Flexible lady และคืนเบียร์ดำ

ความเดิมตอนที่แล้ว....กุสุมา ซื้อกุหลาบให้ตัวเอง...เป็นกุหลาบสีเหลือง....ถึงแม้จะเป็นดอกไม้ที่เอาไว้ปลอบใจผู้ป่วย HIV แต่ฉันก็ชอบนะคะ ฉันชอบดอกไม้สีเหลือง มันเจิดจ้า ดูสดใสดี...แต่ที่จะไม่ซื้อเลย คือ กุหลาบแดง..ไม่อยากซ้ำเติมตัวเองไปมากกว่านี้......

วันอังคารที่ผ่านมา ฉันไปร่วมสัมนาตอนเช้า แล้วหนีออกมาตอนบ่าย เพื่อที่จะไปฟัง อัลเฟรโด้ เพื่อนแลปข้างๆ เขาสอบป้องกัน..(เรียก defense ได้ไหมเนี่ยยย ง่ายดี) งานสัมนาจัดที่ปราสาทน้อยบนภูเขา(น้อยๆ) คงกะว่าพวกนักเรียนชอบแวบ มันจะได้หมดปัญญาหนี...... แต่ขอโทษ....... มีสถานีรถไฟอยู่ตีนเขา ขนาดนี้ ไม่มีอะไรเป็นไปไม่ได้...

บ่ายสามฉันก็ไปส่งสัญญาณให้ โรหิต เพื่อนร่วมอุดมการณ์...โรหิตรับรู้ แล้วตามไปจิก ฟาบิโอ ฟาบิโอกำลังเฝ้า โปสเตอร์ เจอคนรุมถามอยู่ประมาณ 5 คน กว่าจะออกมาได้ลุ้นกันแทบแย่... พอออกมาปุ๊บ ก็รีบวิ่งกันทันที ฉันถามทางเอาไว้แล้ว เขาบอกให้เดินออกสวน..... แล้วเลียบฐานปราสาทด้านล่างไป.... ฉันก็จัดการบอกทางสองหนุ่มเสร็จสรรพ...

ปรากฎว่า ประตูทางออกสวนมันปิดซ่อม มีกองหินกองดิน ระเกะระกะ ....ออกไม่ได้ พอมองข้ามกำแพง กำแพงก็ไม่สูงมาก (ประมาณ เมตรนิดๆ) แต่ฝั่งตรงข้ามมันลึกลงไปพอสมควรเหมือนกัน...แล้วมีทางลงเป็นบันไดหินเป็นขั้นแคบๆ. ด้วยเราสามคนก็ลังเล..... เอาไงดีฟะ อีก 15 นาทีรถไฟก็จะมาแล้วด้วย....

หนุ่มหล่อสองคนเธอก็ปรึกษากัน..ฉันได้ยินแว่วๆ ว่า

"...เอ เราน่าจะข้ามไปได้นะ"... ฉันเลยถามเขาไปว่า
" ตกลงเราจะออกทางนี้แน่ ใช่มั้ย"

โดยไม่รอคำตอบ กุสุ ที่ตอนนั้น ใส่โค้ทแบบสตรี ยาวถึงเข่า ก็จัดแจงปีนขึ้นไปนั่งบนกำแพงปลดเป้วางไว้บนกำแพง แล้วก็กระโดดตุ้บลงมา ยืนบนขั้นบันไดหินอย่างปลอดภัย...คว้าเป้มาสะพายหลังเรียบร้อย .... (โชคดีที่ไม่ได้ใส่ส้นสูง คำนวณจุดร่อนลงง่าย)

เหตุการณ์เกิดขึ้นรวดเร็วมาก.....ฟาบิโอ กับโรหิตยืนงง เต้ก...ประมาณว่า เฮ้ย...ตูยังไม่ทันพูดอะไรเลย อีนังผู้หญิงคนเดียวในกลุ่มนี่ มันดันกระโดดข้ามไปแล้ว...เอ้าแล้วทำไงได้ล่ะ...ก็ต้องปีนกำแพงตามมันไปสิ (วะ)...

