Group Blog All Blog
|
ความรักร่ำไร อวี๋ฉิง เขียน เล่มนี้เป็นเล่มที่ 2 ในชุดม่านรักเคหาสน์ธารฟ้าค่ะ >> ลิขิตนำพา เล่มที่ 1 ชุดม่านรักเคหาสน์ธารฟ้า อ่านรีวิว คลิก  ความรักร่ำไร ชุดม่านรักเคหาสน์ธารฟ้า อวี๋ฉิง เขียน อวี้แปล สำนักพิมพ์แจ่มใส แนวมากกว่ารัก 159 บาท 230 หน้า หลังปก ซือถูโซ่วถูกพ่อบุญธรรมรับมาเลี้ยง ไม่ใช่ในฐานะ ลูกหากเป็น สัตว์ตัวหนึ่ง เพราะเป็นสัตว์ นางจึงมิอาจแยกแยะมนุษย์ด้วยการมองหรือฟังเสียง เพียงจำแนกคนจากการดมกลิ่น แล้วทั้งชีวิตนางก็จดจำได้แค่พ่อบุญธรรมกับหมิงเสียง... พี่สาวซึ่งดีต่อนาง ทว่าก็หวาดกลัวนางเช่นกัน แต่ในปีนั้นหมิงเสียงที่มีเรือนกายสูงใหญ่นั่นกลับไม่กลัวนาง ไม่รังเกียจเลือดซึ่งท่วมร่างนางจากการไล่ล่าสังหาร ซ้ำยังกอดกล่อมนางนอนหลับ ทว่าเมื่อตื่นขึ้น นางก็ลืมเลือนหมิงเสียงผู้นั้นไปจากใจ เช่นเดียวกับเรื่องทุกเรื่องที่ผ่านเข้ามาในชีวิต ส่วนเขา... มู่หรงฉือกลับไม่เคยลืมเด็กหญิงคนนั้น ต่อให้เวลาล่วงผ่านมาหลายปีก็ตาม จนเมื่อเขาพบนางอีกครั้ง นางได้เติบโตเป็นเด็กสาวงดงาม แต่เขารู้... ว่านางยังคงเป็นสัตว์ร้ายที่อาศัยเพียงสัญชาตญาณดุจเดิม หนนี้เขาจะไม่ทำเรื่องที่ต้องเสียใจภายหลังอีก จะทุ่มเททำให้นางกลับมาเป็นคนปกติให้ได้ แม้รู้ดีว่านางอันตราย ไม่มีอารมณ์ความรู้สึก และไม่เคยบันทึกสิ่งใดไว้ในความทรงจำได้เลยก็ตาม เกริ่นเอง ซือถูโซว่ถูกเลี้ยงให้กลายเป็น 'สัตว์' ใช้จมูกแยกกลิ่นผู้คนแทนตามอง ใช้สัญชาตญาณแทนการรับรู้ถูกผิด เชื่อฟังและทำตามคำสั่งของพ่อบุญธรรม เป็นเครื่องมือสังหารที่มีชีวิต จนกระทั่งพ่อบุญธรรมตายไป ซือถูโซว่เป็นอิสระจากการถูกควบคุม แต่ทุกคนก็ยังกลัวนาง แม้กระทั่งหมิงเสียงที่นางรัก ก็ยังกลัวนาง นางแตกต่างจากผู้อื่น เมื่อ มู่หรงฉือ ก้าวเข้ามา กลิ่นของเขาเหมือนหมิงเสียงทำให้นางสับสน หากแต่เขาก็เข้าใจนางดีอย่างยิ่ง หมิงเสียงให้นางติดตามมู่หรงฉือไป นางก็ไป การเดินทางครั้งนี้ทำให้นางเห็นอะไรแปลกใหม่ และ 'มอง' ได้มากกว่าเดิม คุยกันหลังอ่าน ชอบมากกกค่ะ โอเค สำหรับคนที่อ่านลิขิตนำพาคงรู้จักตัวละครซือถูโซ่วเรียบร้อยแล้ว แต่สำหรับคนที่ยังไม่อ่าน โอจะเล่าให้ฟังคร่าวๆ นะคะ ซือถูโซว่ นางเอกเรื่องนี้ เป็นเด็กอีกคนที่พ่อบุญธรรมเก็บมาเลี้ยงเช่นเดียวกับเฟิ่งหมิงเสียงนางเอกเรื่องลิขิตนำพา เฟิ่งหมิงเสียงจึงรักและผูกพันต่อซือถูโซว่เหมือนน้องสาว แต่ภายหลังนิสัยของซือถูโซว่เปลี่ยนไป ออกจะเพี้ยนเหมือนไม่ค่อยมีสติ ดูน่ากลัว เฟิ่งหมิงเสียงก็เลยกลัวซือถูโซว่ตั้งแต่นั้น พอโตขึ้น ถึงเฟิ่งหมิงเสียงจะยังรักน้องสาวคนนี้อยู่ แต่ก็ไม่สนิทเหมือนเดิมแล้ว ยังติดภาพความน่ากลัวของน้องอยู่ และไม่อยากให้ซือถูโซว่นิสัยแบบนี้ตลอดไป เลยส่งซือถูโซว่ออกไปให้พระเอกเรื่องนี้ซึ่งก็คือมู่หรงฉือค่ะ นี่คือที่เราพอรู้จากลิขิตนำพา ที่โอรู้สึกจากซือถูโซว่จากเล่มที่แล้ว คือนางจะดูหลอนๆ ลอยๆ แตกต่างออกไปจากคนปกติ แต่พอได้อ่านเล่มนี้ ความรู้สึกต่างออกไปเลย แม้จะยังเป็นซือถูโซว่คนเดิม ซือถูโซว่เหมือนเด็กค่ะ เด็กน้อยที่ไม่รู้เรื่องรู้ราว พูดเป็นคำๆ ไม่ค่อยเป็นประโยค พ่อเลี้ยงสั่งสอนมายังไงก็เชื่อฟัง ยึดถือเป็นแนวปฏิบัติแม้มันจะผิด ไม่ได้คิดมาก ในหัวมีแค่ผู้แข็งแกร่งกว่าคือผู้มีชีวิตรอด ซึ่งก็คือความคิดการเอาตัวรอดของสัตว์ ไม่มีถูกผิดดีชั่ว แต่ก็ยังต้องการความรักความอบอุ่น ยังจำความรู้สึกว่าพี่สาวอย่างเฟิ่งหมิงเสียงที่คอยดูแลได้ ก็เลยยังรักและยึดมั่นต่อเฟิ่งหมิงเสียงตลอดมา คำติดปากของซือถูโซว่คือ "หมิงเสียง" "จะไม่ทำให้กลัว" "ไม่ทำให้หมิงเสียงเกลียด" "จะทำตามที่หมิงเสียงต้องการ" แต่กับเฟิ่งหมิงเสียง นางมองว่าซือถูโซว่ไม่ปกติเพราะพ่อบุญธรรม เล่มที่แล้วซือถูโซว่ดูน่ากลัวเพราะมองจากมุมของหมิงเสียง ส่วนเล่มนี้เฟิ่งหมิงเสียงดูใจร้ายไปเลยเมื่อมองจากมุมซือถูโซว่ และพระเอกก็เป็นคนที่หมิงเสียงมองว่าเขาเข้าใจซือถูโซว่และเต็มใจพานางไป หมิงเสียงเลยปล่อยให้ซือถูโซว่ไปกับเขา เล่าถึงพระเอกบ้าง มู่หรงฉือเป็นหมอเทวดา มีชื่อเสียงในยุทธภพมานานค่ะ เคยช่วยชีวิตนางเอกตอนเด็กไว้ แต่ไม่สามารถปกป้องนางจากพ่อบุญธรรมที่ใจร้ายได้เลยฝังใจ พอรู้ข่าวว่าพ่อบุญธรรมนางเอกตายเลยแวะมาเยี่ยมและพานางเอกไปดูแล ที่น่าตะลึงคือพระเอกอยู่มาน้านนานแล้วค่ะ เรียกว่าแก่งั่กเลย เป็นมุกใหญ่ๆ มุกหนึ่งของเรื่อง ตอนแรกคนทั่วไปพูดกันว่า