ห่างหายไปนานหลายอาทิตย์ ไม่ได้ไปไหนไกลก็อยู่แค่ญี่ปุ่น ซิดนีย์ บาหลี วนเวียนอยู่อย่างนี้ประมาณ อาทิตย์กว่าๆ พอกลับมาถึงกรุงเทพฯ ก็วุ่นวายจนไม่มีเวลามาอัพblog เลย หลายๆคน ส่งเมลล์มาถามว่าเกิดอะไรขึ้นหลังจากติดปีกไปแล้ว 1 pattern (Pattern คือ ตารางการบินของเรา ว่าคราวนี้เราจะไปที่ไหนบ้าง) ความรู้สึกไม่ได้แตกต่างจาก OJT เลย ยังตื่นเต้น และรู้สึกว่าทำงานช้า เป็นภาระของพี่ๆ เหอๆๆ คงต้องฝึกฝนวิทยายุทธอีกนานเลย แต่หลินก็สนุก และได้เรียนรู้อะไรมากมาย ไม่ใช่แค่การเรียนรู้จากสายอาชีพเท่านั้น แต่ได้เปิดโลกทัศน์เรียนรู้ผู้คน และต่างๆอีกมากมาย ยอมรับว่าคุ้ม และเหนื่อยในเวลาเดียวกันPattern นี้ ยังโชคดีได้ไปกับเพื่อนรุ่นเดียวกัน ตลอดเลย อย่างน้อยมีเพื่อนก็อุ่นใจไม่เหงาแหละน้า บางครั้งเห็นเพื่อนทำงาน แล้วแอบน้ำตาซึม แอบปลื้มใจที่เห็นเพื่อนทำได้ ก็นั่งเรียนมาด้วยกัน เริ่มจากศูนย์พร้อมกัน แต่วันนี้เพื่อนทำงานบนเครื่องแล้วนะ เพื่อนทำได้ อิอิ ทุกๆไฟท์หลินตั้งใจเต็มที่ ถึงหลินจะไม่เก่ง แต่หลินก็พยายามอย่างมาก คอยช่วยพี่เค้าตลอด เพราะหลินรู้ว่าพี่เค้าจะเหนื่อยมากขึ้น เวลามีเด็กใหม่อย่างหลินมา เพราะชั่วโมงบิน ต่างกันประสบการณ์ต่างกัน ดังนั้นหลินยังต้องเรียนรู้อะไรอีกเยอะ ชีวิตนี้มันเพิ่งเริ่มจริงๆผู้โดยสารน่ารักก็มีเยอะ ผู้โดยสารโหดๆก็แยะ วันไหนผู้โดยน่ารัก Service ก็สบายราบรื่นดี ถ้าวันไหนผู้โดยงอแง แอร์ก็เหนื่อยจนลิ้นห้อยเลยทีเดียว แต่ก็อย่าอย่างนั้นอย่างนี้เลย งานของเราคือการบริการ ถึงเราไม่รักคุณเท่าฟ้า แต่เราก็รักคุณทั้งใจ (5555 เสี่ยวปะ) หลินได้ไปเที่ยวไม่เยอะหรอกค่ะ เพราะบินติดๆกันเลย ไม่มี Holiday ไม่มีรูปมาฝากเท่าไหร่ ได้ไป Sydney ก็ขอได้แค่ไปถ่ายรูปกับ Opera House เอากลับไปอวดที่บ้านก็พอ ว่าชั้นมาถึงแล้วนะโว๊ย 555 พอไปบาหลีก็ไปนวด สบายแสน สบายติดใจอยากไปอีก หลินเป็นคนชอบนวดอยู่แล้ว เลยชอบบาหลีเป็นพิเศษ ส่วนตอนอยู่ญี่ปุ่นก็ไปแต่ห้าง AEON เป็นห้างคล้าย Jusco ไม่มีที่ไหนก็ไปเดินที่นี่ เดินที่ห้างนี้จะเจอคนไทยเยอะมากทั้งที่เป็นแอร์ของสายการบินหลิน (ไม่อยากเอ่ยชื่อบริษัท อิอิ) และอีกหลายหลาก แทบจะไม่รู้สึกเลยว่าอยู่ญีปุ่น