อยากให้รู้ว่าคิดถึง..ตอน..บทสุดท้ายคืนวันลอยกระทง หลังจากที่เราทำปัจจุบันและวางแผนเพื่อวันในอนาคตเสร็จ.. เราก็ออกมานั่งคุยกับลุงโชติและเจ้าพันสักครู่หนึ่ง..ก็ชวนกันกลับ.. เพราะว่าพรุ่งนี้คงทำงาน..นอนดึกมากไม่ได้สิ.. พอถึงวันลอยกระทง..ทีแรกเราคิดว่าจะไปกันแค่ห้า.. แต่ปรากฏว่าเจ้าพันตัวดีดันไปชวนพวกคนงาน.. ผลเลยออกมาว่ารถของเจ้าพันคันเดียวไปไม่หมด.. ต้องขอให้ลุงโชติขับรถพาคนงานไปด้วย.. สองคันรถ..เกือบยี่สิบคน..เล่นเอาเรามึนเลย.. แล้วนี่เราจะปลีกตัวไปเที่ยวกับยายตัวร้ายยังไงหว่า.. ฮูย..คิดไม่ออกเลยสิ..เอาเหอะๆ..รอหาโอกาสดีกว่า.. อืม..ความจริงเราก็เพิ่งเคยมาวัดพ่อโสธรเป็นครั้งแรกนะนี่.. วัดกว้างจัง..แถมวันนั้น..คนยังเยอะอีกสิ.. เล่นเอาเราไปทางไหนไม่ถูกเลย..รู้อย่างนี้..แอบมาสำรวจก่อนก็ดีหรอกเนอะ.. “จะไปไหนกันก่อนดี”..เราต้องขอความเห็นจากเจ้าพันและเจ้านะ.. “ไปปิดทองกันก่อนดีกว่านะ”.. ฮูย..สงสัยเจ้านะมันคงอยากปิดทองกับน้องนัทมั๊งนี่..ถึงได้รีบออกความเห็น..อิจฉาวุ้ย.. “อืม..ดีเหมือนกัน..คุณลุงคุณป้า..พวกเราไปปิดทองกันก่อนนะครับ”.. เจ้าพันมันก็ชอบสิ..รีบสนับสนุนเลย..ส่วนเรารึ..ก็ค่อยๆซิบกับยายตัวร้ายสิ.. “นี่ๆยายบ๊อง..เดี๋ยวเราไปปิดทองกันไหม”.. “นาย..ห้ามคิดอกุศลนะ”.. “ฮูย..เราแค่อยากจะชวนเธอไปปิดทองด้วยกันเท่านั้น..ทำไมต้องห้ามด้วยนิ”.. “ก็นายกำลังคิดอกุศล”.. “เปล่า..เราไม่ได้คิดอกุศลสักหน่อย..แค่อยากมีเพื่อนร่วมทำบุญเท่านั้น”.. “แค่นั้นจริงๆนะ”.. “แค่นั้นจริงๆ..ไปด้วยกันนะ”.. “เชอะ”.. เฮ้อ..ไม่เข้าใจยายตัวร้ายจริง..เข้าใจยากจังนะ..ยัยตัวร้าย.. ผลสรุปเลยออกมาว่าพวกเราทั้งหมดสิบแปดคน..ต่างเฮโลเข้าไปปิดทองทั้งหมด.. งืมๆ.แย่งกันน่าดูเลยเนอะ..เพราะว่าคนเยอะสิ..คอยใครไม่ได้เลย.. พอมีที่ว่าง..ต่างก็จ้องไปปิดทองก่อน..เราเลยอดปิดทองกับยายตัวร้ายเลย.. สงสัยหมดบุญแค่นั้นเนอะ..พอเราออกมาจากโบถส์.. พวกนั้นออกมาคอยกันหมดแล้วสิ..ว้า..นี่เราช้ากว่าเพื่อนเลยนิ.. แหะๆ..ที่เราช้ากว่าเพื่อนก็เพราะว่าเราคอยมองหายายตัวร้ายน่ะสิ.. เผลอหน่อยเดียว..ดันหายเสียได้..งืมๆ..เราแค่.. อยากทำบุญ..เพื่อต่อทุน..ไว้ตามน้องชาติหน้า..