พร้อมแล้วหล่ะหรือ...(ยังไม่เข็ด)

การเป็นคนขี้หลงขี้ลืมนี่ เป็นสิ่งที่น่ารำคาญแต่คนที่หลงลืมเป็นยิ่งนัก

เรามักจะคิดกันเอาเองว่า สมองนี่แหล่ะ ที่มักจะลืม สมาธิไม่ดีก็จะลืม

แต่จริง ๆ เราคงมองข้ามไปว่า สิ่งที่หลงลืมได้บ่อย และง่ายกว่า บางทีก็เป็น เจ้าก้อนเนื้อที่อยู่ในทรวงอก ขนาดเท่ากำปั้นที่เรียกว่า หัวใจนี่เอง



หลังจากปวารณาตัวว่า อีสาวสุดสวย (แต่บ้าบอ) ของเมืองเหนือ จะเก็บ
หัวใจดวงน้อย ๆ (แต่ล่ำ ๆ) เอาไว้กับตัวเองและจะไม่ยอมให้หน้าไหนบังอาจเข้ามาล้วงตับได้อีก

แต่ก็นั่นแหล่ะนะ เอาตัวเองออกจากวงจร internet dating ได้อยู่พักใหญ่ ๆ

ดั๊น มี หนุ่มที่ค้างอยู่ใน list ที่ไม่ได้คุยกันน้าน นาน ใครว้า ตะกรัน
นึกเท่าไหร่ก็นึกไม่ออก เอ้า เอาว่ะ จะลบชื่อหล่ะ ก็ทักซะหน่อย
เผื่อจะได้ไม่ลบชื่อเพื่อน ๆ เราเอง
เป็นคนที่จำสั้นค๊อด ๆ ใครชื่อไร ยังไง อะไร แบบไหน นี่ จำไม่ได้แล้วหล่ะนะ คือ ก็ กลัวผิดหวังก็เลือกมาคุยหลาย ๆ คน

แต่นี่ก็เป็นข้อเสียของเวลาการมีใครหลายคนนี่แหล่ะนะ

อ้าว ก็คุยกันอยู่ 2-3 คำ เดี๋ยวนี้ อีสาวบ้านนาเหนือของเราเนี้ย จะออกแนวโหด ๆ หน่อย ๆ ประมาณว่า ทำไมเหรอค่ะ อยู่เชียงใหม่และไม่ไปกรุงเทพค่ะ (คือก็ยังไม่เคยมีใครชวนไปไหนอ่ะนะ แต่เรื่องไร เราต้องสาวไทยใจหาญเท่านั้น)

คุณตะกรันนี่แกก็บอกมาว่า อ๋อ อืมม แกกะลังจะมาพอดี๊เลย บ้านป่าเมืองดอยของอีหนูเนี้ย แกก็บอกว่า ม่ะ มากินข้าวน้าจะเลี้ยง

เห็นแก่กินขึ้นมาเลยค๊า เพราะก็นะ ไม่มี official date มาเป็นเวลาพักใหญ่ หลังจากอีตาลุง one click หายไป

อ่ะ "ไปก็ได้ค่ะ ขอเบอร์ติดต่อหน่อยหล่ะกัน" ใจง๊ายเนาะ

อีตาลุงตะกรัน มีการบอกว่า "ให้ไม่ได้ เพราะ ต้องเจอกันก่อน จะให้เบอร์ก็คือ เมื่อมองตาแล้วถึงจะยื่นนามบัตรให้" อีตาลุงตะกรันนี่ อะไรฟ่ะ จะเจอกันอยู่แล้ว ยังจะขี้เหนียวเบอร์อีก เชอะ ไม่ให้เบอร์ก็ไม่ไปเจอค่ะ (เค้าเรียกว่า ไม่สวยแล้วยังจะหยิ่งอีก)

หลังจากงอนจนก้นย้อยแล้ว 2 วัน อ่ะ คิดใหม่ ไหน ๆ ก็ไหน ๆ ไปเจอก็ได้ว่ะ เอาร้านคนเยอะ ๆ หล่ะกัน อย่าให้หนูโดนฆ่าหั่นศพเล้ย เพี้ยง

ตอนแรกบอกลุงตะกรันแกว่า ไปเจอกัน river side หล่ะกัน แกบอกว่า คนเยอะ ไกลบ้านอีสาว (อีสาวอยู่โน่นเลยอ่ะนะ บ้านน๊อก) แกบอกว่า ไป ดาราเทวี หล่ะกัน คือ ป่าวเห็นแก่กินหรอกค๊า แต่ตรงนี้อ๊ะ ไม่เค้ย ไม่เคยไป

ถ้าเป็นตามประสาสาวโฉดแบบ อีหนูสวยบ้านี่นะ ฝันไปอีกหลาย ๆ ชาติ ถึงจะมีปัญหาไป
เพราะหนูงก

เอาว่ะ ถึงวันนัด รีบเลยคร๊าบ อู้งานตั้งกะ 3 โมงเย็น งานเลิก 4 โมงครึ่ง ไม่นับเวลาที่นั่งลุ้นตั้งกะบ่ายโมงนะค๊า ออกมาสระผมซะหน่อย (กะจะตั้งกะบังเหมือนนางงามส่งเข้าประกวด เกรงหนุ่มแก่ แกจะติดใจ เพราะหู๊ยยย หน้าตานี่ได้เลยนะ รุ่นแกเป๊ะ อะไรงี้ ไม่ควร อย่างรุนแรง) คือ งามไม่งามไม่รู้อ่ะนะ ขอให้ได้พยายามงามสักนิดหนึ่งก่อน ถือว่า ให้เกียรติสถานที่ เวลาคนเสริฟมาเสริฟ ก็จะได้ไม่รู้สึกว่า ยายเพิ้งนี่มันมาจากไหน ประมาณนี้ อุตส่าห์คว้ากระโปรงที่ชาตินี้ซื้อมาก็ไม่รู้ว่า จะเอาไปใส่ตอนไหน มาใช้ซะหน่อย

