เขียนก่อนเดินทาง กับความลับไม่มีในโลก
เมื่อวานข้าพเจ้าก็โทรไปหาแม่ ข้าพเจ้า "แม่ ตอนนี้อยู่บ้านที่ไหน" แม่ "อยู่บ้านจอมบึง" ข้าพเจ้า "แม่จะมีใครมา ราดรีป่าว" แม่ "มีอะไรป่าว" ข้าพเจ้า "ก็เห็นว่าปิดเทอมไม่มีใครมาราดรีเลยหรือ หนูซื้อของไว้เนี้ย แล้วก็ขนมเค้กตรังด้วย วันที่ 29 ขนมก็หมดอายุแล้ว เค้าไม่ได้ใส่สารกันบูดนะแม่" ทำยังไม่ยอมบอกง่าย ๆ อีก ข้าพเจ้า "หนูจะฝากเปียกปูนหน่อย" แม่ "หนูจะไปไหนละลูก" ข้าพเจ้า "แม่อย่าพึ่งบอกพี่ลักษณ์นะ หนูรำคาญเค้าบ่น หนูจะไปเวียดนาม" แม่ "แล้วหนูจะไปวันไหน" ข้าพเจ้า " 29 กลับ 2 เมษายน" แม่ก็คงไปถามพ่อมั้ง เงียบไปเดียวหนึ่ง แม่ "พรุ่งนี้ก็แล้วกัน พี่ลักษณ์จะไปราดรี" เป็นอันว่าตอนนี้ที่บ้านรู้แล้วว่าข้าพเจ้าจะไปเที่ยว แต่ยังไม่ให้บอกพี่สาว เย็นข้าพเจ้าก็พาเปียกปูนไปอาบน้ำตัดขน ซะสวยน่ารัก เดี๋ยวข้าพเจ้าไม่อยู่หลายวันเค้าจะว่าได้ ฝากเลี้ยงยังฝากให้อาบน้ำอีก (กลัวพี่สาวบ่นและแซวคะ พี่สาวชอบหยอกชอบล้อข้าพเจ้า)
พอเช้าวันนี้ โทรศัพท์ก็ดัง ข้าพเจ้า "สวัสดีคะ หงุดหงิดนิดหนึ่ง โทรมาปลุกแต่เช้า" เงียบ ข้าพเจ้า "สวัสดีคะ" พี่ลักษณ์ "นา ตื่นยัง" กวนจริง ๆ พี่สาวฉัน ข้าพเจ้า "ที่รับอยู่เนี้ยยังไม่ตื่นมั้ง" เสียงหงุดหงิด ต้องข่มไว้ก่อนข้าพเจ้าก็กลัวว่าพี่สาวจะรู้ว่าไปเวียดนามเดี๋ยวพี่สาวจะบ่นก่อน พี่สาว "แม่ให้โทรมาบอกว่าเดี๋ยวจะไปรับเปียกปูนนะ" พี่สาวข้าพเจ้าก็จะรู้อาการคะ ว่าห้ามยุ่งกับข้าพเจ้าตอนนอนไม่งั้น หุหุหุ เลยรีบเอาแม่มาอ้างไม่งั้น หุหุหุ เป็นอันว่าข้าพเจ้าก็นอนไม่หลับต้องลุกขึ้นมาอาบน้ำถูบ้านแล้วก็พาเปียกปูนไปเที่ยวตลาดตั้งแต่เช้าอีกจนได้ แล้วก็รอคุณเธอจนสาย ข้าพเจ้าก็ต้องโทรตาม ข้าพเจ้า "พี่ลักษณ์อยู่ไหนเนี้ย" พี่สาว "เดี่ยวพี่ไปธุระเรื่องภาษีก่อนนะ เดี่ยวไปรับ" ข้าพเจ้า "อืม โทรเข้ามาก็แล้วกัน" พอบ่ายคะ ก็ยังไม่โทรมา ข้าพเจ้าก็โทรไป แถมไม่รับอีกนะ แล้วคุณพี่สาวก็โทรมา พี่สาว "นาหนูซื้ออะไรไว้ให้พ่อแม่บ้างละ" ข้าพเจ้า "นมไวตามิน กาแฟ ขนมคุกกี้ น้ำตาล" พี่สาว "อืม พี่จะไปซื้อของที่โลตัสก่อนนะ" ข้าพเจ้า "อืม" ไม่พูดถึงเที่ยวแสดงว่ายังไม่รู้
แล้วพี่สาวก็มารับเจ้าปูน ดูเจ้าปูนจะกระดี้กระด้า มากคะ ได้เจอพี่สาวกับพี่เขย พี่สาว "จะไปเที่ยวไหนเนี้ย" ข้าพเจ้า "โปรการ์ดถึงเมื่อไหร่ก็รู้เมื่อนั้นแหละ" ยังยี้ยวนกวนอารมณ์เค้าได้ ยิ้มย่องในใจยังไม่รู้ แล้วพี่สาวกับพี่เขยก็พาเจ้าปูนกลับจอมบึง ข้าพเจ้ารู้สึกคิดถึงเจ้าปูน แล้วเย็น ๆ ข้าพเจ้าก็ไปร้านตัดเสื้อไปคุยกับพี่ ๆ และแล้วพี่สาวข้าพเจ้าก็โทรมา
พี่สาว "นา ปูนเป็นไร อ้วกตั้งหลายกอง อ้วกออกมาเป็นข้าวโพด" ข้าพเจ้า "แล้วใครให้กินข้าวโพดละ" พี่สาว "น้องออม ให้กิน" ข้าพเจ้า "อ้าว ลูกใครให้กิน แม่มันก็เก็บสิ" พี่สาว "นี้หลอนจะไปเวียดนามก็ไม่บอก นี้ถ้าพ่อไม่มีกระริ่มกระเรี่ยบอกก็คงไม่รู้" ข้าพเจ้า "ก็หนูกลัวพี่ลักษณ์บ่นนะ" ทำเสียงอ้อนหน่อย พี่สาว "ไปยังงัย ไปกับใคร" ข้าพเจ้า "ก็พี่หงษ์แหละ" พี่สาว ก็บ่น ๆๆๆๆๆๆๆๆ ตามนิสัยเป็นห่วงแต่ปากก็บ่นแหละปกติของเธอ เป็นอันว่ายังงัยเธอก็รู้จนได้ แล้วข้าพเจ้าก็เที่ยวอย่างสนุกสนานไม่ต้องห่วงหน้าพะวงหลัง ความลับย่อมไม่มีในโลกคะ
Create Date : 28 มีนาคม 2550 |
|
26 comments |
Last Update : 28 มีนาคม 2550 21:22:36 น. |
Counter : 463 Pageviews. |
|
|
|
มันกังวลอะคะ