ที่สุดของความเหงา คนเดียวเที่ยวเขาใหญ่

สงกรานต์หยุดยาว 13-14-15-16 มีเวลาตั้ง 4 วัน

ไปไหน...รถก็เยอะ ไม่สนุกเลย
ไปทะเล....คนก็มากมาย แย่งกันกิน แย่งกันนอน น่าเบื่อ
ไปวัด....ทำบุญเหรอ อุ อุ ทำมาตลอด เป็นคนดีเปล่านะ
ไปน้ำตก...จะมีน้ำซักท่าไหร่เชียว
ไปไหน ไปไหน ไปไหนดี

.....ปล่อยไปก่อน นอนเล่นอยู่บ้าน 1 วัน ให้ผู้คนเดินทางซะให้เต็มที่ พรุ่งนี้ค่อยไปดีกว่า การเดินทางจะได้ไม่หนาแน่น ขับรถได้สบาย ๆ ไปใกล้ ๆ ก็พอคิดไปมา เอาแค่เขาใหญ่นี่แหละพอแล้ว ขนเต๊นท์ไปนอนรับอากาศ ชมธรรมชาติ ปลดปล่อยอารมณ์ สบาย ๆ


.....ทำไมไปคนเดียวละ
ยัยตุ๊ก.....ขาโจ๋ พาแม่ไปวัด กตัญญูดี นับถือ ๆ
ยัยคูโอ๋.....โทร. ไปชวนแล้ว หลังติดที่นอน ไม่ยอมลุก
ยัยหมีโคล่า....ตัวงก แม่ให้เฝ้าสวนสัตว์ที่บ้าน เงินหมด วันลาหมด
ยัยผึ้ง.....อกหัก อิ อิ อยู่บ้านดามอก กร๊ากกกกกกกกกก

.....ผมไปทางปราจีนครับ ออกจากบ้านโมงก่า ๆ 07.20 น. ขับรถสบาย ๆ ไม่ค่อยมีรถนะเส้นทางสายนี้ ถึงด่านเข้าเขาใหญ่ประมาณ 08.30 น. ใกล้ครับ บ้านผมกับอุทธยานแห่งชาติเขาใหญ่ เสียค่าเข้าเป็นของคนเข้า 20 บาท สำหรับยานพาหนะ 50 บาท สอบถามเกี่ยวกับการกางเต๊นท์และที่พักเล็กน้อย เดินไปถ่ายรูปซะ 1 แชะ


..... ขับรถคนเดียว ไม่มีเพื่อนคุย ผ่านด่านมาไปเรื่อย ๆ ทางเข้าด้านปราจีนนี่ขับรถสบาย ๆ ครับ ไม่คดเคี้ยวมากเหมือนทางด้านปากช่อง ผู้ที่มาเที่ยวจาก กทม. แนะนำเข้าทางด้านนี้แหละครับ
......ถึงจุดชมวิวที่แรก แวะพักรถ ยกมือถือมาเช็คคลื่น อ่อ! ดีแตกมีคลื่นแฮะ เดินไปบนจุดชมวิว ไม่มีรถมาเลยเห็นบรรยากาศได้ไกลลิบ ๆ เห็นรถเด็กเล่นที่ผมขับมาอยู่ด้านล่างคันติ๊ดเดียวเอง อุ อุ จุดชมวิวนี่ก็สูงเหมือนกันแฮะ


.....ก็รู้นะว่า หน้านี้น้ำน้อย จะหวังอะไรกับน้ำตกสวย ๆ ดอกไม้งาม ๆ แค่ว่า มาเรื่อย ๆ เหนื่อยก็หยุด เผื่อความเหงาจะลดลง แต่เฮ้อ.... อือ เหงาแฮะ
.....ถึงแล้ว น้ำตกเหวนรก คนไม่ค่อยมี ยังเช้าอยู่ด้วย ทางลงชันดีครับ พลาดลงไปแย่เลยแต่ยังดีมีราวให้จับ ลงไปเรื่อย ถึงที่พักชมน้ำตก เย็น ๆ ใจ มองน้ำตก รับบรรยากาศอันร่มรื่น ฟังเสียงเด็ก ๆ สนุกสนานกัน ค่อยมีความสุขหายเหงาได้บ้าง


