กับบางเรื่องที่เพิ่งรู้และ...กับบางอย่างที่รู้อยู่แล้ว ไทเป ข้อห้าม:อย่าให้อาหารสัตว์ป่าขณะที่พวกมันกำลังปฏิบัติภารกิจ (เราเตือนคุณแล้ว) ๐ ๐ ๐ ๐ ๐ แต่เอ๋~! ไอ้...ชาไข่มุกในมือเจ้าลูกลิงทั้งหกมันคืออะไร (ก็บอกแล้ว เตือนแล้ว...เฮ้อ~~ช่วยไม่ได้!!!) อ่ายย๋าห์~! ลืมเตือนอีกข้อแฮะ แต่ก็ไม่ทันแระ ก็เจ้าเหมียวดันฉวยโอกาสรับบทบาทMCกลายๆแบบไม่มีใครแต่งตั้งไปซะแล้ว เพราะงั้นก็คงต้องเลยตามเลยให้แทคมันเติมเต็มความฝันของมันเป็นครั้งคราวไปซะ(ตามเคย) คำถามมา!!! เจ้าแมวเหมียวยื่นตัวโตๆมาปฏิบัติหน้าที่(ที่ไม่ใช่ของตัวเอง) ทวนคำถามหน้าแฉล่ม “choreographyยากที่สุดเท่าที่พวกเราต้องรับมือก็คือ...??!!!” เจ้าเหมียวหันไปจ้องแพนด้าข้างกายเป๋งเป็นการบีบกลายๆว่าต้องเป็นคนตอบคำถามนี้นะเพื่อนนะ[ชั้นขอร้อง] แต่เผอิ๊น! แพนด้ากำลังเคี้ยวใบไผ่ เอ๊ย เคี้ยวไข่มุกในชาตุ้ยๆไม่สนใจสัญญาณเตือนภัยจากเพื่อนสักกะติ๊ด กะให้เพื่อนรักเผชิญชะตากรรมไปด้วยตัวเองไปก่อนซะงั้น ‘จ้องได้จ้องไป ฉันไม่มองตอบนายซะก็สิ้นเรื่อง’ หลังจากประมวลสีหน้าซูแล้วก็อ่านได้แบบนี้ แทคชักตกอยู่ในสถานการณ์ลำบาก มักเน่ใจอ่อนที่นั่งอยู่ข้างหลังตำแหน่งเดียวกับพี่เหมียวของมันพอดีจำยอมยื่นมือมาช่วยเหลือ ชานนี่กระซิบเบาๆ “HeartBeat” เสียงเล็กๆนั้นทำเอาพี่ตัวโตของหมีกระดี๊กระด๊าขึ้นมาทันที หันตะแคงนิดๆมองแฉลบหน่อยๆเพื่อ.... ขัดคอน้องชายตัวโตเท่ากันขึ้นมาซะงั้นว่า “ม่ายยยยยช่ายยยยย” เจ้าเหมียวลากเสียงยาวปฏิเศษ [ขอขัดขาอิเหมียวที่รักหน่อยเหอะ ‘แกตอบเองแต่แรกก็สิ้นเรื่องเหมียวเอ๊ย] นั่นก็เพราะแทคเตรียมคำตอบในใจมาเรียบร้อยโรงเรียนแมวเหมียวแล้ว ส่งเสียงเสียงระรื่นราวกับพิชิตยอดเขาเอเวอร์เรสต์สำเร็จ “แต่เป็นเพลง Only You ตะหากละคร้าบ” แพนด้ากลืนไข่มุกลงคอหมดซะที น้ำตาลในเลือดสูงขึ้นให้พอยอมลงแรงทำงานกับเขาบ้าง พร้อมเห็นด้วยราวกับเพิ่งนึกขึ้นมาได้ “อ่า~! ช่ายล่ะ...