พอออกมาแล้วก็เดินมุดป่าละเมาะ ลอดกิ่งไม้ กันมา 5 นาที ก็ถึงสถานีรถไฟ เจ้าโรหิตมันขำแตก มาก มันบอก
"กุสุมา ยูเป็นผู้หญิงที่ flexible มากยูเหมือน แจ้กกี้ เชน เลย ตอนปีนข้ามกำแพง ....ฮ่า ฮ่า ฮ่า "....ฮ่วยยยยยย เพื่อน ทำไมพูดแบบนี้...
"โหย ไอยังไม่ทันตั้งตัวเลยอ่ะ มองไปอีกที ยูข้ามกำแพงไปแล้ว ไอเลยต้องโดดตาม ฮ่า ฮ่า ฮ๋า...โคตรแมน โคตรแมน ...."

ส่วนฟาบิโอก็รีบสนับสนุนว่า

" ใช่ๆ ไอกำลังเล็งๆ ไปที่บันไดไม้ กะว่าจะเอามาพาดให้ยูใช้ เพราะทางลงมันสูง มองไปอีกทียูข้ามไปแล้ว...แล้วไอจะทำไงได้ ยูเป็นผู้หญิง บันไดยูยังไม่ต้องใช้เลย...ไอก็เลยต้องโดดตามยู....." ว่าแล้วสองหนุ่มมันก็หัวร่องอหงาย....

อ๊าย....ข้าน้อยพลาดไปแล้ว แทนที่จะแอ๊บสวย แอ๊บหญิง...จะได้ดูน่าทนุถนอม หวานใส น่ารัก ดันเผลอไปโชว์ girl power น่าอนาถจริงๆ เลย.....(จริงๆ แล้วฉันต้องมีโครโมโซมเพศชาย ซ่อนอยู่แน่เลย ฮือ ฮือ ฮือ...)

เรื่องนี้ ก็โดนขยายโดยอีตาโรหิต มันไปเล่าความประทับใจให้พี่ยัน กับเจ๊ติ๊ฟังว่า กุสุมา เหมือน แจกกี้ เชน เธอเป็น flexible lady...... นี่มันชม หรือ ด่าตูกันแน่วะเนี่ย.....ฮ่วยยยยยย

จบเรื่องที่ 1

เรื่องที่สอง เกิดขึ้นเมื่อคืนนี้ ฉันไปเที่ยวงานเบียร์ดำมา จัดในเมืองนี่แหละ ทุกปี พวกผับ บาร์ ร้านอาหารต่างๆ เขาจะร่วมมือกัน มีแสดง live music ประมาณ40 กว่าร้านได้ เมืองเยนาที่ฉันอยู่เนี่ย มันเล็กเท่าแมวดิ้นตาย แต่มีผับเยอะ ไอ้ 40 บาร์เนี่ย มัน ตั้งอยู่บนถนนแค่ 2-3 สาย เดินเล่นๆ หัวๆ เบื่อ ร้านโน้น เข้าร้านนี้ได้แบบสบายๆ แต่ใครจะเข้าวันนี้ต้องมีตั๋ว..จะเดินๆ เข้าไปนั่งดื่มกินในร้าน เฉยๆ เหมือนวันธรรมดาไม่ได้ ราคาตั๋วก็ 12 ยูโร

ฉันก็เหนื่อยกับงานเหมือนกัน เลยอยากเปลี่ยนบรรยากาศ ไปเหนื่อยกับอย่างอื่นมั่ง (ฉลาดหรือ โง่วะเนี่ย) ตกลงนัดกันดิบดี ก็แกงค์เดิมที่ไปเผาเหล้ากินกันช่วง คริสต์มาส.....มีฉัน เจ๊ติ๊ พี่ยัน โรหิต แล้วก็ขวัญ...มาๆ ไปๆ เจ๊ติ๊กับโรหิตยกเลิก ท่าจะอยากไปสวีทกันสองคน...เหลือ แค่ฉันกับพี่ยัน และน้องขวัญ (ตอนนั้นกุสุ อยากบังคับให้น้องยกเลิกมาก....จะได้ไปกับพี่ยัน สองคน ฮ่า ฮ๋า ฮ่า....เปล่าหลายใจนะ แต่พี่เขาน่ารักอ่ะ...)

