กันยายน 2559

 
 
 
 
1
2
4
5
6
7
8
9
10
11
12
13
14
15
16
17
18
20
21
22
23
24
25
26
27
28
29
30
 
 
All Blog
บุปผาสีชาด 1-2 (ภาคสอง) ปิงหลันซา เขียน






เรื่องนี้มีสองภาคนะคะ
ภาคแรก 3 เล่ม และภาคสอง 2 เล่ม รวมเป็น 5 เล่มจบ
อ่านที่โอเคยเขียนถึงภาคแรกได้ที่นี่ บุปผาสีชาด 1-3 (ภาคแรก) ปิงหลันซา เขียน




บุปผาสีชาด 1-2 (ภาคสอง) (5 เล่มจบ)
ปิงหลันซา เขียน  Honey Toast แปล
618 บาท  941 หน้า

หลังปก

จากสตรีที่ตกต่ำจนถูกเหยียบย่ำ ขึ้นไปสู่จุดสูงสุดที่มีคนหมอบกราบทั้งแผ่นดิน
ในที่สุด นาง...เนี่ยอู๋ซวง สตรีซึ่งได้รับการขนานนามว่างดงามปานล่มเมือง
ก็ได้รับสิ่งที่ปรารถนามาเนิ่นนาน นั่นคืออำนาจ!
แต่การได้มาซึ่งอำนาจต้องเสียสิ่งใดไป
ต้องเข้าไปพัวพันกับความรักความแค้นอีกมากมายเพียงใด
นางก็ไม่อาจบอกได้อย่างชัดเจน
ทว่าสิ่งใดที่ทำไปแล้วก็คือกระทำไปแล้ว
นางหันหลังกลับไม่ได้ และก็มิอาจหันหลังกลับ
เพราะทางเลือกมีเพียงสอง ชนะหรือพ่ายแพ้! รอดหรือสิ้น!


คุยกันหลังอ่าน



กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว มีหญิงสาวสวยคนหนึ่ง นางแสนจะมีความสุข ด้วยมีสามีมากความสามารถ และกำลังมีลูกน้อยที่จะออกมาดูโลกในอีกไม่ช้า แต่แล้ววันหนึ่ง โดยไม่มีลางบอกเหตุร้ายใดๆ สามีที่แสนดีเสมอมาก็พาหญิงสาวคนใหม่เข้ามาอยู่ในบ้าน ผู้หญิงคนนั้นเข้ามาเป็นนายหญิงของบ้านแทนที่นาง หยิบยื่นยาพิษร้ายที่ทำให้นางสูญเสียลูกในครรภ์ และขับนางออกจากบ้านไป โดยไม่เคยมีการเหลียวแลใดๆ จากสามีเลย ซ้ำร้ายในช่วงเวลาที่บอบช้ำที่สุด ครอบครัวของหญิงสาวก็ถูกสั่งประหารทั้งตระกูล โดยผู้นำคำสั่งประหารมานั้น ก็คือสามีของนางเอง

จากรักเปลี่ยนเป็นแค้น หญิงสาวร่อนเร่พเนจร จนเจอชายหนุ่มผู้มีอำนาจจากต่างเมือง เขาจะช่วยนางแก้แค้น โดยแลกกับการที่นางต้องช่วยเขาเช่นกัน เขาเป็นซาตานในร่างเทพบุตร นางเป็นมารร้ายในคราบหญิงงาม ขั้นแรกของหนทางสีดำคือการส่งหญิงสาวเข้าวังไปเป็นสนมของพระราชา

หญิงสาวรู้วิธีกุมหัวใจชาย หน้าตาสะสวย ท่าทางบอบบาง รู้รุกรู้รับ เวลาใดควรแสดงความสามารถ เวลาใดควรเก็บงำ ไม่นานก็กลายเป็นสนมคนโปรด

