|
ผ่านไปแล้ว 40 วันเหลืออีก 57 วันนะ ญี่ปุ่นจ๋า.......(มาได้ครึ่งทางแล้ว)
ห่างหายไปนานเลย ไม่ได้เข้ามาอัพบล๊อกเป็นเวลานานแล้ว เปิดมาอีกทีกลิ่นหึ่งๆ ใกล้เน่าแล้ว 5555 แต่ที่ห่างหายไปนาน ก็ไม่ได้ไปไหนนอกจากบริษัท ที่เหมือนโรงเรียนเข้าทุกที กับบ้านเท่านั้น ชีวิตของหลินตอนนี้นอกจากเทรนแล้ว ก็ไม่มีอะไรมากมาย ไม่ได้ดูหนัง ไม่ได้เที่ยวเลย ตอนนี้ก็ได้แต่เฝ้ารอให้เทรนผ่านไปได้ด้วยดี จะได้เป็นแอร์สมใจซะที 
ช่วงสองอาทิตย์ที่ผ่านมา หลินเรียนวิชา ภาษาญี่ปุ่นสำหรับการใช้บนเครื่อง (F1) เป็นวิชาที่เกี่ยวกับการสนทนากับผู้โดยสาร พอเรียนเสร็จปุ๊ปก็จะมีการ Role play ทันที สนุกค่ะงานนี้ ตื่นเต้นระทึกกันไปตามๆกัน อย่าให้เป็นชั้นเลยที่โดนเรียกออกไปทำ เพราะยังจำไม่ได้เลย ประโยคก็ยาวเหยียด แถมสำเนียงอีสานๆ แบบเราออกไปโดนดุ โดนแก้แน่นอน
ก่อนที่หลินจะเข้ามาอยู่ที่นี่ หลินเป็นคนมั่นใจในตัวเองสูงมาก ไม่ค่อยตื่นเต้น หรือรนเลยเวลาทีต้องออกไปยืนหน้าห้อง ไป present งาน หรือ ละคเวทีคนดู เกือบร้อยก็ยังไม่ทำให้หลินหวั่นเลย แต่พอมาอยู่ที่นี่ ความมั่นใจเริ่มหายไป วันสอง วันแรก ที่เริ่มเรียนวิชานี้ หลินเครียดมาก เพราะหลินออกไปทำ Role Play ทีไรหลินจะตื่นเต้นมาก พูดไม่ได้เลย โดนแก้เยอะมาก เสีย Self สุดๆ ทำไมเพื่อนออกไปทำได้ Smooth จังเลย ท่าสวยจัง ทำไมอีหลินออกไป โดนดุตลอดเลย แรกๆหลินก็เครียดนะ เพราะหลินไม่เคยรู้สึกแบบนี้ จากคนที่ยิ้มร่า หัวเราะได้ทั้งวันแบบหลิน เรียนวิชานี้ก็ซึมเลยเหอๆๆๆๆ
แต่ตอนนี้หลินรู้สึกว่า ก็ดีเหมือนกัน ลดความมั่นใจในตัวเองลงนิดนึง มันก็ดี เพราะการมั่นใจในตัวเองมากเกินไป มันก็ไม่ใช่เรื่องดี มันทำให้เราเป็นคนหัวแข็ง และไม่ฟังคนอื่นเลย แถมยังทำให้เราใจร้อน และคิดว่าอะไรก็ถูกตามใจเราคิดไปซะทุกอย่าง แต่ที่นี่ทำให้หลินเรียนรู้ที่จะลดความมั่นใจลงมา อืมม.... ดีเหมือนกัน อย่างน้อย ก็รู้ว่าตัวเอง และทุกๆคน ก็ไม่มีใคร perfect
