Bloggang.com : คืนฝันปีศาจน้อย : อยากให้รู้ว่าคิดถึง..ภาคเรียงฝัน..ตอนความสูญเสีย

อยากให้รู้ว่าคิดถึง..ภาคเรียงฝัน..ตอนความสูญเสีย

เราหลับไปตอนไหนไม่รู้..

มารู้สึกตัว..ตอนที่เจ้าพันมาเขย่าตัวเรียก..

“เจ้านุๆ..ตื่นๆๆ..เร็ว..ลุกขึ้น”..

“ฮูย..อะไรของแกวะ..ชั้นเพิ่งจะนอนหลับเอง..แกมาปลุกชั้นทำไม”..

“แกรีบลุกขึ้นไปล้างหน้าเร็วๆ..เดี๋ยวเราจะไปโรงพยาบาลกัน”..

“ไปทำไม..ใครเป็นอะไรรึ”..

“เจ้านะ”..

“เฮ้ย..เจ้านะเป็นอะไร”..

“รถชน”..

“แล้วมันเป็นยังไงบ้าง”..

“มัน..ๆ”..

“มันเป็นยังไง”..

“มันตายแล้ว”..

“เฮ้ย..จริงรึ..ใครบอกแก”..

“ทางโรงพยาบาลเค้าเพิ่งโทรมาบอก”..

ตอนนั้น..เรารู้สึก..เหมือนถูกคนจับโยนขึ้นไปในที่สูง..แล้วก็ปล่อยให้ตกลงมา..

มันมีอาการที่บอกไม่ถูกจริงๆ..ทั้งตกใจ..ทั้งเสียใจ..ทั้งเศร้าใจ..

มันเหมือนหัวใจจะหยุดเต้นกะทันหันเลย..มันสุดที่จะพรรณนาได้..

เพื่อนรักของเรา..ได้จากเราไปแล้วหนึ่งคน..

จากไปจนไกลลับ..สุดที่เราจะตามหาได้..

ไม่นึกเลยว่าเมื่อเย็น..เราได้มีโอกาสพูดกับมัน..เป็นครั้งสุดท้าย..

“เจ้านุๆ..แกไปล้างหน้าสิ..เดี๋ยวเราจะได้ไปกัน”..

“เดี๋ยวนะ..ขอชั้นตั้งสติก่อน”..

ตอนนั้นเราเบลอจริงๆ..ไม่รู้ว่านั่งอยู่นานแค่ไหน..

จนเจ้าพันมานั่งข้างๆเรา..เราถึงรู้สึกตัว..

“พัน..เจ้านะมันจากพวกเราแล้วจริงๆหรือ”..

“อืม..ทำใจนะแก..ถึงอย่างไร..มันคงย้อนกลับมาเหมือนเดิมไม่ได้อีกแล้ว”..

“แต่ชั้นเสียใจนะ..เมื่อเย็น..ถ้ามันเอารถใหญ่ไป..มันก็คงไม่เป็นอย่างนี้”..

“ชั้นก็เสียใจ..แต่จะทำอย่างไรได้ล่ะ..

ชั้นบอกแล้วไง..ว่าทุกคนมีกรรมเป็นของตัวเอง..เราจะฝืนกรรมนั้นไม่ได้หรอก..

เรามาช่วยกันคิดดีกว่า..ว่าจะทำอย่างไรต่อ”..

“ไม่รู้สิ..ชั้นยังนึกอะไรไม่ออกหรอก..ขอชั้นนั่งเงียบๆสักเดี๋ยวนะ”..

อืม..ตอนนั้น..เราอยากให้ทุกคนรู้ว่าเราเสียใจมากแค่ไหน..

และคนที่เราอยากให้รู้มากที่สุดก็คือ..ยายดาว..ยายตัวร้าย..

ดังนั้น..เราจึงโทรไปหายายตัวร้ายทันที..

“โห..ตาบ้า..ตีหนึ่งกว่าแล้ว..นายโทรมาทำไม..ชั้นกำลังนอนนะยะ”..