พระราชารู้อดีตของหญิงสาว นอกจากไม่รังเกียจแล้ว ยังแสดงความเข้าใจและดูแลนางอย่างดีเสมอมา แม้เขาจะเป็นพระราชา แต่ก็ยังเป็นสามีของหญิงสาวด้วย

ถึงอย่างนั้น หญิงสาวก็ยังติดต่อกับซาตาน แม้จะรู้ดีว่าปลายทางอาจเป็นจุดจบของพระราชา หรือไม่ก็ตัวนางเอง


โอชอบภาคนี้มากกว่าภาคแรกพอสมควรเลย เหมือนคนเขียนจะเริ่มรู้แล้วว่าตัวเองถนัดอะไร ไม่ถนัดอะไร แล้วก็ใช้จุดที่ตัวเองถนัดมาสร้างจุดแข็งให้กับเรื่อง

ซึ่งถ้าถามว่าเรื่องนี้สมบูรณ์หรือไม่ โอยังมองเห็นความขรุขระหลายจุดอยู่ แต่ภาพรวมออกมาแล้วดูดี

สิ่งที่คนเขียนทำได้ดีตั้งแต่ภาคแรกจนถึงภาคสอง คือ การสร้างรายละเอียดตัวละครหลักสามตัว หญิงหนึ่ง ชายสอง (บวกหนึ่ง) พื้นเพครอบครัวและลักษณะนิสัยเป็นควรอย่างไร ความซับซ้อนของอารมณ์เมื่อรวมนิสัย หน้าที่ และเหตุการณ์ที่เคยพบพานมาเข้าด้วยกัน จะแสดงออกเช่นไร ฉากทุกฉากที่ตัวละครเหล่านี้ออกมาอยู่ด้วยกันจะออกมาดีเกือบทั้งหมด พูดง่ายๆ ก็คือตัวละครหลักเอาเนื้อเรื่องอยู่ มีเสน่ห์และรายละเอียดเฉพาะตัวของตัวละครหลักที่ทำให้คนอ่านชื่นชอบ

การแสดงออกของอารมณ์ สุขปนเศร้า ทุกข์ในอก ตรมแต่น้ำตาไหลไม่ได้ ไม่อาจทำตามความต้องการของตัวเอง ในภาคนี้ทำออกมาได้ดี มีคำพูดบางคำ ประโยคบางประโยค และเหตุการณ์บางเหตุการณ์ที่นำเสนอออกมาได้ประทับใจ

จุดที่ยังไม่ดี คือ พวกฉากปะทะคารม การใช้วาจาต่างอาวุธระหว่างนางเอกและสนมคนอื่นๆ หรือเหตุการณ์ที่ต้องใช้การชิงไหวชิงพริบ ตั้งแต่ภาคแรกเห็นชัดเลยว่ายังอ่อนชั้นเชิง ภาคนี้ลดทอนเหตุการณ์ที่จะต้องแสดงออกเช่นนี้ออกไป ระดับของชั้นเชิงพัฒนามาอีกขั้น แต่โดยรวมยังธรรมดาอยู่ 

ความลื่นไหลของเนื้อเรื่อง รวมถึงการเปลี่ยนถ่ายอารมณ์ (เช่น สุขแล้วอยู่ๆ เศร้า) การตอบสนองต่อเหตุการณ์ (ทำไมเจอเหตุการณ์นี้แล้วถึงแสดงออกแบบนี้) หรือการเคลื่อนไหวของตัวละคร (เช่น เมื่อกี้ซบกันอยู่ อยู่ๆ เดินออกไป เฮ้ย ออกจากกันตั้งแต่เมื่อไร หรือถอดเสื้อนอกไปเมื่อกี้ ตอนนี้ถอดเสื้ออีกแล้ว เสื้ออะไรทำไมถอดแล้วถอดอีก หรือความน่าจะเป็นของการปรากฏตัวของตัวละครที่ถี่เกินไปเมื่อบวกเงื่อนไขความยากง่ายของการเข้าหาหรือระยะเวลาการเดินทาง ประมาณนี้) มีจุดที่อ่านแล้วสะดุดเหมือนกัน แต่โดยรวมถือว่าดีกว่าภาคแรกที่โดดไปโดดมามากๆ

