|
อยากให้รู้ว่าคิดถึง..ตอน..ชีวิตที่ต้องเสี่ยง
หลังจากที่อิ่มหนำสำราญแล้ว..รายการต่อไปก็คือ..
ล้างถ้วยชามกับทำความสะอาดครัว..
ไม่เป็นไรๆ..เรามีแรงแล้วนี่นา..
แค่นี้..ส.บ.ม...สบายมาก..
ปล่อยให้เจ้าพันคุยกับลุงโชติไป..
เราจะได้คุยกับยายตัวร้าย..
งืมๆ..แผนของเราเข้าท่าแฮะ..
แต่..เอ่อ..สี่เขี้ยวเมื่อคืน..มันจะกลับมาอีกไหมนี่..
เดี๋ยวคอยดูอารมณ์ของยายตัวร้ายก่อนดีกว่า..
ขณะที่กำลังล้างชามอยู่..
เราก็คอยชำเลืองมองหน้ายายตัวร้าย..
รู้สึกเหมือนกับว่าเธอกำลังใช้ความคิดอะไรอยู่..
ความจริงเราก็ไม่อยากทำลายสมาธิของเธอหรอกนะ..
แต่ว่า..ถ้าปล่อยไว้นานๆก็ไม่ดีเหมือนกันสิ..
นี่คุณ..กำลังคิดอะไรอยู่หรือครับ.. นายเคยอดไหม..
อดแบบไหนรึ..
ก็อดแบบที่ว่า..เมื่อถึงเวลากินก็ไม่ได้กินน่ะ..
เคยสิ..ตอนที่ผมบวช..ผมก็กินแค่สองมื้อ..
ก็นั่นมันเป็นข้อบังคับไม่ใช่รึ..
ใช่สิ..
แล้วนายจะเอามารวมกันได้ไง..
ที่ชั้นถาม..ไม่ได้หมายความว่าอย่างนั้น..
อ้อ..คุณถามถึงตอนนี้ใช่ไหม..
ใช่..
ถ้าหมายถึงตอนนี้..ก็มีบ้างนะ..
แต่ไม่ได้หมายความว่าไม่มีกิน..
แต่เป็นเพราะผมไม่กินเองมากกว่า..
อย่างเช่นเมื่อเช้า..ผมก็ไม่ได้กินข้าวมา..
กินกาแฟไปถ้วยเดียวเอง..ถึงได้หิวเร็วไงครับ.. อ้อ..อย่างนั้นรึ..นายได้ฟังเรื่องที่พ่อชั้นเล่าหรือเปล่า..
ฟังสิ..
แล้วนายคิดว่ายังไง..
พ่อคุณเป็นคนเก่งนะ..
ขยัน..อดทน..จนสามารถสร้างฐานะได้ถึงขนาดนี้..
พ่อชั้นเล่าตอนรับงานเหมาครั้งแรกหรือเปล่า..
เล่าสิ..ผมถึงได้บอกไงว่าพ่อคุณเก่ง..
ถ้าเป็นผม..
ผมก็คงไม่กล้ารับเหมาเองหรอกนะ..
กลัวขาดทุน..
ตอนที่พ่อชั้นรับเหมาครั้งแรก..
พ่อพูดกับชั้นว่า.. อดทนหน่อยนะลูก..เราลำบากในวันนี้..
เพื่อจะได้สบายในวันข้างหน้า..
มันก็จริงของพ่อคุณนะ..
ตอนนี้..พวกคุณก็สบายแล้วนี่นา..
ไม่จริงหรอก..
อ้าว..ทำไมรึ..
ถึงตอนนี้..พวกชั้นก็ยังเสี่ยง..เสี่ยงทุกอย่าง..
แม้กระทั่งนายก็ยังเสี่ยงเหมือนกัน..
ผมไม่เข้าใจที่คุณพูดเลยนะ..ช่วยอธิบายหน่อยสิครับ..