ได้งามสมใจ ในความคิดของตัวเองอ่ะนะค๊า เสร็จก่อนเวลาอีก ลองไป survey สถานที่ดีฟ่าฟ่ะ ไม่งั้นเด๋อ ๆ ด๋า ๆ มิบังควร

แล้วแบบว่า เป็นนัดบอดที่ไม่มีแม้กระทั่งโทรศํพท์หน่ะค่ะ คุณขา
งานนี้ไม่ใช้ ลูกบ้า และอยากไปร้านนี้ ก็ไม่รู้ว่า จะใช้อะไร

เดินลงรถ ซ้นสูงปริ๊ดที่ใส่ไป แทบจะขวิดกัน เดินไม่เป็นเลยทีเดียว ยืนหันรี หันขวางอยู่
ลานจอดรถ เอ ไม่ได้การณ์ ไปนั่งงามอยู่ในร้านดีกว่า
ลืมนึกไปว่า เออ เกิดอีตาลุงตะกรันนี่มันเบี้ยวขึ้นมานี่ อีหนูจ่ายเองตูดบานเลยนะ

ลูกบ้าอีกเช่นเคย เข้าไปในส่วนที่เป็นโรงแรมด้านหน้า เค้าบอกว่า จะชวน
ไปทานอาหารอิตาเลี่ยน กับไวน์อร่อย เอ้า ลองว่ะ เข้าไปถึง คนทำงานก็ยกมือไหว้ เป็นฝักถั่วเลย สมราคาที่มันแพงรูดมหาราดเจง ๆ

น้องที่ฟร้อน (งามได้อีก ขอสักครึ่งได้ม่ะ น้องค๊า) ถามว่า จองไว้ม่ะค๊า
สาวบ้าบ้านนอก จองค่ะ คุณตะกรันค่ะ โห๊ะ โห๊ะ มีโต๊ะเว้ย มีโต๊ะ แสดงว่า ก็น่าจะรับผิดชอบคำพูดนะนี่ แต่มาก่อนเค้าอีกอ่ะ ไม่ตั้งใจมากินเล้ย น้องฟร้อนท์ใจดี เดินส่งถึงโต๊ะเลยค๊า สมกะที่เป็น 5 หรือ 7 ดาวเจง ๆ ค๊า

โต๊ะที่จองอยู่ตรงระเบียงด้านหลังของส่วนหน้าของโรงแรม จำไรไม่ค่อยได้มาก (เสียชาติไปเจง ๆ )
จำได้แต่ เลือกที่นั่งที่มองเห็นระเบียง กะประมาณว่า สาวงาม ๆ อ่ะ แหม๊ นั่งหน้าแป้น รอชายหนุ่ม (ที่แก่แล้ว) หน้าแป้นอยู่ ก็กระไร หันหลังก็ได้ฟะ
จะจะให้ประมาณว่า เค้ามาแล้วทำท่า มือทาบอก (อ่านว่า ทาบ-อก) แล้วทำท่าตกใจ เผยอปากเล็กน้อย ดวงตากลมโตใสซื่อ "สวัสดีเค๊อะ" งี้
กะงามเต็มที่ เสื้อ ผ้า หน้า ผม พร้อม แดดร่ม และอากาศดี ไม่มีความมัน น้องบริกรใจดี รีบเองเมนูมาเปิดให้ โอววววว คุณน๊องง อยากจะลมจบ ป้ากลับแล้วได้ป่าวค๊า
น้ำปั่นอะไรฟ่ะ ราคาตั้งแก้วละเกือบ 300 บาท กินแล้ว ตรูจะกลายร่างม่ะเนี้ย
แต่จะไม่สั่งอะไรเลยก็ เออ ไม่ควรอ่ะนะ จะน้ำเป-ล่าค่ะ ก็หู๊ยนะ งามตั้งแต่หัวจรดเท้าขนาดนี้ ไม่ได้การณ์

สั่งลิ้นไม่ทันเข้าปาก มีเสียงผู้ชายเดินเข้ามา "อ้าว มาถึงแล้วเหรอ" คือ แบบว่า เค้าป่าวคุยกะอิชั้นนะค๊า เค้าคุยกะน้องฟร้อนคนสวยอ่ะค๊า มาแว้ววววววว
หันหลังไปดูแว้ว (สติกลับมาบอกว่า เฮ้ย มะได้นะเฟ้ย เสียกริยา) หันกลับมายิ้มหวานให้น้องบริกรต่อ แบบอ่อยเสน่ห์ได้อีก น้องมันคงเครียด ลูกค้านางนี้ หล่อนช่างทำด้ายยยย

เสียงฝีเท้าเดินเข้ามาช้า ๆ เสียงจังหวะการเต้นของหัวใจแทบจะทะลุออกมาจากอก การเผชิญหน้ากัน ตัวเป็น ๆ เน้น ตัวเป็น ๆ ครับท่านผู้ชม กำลังจะเริ่มขึ้น เหววอออออออ

Create Date : 11 กุมภาพันธ์ 2552		5 comments
Last Update : 4 มีนาคม 2552 10:38:52 น.
Counter : 346 Pageviews.
Share Tweet