อยากให้รู้ว่าคิดถึง..ตอน..ครอบครัวของยายตัวร้าย “คุณลุงกับน้องดาวไปทำอะไรกันมาครับ.. ถึงได้เปียกน้ำอย่างนั้น”.. “ลุงไปรดน้ำต้นไม้มาครับคุณพัน”.. “ปลูกหลายต้นไหมครับ”.. “ก็หลายต้นอยู่ครับ..ลุงปลูกเป็นโรงไว้.. ถ้าคุณพันชอบต้นไม้..จะลองเดินไปดูก็ได้ครับ”.. “ผมก็ชอบต้นไม้ครับ..ที่บ้านเก่าคุณแม่.. ผมปลูกไว้หลายต้น..ส่วนมากก็จะเป็นพวกไม้ประดับ”.. “นั่นสิครับ..ถ้ามีพื้นที่มากๆก็น่าปลูกไม้ยืนต้น.. แต่นี่..ที่เราน้อย..คงจะปลูกได้แค่ไม้ประดับ.. แค่เอาไว้อาศัยดูเวลาที่เราว่างๆ”.. “เขาว่าคนที่ชอบปลูกต้นไม้.. เป็นคนอารมณ์เย็น.. เป็นคนละเอียดและเป็นคนสู้ชีวิต.. ไม่ยอมแพ้อะไรง่ายๆ.. คุณลุงเคยได้ยินไหมครับ”.. เราแอบเห็นเจ้าพันกับยายตัวร้ายสบตากันด้วยสิ.. แล้วเจ้าพันก็ยิ้ม..ยายตัวร้ายก็ยิ้ม.. อืมๆ..แสดงว่าทั้งสองคนนี่..กำลังคิดอะไรกันอยู่แน่ๆ.. เธอกำลังคิดอะไรอยู่นะ..ยัยตัวร้าย.. “ลุงก็เคยได้ยินมาเหมือนกัน.. แต่ว่า..ลุงคงไม่ได้เป็นอย่างนั้นหรอกครับ..คุณพัน”.. “แต่ผมได้ยินมาว่า..เมื่อตอนหนุ่มๆ..คุณลุงลำบากมาก”.. “ใช่ครับ.. เมื่อตอนหนุ่มๆ..ลุงแทบไม่มีอะไรติดตัวเลย.. เป็นคนงานรับจ้างเขา..ป้าก็เป็นคนรับจ้างเขาเหมือนกัน.. ค่าแรงในสมัยก่อน..ก็ไม่แพงเหมือนอย่างเดี๋ยวนี้.. เมื่อตอนที่ลุงแต่งงานกับป้าเค้าใหม่ๆ.. แต่งกันเพราะเรารักกัน.. รู้ถึงการเป็นลูกจ้างดีว่ามันลำบากมาก.. วันทั้งวัน..ต้องใช้แรงงานอย่างมาก..กว่าจะได้เงินเขา.. ลุงตั้งใจไว้เลย..ว่าจะต้องสร้างฐานะให้ครอบครัวให้ได้.. ตอนที่แต่งกันก็ไม่มีอะไรมาก.. แค่พากันไปจดทะเบียนที่อำเภอ.. เสร็จแล้วก็กลับมาเลี้ยงกันนิดหน่อย.. ก็พวกคนงานด้วยกันนั่นแหล่ะครับ..หมดไปร้อยกว่าบาท.. ป้าเค้าบ่นน่าดูหาว่าใช้เงินเปลือง..นั่นลองถามป้าเค้าดู.. รายรับรายทั้งหมดตั้งแต่แต่งงานกันมา.. ป้าเค้าจดละเอียด..ป่านนี้หมดสมุดไปกี่เล่มแล้วก็ไม่รู้”.. “โธ่..พ่อก็..แม่แค่อยากรู้ว่ารายรับร่ายจ่ายมันพอกันหรือเปล่า”.. “ตอนที่คุณลุงกับคุณป้าแต่งงานกันใหม่ๆ.. คุณป้ายังต้องออกทำงานรับจ้างอีกหรือเปล่าครับ”.. “ทำจ้ะหลาน..ป้าออกทำงานกับลุงเค้าจนตั้งท้องยายหนู.. ท้องได้หกเดือน..