[Fate/Stay Night](06) จอมเวทย์ผู้อาภัพ "มาโต้ ซากุระ" และบทสัมผัสสวรรค์อันแสนเศร้า

กลับมาอีกครั้งหลังจากหายไปนาน เนื่องจากช่วงนี้ติดงานหลายอย่างน่าดูเหมือนกัน แล้วมีโปรเจคที่ต้องทำงานกับเพื่อนหาเบี้ยเลี้ยงชีพในแดนไกล -*- เลยไม่ว่างมาเขียนอยู่ตั้งนาน จนเพื่อนมัน msn มาถามเนี่ยแหละ


เลยออกแรงเขียนจิงๆจังสักที กับ สัมผัสสวรรค์ (Heaven's Feel) เนื้อเรื่องที่ผมชอบใจที่สุดใน Fate/Stay Series และซากุระสาวน้อยนางเอกประจำบทนี้



ในบรรดาเนื้อเรื่องทั้ง 3 เนี่ยผมชอบตรงแหวกแนวและมีแนวทางของตัวเองเยอะ
- โชคชะตา (Fate): จบดี แฮปปี้กันถ้วนหน้า
- ดาบอนันต์ (UBW): บทที่ได้ชื่อว่ามันส์ที่สุดแหล้ว
- สัมผัสสวรรค์ (HF): บทที่เนื้อที่มีปม น่าสนใจแฝงเร้นเยอะที่สุดทีเดียว

เอาละ พร้อมแล้วก็เชิญเลื่อนเม้าส์ลงไปเพลิดเพลินกับสาวน้อยผมฟ้าแห่ง Heaven's Feel กันได้เลยครับ หากท่านใดพึงพอใจก็ทิ้ง reply สาบแช่งจขกท ไว้เป็นกำลังใจจักมีประโยชน์ยิ่ง



"มาโต้ ซากุระ"
เพศ: หญิง
วันเกิด: 2 มีนาคม
ส่วนสูง: 156 cm
นน: 46 kg (เบาจิง -*- )
สัดส่วน: B85/W56/H87
หมู่โลหิต: 0

พากษ์โดย: โนริโกะ ชิตายะ ผลงานในอดีตเด่นๆ ได้แก่
# Kannazuki no Miko (Himeko Kurusugawa)
# Kirarin Revolution (Todou Fubuki)
# Kurokami (Kuro)
# Kyōshirō to Towa no Sora (Himiko)
# Maburaho (Raika Naruo)
# Maria-sama ga Miteru (Katsura)
# Victorian Romance Emma (Colin Jones)

อดีต
เดิมทีเธอเกิดในตะกูลโทซากะ เป็นบุตรสาวคนที่สองต่อจาก "โทซากะ ริน" แต่เธอถูกมอบให้กับตะกูลมาโต้ ซึ่งเป็นตะกูลจอมเวทย์ผู้เป็นพันธมิตรกับโทซากะแต่โบราณเช่นกันตั้งแต่อายุยังน้อย ซึ่งเหมือนๆกับ ตะกูลจอมเวทย์ทั่วๆไป ที่มีค่านิยมในการเลี้ยงดูลูกหลานว่า จะเลือกผู้สืบทอดวิชาเวทย์ของตะกูลเพียง 1 คนเท่านั้น เพื่อหลีกเลี่ยงการแข่งขันชิงดีชิงเด่นกันระหว่างตะกูล โทซากะ โทคิอุมิ ผู้เป็นบิดาได้ตัดสินใจเลือก ริน ผู้พี่เป็นผู้สืบทอดเพราะเห็นว่ามีพรสวรรค์โดดเด่น ซากุระจึงไม่อาจฝึกฝนวิชาของตะกูลได้ แม้จะมีวงจรเวทย์เทียบเท่าพี่สาวของเธอ....



อย่างไรก็ดีเมื่อ มาโต้ โซเคน (สกุลเดิมคือ "มาคิริ") ทราบเรื่อง เจ้าตะกูลผู้นี้ได้ขอรับอุปถัมป์ ซากุระ ไว้กับตะกูลมาโต้แทนเพราะทางสายเลือดมาโต้ กำลังมีปัญหาที่ขาดผู้มีคุณสมบัติจอมเวทย์ลงเรื่อยๆ ซึ่งโทคิอุมิ ผู้พ่อก็เห็นด้วยและยอมตกลง การตัดสินใจนี้สร้างความปวดร้าวให้กับ โทซากะ อาโออิ มารดาของเธอเป็นอย่างมากแต่ก็มิอาจขัดขืนได้ ด้วยสถานะที่โทคิอุมิ เป็นผู้มีสิทธิตัดสินใจขั้นเด็ดขาด "โทซากะ ซากุระ" จึงต้องจากบ้าน ครอบครัว และพี่สาวไปสู่ตะกูลใหม่ ตั้งแต่อายุราว 6-7 ขวบเท่านั้นเอง



