Group Blog
 
<<
ตุลาคม 2550
 123456
78910111213
14151617181920
21222324252627
28293031 
 
25 ตุลาคม 2550
 
All Blogs
 
ชีวิตแอร์ตัวจริงไม่อิงนิยาย

ห่างหายไปนานหลายอาทิตย์ ไม่ได้ไปไหนไกลก็อยู่แค่ญี่ปุ่น ซิดนีย์ บาหลี วนเวียนอยู่อย่างนี้ประมาณ อาทิตย์กว่าๆ พอกลับมาถึงกรุงเทพฯ ก็วุ่นวายจนไม่มีเวลามาอัพblog เลย หลายๆคน ส่งเมลล์มาถามว่าเกิดอะไรขึ้นหลังจากติดปีกไปแล้ว 1 pattern (Pattern คือ ตารางการบินของเรา ว่าคราวนี้เราจะไปที่ไหนบ้าง) ความรู้สึกไม่ได้แตกต่างจาก OJT เลย ยังตื่นเต้น และรู้สึกว่าทำงานช้า เป็นภาระของพี่ๆ เหอๆๆ คงต้องฝึกฝนวิทยายุทธอีกนานเลย แต่หลินก็สนุก และได้เรียนรู้อะไรมากมาย ไม่ใช่แค่การเรียนรู้จากสายอาชีพเท่านั้น แต่ได้เปิดโลกทัศน์เรียนรู้ผู้คน และต่างๆอีกมากมาย ยอมรับว่าคุ้ม และเหนื่อยในเวลาเดียวกัน

Pattern นี้ ยังโชคดีได้ไปกับเพื่อนรุ่นเดียวกัน ตลอดเลย อย่างน้อยมีเพื่อนก็อุ่นใจไม่เหงาแหละน้า บางครั้งเห็นเพื่อนทำงาน แล้วแอบน้ำตาซึม แอบปลื้มใจที่เห็นเพื่อนทำได้ ก็นั่งเรียนมาด้วยกัน เริ่มจากศูนย์พร้อมกัน แต่วันนี้เพื่อนทำงานบนเครื่องแล้วนะ เพื่อนทำได้ อิอิ

ทุกๆไฟท์หลินตั้งใจเต็มที่ ถึงหลินจะไม่เก่ง แต่หลินก็พยายามอย่างมาก คอยช่วยพี่เค้าตลอด เพราะหลินรู้ว่าพี่เค้าจะเหนื่อยมากขึ้น เวลามีเด็กใหม่อย่างหลินมา เพราะชั่วโมงบิน ต่างกันประสบการณ์ต่างกัน ดังนั้นหลินยังต้องเรียนรู้อะไรอีกเยอะ ชีวิตนี้มันเพิ่งเริ่มจริงๆ

ผู้โดยสารน่ารักก็มีเยอะ ผู้โดยสารโหดๆก็แยะ วันไหนผู้โดยน่ารัก Service ก็สบายราบรื่นดี ถ้าวันไหนผู้โดยงอแง แอร์ก็เหนื่อยจนลิ้นห้อยเลยทีเดียว แต่ก็อย่าอย่างนั้นอย่างนี้เลย งานของเราคือการบริการ ถึงเราไม่รักคุณเท่าฟ้า แต่เราก็รักคุณทั้งใจ (5555 เสี่ยวปะ)