แล้วเนื่องจากแก้วเพื่อนร่วมรุ่น ไปได้โปรชัวร์มาจากโรงแรม เป็นสวนดอกไม้หรืออะไรซักอย่าง ถามข้อมูลดูแล้วก็อยู่ไม่ไกลจากโรงแรมก็เลยตัดสินใจจะไปถ่ายรูปกัน คาดฝันว่าจะเป็นสวนดอกไม้ใหญ่สวยงาม มีตุ๊กตาหมี ที่ทำจากต้นไม้ น่ารักมาก อยากๆไป ก็เลยตัดสินใจนั่งแท๊กซี่ไปกัน พอบอกสถานที่จะไปแท๊กซี่ถึงกับงงไปไม่ถูกฤกษ์ดีแล้วไง เหอๆๆ ขนาดแท๊กซี่ยังไม่รู้จักทางเลย จะเป็นไงบ้างเนี่ย แต่ก็ตัดสินใจแล้วก็ลองไปดู และเป็นไปตามคาด สวนดอกไม้ มันก็เป็นสวนดอกไม้อะนะ แต่ช่างเล็ก และไม่มีอะไรเลย พวกเราได้แต่หัวเราะในความบ้านนอกของพวกเรา แต่ไหนๆ ก็มาถึงแล้วก็ถ่ายรูป กับไอ้น้องหมีตัวนั้นที่เราถือว่าเป็น hi light ของที่นี่ และก็ตัดสินใจกลับโดยที่ไม่รู้ว่าจะกลับออกมายังไงในที่สุดก็เลย ต้องเดินออกมา เหอๆๆ และใช้ภาษาใบ้ๆ ขอให้คนที่ร้านสะดวกซื้อ ช่วยเรียกแท๊กซี่มารับหน่อย และเราก็นัดแนะกันว่า งั้นไปเที่ยว อุเอะโนะตอนบ่ายแทนละกัน แก้ตัวๆ กับความผิดพลาด แต่.....ทุกคนหลับกันตลอดบ่าย เหอๆๆ ไม่มีใครตื่นเลย เลยอด อุตส่าห์เจอเพื่อนแล้วเชียวแต่ไม่ได้เที่ยวด้วยกันเลย อ้า...... แต่ไม่เป็นไรอย่างน้อยก็คงมีแค่พวกเราเท่านั้นแหละ ที่หลงกลไปที่นั่น 555555 ปล. เดี๋ยวจะไปบินแล้วนะ พรุ่งนี้ (26 ตุลาคม) Pattern ที่ 2 ของหลินอยากบินใจจะขาด ไม่ใช่เพราะขยัน แต่ไม่มีตังค์ 5555 คราวนี้ไปแค่ 5 วัน พยายามจะไม่หายไปนานๆ กลัวเพื่อนๆ จะลืมกันไปซะหมด อิอิปล. ขอบคุณเพื่อนๆ และทุกๆคนที่เข้ามาเยี่ยมเยียนเหมือนเดิมนะค่ะ หลินว่าคงมีรุ่นน้อง ที่กำลังสมัคร และรอคอยผลอยู่เข้ามาอ่านแน่ๆ ยังไงก็เป็นกำลังใจให้นะจ้า ปล. คุณฝากบอก หลินบอก wishy girl ให้แล้วนะค่ะ เพื่อนบอกว่าจะระวังตัวให้มากขึ้น และฝากขอบคุณมาด้วยค่ะรักทุกคน อิอิ
เผลอแป๊บเดียวเข้าแพทเทรินที่สองแล้ว
น้องหลินต้องทำได้ค่ะ
การเรียนรู้ของแต่ละคนอาจไม่เท่ากัน
แต่ก็ไม่พ้นความพยายามของเราไปได้
ขอให้น้องหลินมีความตั้งใจที่จะเรียนรู้
พี่ขอส่งกำลังใจให้ค่ะ
ถ้าน้องหลินมีเวลาแวะอ่าน "เรื่องเล่าจากฟากฟ้า" ที่พี่เขียนเล่าเรื่องสมัยยังบินอยู่
แต่ก็ค่อนข้างนานแล้วเหมือนกัน
อ่านเล่นๆ ค่ะ
Nice Flight na ja !