การแสดงออกของนางเอกในภาคแรกที่หลายๆ ครั้งล้นจนเกินธรรมชาติ ภาคนี้ทำออกมาได้ดีขึ้น ความล้นน้อยลง การนำเสนอแบบชักนำของคนเขียนก็น้อยลง (เช่น บอกคนอ่านว่าคนนี้เก่งนะ สวยมากนะ หล่อนะ อะไรอย่างนี้ น้อยลง) ใช้การนำเสนอแบบทำให้คนอ่านรู้สึกตามมากขึ้น

ความจริงเนื้อหาหลักๆ ในภาคนี้ถือว่าน้อยนะคะ มีน้ำมากกว่าเนื้อ มีความวนในอ่าง แต่เจ้าน้ำที่วนในอ่างอ่างนี้ ดันเป็นน้ำรสดีนี่สิ เป็นรสชาติที่สามารถมอมเมาและมีอำนาจชักพาอารมณ์คนอ่านได้

ใครชอบรุ่ยอ๋องเซียวเฟิ่งชิง ภาคนี้คุณจะได้อิ่มกับบทบาทของเขาแน่นอน ใครชอบฮ่องเต้เซียวเฟิ่งหลิง ภาคนี้คุณจะได้เห็นมุมมองที่หลากหลายมากขึ้น แน่นอนว่าความในใจที่หลายคนอยากรู้ ก็จะได้รู้ในภาคนี้เช่นเดียวกัน

(4+4.5)/2 = 4.25 ดาว เล่มหนึ่งโอชอบประโยคหลายๆ ประโยค ตอนจบเล่มก็ทำได้ดี แต่พอเอาตอนจบเล่มแรกไปรวมกับเล่มสอง มันดันเกิดจุดประหลาดใหม่ขึ้นมา เลยลังเลมากว่าจะให้ 4 หรือ 4.5 ดี สิ่งที่ไม่ชอบก็มีไม่น้อย แต่สิ่งที่ชอบก็ทำได้ดีเหลือเกิน เอาเถอะ ความชอบ ข้าน้อยให้

ดาวรวมห้าเล่ม อยู่ที่ (4+3.5+3.5+4+4.5)/5 = 3.9 ดาว

เวลาอ่านนิยาย เคยเกิดคำถามบ้างไหมคะ ก่อนที่ตัวร้ายจะเป็นอย่างที่คุณอ่านกัน พวกเขาผ่านอะไรมา เส้นทางที่พวกเขาจะต้องฝ่าฟันเพื่อสิ่งที่ต้องการนั้นเป็นอย่างไร ปลายทางที่บางทีพวกเขาอาจรู้ล่วงหน้าตั้งแต่ต้นแล้วด้วยซ้ำว่าจะเป็นเช่นไร แต่ก็ยังเลือกที่จะทำ เพราะเหตุใดจึงเป็นเช่นนั้น

อ่านเรื่องนี้แล้วคุณจะได้รู้มุมมองของตัวร้าย ในคราบตัวเอก





จุดที่แปลกๆ

เล่ม 1

หน้า 169 พานให้ ไม่มีเนอะ
หน้า 259 เป็นต้นไป คราครั้งนี้ต้องการให้นางถึงที่ตายเชียวหรือนี่
ครา เป็นภาษากวี ซึ่งหมายถึง ครั้ง อยู่แล้วค่ะ ไม่เคยเห็นที่ไหนใช้คู่กันเลย (เคยเจอแต่ ครั้งครา ซึ่งมาจาก บางครั้งบางครา หรือ บางครั้งบางคราว) เหมือนอ่านว่า ครั้งครั้งนี้ 
เลือกดีกว่าอยากใช้คำไหน ครา หรือ ครั้ง 
ส่วนเล่ม 2 ไม่เจอแล้ว 