มันก่อนที่พวกเราจะเดบิ๊วท์ไง” เจ้าเหมียวหันขวาขวับ ตาใสเหมือนเด็กลุกวาวขึ้นมาเมื่อเพื่อนยอมเข้าข้าง แล้วปากเล็กๆของแมวเหมียวก็ถือโอกาสเคี้ยวตุ้ยๆเพราะมีคนยอมพูดแทนละ ในขณะเดียวกันเด็กน้อยอีกคู่ที่นั่งอยู่ด้านหลังก็ฉวยโอกาสทองนี้ไว้ทันทีเหมือนกัน คุณนี่ค่อยเอื้อมลงไปหยิบชาไข่มุกขึ้นมาดื่มแบบเนียนๆพร้อมกับเจ้าเด็กด้งก็ก้มหน้าดูดชาอย่างเอาเป็นเอาตาย ...แค่เพราะอิซูมันยอมทำหน้าที่ ฮ่า ฮ่า ฮ่า “ก็ก่อนที่จะเดบิ๊วท์...กับเพลง Only You พวกเราใช้เวลาฝึกซ้อมกันอย่างยาวนานเลยทีเดียวล่ะครับ” ซูตอบไปยิ้มแปลกๆไป แทคเองก็พยักหน้าตามไม่หยุด สายตาไม่ยอมคลาดจากซูสักแว้บ ในขณะที่ซูมันหันมาเหลือบมองแทคแค่แว้บเดียวก็เมินไป ‘จะจ้องอะไรนักหนาฟะ ก็พูดอยู่นี่ไงเล่า!’ ซูขอบ่นในใจ “ก็ใช้เวลาซ้อมกันกว่าปีทีเดียวล่ะครับ” แทคเสริมบ้างและแอบประท้วงบ้างเล็กน้อย “แต่มันดั๊นไม่ใช่เพลงเดบิ๊วท์ของพวกเราซะงั้น” “เราปล่อยเพลงนี้ออกเป็นซิงเกิ้ลหลังจากนั้น” ซูก็ยังไม่ยอมมองอิเหมียวทั้งๆที่อิเหมียวมันจ้องเอาจ้องเอาให้ความใส่ใจเต็มที่เวลาเพื่อนพูด แล้วทันใดนั้น...อีกเสียงหนึ่งก็ดังขึ้นเรียกให้แทครีบหันซ้ายไปมอง(บ้าง) “Only You ก็เกือบจะได้เป็นเพลงเดบิ๊วท์ของพวกเรานะ” โฮจังที่เงียบอยู่นานเผยความลับดำมืดขึ้นมา สองหนุ่มก็เลยจ้องกันไปจ้องกันมา เจ้าเหมียวแทคเริ่มพยักหน้าที่ไม่ต่างจากเขย่าตัว “แค่ ‘เกือบ’ นะ” สายตาเหมียวยิ้มกริ่ม “ช่าย~แค่เกือบ” โฮจังยิ้มกว้างตาหยีมองตอบอย่างไม่ยอมแพ้ เสียงค่อนข้างกวนติฟเล็กๆนี้ของโฮจังทำเอาหมีชานที่เพิ่งยอมปล่อยมือจากชาไข่มุกถึงกับสวนก๊ากขึ้นมา และพาอิเหมียวหันมายักคิ้วให้กล้อง สายตาวาบเป็นประกายแมวเจ้าเล่ห์ของมันก็ชัดขึ้น ในขณะที่โฮจังชูกำปั้นร้องตะโกนเป็นการยกย่องเพลงเดบิ๊วท์ของพวกมันแก้เขิน “10 points out of 10 points” กร๊ากกกกกกกก เอ๋ยสงสัยว่ะ...มันต้องมีอะไรแน่ๆเลย ขำจนปวดท้องกับสีหน้าสีตาแต่ะละคน ความนัยมันโจ่งแจ้งมากแก อย่าบอกนะว่า...เป็นอย่างที่ฉันแอบคิดเอาไว้...ถ้าใช่ล่ะก็ฮาตรึมอ่ะแกเอ๊ย~! ...