จากชื่อเสียงการรักษาของพระเอก อายุอย่างน้อยก็ต้อง 50-60 ปี ต่อมากลางเรื่อง มีคนพูดอีกว่าพระเอกต้องไม่ต่ำกว่า 60-70 ปี พอจบเรื่อง อีกคนบอกต้องอายุสัก 70-80 ปี! อายุเพิ่มตามหน้ากระดาษหรือยังไงพระเอกคนนี้ จบเล่มเป็นคุณทวดกันเลยทีเดียว แต่อายุที่แท้จริง ยังคงเป็นปริศนาในยุทธภพค่ะ ในเรื่องทิ้งทายว่า บางทีคนก็เล่าลือกันเกินจริง เอาเป็นว่าจินตนาการอายุพระเอกตามใจชอบได้เลยค่ะ ที่แน่ๆ คือเขายังหน้าตาละอ่อน หล่อเหลาสง่าดุจเทพเซียนมาเยือนแดนมนุษย์ค่ะ พูดถึงลักษณะทางกายภาพอีกสักอย่างของพระเอกคนนี้ค่ะ เรื่องที่แล้วพระเอกวิ่งเร็วกว่าลมใช่ไหมคะ เล่มนี้พระเอกเดินช้ากว่าเต่าค่ะ เอาเข้าไป ไม่มีความพอดีเลย ฮ่าๆ ที่โอประทับใจพระเอกคนนี้ไม่ใช่จากอายุหรือการเดิน (แม้จะตะลึงก็ตาม) แต่คือนิสัยค่ะ เพราะอยู่มานานหรืออย่างไรไม่ทราบ (ยังจะแซว ฮ่าๆ) เลยเป็นคนมองโลกในมุมกว้าง จิตนิ่ง กายนิ่ง ไม่ตื่นตกใจกับอะไรง่ายๆ ช่างสังเกตและรู้ทำความเข้าใจกับคนอื่น นางเอกเป็นนักฆ่าใช่ไหมคะ พระเอกพานางเอกไปก็จะไม่บอกว่าที่นางเอกทำเป็นสิ่งที่ผิดหรือสิ่งที่ถูก แต่จะค่อยให้นางเรียนรู้จากคนรอบตัว จะไม่บอกชี้นำ แต่พยายามให้นางเอกแสดงความคิดของตัวเอง พระเอกจะถามตลอดว่าตอนนี้นางเอกรู้สึกอย่างไร คิดเห็นอย่างไร คอยรับรู้ความคิดของนางเอก พูดเปิดกว้างความคิดบ้าง แต่จะไม่ปรับทิศทางแนวคิดนั้น สิ่งที่เขาตั้งใจจะทำคือพานางเอกไปรู้จักกับคนมากๆ ให้นางเอกเห็นโลกกว้าง เรียนรู้ความชอบและความรู้สึกของตัวเอง ตลอดจนเรียนรู้ผู้คนและทำความเข้าใจโลกของเขา คำพูดตอนแรกของพระเอกที่ทำให้นางเอกเปิดใจให้เขา คือ ทุกคนล้วนมีความแปลกและไม่เหมือนใครในตัว นางเอกแปลกก็ไม่ใช่เรื่องประหลาดอะไร คำนี้แหละที่นางเอกประทับใจ เพราะนางจะฝังใจตลอดว่าทุกคนเห็นนางไม่เหมือนคนอื่น พระนางสองคนที่โอชอบอีกอย่างคือเป็นคนตรง คิดอย่างไรก็จะไม่เก็บงำ พระเอกเองแม้จะนิ่งๆ แต่ก็ไม่ใช่คนที่ไม่ยอมรับตัวเอง หลายคนอาจว่าเรื่องนี้ไม่หวานเพราะแทบไม่มีบทเข้าพระเข้านางเลย แต่โอว่าความรักคู่นี้หวานและลึกซึ้งมาก พวกเขาพูดคุยและผูกพันกันทั้งความคิดและการกระทำ นางเอกเรียนรู้การมีชีวิต