นายมองพี่พันตอนกินข้าวหรือเปล่า..
มองสิ..
ปกติพี่พันจะกินข้าวช้าแบบนี้รึ..
ใช่..มันเป็นปกติของเขาอยู่แล้วนี่ครับ..
แล้วนายไม่คิดอะไรเลยรึ..
ก็ผมไม่รู้จะคิดอะไรนี่ครับ..
เห็นจนชินตา..มีอะไรหรือครับ..
ก็ที่ชั้นบอกว่า..ทุกวันนี้พวกเราก็ยังเสี่ยง..
รวมถึงนายด้วย..
เสี่ยงแบบไหนหรือ.. เสี่ยงทุกอย่าง..ทั้งที่เป็นการใช้ชีวิตประจำวัน..
ทั้งที่เป็นการใช้ชีวิตเพื่อวันข้างหน้า..
โธ่..นี่เราเสี่ยงเรื่องอะไรกันรึ..ยัยตัวร้าย
อธิบายให้ละเอียดหน่อยสิครับ..
ก็เรายังสงสัยอยู่นี่..เนอะ..
ถ้าอย่างนั้น..
เอาเรื่องการใช้ชีวิตประจำวันก่อนนะ..
อย่างเช่น..
ในขณะที่นายกำลังล้างจานอยู่นี่ก็เป็นการเสี่ยง..
เสี่ยงในการที่จานจะหล่นแตกแล้วกระเด็นมาถูกนาย..
หรือถ้าไม่กระเด็นถูก..แต่ก็ยังเสี่ยงตอนที่เก็บกวาด..
หรือเวลาหุงข้าวทำกับข้าว..ไฟฟ้าอาจจะช๊อด..
แก๊สอาจจะระเบิด..หรือเวลาที่ชั้นทำกับข้าว..
ชั้นอาจจะทำไม่สะอาด..จนทำให้เกิดโทษแก่นายก็ได้..
หรือในขณะที่นายกินข้าว..นายอาจจะไม่ระวัง..
จนทำให้นายได้รับบาดเจ็บก็ได้..เช่น..ก้างติดคอ..
กัดลิ้นตัวเอง..หรือช้อนบาดปากเอา..
นี่แค่ตัวอย่างเล็กน้อยนะ..
นายเห็นไหมว่าคนเราต้องเสี่ยงเป็นประจำอยู่ทุกวัน..
ที่พี่พันเค้ากินข้าวช้า..
ชั้นคิดว่าเค้าก็คงคิดอย่างนี้เหมือนกัน..
โห..เพื่อนผมมันคิดมากถึงขนาดนั้นเชียวหรือนี่..
ความจริง..ชั้นก็ไม่เคยคิดถึงเรื่องนี้เลยนะ..
เพียงแต่เห็นพี่พันเค้ากินข้าวช้า..
ชั้นก็เลยคิดได้..
ชั้นรู้เพียงแต่ว่า..เวลาเคี้ยวอาหาร..
ต้องเคี้ยวให้ละเอียดก่อนถึงจะกลืนได้..
เพราะว่า..อาหารจำพวกเนื้อมันย่อยยาก..
ถ้าเคี้ยวไม่ละเอียดแล้วกลืนลงไป..
มันจะทำให้ระบบย่อยสลายต้องทำงานหนักกว่าปกติ..
อืม..เก่งจริงๆเลยนะ..ยัยตัวร้าย..
แล้วที่คุณว่า..
เสี่ยงในการใช้ชีวิตในวันข้างหน้าล่ะ..หมายถึงอะไร..
ยกตัวอย่างง่ายๆ..
อากาศที่นายหายใจเข้าไปนั่น..
นายว่าบริสุทธิ์หรือเปล่า..
ไม่รู้สิ..
นั่นสิ..เพราะนายไม่รู้..ชั้นไม่รู้..ก็เลยป้องกันไม่ได้..
เมื่อป้องกันไม่ได้..มันก็เป็นการเสี่ยง..
