ตำนานรักอสูรร้าย (2 เล่มจบ) 

เอ๋อเหมย เขียน  ถิงถิง แปล 

สำนักพิมพ์แจ่มใส  แนวมากกว่ารัก 

569 บาท  687 หน้า


#แปลจีน #ชายหญิง #มากกว่ารัก #ตำนานรักอสูรร้าย #เอ๋อเหมย #แจ่มใส #รีวิวนิยาย #ออโอ

 

หลังปก 

เมื่อเหล่าอสูรร้ายแห่งบรรพกาลผู้ถนัดแต่การใช้กำลัง 

ถึงคราวถูกกำราบให้หมอบราบอยู่แทบเท้าเหล่าปีศาจสาว! 

บุปผาพิษโฉมสะคราญ 

‘ซินซิน’ ปีศาจบุปผาแห้งเหี่ยวจอมเจื้อยแจ้วกลายมาเป็นดอกไม้โปรดที่ ‘เจี๋ยผาน’ ราชาอสูรเถาอู้คอยเลี้ยงดู 

แต่ไม่รู้ว่าต้อง ‘ขุน’ นางอีกนานเท่าไร กว่าที่นางจะบานสะพรั่งพอให้เขาแตะต้องได้สมใจ! 

ปีศาจสาวยอดดวงใจ 

‘ตี้เจียง’ ราชาอสูรฮุ่นตุ้นจอมเกียจคร้าน ผู้ที่รับดูแล ‘เป้ยเชี่ยนเชี่ยน’ ปีศาจหอยมุกม่วงอย่างไม่เต็มใจ 

พอนางฟื้นขึ้นมาก็หาว่าเขาซกมก! เห็นแก่ที่นางทำอาหารอร่อย นางจะ ‘ทำความสะอาดร่างกาย’ เขาอย่างไรก็เชิญ! 

กิ่งหลิวสยบมาร 

เมื่อ ‘ซื่อเอ้อ’ อสูรบรรพกาลฉยงฉีได้รับบาดเจ็บจนต้องหนีมารักษาอาการยังแดนมนุษย์ 

ที่นั่นเขาพบ ‘หลิ่วซั่นซั่น’ กิ่งหลิวในแดนพุทธ ขอเพียงเขาได้กินนาง ร่างกายก็จะฟื้นฟูพลังคืนมาได้รวดเร็ว 

ทว่า... จากที่อยากกินนางลงท้องจนน้ำลายสอ ไม่รู้เหตุใดจึงกลายเป็นอยาก ‘กิน’ อย่างอื่นแทนเสียได้เล่า! 

คุยกันหลังอ่าน 

เล่มนี้ประกอบด้วยเรื่องสั้นสามเรื่องที่เกี่ยวข้องกัน ต้องอ่านเรียงลำดับนะคะ 

พระเอกของทั้งสามเรื่องคืออสูรร้ายบรรพกาล เถาอู้ ฮุ่นตุ้น และฉยงฉี (ซึ่งตามตำนานจะมีเทาเที่ยอีกหนึ่งตน แต่เรื่องของเทาเที่ยไม่ได้รวมอยู่ในนี้ แค่โผล่มาเป็นตัวประกอบเฉย ๆ) 

พระเอกทั้งสามคนมีจุดเหมือนกันคือ เป็นอสูรที่โมโหร้ายและขี้หวง 

นางเอกทั้งสามคนมีจุดเหมือนกันคือ เป็นหญิงสาวที่งามพิลาสล้ำ 

_______________________________________________________________________________________________________________________

เริ่มที่เรื่องแรก “บุปผาพิษโฉมสะคราญ” เป็นเรื่องของเถาอู้ (รูปร่างเหมือนเสือ แต่มีขนยาว หน้าเป็นคน เขี้ยวเหมือนหมูป่า หางยาว) ชื่อ เจี๋ยผาน 

หลังจากเจี๋ยผานต่อสู้กับฮุ่นตุ้นและฉยงฉีจนร่างกายได้รับบาดเจ็บ สลบไสลไป ก็ตื่นมาเจอกับดอกไม้พูดได้น่าเกลียดดอกหนึ่ง ดอกไม้น้อยอ้างว่านางนั้นเป็นดอกไม้พิษที่ร้ายกาจจากยมโลก ชื่อซินซิน เจี๋ยผานฟังดอกไม้ช่างจำนรรจาก็เกิดอารมณ์สุนทรีย์อยากเลี้ยงดอกไม้บ้าง จึงพานางกลับไปเลี้ยงที่ถิ่นตน ซึ่งแท้จริงแล้ว กลิ่นของดอกไม้พิษมีฤทธิ์ล่อลวงจิตใจ สามารถทำให้ผู้ที่ได้รับกลิ่นคล้อยตามความต้องการของนางอย่างไม่รู้สึกตัว เจี๋ยผานเองก็โดนดอกไม้ล่อลวงอย่างไม่รู้ตัว ต้องคอยหินผลึกหายากมาเลี้ยงดอกไม้ช่างกินแถมยังกินจุอย่างยิ่งดอกนี้  

