Blog เอาแต่ใจ ของ Lekhatuazon
|
||||||||||||||
"ณ ที่แห่งรัก" โดย ปัญญ์ปรียา  ได้มีโอกาสหยิบงานของ ปัญญ์ปรียา มาอ่านอีกเรื่องแล้ว แล้วก็ยังคงรู้สึกหวาน ถึงการบอกรัก ที่โรแมนติกอีกรูปแบบ เพราะเรื่องนี้ สื่อตั้งแต่แรกถึงอาหาร จีงให้บ้านของนางเอก นุกนิก สาวชื่อแปลก มองโลกในแง่ดี ที่เป็นอีกแง่มุม ที่ใครๆ ไม่ค่อยคิดถึง เป็นร้านอาหาร โดยที่นางเอกของเรา ทำอาหารไม่เป็นเลย ผิดกับพระเอกของเรา ที่มีมาด มีฟอร์ม เป็นครีเอทีฟรายการวิทยุ ที่ดูเป็นหนุ่มเจ้าสำราญ ที่ยังตามหารักแท้ แต่กลับทำอาหารเป็น จัดการงานบ้านงานเรือนได้ดี ทั้งนี้ เพราะต้องพี่ชายคนโต และต้องรับผิดชอบน้องชายที่มีอารมณ์อ่อนไหวเช่นเดียวกัน เรื่องนี้ต้องการสื่อให้เห็นว่า การมองคน ไม่ควรมองกันแค่เปลือกนอก แต่ต้องมองกันถึงข้างใน เพราะเปลือกนอก ก็แค่สิ่งที่ฉาบเอาไว้ เอ๊ะ คล้ายๆ อีกเรื่องที่เลขาฯ เพิ่งอ่านจบไปเลย แต่ยังไม่ได้นำมารีวิวกัน อิอิ หยุดยาวคราวนี้ ได้อ่านหนังสือไปหลายเล่มเลย เพราะไม่ได้ไปไหน ไม่อยากไป ร้อน อยากอยู่กับบ้าน ที่สำคัญ ได้อยู่เป็นเพื่อนแม่ด้วย เรื่องนี้ นางเอกนุกนิกของเรา หลงรักพระเอก เพราะมุมมองที่มองใครไม่เหมือนใครของเธอนั่นเอง แม้จุดเริ่มต้นที่ได้เจอกันของสองพระนาง จะไม่โสภานัก แต่ทั้งสองกลับได้เห็นมุมที่แตกต่างจากคนอื่นๆ เพราะแมวเหมียวกำพร้าสองตัว ที่บังเอิญพลัดหลงมาที่บ้านนางเอก และหมาของบ้านพระเอกเป็นแม่ที่เพิ่งเสียลูกไป ทำให้ยังมีน้ำนม แต่ไม่มีลูกให้ดื่ม และเหตุที่นางเอก มองโลกในแง่ดี แต่แตกต่าง จึงเลือก พุดดิ้ง หมาพุดเดิ้ลของพระเอก เป็นแม่นมให้ลูกแมวเหมียวของเธอ อัย พระเอกของเรา เลยได้เห็นมุมที่แปลก แตกต่าง จากสาวๆ ทั่วไปที่เขาไขว่คว้าอยู่ เขาไม่เคยรักใครจริง เพราะเขายังมองคนแค่เปลือก และคิดถึงแค่ ความเหมาะสม และนั่นก็ทำให้เขาไม่เคยพบรักแท้เลยแม้แต่ครั้งเดียว อย่างที่บอก เลขาฯ ติดใจวิธีการบอกรัก ของ ปัญญ์ปรียา จากเรื่อง โอบฟ้าล้อมตะวัน ที่เพิ่งรีวิวไป เรื่องนี้ วิธีการบอกรัก ก็ยังคงโรแมนติคเหมือนเดิม เพราะนางเอกชอบกินไข่เจียว ส่วนพระเอกของผัดกะเพรา ทำให้วิธีบอกรักของพระเอก เป็นการทำ ไข่ยัดใส่ผัดกะเพรา เสิร์ฟให้นางเอก แม้ว่าจะดูไม่โรแมนติกเท่าเรื่องที่แล้วที่เมืองฟ้าบอกรักเอื้อมตะวัน แต่ก็เป็นวิธีที่น่ารักเหมือนกันค่ะ ^_^ ตัวแสดง นุกนิก ณกมล อัย อธิษฐ์ อั๋น อาณกร แนน หรือ นินี ธนินี นลินี ยักษ์ ยุทธนา ซอ สินิตา คำโปรยหนังสือ เล่นเปียโนอยู่ดีๆ ก็ดันมีลูกแมวมาโผล่หน้าบ้าน กรี๊ด ไม่อยากจะเชื่อ มามะ มาอยู่กับแม่นุกนิกซะดีๆ นะนุ๋งนิ๋ง พยายามเลี้ยงดูปูเสื่ออย่างดี แต่โชคร้ายที่แมวน้อยดันกินนมผงไม่ได้ เดือดร้อนจนต้องตามหาแม่นมให้กับลูกๆ กันยกใหญ่ ก็เพราะปฏิบัติการตามล่าหาแม่นม (แมว) นี่ล่ะ จึงทำให้ได้พบกับพุดดิ้ง พ่อพุดดิ้ง และลุงพุดดิ้ง เอ่อ... ไม่จริ๊ง ไม่จริง ทำไมลุงพุดดิ้งถึงกลายเป็นนายผัดกะเพราลามกโรคจิตไปได้ล่ะเนี่ย!! ซวย อย่างนี้ต้องเรียกว่าดับเบิลซวย เมื่อเที่ยงก็โดนน้ำราดหัวหาว่าเป็นคนลามก กลับบ้านมาก็ดันเจอยัยอวบมือสาดน้ำเมื่อกลางวันมาลอยหน้าลอยตาอยู่ในบ้าน ไม่พอ ยังมาสั่งให้เขาไปทำกับข้าวให้กินอีก หนอย ยัยไข่เจียวเอ๊ย นี่ถ้าไม่เห็นแก่ลูกแมวตาดำๆ ล่ะก็ มีหวังได้ ได้ (คิดไม่ออก ฝากไว้ก่อนเหอะ) แถมคุณเธอเล่นประกาศปาวๆ ว่าจะมาเยี่ยมลูกบ่อยๆ นี่ขนาดเจอกันวันแรกยังทำเขาปวดหัวได้ขนาดนี้ ไม่อยากจะคิดเลยว่าต่อไปจะขนาดไหน เฮ้อ เครดิต : รูปภาพปกหนังสือจาก //www.jamsai.com
|
เลขาตัวซน
 ฝากข้อความหลังไมค์ Rss Feed  Smember ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?] เลขาตัวซน ทำงานเป็นเลขาฯ บวกความซนอันมีมาแต่กำเนิด เป็นลูกสาวคนเล็ก แม้จะมีน้องชายหนึ่งหน่อ เลยค่อนข้างเอาแต่ใจ ออกจะใจร้อนตามป๊ะป๋า แต่ก็เป็นคนตรงและจริงใจนะ ที่สำคัญเป็นคนรักอิสระอย่างแรง อาจทำอะไรเหมือนเอาแต่ใจ ...แต่ไม่เคยไร้เหตุผล ในบางเรื่องอาจไม่มีความอดทน ...แต่ไม่เคยเป็นคนอ่อนแอ บางเวลาอาจท้อแท้ ...แต่ไม่เคยยอมแพ้ต่อสิ่งใด อาจจะเฉยชาเกินไป ...แต่ไม่เคยทรยศต่อความตั้งใจของตัวเอง โดย เฉกชนม์  Group Blog All Blog Friends Blog
|
|||||||||||||
| Pantip.com
| PantipMarket.com
| Pantown.com
| © 2004 BlogGang.com
allrights reserved.
|
||||||||||||||
Reception Hall 