ลุงถึงขอร้องให้ป้าหยุด.. กลัวจะกระเทือนถึงลูก”.. “ถ้าอย่างนั้น..ตอนที่คุณลุงทำงานคนเดียว.. ก็คงเหนื่อยมากสินะครับ”.. “จะว่าไปแล้ว.. ลุงกับป้า..เหนื่อยกันมาตั้งแต่ต้นแล้วล่ะครับคุณพัน.. ตอนที่เราแต่งงานกันใหม่..ไข่ต้มใบหนึ่งเรากินกันสองคนต่อมื้อ.. กินอยู่อย่างนั้น..เป็นเดือน..เป็นปี.. นานๆครั้งถึงจะได้กินอย่างอื่น.. เราอยู่กันสามปี..ถึงได้มียายหนู”.. อืม..เราแอบเห็นยายตัวร้ายยิ้มด้วย..คงจะปลื้มนะ..ยัยตัวร้าย.. “พอลุงกับป้ารู้ว่าจะมีลูก.. ก็เลยต้องกินอาหารที่ดีๆหน่อย.. กลัวลูกจะไม่แข็งแรง”.. “แต่ที่ผมดูตอนนี้..น้องดาวแข็งแรงมากเลยนี่ครับ”.. “ก็เพราะป้าเค้า..เริ่มบำรุงตั้งแต่รู้ว่าตั้งครรภ์ไงครับ.. ถ้าหากว่าไม่บำรุงตอนนั้น..มาถึงตอนนี้.. ก็ไม่รู้ว่าจะเป็นอย่างไรเหมือนกัน..เออ..คุยกันเพลิน.. เดี๋ยวคุณพันกับคุณนุทานข้าวที่นี่นะครับ.. ยายหนู..ดูอาหารด้วยลูก”.. “ค่ะ..พ่อ”.. “เอ่อ..แต่ว่า”..เจ้าพันคิดจะค้าน.. แหม..มันไม่เห็นใจเพื่อนเลยนิ.. แต่ว่า..ยายตัวร้ายสิ..กลับไม่ยอมให้ค้าน.. “อยู่ทานที่นี่เถิดค่ะพี่พัน..ขับรถออกไป.. เดี๋ยวก็ต้องขับเข้ามาอีก”..แหมๆ..ยายตัวร้ายนี่รู้แฮะ.. ว่าวันนี้พวกเราจะอยู่กันทั้งวัน.. “เอ่อ..งั้นก็..ขอบคุณมากครับ”.. “แม่จะทานอะไรดีคะ..โจ๊กหรือข้าวต้มดี”.. “แม่ขอข้าวต้มดีกว่าจ้ะ”.. “งั้น..เดี๋ยวดาวขอทำให้แม่ก่อนนะคะพี่พัน”.. “ไม่เป็นไรครับ..น้องดาวทำให้คุณป้าทานก่อนดีกว่า”.. “ค่ะ”.. งืมๆ..นี่เป็นโอกาสของเรา.. พอยายตัวร้ายเดินไปจะถึงห้องครัว..เราก็ตามไปทันที.. “ต้องการผู้ช่วยไหมครับ”.. “ไม่ต้อง..นายไปอยู่คุยกับพ่อชั้นเถอะ”.. “อ่ะๆรู้นะว่าคิดอะไรอยู่”.. “นายรู้จริงรึ”.. “จริงสิ”.. “งั้น..นายไปฟังพ่อชั้นคุยก่อน.. เดี๋ยวตอนบ่ายชั้นมีเรื่องจะต้องถามนาย”.. “อ้าว..คุณจะถามเรื่องอะไรรึ..บอกหน่อยสิ”.. “ชั้นยังบอกไม่ได้..นายไปฟังพ่อชั้นคุยก่อน”.. กรรมของเรา..อย่างนี้เขาเรียกว่า..แกว่งปากหาเสี้ยน.. อยู่ดีๆไม่ชอบ..ถ้านั่งอยู่เฉยๆ.. ก็คงไม่ต้องคอยกังวลในการหาคำตอบ.. แต่นี่..เพราะเราอยากคุยกับเธอเท่านั้นนะ..