เวลาร้อยปีผ่านไปชั่วพริบตา เจี๋ยผานและซินซินต่างสนิทสนมกัน ซินซินเป็นดอกไม้ที่สดใสเบิกบาน เจี๋ยผานก็ยังคงเป็นอสูรร้ายที่ตามอกตามใจดอกไม้พิษดอกนี้ ซินซินไม่ค่อยเล่าเรื่องชีวิตก่อนหน้านี้ของตนนัก เจี๋ยผานเองก็ไม่สนใจ เขาขอแค่ดอกไม้อยู่กับตนก็พอ จากความรู้สึกสุนทรีย์เชยชมก็เปลี่ยนเป็นอยากครอบครอง สรรหาของที่นางชอบกินมาบำรุงเพื่อหวังให้นางเติบโตเบ่งบานเร็วดังใจอยาก 

แต่เจี๋ยผานเป็นอสูรร้ายที่พอโมโหก็สามารถสร้างศัตรูได้มากมาย เหล่าศัตรูทั้งหลายจึงรวมหัวกันสร้างแผนทำร้ายเจี๋ยผานและซินซินที่เขาหลง ดอกไม้พิษจากยมโลกจึงได้เบ่งบาน 

+++ 

โอไม่ชอบบุคลิกพระนางเรื่องนี้เลย พระเอกเป็นพระเอกแบบพิมพ์นิยมสมัยก่อน เก่งแต่ไม่ค่อยฉลาด โมโหขึ้นมาก็ไม่ฟังใครหน้าไหน ไม่ค่อยมีเหตุมีผล ส่วนนางเอกก็สดใสร่าเริง แต่ในอีกแง่ก็ช่างเรียกร้องมากเกินไป โอไม่ชอบความสัมพันธ์ของคู่นี้ ในความรู้สึกโอมันเป็นความสัมพันธ์แบบเห็นแก่ตัว ต่างฝ่ายต่างอยากได้ประโยชน์จากอีกฝ่าย ซินซินหวังมีที่อยู่ที่มั่นคง มีอาหารเหลือเฟือ หวังท่องเที่ยวไปในโลกที่ไม่เคยพบเห็น และรู้ดีว่าเจี๋ยผานเองก็ต้านฤทธิ์ตัวไม่ได้จึงเรียกร้อง อยากได้อะไรก็ออเซาะเสียงหวาน อยากได้นั่นอยากได้นี่ไม่รู้จบ เจี๋ยผานเองก็เป็นปีศาจสายเปย์ เจ้าดอกไม้น้อยอยากได้อะไรก็จัดหามาให้ และพอให้มาก ๆ เข้าก็เกิดความรู้สึกเป็นเจ้าข้าวเจ้าของ ว่าตัวเองมีสิทธิ์เหนืออีกฝ่าย “ในเมื่อฉันให้สิ่งที่เธอขอ เธอก็ต้องให้สิ่งที่ฉันอยากได้บ้างสิ” เลยกลายเป็นต่างฝ่ายต่างแสวงหาผลประโยชน์จากอีกฝ่ายไป ถึงแม้ตอนจบพวกเขาจะรักใคร่กันแบบนิยายรักนั่นแหละ แต่จุดเริ่มต้นและระหว่างทางของความรักคู่นี้ไม่ใช่สิ่งที่โอชอบเลย 

วิธีเล่าเรื่องยังไม่น่าสนใจ ผู้เขียนเล่าเรื่องเป็นเส้นตรง ไม่ต้องเดาก็รู้เรื่องตั้งแต่ต้นจนจบ ขาดความลึกของเรื่องและตัวละคร มีคำอธิบายเกินจำเป็นค่อนข้างมาก ทำให้เรื่องค่อนข้างเนือยและไม่น่าติดตาม 

________________________________________________________________________________________________________________________

 

เรื่องที่สอง “ปีศาจสาวยอดดวงใจ” เป็นเรื่องของฮุ่นตุ้น (รูปร่างเหมือนสุนัขแต่ไม่มีหน้า มีขาหกขา มีปีกสี่ปีก) ชื่อตี้เจียง 