เสี่ยงที่พวกเราจะหายใจเอาอากาศที่ไม่บริสุทธิ์เข้าไป..
วันก่อนที่โรงพยาบาล..
ชั้นเห็นพวกหมอกับนางพยาบาล..
คาดผ้ากรองอากาศกัน..
นั่นคงเป็นเพราะพวกเขาเรียนมา..
พวกเขาถึงได้รู้ว่า..อากาศที่นั่นไม่บริสุทธิ์..
พวกเขาถึงได้ป้องกัน..
แต่ว่า..พวกเราไม่รู้..อยู่ที่นั่นตั้งนาน..
แต่ไม่ได้ป้องกันอะไรกันเลย..
ป่านนี้พวกเชื้อโรคต่างๆ..
มันคงกำลังสร้างบ้านสร้างเมือง..
อาศัยอยู่ในร่างกายของพวกเรากันแล้วมั๊ง..
อีกอย่างนะ..เวลาที่พวกเราไปจ่ายกับข้าว..
เราไม่รู้เลยว่าพวกเนื้อพวกผักสดๆที่เราเห็น..
มันจะปนเปื้อนสารอะไรมาบ้าง..
เห็นผักสดๆเนื้อสดๆนึกว่าเป็นของใหม่..ก็ซื้อมา..
พอซื้อมาแล้วก็ทำกิน..พอกินเข้าไปแล้ว..
มันก็เกิดการสะสม..เมื่อมันสะสมมากๆเข้า..
ก็รอเวลาส่งชิงโชค..รางวัลที่ได้รับก็คือบิลค่ายา..
ค่ารักษาพยาบาล..หรืออาจจะโชคดีมากกว่านั้น..
ได้ไปทัวร์เมืองนรกแทน..
อย่างนี้..นายยังว่าไม่เสี่ยงอีกรึ..
งืมๆ..นั่นสินะ..ยัยตัวร้าย..
แต่ถึงเราจะรู้..เราก็ป้องกันได้เป็นอย่างๆเท่านั้น..
เราไม่สามารถที่จะป้องกันได้ทุกอย่างนี่ครับ..
มันก็จริงของนาย..
ผมว่า..ยิ่งคุณคิดมาก..คุณก็จะยิ่งกังวล.. แต่ว่า..
ความกังวลนั้นมันเกี่ยวกับครอบครัวของชั้นนะ..
ตาบ้า..เอ้า..แอบมาตอนเผลอนิ..เขี้ยวนี้.. พ่อชั้นต้องไปทำงานอย่างนั้นก็ยิ่งเสี่ยง..
ใครจะรู้ได้ว่าจะเกิดอะไรขึ้นในวันข้างหน้า..
โอ๊ย..ยิ่งคิด..ชั้นยิ่งกลุ้มนะนี่..
เอ่อ..งั้น..คุณก็ทำอย่างเจ้าพันสิ..
ทำยังไงเหรอ..
ก็..สบายกว่ากันเยอะเลยอยู่เฉยๆดีกว่า..
ฮื่ม..ตาบ้านี่..
ก็ผมบอกแล้วไงว่า..ยิ่งคุณคิด..คุณก็ยิ่งกลุ้ม..
จะไม่คิดมันก็ไม่ได้..เพราะว่าชั้นต้องหาทางป้องกัน..
คุณจะป้องกันแบบไหน..
ไม่รู้สิ..ชั้นยังไม่รู้หรอก..
ถ้าอย่างนั้น..
ผมขอถามคุณหน่อยว่า..คุณห่วงตัวเองหรือเปล่า..
ตัวของชั้น..ชั้นก็ต้องห่วงสิ..
แล้วคุณคิดว่า..พ่อคุณ..แม่คุณ..จะไม่ห่วงตัวเองรึ..
ก็คงจะห่วงตัวเองเหมือนกัน..
