กับดักเงินเดือน ตื่นเช้า ขับรถไปไกล แสนลำบาก ยุ่งและยาก แต่เช้ายันค่ำ เงยหน้ามา ฟ้าดำ เหมือนถูกจองจำ ทำเวร รีบกลับบ้าน เข้านอน พักร้อน ผ่อนเย็น นึกนึกมา น้ำตากระเด็น เพราะความจำเป็น ติดกับดักเงินเดือน เช้านั้น ขับรถไปไกล แสนลำบาก คลื่นยักษ์ โผล่มากระชาก ลากเลื่อน หายไป ไม่เห็น ตะวันเดือน จนคลื่นลอย คล้อยเคลื่อน คลาไคล หลุดพ้นจาก จองจำ ทำเวร อยู่เย็น เป็นนิรันดร์ วันไหนไหน ไม่ต้องทน ทรมาณ ทุกวันไป เงินเดือนเท่าไร ก็ไม่เอา ตื่นมาเช้าพรุ่งนี้ คงไม่ลำบาก ไม่ยุ่งไม่ยาก ไม่อยากไม่เหงา ไม่ติดกับดักใด ให้หนักใจเรา ไม่ต้องโศก ไม่ต้องเศร้า หากเข้าใจสัจธรรม ฯ   Create Date : 07 เมษายน 2551 7 comments Last Update : 7 เมษายน 2551 0:38:52 น. Counter : 497 Pageviews. Share Tweet

เห็นด้วย จิงๆๆ เอย   โดย: term_poem 7 เมษายน 2551 0:55:24 น.

สู้โว๊ย!!""""""""   โดย: chanpanakrit IP: 203.130.159.2 7 เมษายน 2551 0:58:05 น.

มันเป็นเรื่องธรรมดา ของมันเองขอรับพี่น้องครับ อิอิ   โดย: คนสาธารณะ 7 เมษายน 2551 10:39:23 น.

เหตุผลของแต่ละคนแตกต่างกันไปค่ะ   โดย: iceblue IP: 117.47.197.104 7 เมษายน 2551 22:41:53 น.

เห็นด้วยอย่างยิ่งค่ะ ทำไมค่านิยมของสังคมถึงจองจำเราให้ทุกข์ทนแบบนี้ด้วยหนอ แต่ยังไงก็สู้ๆ ค่ะ ชีวิตยังไม่สิ้นก็ดิ้นไป...   โดย: เดหลีสีแดง 8 เมษายน 2551 1:24:55 น.

.......... Have fun a good day.   โดย: Opey 8 เมษายน 2551 7:55:08 น.

เข้ามาอ่านครับ   โดย: กระต่ายไม่ขูดมะพร้าว 8 เมษายน 2551 9:19:13 น.