เราชอบท่าทั้งสองเพลงนี้เลย น่ารักเป็นเรื่องราวต่างจากวงอื่นชัดเจน ตอนที่ Only U ปล่อยออกมายังแปลกใจเลยว่าลงทุนเน้อ คิดท่าเต้นยังกะเพลงโปรโมทเลย...ถึงว่าล่ะ เสียดายที่หลังๆมานี่ไม่เห็นการออกแบบท่าเต้นแบบนี้อีกเลย ถึงไม่ชอบทำอะไรซ้ำรอยตัวเอง นานนานทีคืนกำไรแฟนคลับบ้างก็ได้นี่หว่าพวกแก๊!!!.... ๐ ๐ ๐ ๐ ๐ กับคำถามต่อไป สไตล์การแต่งตัวของแต่ละหนุ่ม MCอ๊คก็ยังคงทำหน้าที่ที่ไม่ได้มีการร้องขออย่างแข็งขันต่อไป “ช่วยแชร์สไตล์การแต่งตัวให้พวกเรารู้หน่อยเถอะคร้าบ” แทคโยนกลองให้แฟชั่นนิสต้าประจำวงรับไป “เอ่อ...โดยรวมๆแล้วก็จะ...โฟกัสกับของที่ค่อนข้างจะมีลักษณะพิเศษโดดเด่น” แพนด้าพูดจาลื่นไหลอย่างเคย(จะว่ามันพูดมาก เอิ่ก! พูดเยอะ อึ้ก! ก็เกรงใจง่ะ) “ดังนั้นผมก็เลยจะชอบสะสมพวกไอเท็มและก็เครื่องประดับที่มันพิเศษไม่ซ้ำใครน่ะครับ” ซูตบท้ายอย่างถ่อมเนื้อถ่อมตัว(เป็นกะเขาบ้าง) “ก็หวังว่าแฟนๆจะชื่นชอบสไตล์แฟชั่นของผมนะครับ” แล้วก็แปะมือต่อให้เพื่อนรับไม้ไป “เอิ่ม...ครือว่าผม ‘เคยชอบ’ ที่จะผสมผสานสีสันต่างๆเข้าด้วยกันนะครับ” ผู้ก่อการร้ายทางแฟชั่นรู้ตัวเอาแต่ก้มมองพื้น เจ้าเหมียวอุบอิบไม่เต็มปากยังไม่ทันขาดคำ เจ้าแพนด้าเพื่อนซี้ก็ปล่อยพรืดตัวทรุดไปซบกับตัก ทำเอาแทคเขินจัดยิ้มฟันยื่นไม่กล้าสบตากับกล้อง มองฟ้ามองดินไปเรื่อยเมื่อต้องสารภาพจุดอ่อนในชีวิต “ดังนั้นตอนนั้นผมก็เลยชอบใส่เสื้อผ้าหลายๆสีเข้าด้วยกัน(ในครั้งเดียว)” แทคพูดเร็วปรื๊อเป็นรถด่วนกรุงเทพ-เชียงใหม่ ก่อนพยายามแก้ภาพพจน์ตัวเองสุดกำลัง “แต่ว่าตอนนี้นะครับผมก็เริ่มที่จะสวมพวกที่มันออกจะเนี้ยบและก็เรียบร้อย(กว่าแต่ก่อน)สักหน่อย” พูดไปพูดมาชักเริ่มมั่นใจหันไปหาคู่สนทนาที่ไม่ชอบมองตอบอย่างอิซูอีกรอบ “และช่วงนี้ก็จะดูทั้งเรื่องดีไซน์และก็คัตติ้งด้วยนะครับ” ซูลากเสียงราวกับชมเชยวิสัยทัศน์ใหม่ของแทคเบาๆขึ้นมาทำเอาอิเหมียวชักได้ใจยิ่งกว่าเดิม