แต่ไม่รู้ว่าจะมากเหมือนที่ชั้นห่วงหรือเปล่า..
นั่นสิ..เพราะคุณไม่รู้..แล้วคุณจะป้องกันอย่างไร..
ฮื๊ย..ตาบ้านี่..เดี๋ยวกัดหูเสียเลย..พูดวกวนอยู่ได้..
อ้าวๆ..กัดด้วยคำพูดมันแค่เจ็บใจ..
แต่นี่ยายตัวร้ายคิดจะกัดให้ร่างกายเราเจ็บด้วยนิ..
ดุจริงนะ..ยัยตัวร้าย..
นี่ๆ..เราเลิกพูดเรื่องนี้กันเถอะ..ผมมีเรื่องอยากถามคุณ..
เรื่องอะไรรึ..
ผมอยากรู้ว่า..ทำไมคุณเรียกเจ้าพันกับเจ้านะว่าพี่..
แต่กับผม..ทำไมคุณเรียกว่านายล่ะ..
นายอยากรู้ไปทำไม..
ก็ผมสงสัยสิ..ทำไมคุณเรียกไม่เหมือนกัน..
ก็ได้..งั้นชั้นจะบอกนาย..
พี่พันเป็นคนใจเย็น..สุขุม..อ่อนโยน..
เค้ามีลักษณะของผู้นำ..ไม่รู้สิ..มันเหมือนกับว่า..
เขาพร้อมที่จะช่วยเหลือคนทุกคนที่เดือดร้อน..
เขาเป็นคนมีเสน่ห์นะ..เพียงแต่เขาไม่ได้เป็นคนเจ้าชู้..
ใครๆอยู่ใกล้เขาแล้วสบายใจ..เพราะอย่างนั้น..
ชั้นจึงเรียกเขาว่าพี่ได้..ส่วนพี่นะ..เป็นคนอารมณ์เย็น..
คุยเก่ง..ร่าเริงจนดูเหมือนเป็นคนกะล่อน..
และเป็นคนเจ้าชู้..คนอย่างพี่นะเป็นคนโลเล..
ไม่แน่นอนในเรื่องของผู้หญิง..อยู่ใกล้ผู้หญิงคนไหน..
ก็จะพูดเกี้ยวเขาไปหมด..แต่ในการทำงานแล้ว..
นับได้ว่าเป็นคนที่มีความมั่นใจสูง..
นายเคยสังเกตทั้งสองคนไหม..
ว่ามีลักษณะเหมือนอย่างที่ชั้นพูดหรือเปล่า..
อืม..ใช่จริงๆด้วยสิ..แล้วผมล่ะ..ผมมีลักษณะอย่างไร.. นายรับได้รึ..
อ้าว..มันร้ายมากนักเลยรึ..
สำหรับชั้นแล้ว..ไม่รู้สิ..
แต่สำหรับนายชั้นคิดว่าหนักพอดู..
โห..ยิ่งพูดอย่างนี้..ผมยิ่งอยากรู้..คุณบอกหน่อยสิ..
สำหรับนาย..เป็นคนอ่อนแอ..อ่อนไหวง่าย..
มักทนอะไรไม่ได้นาน..เป็นคนไม่มีลักษณะของผู้นำ..
แต่จะเป็นผู้ตามที่ดี..
โห..ผมนี่ไม่มีอะไรดีเลยรึ..
มีสิ..ก็นายเป็นผู้ตามที่ดีไง..
แค่นั้นเองนิ..
ชั้นก็ไม่รู้..
แต่ลักษณะของนายมันบอกอย่างนั้น..
ในชีวิตของนาย..จะพบกับความเศร้า..
ความเสียใจมากมาย..ชั้นก็ไม่รู้นะ..
แต่ชีวิตของพวกนายสามคน..แปลกมากเลย..
แปลกอย่างไรหรือครับ..
พี่พันเป็นคนมีบริวารมาก..แต่จะเป็นคนโดดเดียว..
