|
27 มกราคม 2548
วัดบ้านหนองหิ้ง ม. 9 ต. อำนาจ อ.ลืออำนาจ จ.อำนาจเจริญ 37000
27 มกราคม 2548
นำพรแด่
..น้องโอ๋
บ่ายแก่ ๆ ของเดือนมกราคมร้อนเหมือนหน้าร้อนมิใช่หน้าหนาว กว่าอากาศจะกลับมาหนาวเย็นก็ปาเข้าไปตีสองตีสาม ได้รับจดหมายฉบับล่าสุดของโอ๋แล้ว ลงวันที่ 22 ม.ค. กว่าจะเดินทางมาถึงก็วันนี้แหละ ขอขอบคุณและขอบใจที่ระลึกถึงอยู่ คิดว่าการสอบในครั้งนี้คงสามารถผ่านพ้นไปได้ด้วยดีนะ ในเมื่อศึกษาอยู่เสมอไม่ละทิ้งหนังสือก็คงใช้เวลาทบทวนความรู้ไม่นานนักก็คงพอเอาไปต่อสู้ในสนามแข่งขันได้
หลวงพี่กะว่าวันที่ 3 กุมภาพันธ์ จะเดินทางออกจากบ้านหนองหิ้งไปวัดบ้านส้มโฮง ต.โนนสว่าง อ.เกษตรวิสัย จ.ร้อยเอ็ด แหละ โดยไปขึ้นรถโดยสารที่อำนาจ กรุงเทพ-เขมราฎร์ รถเที่ยว 9 โมงเช้าประมาณนี้แหละกะว่าจะไปอยู่ที่วัดบ้านของโอ๋ประมาณอาทิตย์นึงแล้วค่อยกลับไปลาสิกขาที่วัดชลประทาน ฯ กลางเดือนกุมภาพันธ์นี้คงเอาอย่างนี้แหละไม่เปลี่ยนแปลงแล้วมันน่าจะถึงเวลาพอแล้วกับการค้นหาความหมายทางธรรมะหลีกหนีความวุ่นวายจากทางโลกย์ไปเกือบปี กลับมารับผิดชอบหน้าที่ลูกที่ดีของบิดามารดาได้แล้ว เรียนรู้มาก็เอามาใช้ในชีวิตจริงๆบ้าง ถ้าโอ๋กลับมาบ้านหนนี้ก็บอกเจ้าอธิการวัดบ้านสมโฮงด้วยนะว่าพระอาคันตุจากแดนไกลจะมาอาศัยพำนักเพื่อเยี่ยมญาติสัปดาห์หนึ่ง รบกวนแค่นี้แหละ
เวลาแต่ละวัน ๆ ผ่านไป บางทีเหมือนไร้จุดหมายทั้งๆที่รู้อยู่ว่าสุดท้ายมันก็ต้องถึงจุดจบแต่มันก็ลืมทุกทีแต่ละวันที่เรามีชีวิตอยู่เราทำอะไรบ้าง มีประโยชน์แก่ตนเองและคนรอบ ๆ ตัวบ้างหรือเปล่า บางวันก็มีบางวันก็ไม่มี คิดอยากให้คนอื่นเป็นสุขแต่เรากลับเป็นทุกข์เพราะความอยากของเราเอง มันไม่ตรงกับความต้องการของเขาก็เท่านั้น มองเด็ก ๆ ที่ไร้เดียงสาเขาก็มีความสุขกับชีวิตขณะที่เป็นอยู่เขาไม่ได้คิดไปไกลกว่าเวลาขณะนั้นที่กำลังเล่นซนอยู่ แต่เราเองซิที่ไปมองอนาคตของเขาไกลเกินไปเลยรู้สึกเป็นทุกข์ ทุกข์เพราะกลัวว่าอนาคตจะไม่สดสวย สดใสอย่างคนอื่น ๆ เขา เอาคนอื่นมาเปรียบเทียบกับตัวเรา คิดไปต่าง ๆ นานา ก็เลยทุกข์ใจ แต่ถ้าไม่กะเกณฑ์อนาคตไว้เสียเลยก็จะหาว่าไม่มีแผนการณ์ในชีวิต มีความสุขกับสิ่งที่อยากทำและลงมือทำ ผลลัพธ์จะเป็นเช่นไรก็ช่างสุขใจที่ได้ทำแล้วก็พอเพราะไม่รู้ว่าพรุ่งนี้จอยู่หรือไป ทำประโยชน์ในปัจจุบันให้ดีที่สุดเท่าที่สติกำลังเราจะมี ทำให้ถูกต้องและไม่เบียดเบียนผู้อื่นก็น่าจะใช้ได้ เราจำอดีตของวัยเด็กได้พอลาง ๆ จำความประทับใจวัยประถมและมัธยมได้บ้าง และอดีตชั้นมหาลัยได้พอประมาณ เรายังมีร่องรอยแห่งความทรงจำดี ๆ อยู่มาก เลือกเอามาสร้างเสริมกำลังใจให้สู้ชีวิตต่อไปตราบที่มีลมหายใจอยู่ เรายังดีกว่าคนอื่น ๆมากมายในสังคม ใช้ความอดทนเป็นที่ตั้งแล้วก็จะฟันฝ่าอุปสรรค์ที่ท้าทายเราอยู่เบื้องหน้า ก็แค่เขียนเตือนตัวเองไว้กันลืม
ธรรมะสวัสดี
จิรสก.โกภิกขุ
จากใจ
. ดีใจที่หลวงพี่จะเดินทางมาที่หมู่บ้าน
..ดีใจที่ได้รู้ความเป็นไปในแต่ละวัน
.และดีใจที่ได้รับรู้ประสบการณ์ความรู้ที่หลวงพี่บอกเล่าสู่กันฟังคะ
2 กุมภาพันธ์ 2548
โอ๋
Create Date : 18 สิงหาคม 2548 |
Last Update : 21 สิงหาคม 2548 10:34:49 น. |
|
1 comments
|
Counter : 582 Pageviews. |
|
|
|
โดย: เกื้อ IP: 161.200.119.3 วันที่: 19 สิงหาคม 2548 เวลา:9:23:51 น. |
|
|
|
|
|
|
|