ก็ร่าเริง สนุกสนานกันดี เราเริ่มจาก ที่เปิดงานที่เป็น เพลงยุค 60-70 ก่อน เจอพวกลุงๆ ป้าๆ เยอรมัน เต้นท่าบังคับเพียบ (ยืนกางขา แล้วก็กระตุกเข่า ไม่ก็ผงกหัว...เขาเต้นกันแบบนี้แหละค่ะ) พี่ยันบอก "เออ ปาร์ตี้นี้ ฉันรู้สึกเด็กลงไปเยอะ..." ฉันก็บอก....แหงสิพี่...มองไปไหน ก็หัวขาว หน้าตาเกิน 50 แล้วทั้งนั้น... แกหัวเราะชอบใจแล้วบอก เอาเหอะ ยูกะไอ สองคนอายุรวมกันก็ เกือบ 70 แล้ว ทำไมจะมาปาร์ตี้แบบนี้ไม่ได้ ฮ่า ฮ่า ฮ่า หนอย พูดความจริง มิเกรงใจกันมั่งเลยนะพี่นะ...

เราย้ายไปย้ายมาอยู่ 6 ร้าน (ตกร้านละ 2 ยูโร โอเค คุ้มละ..) จากดนตรีแม่ป้า ก็ไปฟัง ร็อคแอนด์โรล....พี่ยันแกเป็นคนหน้าไม่ค่อยแสดงอารมณ์.... แต่เวลาเขาพูดตลก หรือ แหย่คนโน้น คนนี้ เขาจะออกแนวตลกหน้าตาย...เวลายิ้มเธอจะน่ารัก... น้องขวัญเธอไม่ค่อยคุ้น ก็จะถามกุสุ ว่า

"ป้าๆ พี่แกสนุกหรือเปล่า หรือว่าแกเบื่อ..." แต่จริงๆ แล้ว เขาสนุกนะ แต่หน้าเขานิ่งไง....

ย้ายจาก ร็อก แอนด์โรล ไปละติน แล้วก็ไป แดนซ์กันกระจาย กับ แร้กเก้....มันมากค่ะ พอเครื่องติด ก็ไปบาร์ละตินอีกบาร์ เต้น ลัมบาด้า สนุกสนานกันใหญ่ ตอนนั้นพี่ยันแกกินเบียร์ไป 6 ขวดแล้ว แต่แกยังไม่เป็นไร...พร้อมยืนยันว่า

"ฉันไม่เป็นไร ฉันเป็นคนเช็ค..." คือ คนเช็คเขากินเบียร์กันดุมากค่ะ ทั้งหญิงทั้งชาย แกบอก ถ้าไปเที่ยวผับเนี่ย เบียร์แก้ว ไพน์ (ครึ่งลิตร) สั่งกันคนละ 7-8 ไพน์ เป็นเรื่องธรรมดา....
จากนั้นก็ไปแดนซ์เพลงเด็กวัยรุ่นกันต่อ.จนถึงตีสอง (นัดกันตั้งแต่ทุ่มนึงอ่ะค่ะ) ..วันนี้ยังปวดเมื่อยอยู่เลยนะเนี่ย..(ยังพยายามจะมานั่งทำงาน).......พี่ยันแกซวยกว่าหน่อย เพราะวันต่อมาแกต้องไป conference โชคดีนะพี่นะ ....

ก่อนกลับบ้านน้องขวัญบอก

"พี่ยัน แกน่ารักดีนะพี่ ดูเป็นคนง่ายๆ ดูแก enjoy อะไรได้หลายอย่างดี"

มันช่วยไม่ได้จริงๆ ที่ฉันจะนึกถึง คนที่ฉันเคยออกไปเที่ยวฟังเพลง เต้นรำด้วยบ่อยๆ ในอดีต...ทั้งขี้บ่น และช่างติซะเหลือเกิน...ก็แปลกดี...ถึงจะหงุดหงิดหัวใจแค่ไหน..แต่ก็ยังอยากไปด้วยกัน...

Create Date : 02 มีนาคม 2551		5 comments
Last Update : 3 มีนาคม 2551 1:23:56 น.
Counter : 791 Pageviews.
Share Tweet