ยัยตัวร้าย.. เรากลับมานั่งฟังเจ้าพันกับลุงโชติคุยกันต่อ.. พยายามจะจับประเด็นสำคัญในเรื่องที่เขาคุยกัน.. ก็เรากลัวจะตอบคำถามของยายตัวร้ายไม่ได้สิ.. เดี๋ยวโดนซ้ำจากเมื่อคืนอีก.. สี่เขี้ยว..เรายังไม่ได้เอาคืนเลยนะ..ยัยตัวร้าย.. “ตอนที่ลุงรู้ว่าจะมีลูก..ลุงก็คิดว่าจะได้ลูกชาย.. พอคลอดออกมาเป็นผู้หญิง.. ก็เลยรู้สึกเสียดายนิดหน่อย..แต่ลุงก็ยังรักนะ.. เพราะถึงอย่างไร..ก็เป็นลูกของลุง.. ยิ่งพอยายหนูเดินได้..พูดได้..ลุงยิ่งรักมาก.. เพราะว่าแกช่างพูด..ไม่งอแง..ไม่กวน.. เป็นเด็กที่เลี้ยงง่ายมากๆ”.. “พอคลอดแล้ว..คุณป้ายังออกทำงานอีกหรือเปล่าครับ”.. “ทำจ้ะหลาน..พอยายหนูครบขวบหนึ่ง..ป้าก็ออกทำงาน.. ก็ยังเป็นงานก่อสร้างเหมือนเดิม..วันไหนมีงานล่วงเวลา.. ป้าก็ไม่ทำ..เพราะต้องพายายหนูกลับมาหุงข้าว.. หาข้าวให้ยายหนู..ส่วนลุงเค้าก็ยังทำต่อจนกว่าจะเสร็จ”.. “จ้างคนเลี้ยงน้องดาว..หรือพาไปทำงานด้วยครับ”.. “พาไปด้วยครับ..ตอนเด็กๆยายหนูเลี้ยงง่ายมาก.. เวลาไปทำงาน..ลุงกับป้าก็พาไปด้วย.. พอถึงที่ทำงาน..ก็ให้แกอยู่ในห้อง.. คือเมื่อก่อน..เวลาเราทำงาน.. เราจะรีบทำห้องให้เสร็จก่อนห้องหนึ่ง.. เพื่อเอาเด็กๆลูกคนงานไปอยู่.. ยายหนูก็อยู่ในห้องนั้น..ประตูก็ยังไม่ได้ติด.. แต่ยายหนูไม่เคยออกมาเดิน เพ่นพ่านเลย.. แกเลี้ยงง่ายจริงๆ..แต่พออายุสักห้าขวบชักจะเริ่มยุ่ง”.. “อ้าว..ทำไมหรือครับคุณลุง”.. “ก็แกจะช่วยผมทำงานครับ.. เที่ยวได้เดินคว้าเครื่องมือชิ้นโน้นชิ้นนี้มา.. พวกคนงานรักแกทุกคนครับ”.. “แววขยันออกตั้งแต่เด็กๆเลยนะครับ”.. “นั่นสิครับ..พวกคนงานยังพูดแหย่ว่า..น่าจะเป็นผู้ชาย.. จะได้ช่วยพ่อแม่ทำงาน.. ตอนนั้น..ผมกลับคิดว่า..เป็นผู้หญิงดีแล้ว.. อีกหน่อยจะได้อยู่เป็นเพื่อนแม่เค้า”.. “ตอนนี้ก็สมหวังแล้วสิครับ”.. “ใช่ครับ.. ตอนนี้..ผมออกไปทำงานก็ไม่ต้องห่วงทางบ้าน.. จะกลับมืด..กลับดึกก็ไม่เป็นไร.. เพราะมียายหนูเขาอยู่เป็นเพื่อนแม่เขาแล้ว”.. “คุณป้าสุขภาพไม่ดีหรือครับ”.. “ธรรมดาจ้ะหลาน..ร่างกายใช้งานมาหนัก.. มันก็ต้องเสื่อมไป”.. “แต่ถ้าหากว่าคุณป้าหมั่นตรวจสุขภาพบ่อยๆ.. มันก็ช่วยได้เยอะนะครับ”.. “ป้าเค้ากลัวหมอครับคุณพัน”.. “โธ่..พ่อก็..อายหลานเค้า”.. “แม่คะ..