เปรียบเสมือนได้กลายเป็น "คน" ใหม่ ได้มองเห็นสิ่งใหม่ๆ จากพระเอก พระเอกเองก็ได้หลักการมองโลกของนางเอกมาเพิ่มมุมมองของตัวเอง คำพูดหลายๆ คำของนางเอกก็ช่วยให้พระเอกตระหนักถึงคุณค่าและการมีชีวิตอยู่ของตนมากขึ้น นอกจากนี้ ยังสอนการเรียนรู้ต่อคนรอบข้าง การเอาใจเขามาใส่ใจเรา มุมมองความแข็งแกร่ง การให้อภัย การละทิ้งความแค้นและเริ่มต้นใหม่ การมอบความสุขให้ผู้คน และการปกป้องคนที่ตนรัก การกตัญญูคือทางแก้ ความแค้นคือการชำระ คำโกหกคือสิ่งผิด สิ่งไหนคือความถูกต้อง บางทีก็ขึ้นกับความสุขของเขาหรือความสุขของคนที่ตนรักเช่นกัน ชอบอีกคือการผูกเรื่องและโยงตัวละครค่ะ เรื่องนี้เก็บรายละเอียดได้ดีทั้งตัวละครหลักและตัวประกอบ ใครเคยปรากฏตัวเล่มที่แล้ว เล่มนี้ก็ยังไม่หายไปค่ะ ยังตามมาสร้างสีสันกันต่อ และเพิ่มความน่ารักสำหรับบางตัวละคร แก๊งตัวประกอบแก๊งใหม่ที่ไม่พูดถึงไม่ได้ในเล่มนี้คือแก๊งศิษย์พี่ศิษย์น้องสิบสองคนค่ะ มีมุกกัดฮาๆ หลายมุกเลย น่ารักมาก ทำให้เรื่องไม่เครียดจนเกินไปด้วย เข้าใจสร้างตัวละครมาผูกกันด้วย อย่างเรื่องนี้ จุดสำคัญคือนางเอก ผู้ฆ่า และศิษย์น้องของพระเอก ผู้โดนทำลาย จับเอาขั้วคนละขั้วมาอยู่ด้วยกันแล้วสร้างสิ่งใหม่ๆ ขึ้น จบท้ายได้ประทับใจค่ะ อ่านแล้วอยากกอดซือถูโซว่เลย อย่างกับลูกสาวได้เป็นฝั่งเป็นฝา ฮ่าๆ . . . "พี่ใหญ่ ท่านบอกข้ามาตามตรงว่าปีนี้ที่แท้ท่านอายุเท่าไรได้หรือไม่" นับแต่รู้ว่าตัวเองมีพี่ใหญ่คนหนึ่งเพิ่มมา อายุของพี่ใหญ่ก็เหมือนไม่เคยเพิ่มขึ้นเลย ปัจจุบันเขาโตแล้ว พี่ใหญ่ยังหนุ่มเช่นเดิม กระทั่งรอยย่นสักเส้นล้วนไม่มี เขาเคยแอบสงสัยเช่นกันว่าจริงๆ แล้วพี่ใหญ่ใส่หน้ากากหนังมนุษย์ กลางดึกจึงวิ่งไปแอบดึงใบหน้าของพี่ใหญ่ ผลคือ...จุดจบของเขาน่าสังเวชยิ่ง "เทียบกับเจ้า ข้าก็แก่กว่ามากเหลือเกินแล้ว" บุรุษสวมงอบหัวเราะเบาพลางกล่าว คำตอบเหมือนเดิมอีกแล้ว! มู่หรงสืออวี้มองไปยังมุ่หรงกัง ฝ่ายหลังส่ายหน้าทันที "อย่าถามข้า ข้าก็ไม่รู้ ตั้งแต่เล็กจนโตที่ข้าเห็นก็คือรูปร่างหน้าตาตอนนี้ของพี่ใหญ่ ไม่เคยหนุ่มกว่านี้ และไม่เคยแก่กว่านี้เช่นกัน" . . . "ท่านแปลกเสียจริง" นางหลุดปากพูด