“ดาว..เรากำลังเสียใจนะ”..

“นายเป็นอะไรของนาย..นายบอกว่านายเสียใจ..นายเสียใจเรื่องอะไรรึ”..

“เราเสียใจเรื่องเจ้านะ”..

“เรื่องพี่นะรึ..พี่นะเป็นอะไรรึ”..

“เจ้านะจากเราไปแล้ว”..

“อะไรนะ.พี่นะตายแล้วหรือ”..

“ใช่..มันจากพวกเราไปแล้ว”..

“ตั้งแต่เมื่อไหร่”..

“เราก็ไม่รู้..เจ้าพันบอกว่าทางโรงพยาบาลเพิ่งโทรมาบอกมัน”..

“พี่นะเขาไปหาแฟนเขารึ”..

“ใช่..ไปตอนหกโมงเย็น..เจ้าพันบอกให้มันเอารถใหญ่ไป..มันก็ไม่ยอมเอาไป..

มันเลยเป็นอย่างนั้น..เราเสียใจมากเลยนะ”..

“อ้อ..ที่นายโทรมาหาชั้น..ก็เพราะต้องการคำปลอบใจรึ”..

“ไม่รู้สิ..เราแค่อยากให้เธอรู้ว่าเรากำลังมีทุกข์เท่านั้น”..

“อืมๆ..นายจำวันที่เราคุยกันตอนนั้นได้ไหม”..

“วันไหนหรือ”..

“ก็วันที่เราไปจ่ายกับข้าวกันไง..ที่ไปกันกับพี่พันน่ะ..นายยังจำได้หรือเปล่า”..

“จำได้สิ..เรายังจำได้”..

“ดีแล้ว..ถ้าอย่างนั้น..นายก็ควรจะคิดว่า..พี่นะเขาต้องเป็นไปตามกรรม..

ในเมื่อกรรมต้องการให้พี่นะเป็นอย่างนั้น..ก็ไม่มีใครฝืนได้หรอกนะ..

ถึงอย่างไร..ตอนนี้..นายก็ยังเหลือพี่พันเป็นเพื่อนอยู่..

ในขณะที่นายกำลังเสียใจ..นายยังโทรมาคุยกับชั้น..ยังให้ชั้นปลอบใจได้..

แต่พี่พันล่ะ..เขาจะคุยกับใคร..ใครจะปลอบใจเขา..

ตอนนี้..นายน่าจะอยู่เป็นเพื่อนเขามากกว่านะ”..

“นั่นสินะ..เรานี่เห็นแก่ตัวจัง”..

“ไม่เป็นไรหรอก..นายลองพูดลองปรึกษากับพี่พันดูว่าจะทำอย่างไรต่อไป..

เอาอย่างนี้ดีว่า..เดี๋ยวชั้นจะบอกกับพ่อ..คิดว่าพ่อคงจะลงไปช่วยพวกนาย..

นายให้ชั้นคุยกับพี่พันหน่อยสิ..แล้วชั้นจะให้พ่อคุยกับพี่พันต่อ”..

“อืม..ได้สิ”..

เราไม่รู้ว่าเจ้าพันคุยกับลุงโชติอย่างไร..

แต่ผลสรุปออกมาว่า..คืนนั้นเรายังไม่ได้ไปโรงพยาบาลตามที่ตั้งใจไว้แต่แรก..

เพราะว่า..เมื่อไปถึงพวกเราก็ยังติดต่อรับศพออกมาไม่ได้..ต้องรอตอนสายๆ..

เราจึงนั่งปรึกษากับเจ้าพันทั้งคืน..ไม่ได้นอนต่อเลย..

ตอนนี้..พวกเราวิตกอยู่เรื่องเดียว..คือจะติดต่อกับทางบ้านของเจ้านะได้อย่างไร..

เพราะว่า..พวกเราไม่เคยไปบ้านเจ้านะเลย..