ทานข้าวก่อนค่ะ..พี่พัน..คอยสักครู่นะคะ”.. “ครับ..น้องดาว..ไม่เป็นไรครับ..ผมยังไม่หิว”.. งืมๆ..กำลังฟังเพลินๆ.. ยายตัวร้ายกลับมาขัดจังหวะเสียได้.. จริงๆเลยนะ..ยัยตัวร้าย.. “คุณพันรู้ไหมว่าบริษัทแรกที่ผมทำคือที่ไหน”.. “ไม่ทราบครับ”.. “บริษัทที่ผมทำอยู่เดี๋ยวนี้ไงครับ”.. “บริษัทของคุณลุงหรือครับ”.. “ใช่ครับ”.. อ้อ..ลืมบอกไป..เห็นอย่างนี้เถอะ.. เจ้าพัน.. เป็นหลานของเจ้าของบริษัทรับเหมาก่อสร้างเชียวนา.. ก็บริษัทที่พวกเรากำลังทำอยู่นี่แหล่ะ.. คุณลุงเจ้าของบริษัทเป็นพี่ชายแท้ๆของแม่เจ้าพันเอง.. พวกเราถึงได้ทำงานสบาย.. เลยไม่ต้องกลัวโดนไล่ออกไง..ยัยตัวร้าย.. “ถ้าอย่างนั้น..คุณลุงก็ทำงานที่บริษัทมานานแล้วสิครับ”.. “นานแล้วครับ..ตั้งแต่ผมอายุสิบห้า.. คือ..บ้านเดิมผมอยู่ขอนแก่น..ไม่ไหวครับ.. ตอนนั้น..ขอนแก่นแห้งแล้งมาก.. พออายุสิบห้าก็เลยเข้ากรุงเทพฯ.. ตอนนั้นบริษัทเพิ่งจะเปิดใหม่ๆ.. ลุงเห็นเขาติดประกาศรับสมัครคนงาน.. ลุงก็เลยไปสมัคร..เขาว่าลุงตัวเล็ก..กลัวจะสู้งานไม่ไหว .. ต้องอ้อนวอนอยู่นานกว่าเขาจะรับ”.. “คุณลุงทำงานตอนอายุสิบห้า.. แล้วแต่งงานกับคุณป้า.. ตอนอายุเท่าไหร่หรือครับ”.. “ตอนแต่งงาน..ลุงอายุยี่สิบแปด.. แต่ว่าลุงเจอกับป้าเค้าก่อนนั้นสามปี.. ตอนอายุยี่สิบห้า..ตอนนั้น..ป้าเค้าก็มาสมัครงาน.. ก็ได้ทำงานร่วมกัน..เพราะลุงเป็นช่าง.. ป้าเค้าเป็นกรรมกร..ทำงานร่วมกันสามปี.. จนในที่สุดก็ตกลงกันว่าจะอยู่ด้วยกัน”.. “แล้วคุณลุงเป็นผู้รับเหมาตอนไหนหรือครับ”.. “ตอนยายหนูอายุได้หกขวบครับ”.. “ครับ..แล้วยังไงต่อหรือครับ”.. “คือ..ตอนนั้น..ลุงเห็นว่ายายหนูโตขึ้นทุกๆวัน.. อีกหน่อยก็ต้องเข้าโรงเรียน..ค่าใช้จ่ายก็จะมากขึ้น.. แล้วตอนนั้นลุงก็เก็บเงินได้สองหมื่นกว่า.. ก็เลยคิดว่าน่าจะเอาไปลงทุนทำอย่างอื่น.. ลุงก็เลยปรึกษากับป้าเค้า..ป้าเค้าก็เห็นดีด้วย.. ลุงก็เลยไปลาคุณลุงของคุณพัน..แต่แกไม่ยอมให้ไป”.. “ทำไมหรือครับ”.. “ช่วงนั้นแกรับงานมากครับ..คนงานก็ยังน้อยอยู่.. แกก็เลยเสนอให้ลุงรับเหมาตัดงานเป็นช่วงๆ.. ลุงก็บอกว่าเงินน้อย..จะไปจ้างคนงานมาทำคงจะไม่พอ.. แกก็เลยบอกว่าจะออกให้ก่อน..