ตี้เจียงเองหลังต่อสู้กับเถาอู้และฉยงฉีก็ได้รับบาดเจ็บเช่นกัน แต่ต่างกันที่เขาเกิดรู้แจ้งระหว่างบำเพ็ญเพียรจนตบะก้าวหน้า เข้าฌานไปหลายร้อยปี ตื่นขึ้นมาก็ลิงโลดหวังจะไปแก้แค้น ปรากฏศัตรูหายเกลี้ยงไปหมดแล้ว (ช่างน่าสงสารยิ่งนัก) ระหว่างกำลังหงุดหงิด เทาเที่ยก็เอาหอยมุกสีม่วงมาให้ บอกว่านี่คือราชาปีศาจมารม่วง ถ้าเบื่อหรือหงุดหงิดนักก็ให้สู้กับนางไป ปรากฏว่าราชาปีศาจมารม่วงที่เล่าลือกันว่าเก่งนักเก่งหนาดันเป็นสาวงามสะคราญโฉม ดูบอบบางอ้อนแอ้น ตี้เจียงเลยลองยั่วโมโหท้าตีต่อยไปยก สู้เปลือกหอยอันแข็งแกร่งไม่ได้จึงต้องยกธงขาว ราชาปีศาจมารม่วงชื่อเป้ยเชียนเชียน นางและลูกน้องที่นางนำมา (อยู่ในเปลือกหอย) นั้นยังบาดเจ็บจากการรบในสงครามครั้งก่อนอยู่ ปราณของฮุ่นตุ้นมีประโยชน์ต่อพวกนางอย่างยิ่ง นางจึงยื่นข้อเสนอแลกเปลี่ยนขออาศัยอยู่ด้วยโดยจะช่วยทำอาหารและทำความสะอาดถ้ำให้ ฮุ่นตุ้นนั้นขึ้นชื่อว่าขี้เกียจอย่างยิ่งจึงตอบตกลง ทั้งสองจึงอยู่อย่างสันติมาด้วยกันนับแต่นั้น 

+++ 

ต่างฝ่ายต่างอยากได้ผลประโยชน์คล้ายความสัมพันธ์ของคู่แรก แตกต่างกันที่คู่นี้เขาตกลงกันตั้งแต่แรก และไม่ได้ให้หรือเรียกร้องเปล่า ๆ ตี้เจียงให้ที่อยู่อาศัย ให้ปราณฮุ่นตุ้น เป้ยเชี่ยนเชี่ยนช่วยดูแลความเรียบร้อย ทำความสะอาด ทำอาหารให้ตี้เจียง พอความสัมพันธ์มันเสมอภาค มันก็ไม่มีใครได้เปรียบหรือเสียเปรียบอีกฝ่าย ที่โอชอบคู่นี้อีกอย่างคือ ถึงแม้ตี้เจียงจะเป็นปีศาจที่โมโหร้ายเช่นเดียวกับอสูรบรรพกาลที่เหลือ แต่เขาไม่ได้พุ่งชนดะไปซะหมด ยังรู้จักถอยเมื่อต้องถอย ยอมเมื่อต้องยอม (ซึ่งไม่แน่ใจนักว่ามาจากความขี้เกียจเป็นหลักหรือไม่) เป้ยเชี่ยนเชี่ยนก็เช่นเดียวกัน นางเก่ง แต่ก็เรียนการอยู่ร่วมกัน รู้ลิมิตของตนว่าแค่ไหนจึงจะไม่ล้ำเส้นของอีกฝ่าย โดยรวมคู่นี้เป็นคู่ที่โอชอบคว่ามสัมพันธ์ที่สุด 

การดำเนินเรื่องคล้ายเรื่องแรก คือดำเนินเรื่องตรง ๆ มีการบรรยายเกินจำเป็นเช่นเดิม แต่เพราะชอบพระนางจึงทำให้ถึงแม้จะเนือยบ้าง แต่ก็ยังน่าติดตาม 

_________________________________________________________________________________________________________________________

 

เรื่องสุดท้าย เรื่องที่สาม “กิ่งหลิวสยบมาร” เป็นเรื่องของอสูรร้ายฉยงฉี (รูปร่างเหมือนเสือ มีเขาเหมือนวัว มีปีกยักษ์หนึ่งคู่) ชื่อซื่อเอ้อ 

ซื่อเอ้อโดนฤทธิ์ของดอกไม้จากยมโลกไปจนต้องไประหกระเหินในโลกมนุษย์ ได้ไปเจอหลิ่วซั่นซั่น กิ่งหลิวจากแดนพุทธที่มาเกิดเพื่อสะสมบุญ จึงหวังเข้าใกล้เพื่อรักษาอาการบาดเจ็บ ซื่อเอ้อใช้อิทธิฤทธิ์ที่พอมีเหลือจนได้เข้าเป็นโหว เป็นที่โปรดปรานของฮ่องเต้ และทำลายพิธีแต่งของของหลิ่วซั่นซั่น เรียกนางเข้าจวน 