......อย่างน้อย ความเขียวขจีของต้นไม้ ณ อุทธยานแห่งชาติเขาใหญ่ก็ยังช่วยเติมพลังชีวิตให้ผู้คนมามากหลายแล้วละนะ คงพอผ่อนคลายความเหงาให้เราได้บ้าง ไม่มากก็น้อยละ คิดถึงป้าจริง ๆ เลย
.....อยู่รับความสดชื่นนานเหมือนกัน ดูนักเที่ยวเป็นกลุ่ม ๆ มาถ่ายรูป มาเป็นคู่ มาเป็นครอบครัว เฮ้อ เรามาคนเดียว ฮ่า ฮ่า ไม่เป็นไร...ในใจยังมีเธอเสมอนะ ผมขึ้นมาพร้อมกับครอบครัวที่มาจากสมุทรสงคราม พ่อ 1 แม่ 1 ลูก 3 คน ขึ้นมาพร้อมกัน ทางชันครับ ถึงกลางทางมีหญิงสาวตุ้ยนุ๊ย นั่งเกาะราวหอบ แฮ่ก แฮ่ก อยู่คน ยังดีมีสุดที่รักรูปหล่อยืนให้กำลังใจ "ไม่ไหว ไม่ไหว ขอพักก่อน โหย โอย โอย"
.....ผมชึ้นมาถึงด้านบน ยืนหอบเลยครับ แฮ่ แฮ่ เหนื่อย หอบซี่โครงบาน เออหนอ เรานี่..ไม่ค่อยแข็งแรงเลยเนาะ แล้วจะขึ้นภูกระดึงไหวไหมเนี่ย เฮ้อ
.....ซักพักครอบครัวที่ผมว่า ค่อยขึ้นมา พ่อบ้านบอก ไม่ไหวครับผม ต้องพัก ....ผมก็บอกว่า ผมก็เหนื่อยแต่พักแป๊บนึงกลางทางชมวิวไปด้วย แล้วก็พร้อมกันเดินออกไปลานจอดรถ สวนทางกับนักท่องเที่ยวอีกสองสามกลุ่ม


......ถึงลานกลางเต๊นท์ที่ลำตะคอง คนไม่เยอะมาก ผมคิดว่าจะมากันมากซะอีก ดี ดี เสียค่าที่กางเต๊นท์ 30 บาท ขับรถไป ๆ มา ๆ หาที่เหมาะ จอดรถริมถนนแหละ ขนเต๊นท์ออกมากาง กลางแดดเลยละครับ เสร็จก็เอาผ้ารองเตีนต์ไปปูนอนข้าง ๆ เต๊นท์ที่กางอยู่ริม ๆ น้ำที่มีสะพานแขวนไปอีกฝั่งหนึ่ง ไปทานข้าวมื้อกลางวัน ขนหนังสือมานอนอ่าน จะหลับทีไร แดดส่องหน้าต้องเลื่อนที่นอนไปเรื่อย ๆ จนที่สุดลงไปนอนริมคลองเลย
.....เป็นภาพที่ถ่ายมายามเย็นครับ Panorama กลางคืนอีกฝั่งมักมีพวกสัตว์ออกมาเดิน ส่องไฟไปเห็นแต่ตาวาววับ สะพานนั่น ห้ามเดินผ่านตั้งแต่ 18.00 น. แต่ก็ยังมีเด็ก ๆ เดินไปเล่นกันทั้งที่มืด ๆ น่ากลัวพวกงูเงี้ยว เขี้ยวขอนั่นละครับ


.....สภาพยามเย็นใกล้มืดของลานกางเต๊นท์ลำตะคอง กระจายไปทั่ว ๆ กางเต๊นท์ริมลำน้ำก็มาก ไม่ต้องกลัวทาก ทากมุดลงดินไปหมดแล้ว เดินเที่ยวไปเรื่อย ๆ ตัวเหนียวเดี๋ยวจะอาบน้ำให้ชื่นใจเลย
....อ่อ ยังมะได้กินข้าวเลยนิ อิ อิ เดี๋ยวไปตีซี้เต๊นท์ใกล้ ๆ ดีก่า หุ หุ ยัยตุ๊ก ขาโจ๋บอกว่า เรามนุษยสัมพันธ์ดี ฮ่า ฮ่า


.....นี่ นี่ น้องกวางหรือพี่กวางไม่รู้แฮะว่าใครอยู่มานานก่ากัน อิ อิ เดินมาเที่ยวแถวที่เขากางเต๊นท์ ไม่ได้กลัวคนเลยละ เด็ก ๆ ตื่นเต้นกันใหญ่ ผมเลยไปถ่ายรูปมาครับ จะมืดแล้วละ พอดีเดินไปซื้อกับข้าวและข้าวมา เพื่อเอาไปร่วมวงกับเพื่อนเต๊นท์ข้าง ๆ ที่ผมตีซี้แหละครับ ซักพักกวางก็เดินไปที่อื่น ก่อนที่กวางจะไปผมก็ไปถามชื่อกวางบอกว่ายังไม่มีชื่อครับ


....นี่ละครับสองคนผัวเมีย สามีภรรยามาจากอยุธยา คุยไปมายังไม่มีน้องเลยซักคน วันหยุดยาวเลยพากันมาเที่ยว ทำงานอยู่โรงงานแถวอยุธยา สามีเป็นคนบุรีรัมย์ ภรรยาอยู่ กทม. ครับ ทำงานเป็นคนทำอาหาร กุ๊กที่โรงงานญี่ปุ่น ภรรยาก็ทำงานอยู่ที่เดียวกัน ชวนกันไปเที่ยว ดูแล้วอบอุ่นดีครับแต่เสียดายยังไม่มีตัวน้อย ๆ ครับ ผมไปตีซี้คุยด้วย ผมจะได้หายเหงาแหละ อิ อิ แถมได้ทานอาหารแปลก ๆ ด้วย ก็ทานข้าวคนเดียวไม่อร่อย ไม่มีความสุขเท่ามีเพื่อนกินข้าวด้วยน๊า


