ในที่สุดวัน Preparation Day (21 April 2007) ก็มาถึง หลินตื่นแต่เช้า ประมาณ ตีห้าครึ่ง แต่งหน้าทำผม แล้วก็ออกจากบ้านประมาณ 7 โมงเช้า เพื่อไปตึก United Center พอถึง ศาลาแดง ก็เจอเพื่อนร่วมชะตากรรม แต่งตัวแบบนี้ ต้องเป็น อีแอร์ แน่นอน และเมื่อเข้าไปทัก ก็ปรากฎว่า เป็น......ออย เพื่อนคณะเดียวกันที่ ม.เกษตร เรียนมาด้วยกัน 4 ปี ยังมาเจอกันที่แจลอีก 55 แกเห็นหน้าชั้นไปอีก 5 ปี มันเป็นพรหมลิขิตจริงๆ
เมื่อมาถึงที่เกิดเหตุ เราสองคนก็เดินเก้ๆกังๆ เข้าไป เห็นพี่ๆ เพื่อนๆที่กำลังเทรนเดินผ่าน ก็ไม่รู้ว่าจะต้องยกมือไหว้ไม๊ ก็ได้แต่ยิ้มๆไป เหอๆๆ แอบรู้สึกผิด แล้วก็กลัว งวดหน้าต้องไหว้ ไว้ก่อนดีกว่า เผื่อเจอรุ่นพี่จะแย่ พอเข้าไปในห้องก็มีเพื่อนรอ อยู่แล้วประมาณ 6-7 คน เอ๋แต่ แปดโมงแล้วนี่นา เพื่อนๆ หายไปไหนกันหมด ยังคิดไม่ทันเสร็จ เพื่อนๆ กลุ่มใหญ่ก็เดินเข้ามา โห.. มีแต่คนสวยๆ น่ารักๆๆ ทั้งนั้นเลย มีหลากหลายบุคคลิก และสีผิว แต่ทุกคนก็สวย และดูดีมากๆ จนเรารู้สึกตกกระป๋องเลย 555 แต่ดีใจที่มีเพื่อนสวยๆ น่ารักๆ เพราะจะได้แนะนำผู้ชายหล่อๆ ให้เราบ้าง 555 ล้อเล่นนะ แต่เอาจริง
หลังจากนั้นพี่เพชรก็เข้ามา พี่เพชรเป็นคนดูแลเทรนนีทุกคน ถึงแม้พี่เค้าจะเฮี๊ยบมากแต่พี่เค้าทำไปเพราะหวังดีน้า พี่เพชรกวาดสายตาปร๊าดเดียวและบอกว่า ขาดไป สิบสองคน เร็วมากค่ะพี่ หลังจากนั้นไม่นานเพื่อนๆ ก็ค่อยๆ ทยอยมา พี่เพชรก็จดเลยค่ะ ขาดสามนาที ขาดหกนาที พี่เค้าบอกว่าที่นี่เข้มงวดเรื่องเวลามาก ห้ามสาย ถ้าสายสามครั้ง จะมี warning letter และจะถูกเชิญออก โทรศัพท์ก็ต้องติดต่อได้ตลอดเวลา ถ้าติดต่อไม่ได้ก็จะถูกพักบิน หนึ่งเดือน โอพระเจ้า มีสองคนที่ไม่ได้เทรนเมื่อวาน หลินก็ไม่รู้ว่าเค้าไม่มา หรือ มาสายแล้วพี่เค้าไม่ให้เทรนก็ไม่รู้....
มีการทำเอกสารมากมาย ทุกคนในห้องนั่งกันหลังตรงเลย บอกตรงๆ ว่าเมื่อยมากๆ บรรยากาศเหมือนกับโรงเรียนมัธทยม สตรีล้วน ที่มีกฎระเบียบเคร่งครัดตั้งแต่หัวจรดเท้า เหอๆๆ แต่ก็ไม่ทำให้หนักใจเท่าภาษาญี่ปุ่น เพราะเมื่อวานมีการสอบภาษาญี่ปุ่น อาจารย์เซกะ ซึ่งจะเป็นอาจารย์สอนภาษาญี่ปุ่นให้เรา ภายในสิบห้าวัน ยี่สิบบท เหอๆ อ่านไม่ผิดหรอกค่ะ หฤโหดมากๆ เพื่อนหลายๆคนก็เรียนเอกญี่ปุ่น หลายคนก็เรียนภาษาไปแล้ว หกสิบชั่วโมง แถมบางคนเคยได้ทุนไปเรียนญี่ปุ่น ดังนั้นไม่ต้องถามอิชั้นเลยค่ะ คาตาคานะ ยังเขียนไม่ค่อยได้เลย เหอๆๆๆ หลังจากนั้นก็ไปถ่ายรูป เป็นอันจบพิธี แต่อิชั้นก็ยังกลับบ้านไม่ได้น้าฮ้า ต้องนั่งรอไปเรียนภาษาญี่ปุ่น เนื่องจากหลินเรียนช้ากว่าคนอื่นเลยต้องเรียนคอร์สเร่งรัดหนักมากค่ะ เรียนตั้งแต่ สี่โมงครึ่ง จนถึง สองทุ่ม แล้ววันนี้เรียนตั้งแต่ เก้าโมงครึ่ง ถึง สี่โมงครึ่ง เพื่อให้ทันกลุ่มเพื่อนที่จะขึ้นบทที่ห้าในวันพร่งนี้ เหอๆ อยากจะอ้วกเป็นภาษาญี่ปุ่นแต่เมื่อวานเราก็มีความสุขมากอีกหนึ่งวัน เจอเพื่อนใหม่หลายๆคน ทั้งกะหล่ำ แคท เกตุ แอม เมย์ พี่เบบี้ ทอย บี กิ๊ฟ บีม เอ้ แอน แก้ว ออยเพื่อนเก่าสุดที่รัก และอีกหลายๆ คนที่จะทยอยจำชื่อน้า นี่ยังต้องเตรียมการแสดงอีก ยังไม่รู้ว่าจะแสดงอะไรเลย......
ตอนแรกๆอยากถ่ายรูปบรรยากาศมาให้ดู แต่เกร็งจนไม่ได้ถ่าย แถมไม่แน่ใจว่าเค้าอนุญาติให้ถ่ายรึป่าว ไว้ถ้ามีโอกาสจะถ่ายมาให้ดูน้า