กรกฎาคม 2555 เวลา:23:58:58 น.  

 
มีหนังสือนิยายที่น่าสะสมมาเสนอค่ะ
เกนรี มายรี กระท่อมโสมจันทร์,ดั่งไฟใต้น้ำ ใครสนใจ
Id line : r.koi-shop


โดย: chonsupak IP: 223.204.249.168 วันที่: 13 มีนาคม 2558 เวลา:19:02:10 น.  

 
เพิ่มเติมค่ะ ทะเลสาบพระจันทร์, แม่เมือง,จิตา
และอีกหลายเรื่องค่ะ id line : r.koi-shop


โดย: chonsupak IP: 223.204.249.168 วันที่: 13 มีนาคม 2558 เวลา:19:04:51 น.  

 
เราอ่านนิยายเรื่องนี้มานานมากแล้ว อายุช่วงน้้นน่าจะราว ๆ 15-16 ปีเอง แต่ตอนนี้อายุกว่า 70 แล้ว จำได้ว่าอ่านในสกุลไทย ยังจำความรู้สึกตอนนั้นได้ว่า ชอบมาก ๆ ถึง มากที่สุด มากกว่านิยายทุกเรื่องที่อานมา


โดย: ๋Jasmine IP: 184.22.160.66 วันที่: 10 ตุลาคม 2563 เวลา:18:43:34 น.  

ชื่อ :
Comment :
  *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 

pichayaratana
Location :
นนทบุรี Thailand

[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 10 คน [?]




Pichayaratna's bookshelf

เสราดารัล เล่ม1-2
หญ้าแพรก ดอกมะเขือ และเรือน้อย
เจ้าบ้านเจ้าเรือน
นาคราช
แต่ปางก่อน
ตามลมปลิว
ฝากรักเคียงใจ
บัลลังก์รัก
Little Women
The Little House Collection
เรือนมยุรา
เจ้าชาย
มณีร้าว
วินธัย
กุสาวดี แผ่นดินนี้ยังมีรัก
มหารานี
รอยอินทร์
ตราบแผ่นดินกลบหน้า
โสมส่องแสง
คู่กรรม


Pichayaratna's favorite books

2014 Reading Challenge

2014 Reading Challenge
Pichayaratna has read 4 books toward her goal of 50 books.
hide

2015 Reading Challenge

2015 Reading Challenge
Pichayaratna has read 5 books toward her goal of 52 books.
hide

2016 Reading Challenge

2016 Reading Challenge
Pichayaratna has read 0 books toward her goal of 52 books.
hide
Group Blog
 
<<
พฤศจิกายน 2552
1234567
891011121314
15161718192021
22232425262728
2930 
 
22 พฤศจิกายน 2552
 
All Blogs
 
Friends' blogs
[Add pichayaratana's blog to your web]
Links
 

 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.