ได้ยินดังนั้นเขาก็ยิ้มน้อยๆ พลางว่า "บนโลกนะ ทุกคนล้วนมีจุดที่แปลกประหลาดเป็นของตน" นางตะลึงไป เอ่ยถามโดยสัญชาตญาณ "ทุกคนล้วนแปลกยิ่ง?" เห็นเขาพยักหน้า นางนึงกล่าวอีกว่า "ทุกคนล้วนรู้สึกว่าข้าแปลกยิ่ง ว่าข้าไม่เหมือนคนธรรมดา" ถึงได้มีคนมากเพียงนั้นกลัวนาง... "ท่านไม่กลัวข้าจริงๆ หรือ" "ถ้าหากข้ากลัวก็คงไม่พาเจ้ามาด้วยกันแล้ว" เขาพลันหยุดลง เอียงตัวเผชิญหน้านาง ภายใต้แสงจันทร์นวลกระจ่าง ใบหน้าของนางดูระคนไปด้วยความไร้เดียงสา . . . เป็นเรื่องหนึ่งที่โอว่าครบเครื่องและไม่ควรพลาดค่ะ ชอบมาก
เพิ่งอ่านจบเหมือนกันค่ะ เพิ่งมาหัดอ่านนิยายจีนได้ปีก่อนนี่เอง เล่นเอาเงินในกระเป๋าฟีบเลยค่ะ อวี๋ฉิงนี่เป็นนักเขียนที่เราปลาบปลื้มมาก เล่มนี้อ่านจบมันอวลๆดีค่ะ ชอบบบบบ
โดย: Sab Zab'
 วันที่: 28 กันยายน 2558 เวลา:12:07:40 น.คำถามคาใจหลังอ่านจบคือ พระเอกอายุเท่าไร ?
คนเขียนเค้าสร้างตัวละครอย่างนางเอกออกมาได้ดีนะคะ ที่มาที่ไปเชื่อเลยค่ะ ว่านางเอกเหมือนสัตว์จริง ๆ ....นิสัย อารมณ์เหมือนเจ้าสี่ขาที่บ้านเลย มันไม่รู้หรอกว่าอะไรถูกผิด เพราะจักรวาลของมันคือเจ้าของ นางเอกถูกเลี้ยงมาให้โดดเดี่ยว จักรวาลของเธอคือพ่อบุญธรรมและหมิงเสียง อยากรู้จังว่าชุดนี้จะมีอีกเล่มต่อไหม โดย: Serverlus
วันที่: 28 กันยายน 2558 เวลา:18:02:35 น.คุณ ฟ้าใส ในเงาจันทร์ ใช่ๆ ชุดนี้สนุกมากจริงๆ ค่ะ ตัวละครมีเสน่ห์ทุกตัวเลย มีหลายช่วงที่เล่นเอาเหวอตามด้วยฮา แบบไม่คิดจะมารูปแบบนี้ ปกก็สวยมาก
ตอนโออ่านโดยเฉพาะตอนสุดท้าย อยากโผเข้าไปกอดนางเอกเลย ตอนนางขอกอดก็น่ารักค่ะ โถ น่าสงสารแท้ ส่วนตัวโอจิ้นว่าสามสิบปลายๆ ถึงสี่สิบกว่าๆ ค่ะ เพื่อความไม่น่าตกใจของตัวเองนัก แต่ไม่ว่าจะเท่าไร พระเอกก็น่ารักและดีมากๆ เลย ปลื้ม  คุณ Sab Zab' อวลเนอะคะ ค่อยๆ ผูกพันและรักกัน  คุณเอ้ ตลกพระเอกค่ะ ไม่ยอมบอกอายุจริงๆ อ้ำอึ้งอยู่นั่นแหละ ฮามาก คุณเอ้เปรียบเทียบได้เห็นภาพเลยค่ะ ใช่ เพราะจักรวาลของสัตว์เลี้ยงคือเจ้าของจริงๆ มีเล่มต่อค่ะ จากคำนำนะคะ ในชุดม่านรักเคหาสน์ธารฟ้ามีด้วยกัน 4 เล่ม ลิขิตนำพา ความรักร่ำไร วาสนาพานพบ และฟ้าบันดาลสุขค่ะ รอติดตามอีกสองเรื่องนะคะ โอเดาว่าต้องมีเรื่องของอวี๋ชังหยวนแน่เลย แต่เดาอีกเรื่องไม่ได้ว่าเป็นเรื่องของใคร  โดย: ออโอ