แล้วเจ้านะ..ก็ไม่ได้กลับบ้านมานานเหมือนกัน..ตั้งแต่ตอนบวชเป็นเณร..

เจ้านะกลับบ้านแค่สองครั้งเองมั๊ง..ไม่รู้ว่ามันมีเบอร์ติดต่อกับทางบ้านหรือเปล่า..

คงต้องรอให้พวกเราไปติดต่อรับศพ..และรับของๆเจ้านะก่อนถึงจะรู้..

“เออ..นี่แกโทรไปบอกคุณลุง.กับน้องนัทหรือยังเรื่องเจ้านะ”..

“ยังเลย..มันดึกแล้ว..พรุ่งนี้เช้าค่อยโทรดีกว่า”..

“ชั้นว่าแกโทรไปบอกคุณลุงก่อนดีกว่านา..เดี๋ยวพอรู้ทีหลังจะโดนว่าเอา..

เผื่อมีอะไร..คุณลุงจะได้ช่วยแนะนำได้”..

“อืม..เอางั้นก็ได้..เดี๋ยวชั้นจะโทรไปบอกเอง”..

คิดดูเถอะ..ตอนที่เจ้านะเสียชีวิต..เรากับเจ้าพันอายุแค่สิบเก้าเอง..

ถึงจะเคยเห็นคนจัดงานศพมาบ้าง..แต่ว่าไม่เคยลงมือทำเองเลย..มันมึนไปหมด..

ไม่รู้ว่าจะต้องทำอะไรก่อน..อะไรหลัง..ถ้ามีผู้ใหญ่ค่อยให้คำแนะนำสักคน..

งานก็คงจะเรียบร้อยมากกว่าที่พวกเราจะทำกันเอง..

ดังนั้น..เราจึงได้แนะนำให้เจ้าพัน..โทรไปบอกคุณลุงของมันไง..

ผลจากการโทรไปที่คุณลุง..เจ้าพันก็ได้รับคำสั่งมาเพียบเลย..

จดไว้ตั้งหลายรายการ..เราอ่านเองยังมึน..

ทั้งไปติดต่อโรงพยาบาลเพื่อขอนำศพออก..ทั้งต้องไปติดต่ออำเภอแจ้งตาย..

ทั้งต้องไปติดต่อทางวัดเพื่อนำศพไปบำเพ็ญกุศล..และรายการอื่นๆอีกเพียบ.

.อืม..จัดงานศพนี่ยุ่งยากเหมือนกันเนอะ..

พวกเรานั่งคุยนั่งปรึกษากัน..จนกระทั่งลุงโชติมาเมื่อตอนตีห้ากว่า..

“สวัสดีครับคุณลุง”..

“สวัสดีครับคุณลุง”..

“สวัสดีครับคุณพัน..คุณนุ..นี่ได้นอนกันบ้างหรือเปล่าครับนี่..หน้าตาดูซีดๆไปนะครับ”..

“ยังไม่ได้นอนกันเลยครับ..มันนอนไม่ลงจริงๆ”..

“นั่นสิครับ..แล้วนี่กำลังทำอะไรกันอยู่ครับ”..

“กำลังนั่งจดรายการ..ที่พวกเราจะต้องทำกันน่ะครับ..

คุณลุงช่วยดูหน่อยสิครับว่ายังขาดอะไรอีกบ้าง”..

“ไหน..เอามาให้ผมดูก่อนครับ..

อ้อ..เดี๋ยวผมเขียนรายการให้ใหม่ดีกว่าครับ..

เวลาจะทำ..จะได้แบ่งคนไปทำถูก..

คุณพันเตรียมบัตรประชาชน..กับทะเบียนบ้านของคุณนะด้วยนะครับ..เดี๋ยวเราต้องใช้”..

“บัตรประชาชน..คงจะอยู่ในกระเป๋าตังของเจ้านะน่ะครับคุณลุง..