ส่วนพี่นะ..เป็นคนมีเพื่อนมาก..
แต่ก็จะเป็นคนโดดเดี่ยวเหมือนกัน..
คนหนึ่งเป็นคนมีบริวารมาก..แต่ก็ยังเรียกว่าโดดเดี่ยว..
ส่วนอีกคนเป็นคนมีเพื่อนมาก..แต่ก็ยังเรียกว่าโดดเดี่ยว..
นายว่าแปลกไหมล่ะ.. นั่นสิ..ผมก็งงเหมือนกันนะ..แล้วผมล่ะ..
ส่วนนาย..เป็นคนมีเพื่อนน้อย..มีบริวารน้อย..
บางครั้ง..นายชอบทำตัวให้อยู่อย่างโดดเดี่ยว..
บางครั้ง..นายก็พยายามวิ่งหาเพื่อน..
อาจจะเรียกได้ว่า..นายเป็นคนมีอารมณ์อ่อนไหว..
อย่างที่ชั้นบอกตั้งแต่แรกมั๊ง.. งืมๆ..เข้าใจแล้ว..เวลามีเพื่อนมาก..
ก็อยากหนีไปอยู่คนเดียว..พออยู่คนเดียว..มันเหงา..
ก็เลยคิดถึงเพื่อนๆ..อย่างนี้ใช่ไหมครับ..
อาจจะใช่มั๊ง.. อ้าว..ตอบไม่เต็มเสียงเลยนี่ครับ..
มันเป็นอย่างไรกันแน่..
ชั้นไม่แน่ใจถึงขนาดนั้นหรอกนะ..
แต่บอกได้อยู่อย่างหนึ่ง..
คือ..
พวกนายสามคนไม่มีลักษณะของคนมีครอบครัวเลย..
อ้าว..ตกลงว่าพวกผมจะกลายเป็นคนโสดทั้งหมดเลยรึ.. ใช่..อย่างน้อยๆ.ก็ไม่ต่ำกว่าห้าปี..
โหๆ..กรรมแล้วเรา..
นี่เราจะกลายเป็นคนโสดไปตลอดเลยรึ..ยัยตัวร้าย..
พี่พันไม่เคยบอกเรื่องพวกนี้กับนายเลยรึ..
ไม่เคยเลยครับ..
อืม..แปลก..ชั้นว่าพี่พันเค้าก็น่าจะรู้เรื่องพวกนี้นะ.. เจ้าพันมันอาจจะมีเหตุอื่นก็ได้..ถึงไม่บอกผม.. ก็อาจจะจริง..เพราะพี่พันเป็นคนอ่านยากมาก..
ทำไมรึ..
ก็พี่พันเป็นคนเงียบๆขรึมๆ..
ไม่ค่อยแสดงอารมณ์ให้คนอื่นรู้..จึงอ่านยากมาก..
ไม่เหมือนนาย..อ่านง่ายจะตายไป..
อ้าว..แล้วไม่ดีรึ..
ก็..ดีเป็นบางครั้ง..ไม่ดีเป็นบางครั้ง.. คุณยิ่งพูด..ผมก็ยิ่งงง..มันเป็นอย่างไรรึ..
ก็นายเป็นคนเก็บอารมณ์ไม่เป็น..
ไม่ว่าจะอยู่ในอารมณ์ไหน..ก็แสดงออกมาให้คนเขารู้..
ผมว่าดีแล้วนา..รักก็บอกว่ารัก..โกรธก็บอกว่าโกรธ..
ไม่ต้องคอยเก็บอารมณ์.. นั่นแหล่ะ..ที่ชั้นบอกว่ามีทั้งดีและไม่ดี..
คือ..ดีที่คนอื่นเขารู้อารมณ์ของนายได้ง่ายๆ..
ที่ไม่ดี..คือ..ในขณะที่นายแสดงอารมณ์โกรธนั้นออกมา..