วันที่: 28 กันยายน 2558 เวลา:19:11:08 น.โหวตจ้า อ่านรีวิวแล้วน่าสนใจแฮะ
ชอบการสร้างคาแรคเตอร์ และการอ่านเล่มหนึ่งได้ความรู้สึกต่อตัวละครที่ต่างไปนี่แหละใช่เลย เพราะคนส่วนใหญ่ก็มองคนอื่นและโลกแบบที่ตัวเองมองนั่นแหละ น่าสนใจๆ โดย: สาวไกด์ใจซื่อ
วันที่: 29 กันยายน 2558 เวลา:13:14:10 น.อ่านพล็อตแล้วน่าอ่านจริงจัง โอ๊ยยย ต้องจดลงลิสอีกแล้ว ลิสจะยาวไปไหน ฮืออออ
 โดย: kunaom
วันที่: 29 กันยายน 2558 เวลา:14:50:52 น.พี่สาวไกด์ใจซื่อ ใช่แล้วค่า เก๋เนอะๆ ขอบคุณที่โหวตบล็อกนี้ให้นะคะ ได้ชวนคนที่สนใจมาอ่านเป็นเพื่อนกัน
คุณอ้อม ต้องรีบสะสางของเก่านะคะ เดี๋ยวรับของใหม่ได้ไม่เต็มที่ มาอ่านกันค่ะ โดย: ออโอ
วันที่: 30 กันยายน 2558 เวลา:20:00:06 น.เรื่องนี้เห็นมีมาในร้านเช่าแล้ว ดีใจๆ ไม่ต้องใส่กองดอง
โดย: prysang
วันที่: 2 ตุลาคม 2558 เวลา:22:03:44 น. |
โอเป็นคนชอบอ่านหนังสือมาก อ่านได้ทุกแนว เสาะแสวงหาเรื่องสนุกๆ แนวใหม่ๆ ตลอด หลายเรื่องไม่มั่นใจก็ค้นหารีวิว ถ้าชอบถ้าใช่ก็ลอง ลองแล้วชอบแล้วประทับใจก็อยากบอกต่อ บางครั้ง อ่านครั้งแรกรู้สึกอย่างนี้ อยากเก็บไว้เพื่อเป็นเรื่องราว บันทึกไว้กันลืม กลับมาย้อนอ่านก็จะได้รู้ว่า ครั้งหนึ่งที่เราเคยอ่าน เรารู้สึกอย่างนี้ เวลาผ่านไป เมื่อกลับมาอ่านอีกครั้ง ก็อาจจะได้มุมมองใหม่ๆ มากยิ่งขึ้น "ขอให้ทุกคนสนุกกับการอ่าน" รู้สึกดีที่โลกนี้มีหนังสือ-โอ
Friends Blog |
|||||||||||
ผู้ติดตามบล็อก : 49 คน [
หลายเรื่องชอบ แต่ก็ยังไม่ที่สุด
จนมาถึงเรื่องนี้ ชอบมาก ยกให้เป็นที่สุดของอวี๋ฉิงสำหรับเรา
ซีรี่ส์นี้ สร้างตัวละครได้แปลก แต่มีเสน่ห์มาก โดยเฉพาะซือถูโซ่ว
เด็กน้อย ใส สะอาด ที่ถูกกระทำจากการเลี้ยงดู
น่าสงสารมาก จนอยากเข้าไปกอดแน่นๆ
น้ำตาซึมตอนที่นางขอกอด อิพ่อบุญธรรมใจร้ายมาก
ส่วนพระเอก อ่านแล้วสงสัยเรื่องอายุจริงๆ
จากที่เลี้ยงน้องรองมาจนถึงน้องสาม จากเด็กจนโต
เดาได้แค่อายุขั้นต่ำ คือ 40 สูงสุด คือ 70 ตามคำร่ำลือ
แต่ไม่ว่าจะเท่าไหร่ ฮีก็เป็นโคแก่ กินหญ้าอ่อนมากๆ ด้วย