สำนวนแปลดีกว่าภาคแรกค่ะ ชมวิว วิวก็งามแล้ว มีเล็กๆ น้อยๆ ที่โอจะรู้สึกว่าอาจจะมีคำมากเกินจำเป็น แต่ไม่ใช่สาระสำคัญ (เช่น เซียวเฟิ่งชิงทอดสายตาผ่านเซียวเฟิ่งหมิงไป มองดูทิวทัศน์ที่เบื้องหน้า)




บันทึกหลังอ่าน 

***เปิดเผยเนื้อหาสำคัญ ยังไม่เคยอ่านเรื่องนี้ข้ามส่วนนี้ไปก่อนค่ะ***

.
.
.
.
.
.
.
.
.
.

เซียวเฟิ่งชิงชัดเจนแล้วว่าตั้งแต่อยู่คนละฝ่ายกับเซียวเฟิ่งหมิง นางเอกอยู่ตรงกลางก็ซวยไป นู่นก็สามี นี่ก็คนที่รู้ไส้พุงกันมา เตือนฝ่ายนี้ไม่ให้ทำก็ไม่เกิดประโยชน์ เขาวางแผนมานาน ถอยไม่ได้ก็ต้องเดินหน้าลงเหวกันอย่างเดียว

นอกจากความสัมพันธ์ที่กลายเป็นศัตรู ก็ยังคงมีสายใยบางอย่างที่ดีระหว่างคู่พี่น้อง ยิ่งเป็นพี่น้องที่สนิท ที่ไว้ใจ ก็ยิ่งยาก

ในฐานะฮ่องเต้ ในฐานะผู้ปกครอง จะปล่อยก็ไม่ได้ ในฐานะพี่ชาย นี่ก็เคยดูแลกันมา

ในฐานะน้องชาย รู้ตัวตลอดว่านั่นพี่ที่ดีกับตัวเสมอ แต่ก็หยุดไม่ได้ เหมือนบางอย่างมันฝังเข้าไปถึงแก่น 

ในฐานะผู้ชาย ที่รักผู้หญิงคนเดียวกัน 

ซับซ้อน ทรมาน กลืนไม่เข้าคายไม่ออก เป็นความรู้สึกที่ต้องการถ่ายทอดในภาคจบนี้


- โอชอบเฟิ่งชิงมากกก ความรู้สึกคือเขาเหมาะกับนางเอกที่สุด ตัวร้ายกับตัวร้าย ทุกฉากที่ออกคู่กับนางเอกอ่านแล้วเหมือนอันตรายที่ไม่อาจถอนตัวได้ รักที่ต้องทำร้ายกันและกัน (ฮ่องเต้จริงๆ ก็ร้ายนะ แม้จะนำเสนอออกมาในทางบวกมากกว่าก็เถอะ ทั้งตัวเขาและนางเอกต่างก็มีสิ่งที่ไม่บอกอีกฝ่ายด้วยกันทั้งคู่ การแสดงออกที่ปิดบัง ความรักที่เกิดจากการแกล้ง มันมองยากเหลือเกินว่าเป็นรัก)

เพราะฉะนั้น โอชอบฉากจบ A ตายคู่ หรือยอมรับฉากจบ B หนีไปอยู่ด้วยกัน แต่ไม่ปลื้มฉากจบ C กลับมาหาฮ่องเต้เลย แบบ... หายไปหลายปี อยู่ๆ เดินกลับมาหาฮ่องเต้ เฮ่ย มันโอเคแล้วจริงๆ เหรอ ให้ตายเถอะ เหมือนคนเขียนกลัวว่าเฟิ่งหมิงจะเป็นตัวร้าย เลยไม่กล้าทำอะไรที่ส่งผลต่อตัวละครนี้ แต่พอฉากจบออกมาแบบนี้มันทำให้เกิดคำถามขึ้นมาหลากหลาย ทั้งตัวนางเอกเอง ความสัมพันธ์ของนางเอกและเซียวเฟิ่งชิงชัดเจนจนปฏิเสธไม่ได้อีกต่อไป จะให้นางกลับมาเป็นใหญ่ในตำหนักใน มาเป็นฮองเฮา หรือไทเฮาในอนาคต จะเป็นไปได้หรือ 