แล้วคิดตัดยอดที่หลัง”.. “แบบที่ทำอยู่เดี๋ยวนี้หรือครับ”.. “ใช่ครับ..แต่ว่า..ตอนนั้น..คนงานของลุงยังน้อยอยู่.. ก็เลยรับแค่ก่ออิฐฉาบปูน..ตอนที่รับงานแรก.. ลุงใจไม่ดีเหมือนกัน..กลัวจะขาดทุน.. กลัวลูกเมียจะลำบาก.. มันกลัวไปสารพัดอย่างเลยครับ”.. “แล้วงานแรกได้กำไรไหมครับ”.. “ได้ครับ..โชคดีที่งานแรกได้กำไร.. มันก็เลยทำให้ลุงมีกำลังใจที่จะทำต่อไป”.. “งานแรกได้กำไรมากไหมครับ”.. “ก็หลายหมื่นอยู่ครับ..ถ้าคุณพันอยากรู้.. ต้องถามป้าเค้าครับ..เค้าจดละเอียดทุกอย่าง”.. “ป้าเป็นคนจดบัญชีค่าแรงคนงานจ้ะหลาน.. ก็เลยต้องละเอียดหน่อย..แต่ลุงเค้าแอบว่าป้าเค็ม”.. เมื่อถึงตรงนี้..ลุงแกหัวเราะหึๆเลย.. น่ากลัวลุงแกจะแอบว่าป้าจริงๆนะ..ยัยตัวร้าย “ตอนที่คุณลุงรับเหมา.. คุณป้ายังทำงานอยู่หรือเปล่าครับ”.. “ก็ยังทำอยู่จ้ะหลาน.. มันเป็นงานแรกที่เราต้องรับผิดชอบเองทุกอย่าง.. ก็เลยกลัวขาดทุนอย่างที่ลุงเค้าบอก.. ทั้งป้าทั้งลุงก็เลยทำกันเต็มที่..บางวันงานเหลือ.. พวกคนงานทำไม่เสร็จ.. ป้ากับลุงก็ช่วยกันทำสองคน.. อ้อ..ยายหนูอีกคน”.. “ตอนนั้นน้องดาวก็ช่วยทำงานด้วยหรือครับ”.. “ใช่จ้ะหลาน.. เห็นเป็นเด็กอายุหกขวบเถอะ..แต่แกจำแม่น.. เครื่องมือของลุงทุกอย่าง..แกจำชื่อได้หมด.. เวลาที่เราต้องการ..ก็สั่งให้แกไปหยิบมาให้ได้”.. โฮ๊ย..เก่งอย่างนี้นี่เล่า.. เราถึงโดนไปหลายเขี้ยวเชียวนะ..ยัยตัวร้าย.. นี่คือครอบครัวที่สู้ชีวิตกันมาจนสามารถสร้างฐานะให้กับครอบครัวได้.. ครอบครัวของลุงโชติกับป้าสาย.. ครอบครัวของยัยตัวร้าย เราต้องรีบสรุป..เพราะกลิ่นหอมเริ่มโชยมาเข้าจมูก.. ต้องตามกลิ่นไปดูเสียหน่อย.. อืม..เสร็จจริงๆเสียด้วยสิ.. ก็ยายตัวร้ายยกลงจากเตาแล้วนี่นา.. “มีอะไรให้ช่วยไหมครับ”.. “ไม่ต้อง..ชั้นทำเองได้”.. “รู้น่าว่าคุณทำได้..แต่ผมเริ่มหิวแล้ว.. ช่วยกัน..จะได้เสร็จเร็วๆไง”.. “งั้น..นายยกถ้วยชามออกไปก่อน.. เสร็จแล้วเข้ามาเอาแก้วกับน้ำออกไปด้วย”.. “โห..ทำเป็นสั่ง”.. เราแกล้งบ่นไปอย่างนั่นเองแหล่ะ.. ถึงอย่างไร..ก็ต้องทำตามที่ยายตัวร้ายสั่ง.. เพราะว่า..เราเริ่มหิวจริงๆด้วย..ต้องรีบหน่อย.. ไม่อย่างนั้น..