เท่านั้นเองสิ.. เฮ้อ..เลยอดเลยนิ..ไม่ส่งเสริมกันเลยนะ..ยัยตัวร้าย.. “อืม..มาพร้อมกันแล้ว..พวกเราจะไปไหนต่อกันดี”.. เจ้านะมันคงอยากจะรีบไปเที่ยวกับน้องนัทสินี่..งืมๆ..เพื่อนเรา..น่าอิจฉาจังนิ.. “ใกล้เที่ยงแล้ว..พวกเราไปหาอะไรกินกันก่อนดีกว่าเนอะ..ชักหิวแล้วสิ.. เดี๋ยวกินเสร็จแล้ว..ค่อยไปเดินเที่ยวกัน”.. ตกลงไปไปหาอะไรกินกันก่อน..สิบแปดคน..เข้าร้านไหนก็ไม่ได้..กำจริง.. ดันมากันเยอะสิ..เลยต้องแยกๆกันไป..เจ้านะตัวดี..ชวนน้องนัทก่อนเพื่อนเลยสิ.. ส่วนเรา..ไม่กล้าชวนยายตัวร้ายอ่ะ..เดี๋ยวโดนว่าอีก.. ก็..น่ากลัวจริงๆนา..เราเลยต้องเกาะตามเจ้าพันสิ.. เพราะเรารู้ว่าเจ้าพันต้องชวนลุงโชติกับป้าสายแน่ๆ.. หึๆ..แล้วอย่างนี้..ยายตัวร้ายจะไปไหนได้..จริงไหมล่ะ..แผนของเรา..สุดยอด.. แล้วก็เป็นอย่างที่เราคิดไว้.. เพราะว่าเจ้าพันมันชวนลุงโชติกับป้าสายและยายตัวร้ายจริงๆเสียด้วย..เข้าแผนๆ.. เจ้านะ..น้องนัท..และคนงานอีกสามคนไปนั่งร้านหนึ่ง.. เราเจ้าพัน..ลุงโชติป้าสายและยายตัวร้ายนั่งอีกร้านหนึ่ง.. ส่วนคนงานที่เหลือต่างแยกย้ายกันนั่งตามสบาย.. แต่ว่า..ยังมองเห็นกันได้สิ..เพราะว่าพวกเขาคงจะกลัวหลงอ่ะ..เนอะ.. ในระหว่างที่เรากำลังกินข้าวอยู่..เราก็แอบชำเลืองมองทางเจ้านะบ่อยๆสิ.. แหม..มันน่าอิจฉาอีกแล้วอ่ะ.. พอเราหันมามองยายตัวร้ายก็พบว่ายายตัวร้ายกำลังมองเจ้านะ.. พร้อมกับมองเราเหมือนจะเยาะนิ.. แหมๆ..ยายตัวร้ายนี่..ชักไม่น่ารักแล้วสิ..จริงๆนะ..ยัยตัวร้าย.. หลังจากอาหารมื้อนั้นผ่านไป..ก็ถึงเวลาที่เรารอคอย.. งืมๆ..ได้เวลาเที่ยวแล้วไง..ก็อย่างที่เราบอกอ่ะ..ว่าเราเคยมาวัดนี้เป็นครั้งแรก.. มองดูแล้วมันน่าตื่นตาตื่นใจเสียจริงๆเลยนิ..วัดกว้างมากเลย.. แล้ววันนั้นก็เป็นวันลอยกระทงด้วย..ทางวัดเขาจัดงานใหญ่มากสิ.. มีการละเล่นต่างๆมากมาย..มีการแข่งเรือด้วยนา..เราชอบสิ..นานๆจะได้ดูสักครั้ง.. เพราะว่า..วัดเดิมที่เราบวชเป็นเณรไม่เคยมีอ่ะ..เราต้องไปหาดูที่วัดอื่นสิ.. พอมาเห็นที่วัดนี่แล้ว..รู้สึกว่ามันต่างจากวัดที่เราเคยดูมาเลยนา.. มันใหญ่มากจริง..เฮ้อ..มาคนมากอย่างนี้..จะหลบไปไหนก็ลำบากนิ.. จริงๆแล้ว..เราอยากจะไปเดินดูรอบๆวัดก่อนน่ะ.. แต่ว่า..