Bloggang.com : naigod : เหนื่อยมากแล้วที่จะรอ : ลาก่อน

เหนื่อยมากแล้วที่จะรอ : ลาก่อน

พอดีค้นเจอไฟล์ข้อมูลเก่าๆ ที่พิมพ์กลอนที่แต่งเองไว้นานแล้ว ก็เลยได้มาย้อนรำลึกความหลังอีกครั้ง ก็ธรรมดาอยู่เนาะคนแก่ชอบรำลึกความหลัง 555+

ใจร้ายเหลือเกิน
กับความหมางเมินที่เธอให้
หมดแล้วกำลังใจ
ที่เคยมีให้กันมา
เพราะเจอแต่ความผิดหวัง
อยู่ลำพังฉันเองเลยอ่อนล้า
นานจนอยากบอกกับเธอว่า...
"เหนื่อยมากแล้วที่จะรอ"
30 กันยายน 2536

เป็นกลอนที่แต่งไว้นานมากแล้วสมัยเรียนช่างกล ถ้าเทียบง่ายๆก็ม.ปลาย เพราะเรียนปวส.หลักสูตร4ปี ตอนนั้นก็ปี2 ช่วงนั่นอารมณ์นักกลอนเหมือนกันแต่งได้ทุกวัน ธรรมดาแหละกำลังวัยรุ่นช่วงนั้นกำลังมีความรัก ชอบเพื่อนที่เรียนห้องเดียวกัน เธอเป็นคนนิสัยดีเพื่อนชายในห้องหลายคนชอบเธอ เราก็เป็นหนึ่งในนั้นด้วย

วันนั่นนอนเปิดวิทยุฟังอยู่ที่บ้าน พอดีดีเจเปิดเพลงลาก่อนของอัสนีย์วสันต์ ชุดรุ่งกินน้ำ อารมณ์เพลงบวกกับอารมณ์ที่รู้สึกว่าความรักไม่สมหวัง ก็จับดินสอมาขีดๆเขียนๆ ก็ได้กลอนบทนี้ขึ้นมา เวลาอ่านกลอนนี้จบแล้ว ถ้าพอดีกับที่เพลงร้องจบ ตอนที่มันลงท้ายด้วยคำว่า “ลาก่อน” รู้สึกโดนอย่างไรก็ไม่รู้ดิ...

สิ่งที่ยาวนาน ยิ่งกว่าสิ่งไหน
นั่นก็คือใจที่ฉันให้เธอ
แต่สิ่งที่ยืนยงมั่นคงเสมอ
ก็คือเธอกับความเฉยชา

อ่อนใจกับความเลื่อนลอย
กับความรอคอย จนเหนื่อยจนล้า
บัดนี้ มันเกินเวลา

จบแล้ว รักนี้ที่ทนมา
เหนื่อยล้า เพราะรักที่ยาวไกล
หนึ่งคำที่อยากจะพูดไป
อยากจะย้ำชัดๆ ครั้งสุดท้าย รักเธอ

อยากจะใจเย็น มากกว่าวันนี้
อยากเป็นคนดี ทนได้นานๆ
แต่จะรอเธอ เพื่อเจอวันนั้น
จะต้องรออีกนานเท่าไหร่

เมื่อเธอ...ไม่เคยเข้าใจ
ว่าการรอคอยมันเหนื่อยเพียงไหน
อย่างนี้คงรอเรื่อยไป

จบแล้ว รักนี้ที่ทนมา
เหนื่อยล้า เพราะรักที่ยาวไกล
จากกันฉันอาจต้องเสียใจ
แต่วันนี้ฉันขอยอมตัดใจ...จากเธอ

หากว่าความจริงเธอไม่มีใจ
ก็ไม่น่าคิดนานขนาดนั้น
เจ็บที่จริงใจ ให้อยู่นาน
แต่เหมือนไม่มีความหมาย

จบแล้ว รักนี้ที่ทนมา
เหนื่อยล้า เพราะรักที่ยาวไกล
หนึ่งคำที่อาจจะฝืนใจ
แต่วันนี้ต้องพูดมันออกไป…ลาก่อน

Create Date : 03 เมษายน 2550

Last Update : 28 กุมภาพันธ์ 2551 23:58:28 น.

11 comments

Counter : 575 Pageviews.

แวะมาดูคน(อิ อิ แก่)รำลึกความหลังค่ะ

บางครั้งเราก็มีความสุขที่ได้นึกถึง

โดย: เพียงแค่เหงา

วันที่: 3 เมษายน 2550 เวลา:9:38:48 น.

เพลงนี้เป็นเพลงเศร้าที่เศร้าจริงๆนะครับ เราพยายามประคับประคองความรักมาอย่างดีที่สุด ถามว่ารอได้ไหม รอได้ และเต็มใจด้วย
แต่พอรู้ว่า รอไปก็ไร้ความหมาย เพราะเธอไม่เข้าใจความรู้สึกของคำว่ารอ และคนที่รอ คำว่าท้อก็เกิด
สุดท้าย ต้องกัดฟันฝืนบอกไป...ลาก่อน

โดย: Fleur Bleue (Fleur Bleue

) วันที่: 3 เมษายน 2550 เวลา:9:51:01 น.

อุ๊ย...ทีแรกคิดว่าเป็นผู้หญิงซะอีกค่ะ แหะๆๆ ยังงงๆว่าผู้หญิงเรียนช่างกลกันด้วยรึนี่...

ชอบเพลงลาก่อนเหมือนกันค่ะ

โดย: rainoflove

วันที่: 3 เมษายน 2550 เวลา:9:55:40 น.

เคยคลั่งเพลงลาก่อนเหมือนกันค่ะ

(ดีจัง ที่ผ่านอารมณ์นั้นมาได้แล้ว)

โดย: dent'ta (dent'ta

) วันที่: 3 เมษายน 2550 เวลา:10:18:48 น.

โดย: yoyo (yok_Jade

) วันที่: 3 เมษายน 2550 เวลา:10:52:57 น.

เพียงแค่เหงา 3 /04 2550 9:38:48 น.
ความหลัง มันเป็นอดีตที่น่าจดจำถ้าเราทำวันนี้ให้ถูกต้อง แต่ถ้าผิดพลาดไปแล้วก็ต้องให้อภัยตัวเองไม่ให้ความหลังมาซ้ำเติม ความหลังเป็นสิ่งที่น่านึกถึงจริงๆ ครับ
================================

Fleur Bleue (Fleur Bleue ) 3 /04 2550 9:51:01 น.
ไม่รู้จะตอบอย่างไรเลย คำพูดของคุณมันโดนตรงๆเลยครับ
================================

rainoflove 3 /04 2550 9:55:40 น.
คนเขียนเป็นผู้ชายครับ ชอบสาวช่างกลห้องเดียวกัน อดีตนะ 555+
================================

dent'ta (dent'ta ) 3 /04 2550 10:18:48 น.
ชอบเพลงนี้เหมือนกัน ความรักที่โรแมนติก คือความรักที่ไม่สมหวัง มันทำให้เป็นความหลังที่ยังหวนรำลึกถึงได้เสมอ...
================================

yoyo (yok_Jade ) 3 /04 2550 10:52:57 น.
สาวน้อยมายิ้มให้อีกแล้ว ชอบแกล้งกันจังนะ
================================

ขอคุณทุกท่านที่คอมเมนท์ครับ เดี่ยวจะไปเยี่ยมเยือนนะครับ