ซื่อเอ้อ เป็นหนึ่งในสี่อสูรร้ายบรรพกาลที่มีความโหดเหี้ยมไร้ปราณีที่สุด เขาเจ้าเล่ห์ เจ้าแผนการ กลืนกินจิตใจชั่วร้ายของมนุษย์ 

หลิ่วซั่นซั่น เป็นกิ่งหลิวของพระโพธิสัตว์ นางมาเกิดเป็นมนุษย์เก้าชาติเพื่อสะสมบุญและสร้างตบะ แต่สิ่งที่นางขาดก็คือจิตใจ เพราะนางไม่มีหัวใจ ไม่เข้าใจความรู้สึกรัก 

หลิ่วซั่นซั่นหลีกเลี่ยงซื่อเอ้อไม่ได้จึงยอมอยู่กับเขา หวังค่อย ๆ เปลี่ยนนิสัยเขาให้เกิดความเมตตาสงสาร แม้จะรู้ว่าซื่อเอ้อหวังจะกินนางเพื่อที่จะรักษาอาการบาดเจ็บของตน 

+++ 

เรื่องเป็นเรื่องเดียวที่ฉากเกิดขึ้นบนโลกมนุษย์ ทั้งพระนางไม่ใช้ร่างจริง และต้องอยู่โดยมีเงื่อนไขของมนุษย์ครอบไว้ อ่านแล้วรู้สึกไม่สมดุลที่สุด รู้สึกสร้างเรื่องมาไม่ดี และขาดสิ่งที่จะโน้มน้าวให้เชื่อตาม ตัวละครพระนางไม่ได้ดึงดูดโอนัก โอค่อนข้างไม่ชอบตัวละครพระเอกที่เอะอะก็แทะโลมนางเอก (ซึ่งอันที่จริง พระเอกทั้งสามตัวของผู้เขียนมีนิสัยนี้หมด แต่ใครจะทำน่ารัก เนียน และน่าเชียร์กว่ากันนี่แหละตัวตัดสิน) ร้ายแบบไม่มีมิติ ตัวนางเอกก็สร้างมาไม่ค่อยดี มีความครึ่ง ๆ กลาง ๆ อยู่พอสมควร แต่โอชอบช่วงท้าย มีบางอย่างในเรื่องที่โอชอบเหมือนกัน 

_________________________________________________________________________________________________________________________

 

ถ้าพูดถึงการเขียนหรือการดำเนินเรื่อง ยังไม่ค่อยดีนักทั้งสามเรื่อง อย่างที่บอกไปว่ามีการบรรยายเกินจำเป็นค่อนข้างมาก (เหมือนผู้เขียนอธิบายว่าโต๊ะสี่เหลี่ยมมีขาสี่ขา ซึ่งมันเป็นอะไรที่ไม่จำเป็น) ส่วนที่สามารถทำเพื่อขับเน้นอารมณ์ หรือเพิ่มน้ำหนักเรื่องกลับขาดหายไป ยังขาดมิติของเรื่องและตัวละคร วิธีคิดหรือแผนการถือว่าไม่ผ่านเลย แต่มันไม่ใช่แนวชิงไหวชิงพริบน่ะเนอะ ถ้ามองแค่ความรักพระนางหรือตัวละคร เรียงตามลำดับ โอชอบ เรื่องที่สอง > เรื่องที่สาม > เรื่องที่หนึ่ง 

2 ดาว ถ้าใครชอบเรื่องที่อ่านไม่ยาก พระนางหล่อสวยและเก่งมาก ๆ ตัวร้ายตายแบบไม่ต้องลุ้น พระเอกรักและหลงนางเอกคนเดียว หวงและแสดงความเป็นเจ้าข้าวเจ้าของชัดเจน ลองพิจารณาอ่านเรื่องนี้ดูนะ 



เรื่องนี้มี e-book ด้วยค่ะ


เล่ม 1
 

ตำนานรักอสูรร้าย 1 เอ๋อเหมย / ถิงถิง www.mebmarket.com เมื่อเหล่าอสูรร้ายแห่งบรรพกาลผู้ถนัดแต่การใช้กำลัง ถึงคราวถูกกำราบให้หมอบราบอยู่แทบเท้าเหล่าปีศาจสาว! บุปผาพิษโฉมสะคราญ ‘ซินซิน’ ปีศ... Get it now

ตำนานรักอสูรร้าย 2 เอ๋อเหมย / ถิงถิง www.mebmarket.com เมื่อเหล่าอสูรร้ายแห่งบรรพกาลผู้ถนัดแต่การใช้กำลัง ถึงคราวถูกกำราบให้หมอบราบอยู่แทบเท้าเหล่าปีศาจสาว! บุปผาพิษโฉมสะคราญ ‘ซินซิน’ ปีศ... Get it now