หลินได้ไปเที่ยวไม่เยอะหรอกค่ะ เพราะบินติดๆกันเลย ไม่มี Holiday ไม่มีรูปมาฝากเท่าไหร่ ได้ไป Sydney ก็ขอได้แค่ไปถ่ายรูปกับ Opera House เอากลับไปอวดที่บ้านก็พอ ว่าชั้นมาถึงแล้วนะโว๊ย 555 พอไปบาหลีก็ไปนวด สบายแสน สบายติดใจอยากไปอีก หลินเป็นคนชอบนวดอยู่แล้ว เลยชอบบาหลีเป็นพิเศษ ส่วนตอนอยู่ญี่ปุ่นก็ไปแต่ห้าง AEON เป็นห้างคล้าย Jusco ไม่มีที่ไหนก็ไปเดินที่นี่ เดินที่ห้างนี้จะเจอคนไทยเยอะมากทั้งที่เป็นแอร์ของสายการบินหลิน (ไม่อยากเอ่ยชื่อบริษัท อิอิ) และอีกหลายหลาก แทบจะไม่รู้สึกเลยว่าอยู่ญีปุ่น แล้วเนื่องจากแก้วเพื่อนร่วมรุ่น ไปได้โปรชัวร์มาจากโรงแรม เป็นสวนดอกไม้หรืออะไรซักอย่าง ถามข้อมูลดูแล้วก็อยู่ไม่ไกลจากโรงแรมก็เลยตัดสินใจจะไปถ่ายรูปกัน คาดฝันว่าจะเป็นสวนดอกไม้ใหญ่สวยงาม มีตุ๊กตาหมี ที่ทำจากต้นไม้ น่ารักมาก อยากๆไป ก็เลยตัดสินใจนั่งแท๊กซี่ไปกัน พอบอกสถานที่จะไปแท๊กซี่ถึงกับงงไปไม่ถูกฤกษ์ดีแล้วไง เหอๆๆ ขนาดแท๊กซี่ยังไม่รู้จักทางเลย จะเป็นไงบ้างเนี่ย แต่ก็ตัดสินใจแล้วก็ลองไปดู และเป็นไปตามคาด สวนดอกไม้ มันก็เป็นสวนดอกไม้อะนะ แต่ช่างเล็ก และไม่มีอะไรเลย พวกเราได้แต่หัวเราะในความบ้านนอกของพวกเรา แต่ไหนๆ ก็มาถึงแล้วก็ถ่ายรูป กับไอ้น้องหมีตัวนั้นที่เราถือว่าเป็น hi light ของที่นี่ และก็ตัดสินใจกลับโดยที่ไม่รู้ว่าจะกลับออกมายังไงในที่สุดก็เลย ต้องเดินออกมา เหอๆๆ และใช้ภาษาใบ้ๆ ขอให้คนที่ร้านสะดวกซื้อ ช่วยเรียกแท๊กซี่มารับหน่อย และเราก็นัดแนะกันว่า งั้นไปเที่ยว อุเอะโนะตอนบ่ายแทนละกัน แก้ตัวๆ กับความผิดพลาด แต่.....ทุกคนหลับกันตลอดบ่าย เหอๆๆ ไม่มีใครตื่นเลย เลยอด อุตส่าห์เจอเพื่อนแล้วเชียวแต่ไม่ได้เที่ยวด้วยกันเลย อ้า...... แต่ไม่เป็นไรอย่างน้อยก็คงมีแค่พวกเราเท่านั้นแหละ ที่หลงกลไปที่นั่น 555555




ปล. เดี๋ยวจะไปบินแล้วนะ พรุ่งนี้ (26 ตุลาคม) Pattern ที่ 2 ของหลินอยากบินใจจะขาด ไม่ใช่เพราะขยัน แต่ไม่มีตังค์ 5555 คราวนี้ไปแค่ 5 วัน พยายามจะไม่หายไปนานๆ กลัวเพื่อนๆ จะลืมกันไปซะหมด อิอิ

ปล. ขอบคุณเพื่อนๆ และทุกๆคนที่เข้ามาเยี่ยมเยียนเหมือนเดิมนะค่ะ หลินว่าคงมีรุ่นน้อง ที่กำลังสมัคร และรอคอยผลอยู่เข้ามาอ่านแน่ๆ ยังไงก็เป็นกำลังใจให้นะจ้า

ปล. คุณฝากบอก หลินบอก wishy girl ให้แล้วนะค่ะ เพื่อนบอกว่าจะระวังตัวให้มากขึ้น และฝากขอบคุณมาด้วยค่ะ

รักทุกคน อิอิ




Create Date : 25 ตุลาคม 2550
Last Update : 25 ตุลาคม 2550 14:34:18 น. 10 comments
Counter : 2321 Pageviews.

 


เผลอแป๊บเดียวเข้าแพทเทรินที่สองแล้ว
น้องหลินต้องทำได้ค่ะ
การเรียนรู้ของแต่ละคนอาจไม่เท่ากัน
แต่ก็ไม่พ้นความพยายามของเราไปได้
ขอให้น้องหลินมีความตั้งใจที่จะเรียนรู้
พี่ขอส่งกำลังใจให้ค่ะ

ถ้าน้องหลินมีเวลาแวะอ่าน "เรื่องเล่าจากฟากฟ้า" ที่พี่เขียนเล่าเรื่องสมัยยังบินอยู่
แต่ก็ค่อนข้างนานแล้วเหมือนกัน
อ่านเล่นๆ ค่ะ

Nice Flight na ja !





โดย: อดีตแอร์ (นวลกนก ) วันที่: 25 ตุลาคม 2550 เวลา:16:10:29 น.  

 
ง่า..เพิ่งได้บินเหรอค่ะ
งั้น ก็ขอเป็นกำลังใจให้นะคะ
สู้ๆๆคะ

แล้วในอนาคต เราก็จะได้เป็นรุ่นพี่เขาเหมือนกัน
ดังนั้นๆๆสู้ๆๆ Fighting ........... ค่ะ


โดย: yuichan (นกน้อยโกอินเตอร์ ) วันที่: 25 ตุลาคม 2550 เวลา:19:50:13 น.  

 
พยายามเข้านะคะ ช่วงนี้คงเป็นช่วงปรับตัว อีกหน่อยหลินก็ต้องเก่งกว่านี้แน่ๆ พิ้งค์เชื่อนะคะ

ขอบคุณสำหรับกำลังใจคะ พิ้งค์จะพยายามต่อไปแน่นอน อยากเป็นรุ่นน้องหลินด้วยนะคะ


โดย: Pinkneko วันที่: 27 ตุลาคม 2550 เวลา:9:45:45 น.  