แต่ว่าทะเบียนบ้านไม่มี..เดี๋ยวผมจะเข้าไปเอาที่บริษัท”..

“ได้ครับ..งั้นเดี๋ยวเราไปกันเลยดีกว่า”..

“เดี๋ยวก่อนก็ได้ครับคุณลุง..ผมสั่งป้าแม่ครัวให้ทำข้าวต้มแล้ว..

ทานข้าวกันก่อนค่อยไป..ก็ยังทันครับ”..

“เอาอย่างนั้นก็ได้ครับ..เพราะกว่าจะติดต่อทำเรื่องได้..ก็คงจะหลังแปดโมง..

แล้วคุณพันโทรไปบอกเสี่ยหรือยังครับ”..

“โทรไปตั้งแต่เมื่อคืนครับ..แกสั่งงานให้ทำเยอะเลย..รายการที่คุณลุงกำลังจดอยู่น่ะครับ”..

กว่าพวกเรากินข้าวกันเสร็จก็ร่วมเจ็ดโมงเช้าแล้วสิ..

หลังจากนั้นพวกเราก็เตรียมตัวออกเดินทาง..

แต่ไม่ได้เดินทางไปตามโปรแกรมที่พวกเราวางแผนไว้หรอกนะ..

มันผิดแผนกว่ากันมากๆเลยสิ..

“คุณพันกับคุณนุไม่ต้องขับรถเองหรอกนะครับ..เดี๋ยวให้ทิตศักดิ์ขับให้..

คุณนุไปรถผม..ให้ทิตศักดิ์ขับให้คุณพัน..แล้วจะไปเจอกันที่ไหนก็นัดกันมาครับ”..

อืม..ลุงโชติแกมาสองคนกับคนงานของแกน่ะ..ขับรถไว้ใจได้..เพราะว่าลุงโชติเคยให้ขับบ่อยๆ..

“เอาอย่างนั้นก็ได้ครับคุณลุง..เจ้านุ..เดี๋ยวแกพาคุณลุงไปคอยที่บ้านน้องนัทนะ..

ชั้นจะเลยไปเอาทะเบียนบ้านของเจ้านะก่อน..เสร็จแล้วจะตามไป”..

“อืม..ได้สิ”..

เมื่อนัดหมายกันเสร็จเรียบร้อยแล้ว..พวกเราก็ออกเดินทางกัน..

เมื่อเราไปถึงบ้านน้องนัทนั้น..พวกเขากำลังกินข้าวกันอยู่..

“สวัสดีครับคุณพ่อคุณแม่”..

เราเรียกตามเจ้าพันน่ะ..เพราะว่าเจ้าพันเรียกทั้งสองอย่างนี้เหมือนกันสิ..

“อืม..ไหว้พระเถิดลูก”..

งืมๆ..คำนี้มันแปลกๆเนอะ..เราไม่ค่อยเข้าใจความหมายเท่าไหร่เลยสิ..

“พ่อกับแม่เสียใจด้วยนะเรื่องของลูกนะ”..

“ครับคุณพ่อคุณแม่”..

“แล้วลูกพันไม่มาด้วยหรือ”..

“มาครับ..แต่ว่าตอนนี้เจ้าพันเข้าไปเอาทะเบียนบ้านของเจ้านะที่บริษัท..

นัดกันว่าจะมาเจอกันที่นี่ครับ..

เอ่อ..นี่คุณลุงโชติผู้รับเหมาของบริษัทครับคุณพ่อคุณแม่”..

“สวัสดีครับคุณโชติ”..

“สวัสดีค่ะคุณโชติ”..

“สวัสดีครับ”..

“มาทานข้าวกันก่อนเถิดครับ..เดี๋ยวคงมีงานต้องให้ทำอีกเยอะ”..

“พวกผมทานกันมาแล้วครับ..คุณพ่อคุณแม่ทานกันตามสบายเถิดครับ”..

เรามองหน้าน้องนัทแล้วก็สงสาร..ตาแดงเลย..เมื่อคืนคงจะร้องไห้หนักแน่ๆ..