จนกล้าที่จะ... “ผมจะพยายามอย่างเต็มที่เพื่อที่จะก้าวขึ้นมาเป็น...” อดีตผู้ก่อการร้ายทางแฟชั่นพร้อมแล้วที่จะตั้งเป้าหมายยิ่งใหญ่ในชีวิต “ผู้นำทางแฟชั่นของบรรดาเหล่าไอด้อลชายให้ได้ครับ” สายตาเหมียวนั้นมุ่งมั่นจริงจังไม่ปรากฏแววล้อเล่นอย่างเคย ความปรารถนา(เกินตัว)ครานี้ของเพื่อนแมวทำเอาเพื่อนแพนด้าหลุดหัวเราะกร๊ากอย่างกลั้นไม่อยู่ตามเคย แต่มันกลับไม่สะเทือนความมั่นใจของแทคสักกะติ๊ด ไอ้หนุ่มโอลด์บอยช่างพูดสองคนตอบคำถามกินเวลาไปกว่าครึ่ง โฮจังที่อุตส่าห์อดทนฟังอย่างเงียบๆมานานได้เวลามาบ้างละ “ผมน่ะจะหลีกเลี่ยงที่จะสวมเสิ้อผ้าสีสันสดใสน่ะครับ” โฮปล่าวประชดใครนะเอ้อ แม้แทคจะจ้องไม่วางตาก็เหอะ “มักจะเลือกสีขาวกับดำซะส่วนใหญ่” แทคหันขวับกลับไปทันที ผีพิธีกรเข้าสิงตามเคย ผายมือไปที่แจ็คเก็ตผู้ร่วมรายการ “นี่ไงครับ...ขาวและก็ดำ” “ครับ...อย่างวันนี้ผมก็ใส่สีขาวกับดำ” โฮจังยอมเล่นด้วย “ดังนั้นผมก็จะชอบแบบที่ง่ายๆสบายๆค่อนข้างเนี้ยบนะครับ” โฮจังบอกคำตอบไปหมดแล้ว ลูกหมีเห็นทีก็เลย... “ผมเองก็ไม่ค่อยชอบพวกเสื้อผ้าสีสดๆเหมือนกันล่ะครับ” ลูกหมีปาลูกดอกซ้ำจุดเดิมที่อกพี่ชายมัน “...เหมือนกับจุนโฮครับ ผมเองก็ชอบแบบที่ง่ายๆสบายๆค่อนข้างเนี้ยบมากกว่านะ” ลูกหมีลอกการบ้านชนิดไม่ผิดแม้สักคำ [อ๋ายยยยยยยย... เค้าเขินง่ะ] MCอ๊คส่งต่อคำถามไปยัง “นิคคุณชี่?!!” แพนด้าจอมยุ่งเข้ามายุ่งด้วย “อ่ะ...อ๋า ต่อไปเชิญคุณนิชคุณครับ” โอลด์บอยส่งเสียงเอะอะโวยวายกันสองคน เพราะถือโอกาสว่าอยู่หน้ากล้องแถมอยู่ห่างโอลด์บอยคนสุดท้ายพอที่จะไม่โดนป้าบเข้าให้ “ผมชอบอะไรที่ง่ายๆใส่สบายนะครับ” หนุ่มน้อยตอบไปลูบมือไปเหมือนกำลังคันมือคันไม้(ใครบางคนสองคนขึ้นมา) “ปกติเองผมก็ใส่พวกเสื้อผ้าลำลองง่ายๆอยู่แล้วในเวลาว่างน่ะครับ” “เอ๊าะอ๋อ...เอ๊าะอ๋อ” เสียงลูกขุนพลอยพยักจะเป็นใครไปได้นอกจากพิธีกรอ๊ค ในที่สุดก็มาจบลงตรงอูด้ง “ผมเอง...” ด้งขอนึกคำตอบหน่อย “เอ่อ...