- ชอบใจความหนึ่งในภาคจบที่สื่อออกมาว่า ท้ายสุด สิ่งที่เคยแค้น สิ่งที่เคยรู้สึก เวลามันก็ชะล้างให้หายไป เรื่องราวในวันข้างหน้ามีหลายอย่างที่พบ อาจจะร้ายกว่าวันที่เคยผ่านมาด้วยซ้ำ แล้วเราจะไปจมปลักกับมันเพื่ออะไร

- ฉากท้ายเล่ม 1 ตอนไปปีนภูเขาหิมะตามหากิเลน เป็นฉากที่ดีเลยในเล่มแรก และเหมือนจะคลี่คลายบางส่วนในใจพี่น้องเฟิ่งหมิงเฟิ่งชิง แต่พอเริ่มเล่ม 2 อ้าว เหมือนคนเขียนกลัวเรื่องจบเร็ว เลยวกกลับไปเป็นความสัมพันธ์ซับซ้อนอีก ทำให้รู้สึกว่าแล้วจะมีฉากแบบนี้มาเพื่ออะไร เหมือนเขียนให้ฉากที่มีความหมายกลับกลายเป็นด้อยไป กิเลนอะไรนั่นก็เล่าข้ามๆ เลย

- ชอบเฟิ่งชิงตอนอยู่กับนางเอกมาก ดูแลนางเอกที่กำลังท้อง ดูแบบเป็นพ่อเด็ก มันแบบ โฮฮฮ พิมพ์แล้วน้ำตาจะไหล รักแบบไม่ต้องการอะไรจริงๆ แค่ได้อยู่ด้วยกันก็พอ ไม่ต้องมีความสัมพันธ์ชายหญิงก็ได้ (ประโยคหลังนี่ประทับใจจริงๆ เหมือนคนเขียนต้องการสื่อว่าไม่ว่าในสายตาคนอื่น สองคนนี้ผิดบาปแค่ไหน แต่จริงๆ แล้วมันเป็นความสัมพันธ์ที่บริสุทธิ์มากๆ)

- ชอบที่คนเขียนเขียนให้นางเอกไม่ทิ้งเฟิ่งชิง ก็สัญญากันแล้วนี่เนอะ

- ชอบฉากคำสารภาพของนางเอกที่มีต่อเฟิ่งชิง อ่านแล้วตื้นตันแทนเฟิ่งชิง ฮือออ

"เหตุใดต้องมองข้าแบบนี้" เขาเอามือเย็นเฉียบของนางวางทาบข้างแก้มแล้วถูไถเบาๆ "หรือว่าเจ้าเพิ่งรู้ตัวตอนนี้ว่าหลงรักข้าแล้ว?"

นางหัวเราะดังพรืดอย่างกลั้นไม่อยู่ ครู่ใหญ่ถึงเอ่ยอย่างแช่มช้า "ข้าเคยรักกู้ชิงหง แล้วก็รักเซียวเฟิ่งหมิง"

เขารับฟังเงียบๆ "แล้วข้าเล่า"

"ท่านอยู่ตรงนี้" นางชี้ตรงกลางอก "ท่านก็คือข้า ไม่เคยแยกจากกัน"

หน้า 478  บทที่ 43
เล่ม 2







.
.
.

เขาจุมพิตคลึงเคล้าเรียวปากเล็กจนนางแทบจะหายใจไม่ออก หญิงสาวคิดจะผลักไสเขาออก แต่กลับพบว่าตนดื่มสุรามากเกินไปจนมืออ่อนระทวย รวมถึงส่วนลึกในใจก็มีเสียงหนึ่งดังขึ้นว่าตามใจเขา ตามใจเขาเถอะ...