แต่ว่า..เราปลอบคนไม่เป็นเสียด้วยสิ..คงต้องรอให้เจ้าพันมันกลับมาปลอบเองดีกว่า..

สักพักเจ้าพันก็มาถึง..

“สวัสดีครับคุณพ่อคุณแม่”..

“ไหว้พระเถิดจ้ะลูก..นี่ทานข้าวมาหรือยัง..มาทานข้าวกันก่อนลูก”..

“ผมเรียบร้อยมาแล้วครับ..หวัดดีครับน้องนัท”..

“สวัสดีค่ะพี่พัน”..

“น้องนัทอย่าคิดมากนะครับ..เจ้านะมันหมดเวร..หมดกรรมแล้ว..

ป่านนี้คงไปเกิดบนสวรรค์แล้วล่ะครับ”..

“นัทก็ไม่อยากคิดหรอกค่ะพี่..แต่ว่ามันอดใจหายไม่ได้..

เมื่อวานตอนเย็นยังโทรคุยกันอยู่เลยค่ะ..พี่นะนัดว่าจะมาทานข้าวที่นี่..

พ่อกับแม่คอยกันถึงสองทุ่มก็ยังไม่มาค่ะ..พวกเราเลยทานกันก่อน..

นัทคอยจนถึงสี่ทุ่มก็ยังไม่เห็น..

ปกติ..พี่นะไม่เคยผิดนัดเลยค่ะ..นัดว่าจะมา..ก็ต้องมา..นัทใจไม่ดีตั้งแต่เมื่อคืนแล้วค่ะ”..

“น้องนัทฟังพี่นะครับ..

เรื่องบางเรื่อง..ถ้าคิดแล้วไม่สบายใจ..ก็พยายามลืมมันเสีย..อย่าไปคิดถึงมัน..

น้องนัทอย่าลืมว่าคุณพ่อคุณแม่ก็เป็นห่วงน้องนัทเหมือนกัน..

ถ้าน้องนัทเป็นอะไรไป..คุณพ่อคุณแม่จะเสียใจแค่ไหน..

พี่เห็นน้องนัทเป็นแบบนี้..พี่ก็ไม่สบายใจเหมือนกันนะครับ”..

“ค่ะพี่..นัทเข้าใจแล้วค่ะ”..

“ดีแล้วครับ..วันนี้พวกเราคงยุ่งกันทั้งวัน..พี่คงต้องขอแรงน้องนัทมาช่วยด้วย”..

“ได้ค่ะพี่..ถ้ามีอะไรจะให้ช่วยก็บอกนัทได้ค่ะ..นัทเต็มใจทำให้พี่นะ”..

“น้องนัททานข้าวไปก่อนเถิดครับ..เดี๋ยวเสร็จแล้วค่อยคุยกัน”..

งืมๆ..เราบอกแล้วว่าให้คอยเจ้าพันมันมาปลอบใจน้องนัท..แล้วก็ได้ผลจริงๆเสียด้วยนา..

เพราะน้องนัทจะเชื่อฟังเจ้าพันมากกว่าเราอีกสิ..

งืมๆ..เราอยากมีน้องสาวน่ารักแบบนี้บ้างอ่ะ..

เออ..ตั้งแต่ยายตัวร้ายแนะนำเราตอนนั้น..เรายังไม่ได้เข้าบ้านพ่อเลยสิ..

สงสัยว่าต้องหาโอกาสเข้าไปสักหน่อย..

น้องสาวเราจะน่ารักเหมือนน้องนัทหรือเปล่าก็ไม่รู้เนอะ..

งืมๆ..ชักคิดถึงแฮะ..

ขอขอบคุณเฉดสีอักษรสวยๆจากบล๊อกคุณป้ามดด้วยนะขอรับ

อดีต..อนาคต..ปัจจุบัน..สิ่งไหนสำคัญกว่ากันหรือ