ปกติผมเองก็จะเลือกเสื้อผ้าโดยคำนึงว่ามันจะสะดวกต่อการเต้นของผมหรือเปล่าเป็นอันดับแรกเลยล่ะครับ” หนุ่มน้อยผู้คิดว่าการตายของไมเคิล แจ็คสันนั้นเป็นเรื่องลวงโลกมอบคำตอบที่แสดงถึงความหลงใหลในการเต้นรำอย่างสุดชีวิต “โดยคิดแต่ว่าจะสวมใส่เสื้อผ้าที่มันจะทำให้ผมสามารถเต้นได้ดีกว่าเดิม แล้วก็ค่อยเลือกเครื่องประดับที่มันจะเข้าไปกับการเต้นได้เป็นอย่างดีตามมาน่ะครับ” กว่าจะสัมภาษณ์จบ... ไม่รู้จะสงสารใครดีเลยระหว่างทีมงานที่ต้องรับมือกับไอ้ลูกลิงที่คิดแต่จะกินแล้วก็กินอยู่ตลอดเวลาโดยไม่สนใจว่ากำลังให้สัมภาษณ์อยู่ หรือไอ้ลูกลิงหกชีวิตที่นั่งน้ำลายไหลเอื้อกอยากตะลุยกินให้สมใจอยาก จนได้เอาแต่คอยฉกฉวยแอบดูดกันคนละอึ้กสองอึ้กจนไม่มีกระจิตกระใจอยากทำงานกันสักคน(นอกจากอิเหมียวที่ผีพิธีกรพร้อมเข้าสิงได้ทุกทีที่เริ่มการสัมภาษณ์) ๐ ๐ ๐ ๐ ๐ ๐ ๐ ๐ ๐ ๐ ๐ ๐ ๐ ๐ ๐ ๐ ๐ ส่วนตัวเราน่ะชอบมารยาททางการสนทนาของอ๊คแทคยอนแล้วก็นิชคุณเอามากๆเลย การพูดโดยให้เกียรติคู่สนทนาโดยการฟังอย่างตั้งใจพร้อมมองหน้าไปด้วยแสดงออกถึงการให้ความสำคัญอย่างเปิดเผยแบบนี้ จะว่ามันเป็นมารยาทสังคมแบบสากลหรือเปล่า...ก็ไม่รู้สินะ เพราะตัวเราเองก็โดนสอนแบบนี้มาตั้งแต่ยังเด็กเหมือนกัน โดยบอกว่าการคุยกันโดยไม่ยอมมองหน้ากันน่ะเป็นเรื่องเสียมารยาท แต่พอโตขึ้นไปอยู่กับสังคมใหม่ๆ การทำแบบนี้มันกลับเป็นเรื่องแปลกไปซะงั้น ไอ้การที่พยามยามสบตาด้วยกลับโดนดุไม่ก็โดนเลี่ยงไปแบบที่ซูมันชอบทำตอบแทคแบบนั้นน่ะ เพราะงั้นเวลาแทคกับคุณอยู่ใกล้ๆกันคุยกันแล้วล่ะก็... มันจะเกิดเป็นโลกพิเศษเราสองคนขึ้นมา เป็นภาพแบบต่างคนต่างไม่ยอมละสายตาจากกัน แล้วโดยเฉพาะอิเหมียวมันเป็นโรคกลัวความโดดเดี่ยว ไม่ว่าจะฟังหรือจะพูดมันก็จะต้องหาคู่สนทนาที่มันจะมองหน้ามองตาเขาได้ ไม่งั้นมันจะไปไม่เป็นไปซะดื้อๆ แล้วที่มันยอดเยี่ยมอีกอย่างก็ตรงสายตาผู้ชายสองคนนี้น่ะใสบริสุทธิ์เหมือนเด็กตัวน้อยไม่แพ้กันอีกต่างหาก คุณน่ะตาใสแจ๋วเหมือนเด็กทารก บริสุทธิ์แล้วก็จริงใจ ใครเห็นก็สบายใจ ส่วนแทคก็ต่างไปนิดหน่อย ตาใสแจ๋วเหมือนเด็กซนๆ เต็มไปด้วยความจริงใจไม่ต่างจากคุณ แต่ก็เต็มไปด้วยความจริงจังด้วยชนิดเห็นแล้ววางใจน่ะ อีกอย่างคือแววตายิ้มล้อเลียนของสองคนนี้มันก็สุดยอดไม่แพ้กัน ของคุณมองแล้วเขินสุดชีวิตจนต้องอดยิ้มตามไม่ได้ แต่อิเหมียวน่ะมันชอบยิ้มล้อแล้วทำไม่รู้ไม่ชี้ แต่จริงแล้วร้ายโคตรๆเลย ทำคนมองใจสั่นไปหม๊ดแก เพราะงี้เราเลยสรุปได้ว่า เวลาหนุ่มสองคนเขาหากันจนเจอ ทำเอาเค้าจิ้นเตลิดเปิดเปิงไปเลย แค่นึกตอนนี้ก็เขินไปนอกโลกแล้ว ๐ ๐ ๐ ๐ ๐ ๐ ๐ ๐ ๐ ๐ ๐ ๐ ๐ ๐ ๐ ๐ ๐ ปลูกต้นมะลิลา...ต้นไผ่ขึ้นแทนได้ไงฟะเนี่ย??!!! นานแล้วที่ไม่ได้จับงานเขียนแบบนี้ ...ชักคิดถึงนัทกาต้อลแฮะ... เอ้า!!! เหลากลายเป็นบ้องกัญชาจนได้   Create Date : 06 ธันวาคม 2554 8 comments Last Update : 6 ธันวาคม 2554 12:14:29 น. Counter : 2226 Pageviews. Share Tweet

ติดตามบล็อคนี้มาได้ซักพักแล้วค่ะ แต่คอมเมนท์ไม่ได้ เพราะลืม PW เข้าบล็อคไปซะแล้ว ฮ่าฮ่า นี่เพิ่งระลึกได้ เลยแวะมาเยี่ยมเยียน จะบอกว่าชอบการเขียนบล็อค Quaver มากเลยค่ะ รายละเอียด Pref หลายๆอย่างก็ได้รู้จากบล็อคนี้หล่ะค่ะ เขียนได้ละเอียดมว๊ากกกก และก็ช่วยให้รู้จักหนุ่มๆหกคนได้ดีจริงๆค่ะ โดยเฉพาะการวิเคราะห์ภาคดนตรีนี่สุดยอดมากเลยค่ะ เราได้แต่ฟังไม่ค่อยรู้ดนตรีซักเท่าไหร่ รู้แต่ว่าเพลงไหนฟังแล้วถูกจริตถูกใจรึเปล่าก็เท่านั้น อิอิ.... จะเข้ามาติดตามผลงานเรื่อยๆนะคะ   โดย: Pure wing (Pure wing ) 6 ธันวาคม 2554 14:36:41 น.

ตามมาเม้นต่อค่ะ เขียนบรรยายซะน่ารักเชียวค่ะ อ่านแล้วชักเข้าใจนายอ๊คแทคขึ้นมา ว่าทำไมถึงชอบมองคู่สนทนาตลอดเวลา (สาวกก็จิ้นกันไปหลายคู่)>w< ส่วนตัวก็ชอบสายตาของแทคกับพี่คุณเหมือนกันค่ะ คือ แทคจะแววตาเหมือนแมวเลยค่ะ ดูซุกซนๆ ส่วนพี่คุณเหมือนเด็กจริงๆอย่างที่จขบ.ว่า จ้องแล้วจะหลงรักเอาง่ายๆ แต่นูนอนี่เด็กแสบจริงๆ จ้องจะแกล้งบรรดาฮยอง เท่าที่โอกาสจะอำนวยเลยให้ตาย 555 (โดยมีเด็กมึนผสมโรงในบางครั้ง)   โดย: plawan001 (ปลาวาฬ001 ) 6 ธันวาคม 2554 22:00:45 น.