บทเรียนก็เริ่มเกี่ยวกับสายอาชีพหลินมากขึ้น สนุกดีๆคะ ได้เรียน ได้ฝึกพูด ว่าจะพูดยังไง แต่มันไม่ใช่ภาษาพ่อ ภาษาแม่ของเรา เราก็ต้องพยายามมากขึ้นที่จะพูดและจำให้ได้ ตอนเช้าไปเรียน ตอนเย็นก็ต้องรีบกลับมาบ้านมาทบทวน มาซ้อม ตอนนี้คนที่บ้านกำลังคิดว่าหลินบ้า กลับมาก็พูดอยู่คนเดียว ทำท่า ทำทางตลกๆ อยู่หน้ากระจก ขนาดพยายามขนาดนี้ ออกไปทำหน้าห้องก็ยังทำไม่ได้อยู่ดี เอ๋ ... ตอนซ้อม ก็พูดได้นี่หว่า ทำไมตอนออกไปหน้าห้อง ทำไมช้านทำไม่ได้ เหมือนสมอง ไม่ทำงานเลย ตอนแรกๆ ก็ไม่ยอมรับหรอกค่ะว่า หลินตื่นเต้น คนอย่างช้านเนี่ยนะ ไม่มีๆ แตในที่สุดก็ต้องยอมรับค่ะ ว่าหลินตื่นเต้น กลัวมากๆ จนควบคุมสติไม่อยู่จริงๆ
วันอาทิตย์ที่แล้วหลินเลยชวนเมย์ (เพื่อนคู่ทุกข์ คู่ยาก ของหลิน) กับพี่เบ ไปติวหนังสือกัน อิอิ เอารูปมาฝาก
  
แอบเล่นเป็นผู้โดย
พอขึ้นอาทิตย์ที่สอง ก็เริ่มปรับตัวได้มากขึ้น ประโยคยาวก็สามารถจำได้เร็ว และเข้าใจใน pattern มากขึ้น วันนึงๆพูด และเรียนภาษาญี่ปุ่น อย่างน้อย 10 ชม. ใกล้ จะลืมภาษาไทยแล้ว 555 วิชานี้ไม่ใช่แค่ ท่องประโยค จำขั้นตอนได้อย่างเดียว สติและความเข้าใจในสถานการณ์เป็นเรื่องที่สำคัญมากจิงๆ ท่องได้หมดแต่ขาดสติก็ทำไม่ได้เลย 
รุ่นของหลินอึดมากๆ ตอนนี้ยังขยัน และอยู่กันครบ 40 ชีวิต และหลินก็เชื่อว่าเราทั้ง 40 คนจะได้ไป Shopping ที่แดนปลาดิบด้วยกัน หึๆๆๆๆ ไม่ได้คิดเลยว่าต้องไปเทรนทีโน่น คิดแต่เรื่องเที่ยวก่อนเลย
หลินเพื่งสอบ Role play ไปเมื่อวาน ก็มีทำผิดบ้าง ไม่รู้ว่าจะตกหรือเปล่า วันอังคารก็มีสอบข้อเขียนอีก เอาวะ ตกก็ซ่อมไม่อยากคิดอะไรมากแล้วหล่ะ อะไรจะเกิดก็ต้องเกิด ปลงละ ได้แค่คิดว่าเราพยายาม และทำดีที่สุดแล้ว ผลจะเป็นยังไงก็ต้องพอใจกับมัน
ปล... เขียนยาวเหยียดเลย
.... ขอบคุณเพื่อนที่คอยแวะเวียนมาหานะค่ะ ขอบคุณสำหรับทุก Comment
.... Kiss more เดี๋ยวจะได้เจอกันแล้วน้า
.... Chompoo, Pinkneko, Caramel, SFL, n_nink, Panramie ขอบคุณสำหรับกำลังใจนะคะ เวลาเหนื่อยๆ เข้ามาเจอกำลังใจของเพื่อนๆ ทำให้รู้สึกดีขึ้นมากคะ 
.... ตอบน้อง May กระเป๋าที่พวกพี่ใช้กัน นั้นเป็นเพราะว่ามันใหญ่ดีค่ะน้อง แล้วก็อาจเป็นเพราะว่าดูถูกระเบียบ แล้วก็ใช้ตามๆกันมาด้วย ไม่ได้เป็นเพราะเป็นกฎที่ต้องใช้ยี่ห้อนี้หรอกค่ะ 
....ใกล้จะเรียนเคบินแล้ว ขอให้ผลสอบผ่านไปได้ด้วยดีด้วยน้า สาธุๆๆๆๆๆๆๆ
| Create Date : 24 มิถุนายน 2550 |
|
21 comments |
| Last Update : 24 มิถุนายน 2550 10:41:17 น. |
| Counter : 1085 Pageviews. |
|
 |
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 3 คน [