แต่เทียนมังกรหงส์ซึ่งสว่างเรืองรองในค่ำคืนนั้นกลับปรากฏชัดขึ้นเรื่อยๆ ในห้วงความคิด ทำให้น้ำตาของนางไหลออกมาด้วยความหม่นหมองอย่างห้ามไม่อยู่ นางถอยหลังกลับมิได้แล้ว เส้นทางสายนี้เป็นทางสู่ความตายมาแต่ไหนแต่ไร แม้จะมีแมกไม้ร่มรื่นบดบังเหวลึกหมื่นจั้งเบื้องหน้าไว้ แต่อย่างไรมันก็ยังคงเป็นทางไปสู่ความตายอยู่ดี

ในคืนฝนตกกลางวสันตฤดูที่หนาวเหน็บจับกระดูกนั่นนางได้ขายวิญญาณให้บุรุษตรงหน้าไปนานแล้ว เขาให้เกียรติยศ อำนาจ และความหวังที่จะได้สะสางความแค้นแก่นาง หากแต่สิ่งเดียวที่เขาให้ไม่ได้ก็คือความมั่นคงเป็นสุขที่นางต้องการ ทั้งหมดนี้ถูกลิขิตไว้ตั้งแต่แรก

น้ำตาของหญิงสาวคล้ายกับน้ำค้างกลิ้งลงจากดอกไม้ มันไหลซึมเปื้อนสาบเสื้อเขา

หน้า 30-31  บทที่ 1

.
.
.


เนี่ยอู๋ซวงผลิยิ้มขณะอิงแอบอยู่ในอ้อมอกกว้าง "ทิวทัศน์ที่ฝ่าบาททอดพระเนตรเห็นเป็นเช่นไรหรือเพคะ"

"อดีตฮ่องเต้ก็เคยตรัสถามเราแบบนี้" เซียวเฟิ่งหมิงพูดเนิบๆ สายตาพระองค์ค่อยๆ ฉายแววหวนรำลึกถึง

"เช่นนั้นฝ่าบาทตรัสตอบอย่างไรเพคะ" เนี่ยอู๋ซวงถามด้วยความสนใจใคร่รู้

"ตอนนั้นเสด็จพี่ตรัสตอบว่าเป็นแผ่นดิน บ้านเมือง และประชาราษฎร์..." สุ้มเสียงเย็นเยียบดุจสายน้ำไหลระรินดังขึ้นจากทางด้านหลัง เนี่ยอู๋ซวงหันหน้ากลับไปและก็เห็นเซียวเฟิ่งชิงถือดอกจูอวี๋สีแดงอมม่วงห่างออกไปหลายจั้ง สีหน้าเขามีอารมณ์หลายหลากปนเปกัน

"น้องห้า!" เซียวเฟิ่งหมิงหัวเราะร่าแล้วหันไปถาม "เจ้ายังจำได้หรือ"

เซียวเฟิ่งชิงเดินเข้ามา ยื่นดอกจูอวี๋ในมือให้เนี่ยอู๋ซวง

เซียวเฟิ่งหมิงหาได้สังเกตเห็นถึงความผิดปกติเล็กน้อยนี้ พระองค์อมยิ้มเอ่ยถาม "ตอนนั้นเจ้าก็อยู่ด้วยหรือ"

เซียวเฟิ่งชิงพยักหน้า แสงแดดแจ่มจ้ายิ่งทำให้รูปโฉมของเขาคมคาย มีเสน่ห์ยากต้านทานมากขึ้น ดวงตาสีอำพันคู่นั้นใสกระจ่างนัก ทำให้ไม่กล้ามองสบตรงๆ

