ต้องขอโทษเพื่อนๆ ที่เข้ามาอ่านแล้วรู้สึกว่าเรื่องมัน งงๆ นะคะะ หลินเองก็ไม่ค่อยได้เขียนอะไรเป็นเรื่องเป็นราวสักเท่าไหร่ เก่งแต่พูดซะมากกว่า พอมาเขียนบรรยายอะไรกับเค้าที่ก็เลยดู งง ไปหมดเลย แต่จะพยายามปรับปรุงเรื่อยๆนะค่ะ
ตอนนี้ลาออกแล้ว และรู้ชะตากรรมแล้วว่าจะไปรายงานตัววันที่ 21 เมษายน นี้ ช่วงนี้มีเวลาว่าง จะพยายามอัพ ให้เร็วที่สุดนะค่ะ
หลังจากพลาดพลั้งจาก Qatar หลินก็รอค่ะ รอจนJal เปิด ตอนนั้นเปิดรับสมัครประมาณ เมษายน (2006) บอกตามตรงว่า Jal เป็นสายการบินที่ไม่เคยอยากเข้าเลย เพราะไม่อยากมานั่งเรียนภาษาญี่ปุ่น แต่ด้วยความอยากลองเลยเอาอีกที ข้อดีของสายการบินนี้ คือ ความเป็นระบบ ระเบียบ การสมัครมีขั้นตอนที่แน่ชัด รู้ตารางเวลาอย่างแน่นอน นอกจากนี้ยังสะดวกในการสมัครมากๆ เพราะสามารถเชคทุกอย่างได้จาก Web site
เริ่มแรกก็เริ่มจากกรอกใบสมัคร ในเวลาที่ทางบริษัทกำหนดมา หลังจากนั้นจะได้ เลขประจำตัวไปใช้ ซึ่งผู้สมัครต้องจำให้ได้นะคะ เพราะ จะใช้ในการสมัครตลอด
หลังจากนั้นก็เตรียมความพร้อม เตรียมเอกสาร หลังจากเริ่มพลาดมาหลายทีก็เลยลองมาพิจารณาดูว่า เรามีข้อเสียตรงไหน ก็ค้นพบว่าคงเป็นรูป ก็เลยไปถ่ายใหม่ให้ดูดีขึ้น ไม่เน้นสีแดงแล้ว เน้นเรียบร้อย อาโนะเนะ เมื่อถึงวันสัมภาษณ์รอบแรก เราก็ไปที่โรงแรม The Emerald ตรงแถวรัชดา โรงแรมนี้เป็นโรงแรมคู่ขาของ Jal นี่แหละค่ะ กี่ทีกี่ที ก็ต้องที่นี่ ขั้นตอนการสมัครทุกอย่างเป็นระเบียบ ไม่มีการไปรอ ไม่มีความวุ่นวาย เพราะเค้านัดเป็นรอบๆ รอบใครรอบมัน หลังจากยื่นเอกสารเสร็จ ก็จะมีการช่างน้ำหนัก วัดส่วนสูง ที่นี่เป็นสายการบินเดียวที่หลินไม่กลัวเรื่อง ความสูง เพราะเค้าเอาไซส์เล็กระดับมาตราฐานหญิงไทย 156 ซม วัดมาได้ 158 ก็ผ่าน หลังจากนั้นก็ถึงเวลาสัมภาษณ์กลุ่ม ด่านนี้เข้าไปทีละ 5 คน ต่อกรรมการ 3 ท่าน หลังจากที่ผู้เข้าประกวด แนะนำตัวเอง โดยสังเขปแล้ว ก็เริ่มจากคำถามของ Group discussion กลุ่มเราได้คำถาม เกี่ยวกับ ให้แนะนำประเทศที่น่าสนใจ คนอื่นตอบไทย หมดเลย ยกเว้นเรา ตอนนั้นเราตอบว่ามาเลเซีย เพราะเป็นประเทศที่รวมคนหลายเชื้อชาติ ศาสนาไว้ด้วยกัน หลังจากนั้นก็จะถูกถามคำถามเดี่ยว ประมาณคนละ 1-2 คำถาม จึงเป็นการจบพิธี กลับบ้านรอเชคผล และวันนัดมาสัมภาษณ์รอบสองได้