 
โอ้ว พี่หลินได้ไปหลงในญี่ปุ่นซะแล้ว
ตอนนี้เราได้แค่หลง ติดกับดักของนิวมงอยู่ 555
เมื่อไหร่จะได้ออกไปบินบ้างเน้อออ

บินเผื่อมิ้นท์ด้วยละกันน้าค้า
take care ka


โดย: แม่นางเสี่ยวหลงเอ๋อ วันที่: 27 ตุลาคม 2550 เวลา:11:49:43 น.  

 
กลับ มาแล้วเหรอค่ะ ดีใจด้วย น่ะค่ะ
ช่วงนี้อากาศที่ญี่ปุ่นเป็นไงบ้างค่ะ
เวลาเราไปต่างประเทศ เพื่อไปทำงาน เราต้องเตรียม อะไรบ้างค่ะ นอกจากของที่จำเป็นแล้ว
ถ้า ว่างก็ช่วงเล่าให้ฟังหน่อย น่ะค่ะ


โดย: ฝน IP: 125.25.129.117 วันที่: 28 ตุลาคม 2550 เวลา:10:51:22 น.  

 
หวัดดีค่ะ แอบมาอ่าน blog พี่หลินอีกแล้ว
สู้ๆนะค่ะ คนเก่ง


โดย: jun_chompoo วันที่: 28 ตุลาคม 2550 เวลา:20:05:15 น.  

 
ในที่สุดก็หาเวปหลินเจอ
เราว่าเราเคยเข้ามาอ่านแล้วนินา

ได้บินด้วยแค่สองเลคเอง ไม่ได้ไปเที่ยวไหนด้วยเลย เพราะเราดันต้องอ่าน ditching ไว้คราวหน้าบินด้วยกันอีกเนอะ



โดย: ส้มเอง {http://invisiblefriends,diaryclub.com} IP: 124.120.155.52 วันที่: 1 พฤศจิกายน 2550 เวลา:16:06:11 น.  

 
ตามอ่านอย่างเมามันส์ ชื่นชมจริงๆค่ะ สู้ๆตอไปนะคะ


โดย: C IP: 203.113.40.74 วันที่: 25 พฤศจิกายน 2550 เวลา:23:27:38 น.  

 
น้องหมีก้อน่ารักดีออก ถือว่าเสียเที่ยวน๊าที่มา อิอิ

เพิ่งเข้ามาอ่านอีกแระช้าจิงเรา -"-


โดย: callmejib IP: 203.118.124.98 วันที่: 5 เมษายน 2551 เวลา:2:41:56 น.  

 
เป็นแอร์น่ะ ก็ได้แค่เงินแหละ พอบินได้ไม่กี่ปี ก็แก่งอม เพราะว่าไม่ได้หลับนอนเป็นเวลาเหมือนชาวบ้านเค้า

พอแก่แล้วก็ไม่ได้บิน พอไม่ได้บินก็ไม่มีจะกินเพราะเงินเดือนก็เท่ากับพนักงานฝึกงานทั่วไป พอไม่มีจะกินก็ขายตัวกันแทน เพราะว่าติดกับชีวิตฟุ้งเฟ้อ ไฮโซ

เป็นอาชีพที่ได้เงินเยอะก็จิงช่วงแรก แต่ว่ามันไม่ถาวร อย่างนี้แหละอาชีพขายรูปร่าง หน้าตาภายนอก มันจะไปยั่งยืนได้ไง

ทำงานใช้สมองดีกว่า ได้เงินเริ่มต้นอาจสู้แอร์ไม่ได้ แต่เงินเดือนก็เพิ่มขึ้นเรื่อยๆตามประสบการณ์ พอแก่แล้วก็ยังทำงานได้อยู่ ไม่โดนเค้าไล่ลงจากเครื่องมานั่งสูบบุหรี่อยู่ที่ กราว มีชีวิตครอบครัว มีเวลา กินนอน เป็นปรกติ ไม่ต้องบินไปบินมา อดหลับอดนอน สุดท้ายก็หน้าย้น แล้วสุดท้ายขายหน้าตัวเองไม่ได้ ก็มาขายข้างล่างแทน


โดย: พลอย IP: 74.215.239.96 วันที่: 13 กรกฎาคม 2552 เวลา:8:51:49 น.  

ชื่อ :
Comment :
  *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 

ตั้งใจคิดตั้งใจทำ
Location :
กรุงเทพ Thailand

[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 3 คน [?]




I believe I can fly. I believe I can touch the sky. I think it every night and day. Spread my wings and fly away.
Friends' blogs
[Add ตั้งใจคิดตั้งใจทำ's blog to your web]
Links
 

 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.