เกิดเป็นลมต่อหน้ายายตัวร้ายละก็.. ยิ่งกว่าโดนเขี้ยวเมื่อคืนอีก.. เรียบร้อยๆ.. อ้าว..ยายตัวร้ายยังไม่ออกมารึ.. ช่างไม่เห็นใจคนหิวเลยนิ..เดี๋ยวเถอะ.. เดี๋ยวถ้ามีโอกาส..จะกัดให้จมเขี้ยวเชียว.. ฮื่มๆ..เราโมโหหิวแล้วนะ..ยัยตัวร้าย.. เราจำใจต้องมานั่งฟังลุงโชติกับเจ้าพันคุยกันต่อ.. แต่ไม่มีสมาธิที่จะฟังแล้วสิ.. ความหิวนี่มันร้ายจริงๆนะ..ขอบอก.. ไม่ไหวๆ.. ยายตัวร้ายอยู่ไหนนี่.. ต้องไปตามหาสักหน่อย.. “โฮ๊ย..คุณ..นี่ยังมามัวทำความสะอาดครัวอยู่อีกรึ.. คุณพ่อคุณหิวแล้วนะ”.. ข้ออ้างอ่ะนะ.. “พ่อชั้นหิว..หรือนายหิว”.. แต่ว่า..ยายตัวร้ายกับรู้ทันสิ.. “ก็..หิวทุกคนแหล่ะ.. นี่ใจคอคุณจะรอให้แขกหิวจนเป็นลมก่อนรึ.. ไปเหอะๆ..เดี๋ยวกินเสร็จแล้ว..ผมมาช่วยคุณเอง”.. “เชอะ”.. แหม..ยายตัวร้ายนี่..ไม่น่ารักเลยนิ.. “พ่อคะ..ทานข้าวค่ะ..พี่พัน..ทานข้าวค่ะ”.. “อ้อ..เสร็จแล้วรึยายหนู”.. “เสร็จแล้วค่ะ”.. “พ่อเห็นคุณนุเดินเข้าเดินออก..คงจะหิว.. มาทานกันเถิดครับ..เดี๋ยวค่อยคุยกันต่อ”.. แหมๆ..เรารอคำนี้มานาน..กว่าจะได้ยิน.. เฮ้อ..ไม่ต้องเป็นลมต่อหน้ายายตัวร้ายแล้วเรา.. รอดตัวไปที..นะ..ยัยตัวร้าย.. ขอขอบคุณเฉดสีอักษรสวยๆ จากบล๊อกคุณป้ามดด้วยนะขอรับ ปล. ยายตัวร้าย..เรื่องนี้เราเขียนให้เธอนะ..ถ้าพลัดหลงเข้ามาอ่าน.. ก็คอมเม้นบอกด้วยนา.. เรายังคิดถึงเสมอ..เพื่อนรักต่างเพศ.. บรรยายโดย...ปีศาจน้อยจอมซน..   Create Date : 19 พฤศจิกายน 2552 2 comments Last Update : 7 ธันวาคม 2553 20:16:38 น. Counter : 569 Pageviews. Share Tweet

ขอบคุณที่แวะมาเยี่ยมปีศาจน้อยคร๊าบ ...ขอบคุณ...ที่แวะ...มาเยี่ยม...ครับ... ......ขอบคุณ.....ที่แวะ.....มาเยี่ยม..... ขอบคุณที่แวะมาเยี่ยมปีศาจน้อยคร๊าบ ..............~_~ .   โดย: ปีศาจน้อยจอมแก่น 19 พฤศจิกายน 2552 14:34:02 น.

(กลอนสี่แปร) หนาวลมโรยอ้อน หลอนทรวงวุ่นวาย สายเหงาแอบเคียง เสียงพ้อกระซิบ ใช่ทิพย์ดังใฝ่ มีแต่ไหวว้าง เดียวดายพรมพราง ระทมเลียบเฉย ใจเจ็บเกินเผย เก็บคิดไปไกล ถึงใครคนหนึ่ง ที่ตึงอุรา อยากบอกเขาว่า ใจเนานิรันดร์ ฝันหามิลืม... .........ญามี่///... ฝันดีค่ะคุณผี   โดย: ญามี่ 19 พฤศจิกายน 2552 21:24:45 น.