"ตอนนั้นกระหม่อมหลบอยู่หลังต้นไม้ หลังจากเสด็จพี่ออกไปแล้วถึงถูกเสด็จพ่อทรงจับได้ ตอนนั้นเสด็จพ่อก็ตรัสถามกระหม่อมเช่นกัน" เซียวเฟิ่งชิงทอดสายตาผ่านเซียวเฟิ่งหมิงไป มองดูทิวทัศน์ที่เบื้องหน้า

"แล้วตอนนั้นน้องห้าตอบอย่างไร" เซียวเฟิ่งหมิงถามขึ้นอย่างอดใจไม่อยู่

"ตอนนั้นกระหม่อมตอบว่าตาเห็นได้จำกัด หากแต่ใจไร้ขอบเขต สักวันหนึ่งใต้หล้านี้ล้วนต้องตกเป็นของรัฐอิ้ง ทั้งหมด" เซียวเฟิ่งชิงตอบอย่างหยิ่งผยอง

เซียวเฟิ่งหมิงอดนิ่งอึ้งไปมิได้ ส่วนเนี่ยอู๋ซวงสะดุ้งเฮือกในใจ นางกำดอกจูอวี๋ในมือแน่น ลมภูเขาพัดดังหวีดหวิว ความเงียบที่แสนจะประหลาดปกคลุมรอบตัวคนทั้งสาม หญิงสาวถอยออกไปเงียบๆ ทิ้งพวกเขาสองคนไว้ตรงยอดเขา

เนี่ยอู๋ซวงเดินห่างไปไกลแล้ว แต่ยังคงมองเห็นร่างสง่าดุจต้นสนสองร่างยืนนิ่งอยู่เป็นเวลานานได้ ที่แท้เมื่อหลายปีก่อนหน้านี้ฮ่องเต้ฮุ่ยอู่ตี้ผู้ปราดเปรื่องก็ได้ทดสอบพระโอรสทั้งสองของพระองค์ตั้งแต่แรกแล้ว

หน้า 190-191 บทที่ 9

.
.
.





Create Date : 19 กันยายน 2559
Last Update : 19 กันยายน 2559 2:12:27 น.
Counter : 15348 Pageviews.

7 comments
  
จันทร์งาม ตามเติมแต่ง เสริมสีแสง แห่งความหวัง
ได้ดี เด่นโด่งดัง ยอดเยี่ยมยัง อยู่ยืนยง
ผลปลูก ลูกเต็มต้น เลี้ยงผู้คน ความมั่นคง
อิ่มหนำ ลำพระปรง เติมเต็มตรง ลงมือทำ
ต้นกล้า อาราดิน
โดย: ต้นกล้า อาราดิน วันที่: 19 กันยายน 2559 เวลา:5:02:53 น.
  
อยากอ่านเพราะประโยคนี้เลย

อ่านเรื่องนี้แล้วคุณจะได้รู้มุมมองของตัวร้าย ในคราบตัวเอก


บันทึกการโหวตเรียบร้อยแล้วค่ะ



บันทึกการโหวต Blog ในวันนี้

ผู้เขียน Blog หมวดเนื้อหา Blog ได้รับโหวต
Close To Heaven Travel Blog ดู Blog
mambymam Music Blog ดู Blog
กะว่าก๋า Book Blog ดู Blog
pantawan Health Blog ดู Blog
สายหมอกและก้อนเมฆ Photo Blog ดู Blog
ข้ามขอบฟ้า Music Blog ดู Blog
เนินน้ำ Food Blog ดู Blog
moresaw Funniest Blog ดู Blog
ออโอ Book Blog ดู Blog
ระบบจะบันทึกคะแนนโหวต เฉพาะการโหวต 10 ครั้งล่าสุดในแต่ละวันเท่านั้น
โดย: สาวไกด์ใจซื่อ วันที่: 19 กันยายน 2559 เวลา:9:40:23 น.
  