บางคนเขาอาจจะต้องการเป็นเพื่อนกับนาย..
ต้องการจะคบหากับนาย..แต่พอเขารู้อารมณ์ของนาย..
เขาก็จะไม่กล้าคบหากับนาย..
หรือบางคนอาจจะโกรธนายเสียด้วยซ้ำไป..
คนเรานั้น..เมื่อยังอยู่ในสังคมนี้..
การคบค้าสมาคมกันก็ยังต้องมี..
ดังนั้น..
การเก็บอารมณ์เป็นนั่นแหล่ะ..ถึงจะเป็นการดีที่สุด..
นั่นสินะ..ผมนี่..ไม่มีอะไรดีเลย..
มีสิ..แต่ยังน้อยอยู่..ก็เป็นธรรมดานะ..
เพราะว่านายไม่เคยสังเกตตัวเองหรือคนรอบข้าง..
นายก็เลยไม่รู้จักตัวเอง..แต่ว่า..พี่พันไม่ได้เป็นแบบนาย...
เขาเก็บอารมณ์เป็น..ชั้นเลยบอกว่า..พี่พันเป็นคนดูยาก..
เฮ้อ..เพิ่งมีเธอคนแรกนะ..
ที่วิจารณ์ตัวเราอย่างนี้..ยัยตัวร้าย
ขอขอบคุณเฉดสีอักษรสวยๆจาก บล๊อกคุณป้ามดด้วยนะขอรับ
ปล. ยายตัวร้าย..เรื่องนี้เราเขียนให้เธอนะ.. ถ้าพลัดหลงเข้ามาอ่าน..ก็คอมเม้นบอกด้วยนา..
เรายังคิดถึงเสมอ..เพื่อนรักต่างเพศ..
บรรยายโดย...ปีศาจน้อยจอมซน..
|
Create Date : 23 พฤศจิกายน 2552 |
|
1 comments |
Last Update : 7 ธันวาคม 2553 20:32:06 น. |
Counter : 569 Pageviews. |
|
|
|
|
| |
โดย: ญามี่ 24 พฤศจิกายน 2552 15:42:48 น. |
|
|
|
|
|
|
|
................
สวัสดีค่ะ วันนี้เริ่มมีแดดสีจัดๆบ้างแล้ว หลังจากที่ฟ้ามัวๆมืดๆมาร่วม10วัน แต่บรรยากาศเหงาๆเงียบๆสไตน์หน้าหนาวยังเหลืออยู่ มี่เลยเอากลอน(แปด)เดียวดายมาฝากค่ะ อิอิ (จะได้เข้ากับบรรยากาศ)
..........................
คืนหนาวหนาวดาวเปลี่ยวแสงสลัว
แววหวาดกลัวรัวชัดรัดไม่อยู่
รดใบหน้าคร่ำเพ้อแตะตื่นพรู
แววหดหู่เหว่ว้าดาเดียวปัน
สายน้ำตาโดยดายกรายเข้าหา
บทสัญญาจะเข้มแข็งคล้ายเลือนผัน
ประกาศิตสาปโศกเริ่มโรมรัน
ปรอยปรอยสรรค์แทรกซุกรุกระบม
ปร่าเปล่าดายละม้ายมนต์หม่นเพรียก
นัยน์ช้ำเปียกเรียกแล้วกับขื่นขม
เสียงกระซิบลิบลิบที่โรยรม
พายากข่มระทมที่เรียงราย
อารมณ์ล่วงเข้าสู่ลู่ลานโศก
คิดชะโงกโยกย้ายก็มิหาย
แหหงอยเหงาพลันคลี่ระเลียบกราย
ด่าวกระวนกระวาย ณ ที่นั้น
พรั่นเดียวดายผะผ่าวก้าวมาหล่อ
ทยอยทอกรอเศร้ามาพันฝัน
ใบไม้นั้นยังร่วงตามกาลวัน
แต่เดียวดายในใจฉันฤาร่วงเป็น..