มันปลีกตัวไปไม่ได้เลยสิ..พอเราเดินช้าหน่อย..พวกคนงานก็เรียกแล้ว.. ฮึ..ไม่รู้ว่าห่วงอะไรกันนักหนานิ..งืมๆ..ก่อนจะย้ายไซน์งาน.. คงต้องหาเวลามาเที่ยวอีกสักครั้งเนอะ..ที่นี้ล่ะ..จะดินดูให้สะใจเลย.. แหม..เจ้านะมันเกาะน้องนัทแจเลยสิ.. ฮือๆ..นี่ชั้นอิจฉาแกจริงๆนะเจ้านะ.. ในที่สุด..พวกเราก็ได้ที่เหมาะในการรอดูการแข่งเรือสิ.. ในระหว่างที่รอเวลา..เราจึงได้ชวนเจ้าพันกับเจ้านะไปทำบุญกันอีกครั้ง.... “นี่..เจ้าพันเจ้านะ..พวกเราไปถวายสังฆทานกันไหม.. ให้พวกนี้เขาคอยกันอยู่ที่นี่แหล่ะ..ไปไหม”.. “เอาสิ..เราก็อยากไปเหมือนกัน”..แหม..เจ้านะตัวดีมันไม่เคยพลาดเลยนิ.. นี่มันคงอยากจะทำบุญร่วมกับน้องนัทอีกล่ะซี.. งืมๆ..ช่างมันเหอะ..เนอะ..เพื่อความสุขใจของมัน.. จริงๆแล้ว..เราก็อยากจะชวนยายตัวร้ายไปด้วยหรอกนะ.. แต่ว่า..เราไม่กล้าชวนสิ..กลัวเดี๋ยวเธอจะว่าเราอีกอ่ะ.. วันนี้..โดนหลายหนแล้วนา..ไม่ชวนดีกว่าเนอะ.. ในที่สุดพวกเราคือเจ้านะกับน้องนัทเจ้าพันกับเรา.. จึงตกลงกันว่าจะไปถวายสังฆทานกันก่อน.. เจ้าพันจึงบอกลุงโชติป้าสายยายตัวร้ายและพวกคนงานให้รออยู่ที่นี่.. พอพวกเราทำบุญเสร็จจะมาหา.. แต่ว่า..พวกเรายังไม่ทันจะเดินออกไปเลย.. ก็เกิดการพลิกล๊อกอย่างมโหฬารขึ้น.. งืมๆ..เรียกว่าพลิกล๊อกคงไม่ผิดหรอกนะ..อะไรรึที่เรียกว่าพลิกล๊อก.. นั่นก็คือ..ยายตัวร้ายที่เราไม่ได้ชวน..ดันกลับจะไปกับพวกเราด้วยน่ะสิ.. เล่นเอาเรามึนเลยนิ..ที่เวลาเราชวนไปไหน..ไม่ค่อยจะไปกับเรา.. แต่พอเราไม่ชวน..ดันกลับจะไปด้วยสิ.. เอ..พวกผู้หญิงเป็นอย่างนี้กันหมดหรือเปล่านะ..ชักสงสัยอีกแล้วสิเรา.. เราสงสัยจริงๆนะ..ยัยตัวร้าย.. งืมๆ..ตกลงว่า..เราได้ยายตัวร้ายไปร่วมทำบุญด้วยโดยไม่คาดฝัน..ดีเหมือนกันสิ.. อืม..ขั้นตอนการถวายสังฆทาน..เราคิดว่าหลายๆคนคงจะรู้.. ดังนั้น..เราจะไม่อธิบายหรอกนะ..แต่ว่า..หลังจากที่เราทำบุญทุกอย่าง.. เราต้องอธิษฐานด้วยนา..เพื่อที่ผลบุญ..จะได้ช่วยสนับสนุนให้เราสมหวังไงล่ะ.. “นี่ๆ..ยายบ๊อง..เธออธิษฐานขออะไรรึ”.. “นายจะรู้ไปทำไม”.. “ก็เราอยากจะรู้นี่นา..บอกหน่อยสิ..นะ”.. “แล้วนายล่ะ..อธิษฐานขออะไร”.. “ฮูย..เราขอเยอะเลยอ่ะ..เราขอให้พวกเรามาเจอกันชาติหน้าด้วยนา”.. “อืม..