ตามอ่านมานานแล้วค่ะ แต่เม้นท์ไม่เป็น (เพิ่งเม้นท์เป็นไม่นานมานี่)
หมีชานน่ารักจังค่ะ ><
จขบ.แต่งรูปได้น่ารักมาก

^
^
^

ขอบคุณค่า

นานนานแวะมาทักทายกันบ้างก็ดีใจแล้วค่ะ
จะได้หลอกตัวเองได้ว่าบล็อกตูไม่ได้ร้างผู้คนนะเนี่ย กร๊ากกกกก

ชานเป็นเด็กน่ารักและหัวอ่อน
ถึงแม้ว่าจะดูเหมือนใหญ่ที่สุดในวง แต่จริงๆแล้วเพราะพี่ๆรักชาน ก็เลยตามใจทุกอย่าง ยิ่งน้องหมีของเราขี้อ้อนด้วยแล้ว มีหรือพี่ๆจะไม่เอ็นดู

หมีจ๊ะ ถ้าดูตามนิสัยแล้ว เค้าเชื่อนะว่าหมีเป็นมักเน่ แต่ถ้าตามหน้าตา เด็กด้งกินขาดเลยลูก 555

เป็นกำลังใจให้คุณQuaverนะคะ ขอบคุณสำหรับบล็อกดีๆเสมอค่ะ ^^

ค่ำนี้อากาศเริ่มเย็นๆ ระวังเป็นหวัดนะครับ

ก๊ากกกกกกกกก รูปแรกมาก็ฮาเลย
ชานนี่เด็กป้า(แทค)ย่น ก๊ากกกกกกกกกก
หมีมีบิดเอวด้วยลูก (ดีนะที่ยังพอมีเอวให้เห็น)
ป้า(แทค)ย่น ก็หน้าตาภูมิใจนำเสนอมาก..
เอ่อ ส่วนลุงขายแตงโมนั่นถ้าลองบิดเอว
อย่างน้องหมีบ้างรับรองเรตติ้งกระฉูด ฮ่าๆๆ

เรื่องของกินนั้นลูกหมีไม่เป็นรองใคร
สู้ได้ทั้งปริมาณและเวลา จำได้ว่าขำมาตอนที่
อ่านแฟนแอคเคาน์คนไทยที่ไปดินเนอร์กับ
เด็กๆ ถึงเกาหลีแล้วมีอยู่ท่านหนึ่งท่าทางอึ้งกับ
ระยะเวลาในการกินของหมีมากจนหมีต้อง
อธิบายประมาณว่า
"มันเป็นเรื่องปกติครับที่ผมจะกินเสร็จเร็วกว่าคนอื่น" โถลูกแม่รู้ตัวดีขอกอดที (ลวนลามลูกตลอด ก๊ากกก)

ถึงหมีจะเป็นมักเน่และก็ขี้อ้อนอย่างไรก็ตาม
แต่ก็เข้าอกเข้าใจดีกว่า..หน้าตาและหุ่นของตัวเองนั้นไม่เอื้ออำนวยในอิมเมจมักเน่นี้เท่าไหร่
สู้ด้งน้อยไม่ได้..ที่ปกติแค่ช้อนตาขึ้นมองแล้วทำปากเบะๆ นิดหน่อย พี่ๆ และฮอตเทสก็แย่แล้ว
ด้งน้อยเกิดมาพร้อมกับความน่ารักจริงๆ ค่ะ..

อ๊ายยยยยยย ร่ายยาววววววววววอีกแล้ว..
ขอบคุณนะคะที่จัดให้..