เพิ่งรู้ว่าเพลง only you เกือบจะได้เป็นเพลงเปิดตัวของวงนี้ ส่วนตัวชอบเพลงนี้เป็นพิเศษอยู่แล้ว รู้สึกว่าจังหวะติดหูมาก พอมาดูไลฟ์ ยิ่งชอบมาก เพราะทุกคนเต้นเต็มที่ไม่เว้นปู่ซู ชอบสายตาตอนแทคกับคุณสบตากันด้วยคนค่ะ ไม่ว่าจะสบตากันตอนเต้น ตอนให้สัมภาษณ์ หรือแม้แต่ตอนเล่นเกม เวลาสองคนนี้สบตากันมันให้ความรู้สึกดีแบบอธิบายไม่ถูก เหมือนให้กำลังใจกันและกันตลอด อาจจะคิดไปเองนะคะ แม้แทคดูจะเป็นคนมั่นใจในตัวเองมากก็จริง แต่ก็มีบางครั้งที่แววตาแอบไหวๆเหมือนคิดอะไรอยู่ เลยต้องมองหาความมั่นใจ (ซึ่งมักได้รับจากคุนนี่) เห็นคู่นี้มองตากันทีไร เขินทุกที ทั้งๆที่เค้าไม่ได้มองเรา   โดย: shchanz 7 ธันวาคม 2554 1:32:29 น.

คร้าบบบบบบบบ เขียนแบบนี้จะมีคนคุยแยะดีเน้อ ไม่ว่าตอนไหน เวลาเค้ามองกันเราก็หวั่นไหว ...แม้ว่าพวกเค้าไม่ได้มองเราเหมือนกันล่ะค่ะ ฮ่า ฮ่า ยินดีที่ได้คุยกันค่ะ   โดย: Quaver 7 ธันวาคม 2554 11:53:41 น.

อากาศเย็นๆระวังเป็นไข้นะครับ   โดย: nooblue88 8 ธันวาคม 2554 23:54:12 น.

อ่านแล้วทำให้อยากดูภาพเคลื่อนไหวขึ้นมาเลยค่ะ โดยเฉพาะตอนที่เด็กๆ แอบหม่ำชา ฮ่าๆๆ ยอมรับเจ้าพวกนี้จริงๆ ลองของกินอยู่ตรงหน้าก็สมาธิจะจดจ่ออยู่ตรงนั้นกันเลยทีเดียว ดูตอนที่มาสัมภาษณ์รายการ 9 entertain สิคะงานนั้นอิเด็ก 5 คนทิ้งคุณนี่ให้พูดอยู่คนเดียว ฮ่าๆๆ ส่วนตัวเรานะคิดว่านอกจากแทคจะแสดงละครได้ดีแล้ว แทคยังสามารถเป็นพิธีกรที่ดีได้อีกด้วยเพราะหัวคิดและไหวพริบของเหมียวช่างว่องไวจริงๆ ไม่รู้ใครคิดเหมือนเราหรือเปล่าเวลาเห็นแทคกับคุณคุยกันแล้วมองตากันเนี่ย..จะเหมือนกับยิ้มๆ ขำๆ กันเองอยู่ตลอด ประมาณว่า ฉันรู้นะว่าแกคิดไรอยู่....(แล้วคิดอะไรกันอยู่หล่ะ..อ๊ายยย ) ปล.ส่วนลูกหมีของอิฉันก็...นูนอว่างัยหมีก็ว่างั้นแหล่ะ..กรี๊ดดดดดดด เขิน..   โดย: fon_wanan 9 ธันวาคม 2554 9:09:11 น.

เก๊าตามมาอ่านแว้วววว ไม่ได้หายไปไหนน๊าา   โดย: w@TerMeLoN 13 ธันวาคม 2554 11:04:25 น.

คุณfon_wananคะ เพราะขี้เกียจทำรูป ก็เลยเขียนเอาเขียนเอาค่ะ ....จ้าน้ำ เค้าเข้าใจ ฮึ่ม!ตัวเองไปตามผู้ชายนี่นาเค้าเข้าใจ   โดย: Quaver 13 ธันวาคม 2554 12:42:53 น.