นายไม่เบื่อรึ”.. “เบื่อเรื่องอะไรรึ”.. “ก็ที่พวกเราต้องมาเจอกันอีกไงล่ะ”.. “ไม่เบื่อหรอกนา..คงเป็นเพราะชาติที่แล้วพวกเราร่วมทำบุญด้วยกันมาไง.. ชาตินี้พวกเราก็ได้มาเจอกันและเป็นเพื่อนกัน”.. “นั่นสิเนอะ”.. “เธออธิษฐานขออะไรรึ..บอกหน่อยสิ”.. “ชั้นขอให้พ่อแม่ชั้นแข็งแรง..ไม่เจ็บไม่ป่วยน่ะ”.. “แค่นั้นเองรึ”.. “อืม..ใช่..ทำไม..นายว่าชั้นขอน้อยไปรึ”.. “เปล่า..เราไม่ได้ว่าอย่างนั้น”..โธ่..น่าผิดหวังจังนิ.. “เออ..นี่เจ้าพัน..แกอธิษฐานว่าอย่างไรบ้างรึ”.. “ชั้นขอให้ครอบครัวของชั้นมีความสุข”.. “อ้าว..แล้วแกล่ะเจ้านะ”.. “ชั้นขอให้น้องนัทรักชั้นมากๆก็พอแล้ว”.. “โห..นี่พวกแกไม่อยากเจอชั้นแล้วรึ”.. โธ่เพื่อนเรา..ทำไมเห็นแก่ตัวกันจัง..ไม่มีใครคิดถึงเราเลยนิ.. “ฮูย..ใครเขาจะอยากเจอคนปัญญาอ่อนอย่างนายกัน”.. กำ..ยายตัวร้ายเล่นเราเสียอีกแล้วสิ.. ตอนนี้..เราอยากอยู่คนเดียวแล้วนะ..ยัยตัว้ราย.. “เออ..นี่พวกเราจะกลับกันกี่โมงรึ”.. “ยังไม่รู้สิ..คงต้องถามกันก่อน”.. “อืม..งั้นเดี๋ยวชั้นมานะ”.. “แกจะไปไหนรึ”.. “เอาเถอะ..แกอยู่นี่แหล่ะ..เดี๋ยวชั้นมา”.. ว่าแล้วเราก็เดินออกมาเลย..จุดมุ่งหมายของเรามีอยู่แล้วสิ.. เรารู้ว่าวัดนี้เปิดสำนักเรียนบาลีด้วยอ่ะ.. ดังนั้น..ก็เหมาะเลย..เข้าไปหาพระข้างในหน่อยน่าจะดี.. เผื่อจะได้หนังสือมาอ่านบ้างสิ..งืมๆ..แผนของเราเข้าท่านา.. เราไม่ได้คิดมาเบียดเบียนพระหรอกนะ.. แต่ว่า..สำนักเรียนต่างๆ..เขาจะมีหนังสือไว้คอยแจกอ่ะ..แจกฟรีๆด้วยสิ.. เหมือนกับสำนักเรียนเก่าของเราแหล่ะ.. ดังนั้น..ถ้าไปแจ้งความประสงค์กับพระอาจารย์ใหญ่..คงจะได้มาบ้างหรอกนิ.. อ้าว..เราหลงเพลินอยู่ที่ห้องพระอาจารย์เสียตั้งนาน..จนเจ้านะต้องโทรมาตาม.. ดีสม..ให้เสียตังค่าโทรเสียบ้างสิ..งืมๆ..เรากราบลาพระอาจารย์ออกมา.. ได้หนังสือติดมือมาสี่เล่มอ่ะ..เป็นหนังสือเรียนสองเล่ม.. หนังสือธรรมะอ่านเล่นอีกสองเล่ม..ถูกใจเราสิอย่างนี้.. ประหยัดไปได้เยอะเลยนะ..ยัยตัวร้าย.. เมื่อเรามาถึงที่นัดหมาย..เราก็เห็นพวกนั้นคอยอยู่แล้วสิ.. ดี..สม..ให้คอยเสียบ้างเนอะ.. “เจ้านุ..แกหายไปไหนมาวะ”..งืมๆ..สมญาเจ้านะปากเปราะนั่นเอง.. “ไปนอนหลับมั๊ง..