.....เนี่ยละ อาหารมื้อค่ำ เจ้าผัดกระเพราหมูนี่ ผมไปซื้อมาพร้อมข้าวเอามาร่วมวง อ่อ..ซื้อนมเปรี้ยวมาฝากสองคนนี่ด้วยนะ ปลาหมึกลวกจิ้มเรียกไรละ วาซาบิไรเนี่ย ผมไม่ค่อยรู้จักแหละ อิ อิ กินละพอได้ ฮ่า ฮ่า ไก่ย่างเกลือ เท่านี้ก็เหลือแล้วครับ ลืมอีกอย่างไป ผัดกุ้งกับวุ้นเส้น อย่างนี้ผมไม่ได้ตักเลยครับ ฮ่า...ไม่ชอบ


.... ทานข้าวเสร็จผมก็นั่งคุยย่อยอาหารอีกพัก สองคนที่ผมทานข้าวด้วยนอนที่นี่ 2 คืนแล้ว ไม่มีลูก ไม่มีห่วง พรุ่งนี้ก็กลับครับ ภรรยามีนัดกับภรรหมอ รูปที่เห็นเป็นบรรยากาศจวนมืดที่ริมลำตะคอง


......ตื่นเช้ามาเก็บเต๊นท์ ขนสัมภาระขึ้นรถ ยังไม่ทานอะไรละ มีหมายกำหนดไว้ในใจว่า จะไปดูน้ำตกผากล้วยไม้และน้ำตกเหวสุวัต ขับรถไปเรื่อย ๆ ไม่นานก็ถึงแล้วผากล้วยไม้ ผมทานโจ๊กที่นี่เป็นอาหารมือเช้าครับ คนกางเต๊นท์ที่นี่หนาแน่นกว่าทางลำตะคองเยอะเลย


.....จัดการโจ๊กซะถ้วยจนอิ่ม ดิ่มน้ำเรียบร้อย ผมจะเดินไปดูน้ำตกผากล้วยไม้ละ ระยะทาง 1 กิโลเมตร อะ...ว่าง ๆ น้ำจะมีหรือไม่มีก็เดินสูดอากาศ ชมวิวไปเรื่อย ๆ ก็แล้วกัน ยังไม่ทันเหนื่อยก็ถึงแล้วครับ น้ำไม่ค่อยมีเป็นไปตามอย่างที่คิดไว้แหละ คนก็ไม่มีด้วยผมลงไปตั้งกล้องถ่ายรูปซักพักค่อยมีนักท่องเที่ยวเดินคุย ลงมาเล่นน้ำครับ


.....หากจะเดินไปอีก 2 กิโมตรจากน้ำตกผากล้วยไม้ก็จะถึงน้ำตกเหวสุวัต เดินก็ไหวแต่ต้องโบกรถหรือเดินกลับรวมระยะทางเป็น 3 กิโลเมตร ผมเลือกกลับจากน้ำตกผากล้วยไม้มาขับรถไปดีกว่าครับ ตามนี้นะเป็นเส้นทางเดินศึกษาธรรมชาติ สายน้ำแห่งชีวิต จากที่พักแรมผากล้วยไม้ - น้ำตกผากล้วยไม้ - น้ำตกเหวสุวัต ตามลิ้งก็นี้ครับ
//www.khaoyai.org/track2.html
ไหน ๆ ถึงแล้วน้ำตกเหวสุวัต ขอรูปไว้เป็นการยืนยันว่ามาถึงแล้ว


.....น้ำตกน้ำน้อยมาก ๆ เลยละ คนก็ไม่ค่อยมี ถือซะว่ามาพักผ่อนดูน้ำ ดูคน ฟังเสียงธรรมชาติ อีกแหละมากันเป็นคู่ มากันเป็นกลุ่ม มากันเป็นครอบครัว สำหรับผม......มาคนเดียว ดูคนอื่นไปก็คิดถึงครับ คิดถึงป้าอีกแหละ เฮ้อ...คิดถึงนะ ยัยตัวดื้อ


.....อีกรูปครับ ก่อนออกจากเขาใหญ่

สรุป
....เหงา ไม่ลดความเหงา สงสารตัวเองจัง
....ขอบคุณยัยตุ๊ก ขาโจ๋ ที่ยังเป็นเพื่อนคุยยามโทร. ไปคุยด้วย
....ขอโทษ ยัยคูโอ๋ ที่โทร. ไปกวนการหลับนอนอันเป็นสุข
....ยัยผึ้ง ขอให้หายจากอาการซึมเศร้าไว ๆ นะ

ขอบคุณเพื่อน ๆ ที่แวะมาเม้นท์ครับ

ข้อมูลกล้อง
Olympus SP500UZ
ความละเอียดหลายหลายในแต่ละรูป
Panorama เอามาต่อโดย Photoshop
แต่งภาพเล็กน้อยด้วย Photoshop

Create Date : 16 เมษายน 2549		33 comments
Last Update : 16 เมษายน 2549 14:03:14 น.
Counter : 3012 Pageviews.
Share Tweet