และแล้ววันนั้นที่รอคอยก็มาถึง เรารอเชคผลอย่างใจจดใจจ่อ ด้วยความหวังเล็กq และในที่สุดเราก็ผ่านเข้ารอบสอง ด้วยเสียงกรี๊ด ในที่สุด ก็เข้าตากรรมการแล้ว ความ Self เริ่มกลับมาและบอกตัวเองว่ากรูได้แน่ที่นี่แหละ
เมื่อวันสัมภาษณ์รอบสองมาถึง หลินก็ทำทุกอย่างตามปกติ เหมือนที่เคย เริ่มเชี่ยวแล้ว วันนี้เป็นวันสัมภาษณ์เดี่ยว กรรมการ 3 คน ต่อ ผู้เข้าประกวด 1 คน เอาเป็นว่าคนนึงถาม คนหนี่งคนดูบุคคลิก อีกคนนึงคอยจับผิดก็ว่าได้ ดูกันทุกระเบียบนิ้ว คำถามที่ถูกถามก็เป็นเรื่องทั่วๆไป ที่เกี่ยวกับตัวเราง่ายๆ แต่จะตอบยังไงให้ถูกใจอะยาก อย่างเราก็โดนถามว่าเวลาลาว่างชอบทำอะไร ลองพูดภาษาจีนให้ฟังหน่อย ชอบดูหนังไม๊ ไปดูเรื่องอะไรมา ดูแล้วได้อะไร เคยไปประเทศอะไรบ้าง ไปอินเดียมา นั่งสายการบินอะไร รู้สึกยังไงกับสายการบินนั้น ฯลฯ หลังจากนั้นก็ให้อ่าน Passage สั้นๆ แล้วตอบคำถาม เป็นอันจบพิธี ไปนั่งรอ สัมภาษณ์ กับ CEO แต่ความรู้สึกเรามันโล่งตั้งแต่สัมภาษณ์กับ คณะกรรมการทั้ง 3 เสร็จ ความรู้สึกเหมือนสอบเอนท์วิชาสุดท้ายเสร็จแหละค่ะ แต่หารู้ไม๊ว่าตายใจเร็วไปหน่อย เพราะด่านต่อไปคือด่าน CEO ดั้งนั้นก็เลยเข้าไปแบบเอ๋อๆ นิด เพราะ สติมันแตกไปแล้ว เค้าถามเราไม่มากหรอก เพราะมีเวลาน้อย ถามว่าเราทำงานอะไรอยู่ งานเกี่ยวกับอะไร เคยทำงานกับคนญี่ปุ่นไม๊ แค่นั้นจบพิธีของวันสัมภาษณ์วันที่สอง กลับมารอฟังผลจากอินเตอร์เนทประมาณ สอง สาม อาทิตย์ได้ ตอนนั้นมันมั่นใจมากว่าได้แน่ๆ มั่นใจว่าตอบดีทำได้ หวังไว้มากๆ และแล้ววันชี้ชะตาก็มาถึง.....เหนื่อยแล้วเดี๋ยวมาเขียนต่อ โปรดติดตามตอนต่อไปปล.เอารูปตอนสมัครมาให้ดู รูปที่ปากแดง เป็นรูปแรก ส่วนอีกรูปเป็นฉบับปรับปรุง ค่า....
ปล.เอารูปตอนสมัครมาให้ดู รูปที่ปากแดง เป็นรูปแรก ส่วนอีกรูปเป็นฉบับปรับปรุง ค่า....
ทรายชอบรูปฉบับปรับปรุงอ่ะ ดูร่าเริงดีค่ะ 
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 3 คน [