แล้วทำไมรีบกลับกันล่ะ..ยังไม่ห้าโมงเลยนี่นา”.. “จะรีบไปเตรียมทำกระทงกันน่ะสิ..แกมีแล้วรึ”.. “ยังเลย..แต่ว่าในตลาดบางปะกงคงมีขายหรอก..เดี๋ยววิ่งรถไปซื้อก็ได้สิ”.. งืมๆ..ยายตัวร้ายมองหน้าเราอีกแล้วสิ.. ไม่สนๆ..ก็เราไม่มีคนช่วยทำให้นี่นา..ก็ต้องเสียเงินซื้อสิ..เนอะ..ยัยตัวร้าย.. ตกลงว่าพวกเราต้องรีบกลับกัน..เพราะว่าต้องรีบกลับมาทำกระทงกัน.. ส่วนเราอ่ะ..ไม่ได้ทำหรอกนา..เพราะเราไม่เคยทำเลยสิ.. ทุกๆปีก็ซื้อเขาทั้งนั้น..ไม่เคยหัดทำเลย..เพราะว่าไม่มีใครสอนด้วยมั๊ง.. เลยทำให้โง่สำหรับเรื่องนี้..ขากลับพวกเราก็แวะที่ตลาดบางปะกง.. เพื่อหาซื้ออุปกรณ์สำหรับทำกระทงกัน.. ส่วนเราน่ะรึ..ไม่ต้องหาหรอกอุปกรณ์น่ะ.. หาของสำเร็จรูปเลย..สบายกว่ากันเยอะเลย.. เมื่อซื้อกันเสร็จแล้ว..ก็มุ่งหน้าไปบ้านยายตัวร้ายสิ.. เพราะว่าเขาจะไปทำกันที่นั่น..พอสามทุ่มก็จะไปลอยกันที่ตลาดบางปะกงแหล่ะ.. เพราะไม่รู้จะไปที่ไหนกัน..งืมๆ..ปล่อยให้พวกเขาทำกันเหอะ.. ส่วนเรา..ต้องหาที่เงียบๆดูหนังสือเสียหน่อย.. ท่านพระอาจารย์ให้หนังสือมาตั้งสี่เล่ม..ไม่รู้ว่าจะอ่านจบเมื่อไหร่สิ.. ดังนั้น..เมื่อมีเวลา..ต้องรีบอ่านๆๆ.. โห..นี่เราอ่านหนังสือเสียจนมืดเลยอ่ะ..จนเจ้าพันต้องมาตามสิ.. ถ้าไม่มาตามเราก็ยังคงอ่านอยู่อีกแหล่ะ..เพราะหนังสืออ่านสนุกมาก.. คืนนี้..คงต้องอ่านให้จบสักเล่มหนึ่งก่อน..เมื่อตอนที่เราเข้ามาในบ้าน.. พวกเขาจะกินข้าวกันแล้วสิ..เราลืมหิวเลยอ่ะ..สงสัยจะกินหนังสืออิ่มเนอะ.. เมื่อกินข้าวกันเสร็จแล้ว..ที่นี้ก็รอเวลาสิ..กว่าจะสองทุ่มครึ่งอีกตั้งนาน.. ยังพอมีเวลาอ่านต่อได้อีกหน่อยสิ..พอสองทุ่มครึ่ง.. พวกเราก็ออกเดินทางกันอีกครั้งหนึ่ง..จุดหมายปลายทางคือตลาดบางปะกงน่ะ.. ความจริง..จากบ้านยายตัวร้ายไปถึงตลาดก็ไม่ไกลเท่าไหร่หรอกนะ.. แต่ว่า..ที่พวกเราไปก่อน..ก็เพราะต้องเตรียมตัว.. ว้า..นี่เรายังไม่ได้คิดคำอธิษฐานเลยวุ้ย..ต้องรีบคิด..ไม่งั้น..เดี๋ยวนึกไม่ออกสิ.. เราลอยกระทงคนสุดท้ายเลยนา..เพราะว่าคำอธิษฐานของเราเยอะอ่ะ.. แต่ไม่บอกหรอก..เราจะเก็บเอาไว้คนเดียวสิ.. เมื่อเสร็จจากลอยกระทงพวกเราก็ต้องรีบกลับ.. เพราะว่า..ต้องไปส่งพวกคนงานที่ไซน์งานก่อน.. แล้วก็ต้องรีบไปส่งน้องนัทด้วยสิ..