คุณต้นกล้า อาราดิน สวัสดีค่ะ

พี่สาวไกด์ฯ จริงๆ ค่ะ บทของเธอ(หรือเขา) ถ้ามองจากมุมมองคนภายนอก ตัวร้ายเลยแหละ แต่เรื่องนี้ผู้เขียนนำเสนอเธอในมุมมองอีกมุม ที่มีทั้งดีและร้ายอยู่ในตัว และอาจเป็นคนที่น่าสงสารคนหนึ่งด้วยซ้ำ
โดย: ออโอ วันที่: 20 กันยายน 2559 เวลา:22:51:24 น.
  
จัดสวน ล้วนหลากสวย ช้ำชองช่วย ชอบชวนชน
วัยหวาน หว่านเวียนวน คุณค้นคน คิดควรคำ
สว่างสวรรค์ สรรค์สร้างสาร แน่นหนานาน น้อยแนะนำ
ทิศทาง ที่ทักทำ จึงจดจำ จัดจริงใจ
ต้นกล้า อาราดิน
โดย: ต้นกล้า อาราดิน วันที่: 22 กันยายน 2559 เวลา:19:43:32 น.
  
มาส่งกำลังใจค่ะ

บันทึกการโหวต Blog ในวันนี้

ผู้เขียน Blog หมวดเนื้อหา Blog ได้รับโหวต
Quel Klaibann Blog ดู Blog
ร่มไม้เย็น Dharma Blog ดู Blog
เรียวรุ้ง Literature Blog ดู Blog
กะว่าก๋า Book Blog ดู Blog
ออโอ Book Blog ดู Blog
โดย: newyorknurse วันที่: 25 กันยายน 2559 เวลา:7:34:42 น.
  
เห็นด้วยนะคะ คุณโอ พล็อตหลัก ตอลด 5 เล่ม นี่เอาอยู่
แต่ฉากย่อย บางฉากเราว่ามันดูเกิน และดูขัดแย้งกับเหตุผล ตัวละครที่เฉลยในตอนหลังเหมือนกัน

ผู้เขียนทำได้ดีในการปูที่มาที่ไปของตัวละคร สร้างเหตุผลในการกระทำนั้น ๆ ชวนให้คนอ่านเกิดอารมณ์ร่วม

ภาค 2 ทำได้หมดจรดกว่าภาคแรกจริงค่ะ
โดย: Serverlus วันที่: 26 กันยายน 2559 เวลา:21:51:23 น.
  
คุณต้นกล้า สวัสดีค่ะ
คุณnewyorknurse ขอบคุณค่ะ
คุณเอ้ เนอะๆ จับมือ
โดย: ออโอ วันที่: 1 ตุลาคม 2559 เวลา:0:25:03 น.
ชื่อ :
Comment :
 *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 

ออโอ
Location :
  

[ดู Profile ทั้งหมด]
 ฝากข้อความหลังไมค์
 Rss Feed
 Smember
 ผู้ติดตามบล็อก : 49 คน [?]



โอเป็นคนชอบอ่านหนังสือมาก อ่านได้ทุกแนว เสาะแสวงหาเรื่องสนุกๆ แนวใหม่ๆ ตลอด หลายเรื่องไม่มั่นใจก็ค้นหารีวิว ถ้าชอบถ้าใช่ก็ลอง ลองแล้วชอบแล้วประทับใจก็อยากบอกต่อ บางครั้ง อ่านครั้งแรกรู้สึกอย่างนี้ อยากเก็บไว้เพื่อเป็นเรื่องราว บันทึกไว้กันลืม กลับมาย้อนอ่านก็จะได้รู้ว่า ครั้งหนึ่งที่เราเคยอ่าน เรารู้สึกอย่างนี้ เวลาผ่านไป เมื่อกลับมาอ่านอีกครั้ง ก็อาจจะได้มุมมองใหม่ๆ มากยิ่งขึ้น "ขอให้ทุกคนสนุกกับการอ่าน" รู้สึกดีที่โลกนี้มีหนังสือ-โอ
New Comments