ทางมันไกลอ่ะ.. กว่าจะส่งน้องนัท..กว่าจะย้อนกลับมาที่ไซน์งานอีกครั้ง..ก็ตั้งห้าทุ่มกว่าเลยสิ.. ฮูย..นี่เราว่าจะอ่านหนังสือให้จบเสียหน่อย..คงไม่ไหวแล้ว.. ง่วงจัง..นอนก่อนดีกว่า..นอนหลับฝันดี..ราตรีสวัสดิ์..นะ..ยัยตัวร้าย.. ขอจบเรื่อง..อยากให้รู้ว่าคิดถึง..ภาคยายตัวร้าย..ไว้เพียงแค่นี้.. ต่อไป..จะเป็นเรื่องครั้งใหญ่..ที่เราเคยบอกไว้.. ขอขอบคุณเฉดสีอักษรสวยๆจากบล๊อกคุณป้ามดด้วยนะขอรับ ปล. ยายตัวร้าย..เรื่องนี้เราเขียนให้เธอนะ..ถ้าพลัดหลงเข้ามาอ่าน..ก็คอมเม้นบอกด้วยนา.. เรายังคิดถึงเสมอ..เพื่อนรักต่างเพศ.. บรรยายโดย...ปีศาจน้อยจอมซน..   Create Date : 29 พฤศจิกายน 2552 3 comments Last Update : 7 ธันวาคม 2553 20:34:17 น. Counter : 741 Pageviews. Share Tweet

บล็อกน่ารักจังเลยนะ   โดย: กี้ IP: 202.12.97.115 29 พฤศจิกายน 2552 22:24:09 น.

(กลบทกาพย์เคียงกลอน) บางช่วง กระสับกระส่าย เสมือนกราย หมื่นแสนขม บางครา สลดระทม ผะผ่าวพรม ตรมเต็มทรวง ลิบลิบ สว่างไสว เหตุไฉน เศร้าเร้าหน่วง บางหน ฉงนคละควง แลลุล่วง บ่วงเหงารอ เหงาพราง ขนานกระหนาบ หมดแรงปราบ ดับรอยก่อ อารมณ์ ละม้ายชะลอ กับไห้ห่อ ตอวุ่นวาย เหงาก่อ สะทกสะท้าน เมื่อวันวาน ใครเลือนหาย ไม่รู้ ระแคะระคาย เขาย่างกราย ไปหนใด ร่ำร้อย ระโบยระลึก ตอนรู้สึก เงาเศร้าไหว ขาดคิด ระวังระไว รอยใจไหม้ ไหลระรวย .................ญามี่///... สวัสดีวันฟ้าแดดเปรี้ยงๆ แต่เงาเหงาๆของหน้าหนาวยังจองแน่นทั่วบริเวณค่ะคุณผี   โดย: ญามี่ 30 พฤศจิกายน 2552 15:49:20 น.

คุณผีดูหนังสือไปถึงไหนแล้ว .................. (กลบทกาพย์เคียงกลอน) วุ่นวุ่น ระสับระสาย ใช่ห่างหาย ลืมคิดถึง คิดคิด ระคนคะนึง ยากอ้ำอึ้ง ไม่แวะมา วันเดือน ทยอยคละเคลื่อน ซึ้งพี่เพื่อน เวียนแวะหา ร่ำร่ำ สะท้อนอุรา งานท่วมหน้า จำห่างไป ไม่เจอ ระลึกระรู้ ใครบ่นอู้ คอยถามไถ่ โปรดรอ ระวังระไว หากเงาใคร อ้อมมาเคียง คิดถึง ระบาดระบุ หมดทางกุ ลุบ่ายเบี่ยง จึงออ ชะเง้อระเบียง ถามหาเสียง คนส่งความ ....................ญามี่///... อิอิ ไม่ว่างหลายวัน มาส่งคิดถึงแล้วค่ะ   โดย: ญามี่ 4 ธันวาคม 2552 16:05:36 น.