เรื่องราวของซากุระ ได้รับการพูดถึงตั้งแต่ช่วงสงครามจอกฯ ครั้งที่ 4 ( Fate/zero) ผ่าน "มาโต้ คาริยะ" มาสเตอร์ของเบอร์เซอร์เกอร์ในสงครามครั้งนั้น -- คาริยะ ผู้มีศักดิ์เป็นลุง และเคยหลงรักอาโออิ เพื่อนสมัยเด็กของเขามาก่อน...รู้สึกเจ็บปวดและแค้นใจตะกูลโทซากะเป็นอย่างมากที่ทอดทิ้งสายเลือดของตนอย่างซากุระได้ง่ายๆ คาริยะ จึงยอมทำสัญญากับโซเคน ที่เขาไม่ชอบหน้า ว่าหากเขาเอาชนะสงครามจอกได้ จะต้องคืนซากุระให้กับครอบครัวโทซากะ จัดได้ว่าคาริยะ นี่คือคนๆ เดียวแห่งตะกูลมาโต้ ที่รักและห่วงใยซากุระและเป็นที่พึ่งพิงให้กับหลานสาวคนนี้ได้อย่างแท้จริง


แต่สงครามครั้งที่ 4 นั้นโหดร้ายเป็นอย่างมาก -- คาริยะ แม้จะมีคุณสมบัติของจอมเวทย์ และยอมถูกเพาะหนอนอาคม เพื่อเพิ่มพลังเวทย์มนต์ของตัวเองให้สูงถึงขีดสุด แม้จะรู้ว่ามีผลเสียต่อร่างกายของเขาอย่างร้ายแรง แต่เพื่อเพิ่มโอกาสเอาชนะและความจำเป็นที่ต้องควบคุมอัศวินดำเบอร์เซอร์เกอร์ที่แข็งแกร่ง ทำให้เขาแทบไม่มีทางเลือกอื่นใด



... ลุงของซากุระบุกเข้าสงครามครั้งที่ 4 โดยลำพังปราศจากผู้ช่วยเหลือจากตะกูลและองค์กรต่างๆ ดังเช่นมาสเตอร์คนอื่นๆในสงครามคราวนั้น และวีรชนประจำตัวของเขาก็สร้างผลงานอันดุดันไม่แพ้คลาสที่แข็งแกร่งอื่นๆเลยโดยมี โซเคน ซึ่งไม่ได้คาดหวังในตัวคาริยะนัก...คอยจับตาดูผลข้างเคียงของการใช้งานหนอนอาคม โดยหวังว่าหากชนะไม่ได้ จะนำหนอนเหล่านี้ไปใช้กับซากุระเพื่อสงครามจอกครั้งถัดๆไปแทน




แม้คาริยะ จะสู้อย่างสุดความสามารถ แต่สงครามจอกครั้งนั้นเป็นไปอย่างเหี้ยมโหด สมาคมจอมเวทย์ -- ตะกูลไอนซเบิร์ก -- เจ้าตะกูลโทซากะ --พันธมิตรแห่งโบสถ์ -- และเหล่าศาสตรจารย์แห่งสมาคมเวทย์มนต์ ระดมทรัพยาการบุคคลชั้นเลิศจำนวนมากเข้าห้ำหั่นกัน เกินกว่าที่จอมเวทย์ธรรมดาอย่างคาริยะ จะฝ่าฟันไปได้ ... คาริยะถูกเซอร์แวนท์ของตนสูบพลังเวทย์จนหมดและสิ้นชีวิตในไม่ช้า แต่ก่อนที่เขาจะตายได้กระเสือกกระสน กลับมาถึงบ้านของตะกูลมาโต้จนได้ คาริยะสวมกอดซากุระซึ่งดูสับสน เป็นครั้งสุดท้าย กล่าวลาว่า --ลุงคนนี้ได้กลับมาเพื่อปกป้องหลานที่รักของเขาแล้ว
.
.
แล้ว..คาริยะก็ล้มลงสิ้นใจอยู่ตรงหน้าเด็กสาวตัวน้อย ..พร้อมกับความฝันที่เห็นในวินาทีสุดท้ายของชีวิตว่า.. สักวันนึง เขาจะพาตัว อาโออิ-ริน-ซากุระ หนีไปยังดินแดนไกลๆ แล้วใช้ชีวิตกันอย่างมีความสุขตามประสาลุง-หลาน และห่างไกลจากสงครามทั้งหลายทั้งปวง



ภายใต้การเลี้ยงดูของตะกูลมาโต้ ซากุระถูกคาดหวังให้เป็นผู้สืบทอดเวทย์มนต์ของตะกูลมาโต้เนื่องจาก สายเลือดจอมเวทย์ของครอบครัวนี้เหลือน้อยมาก คนที่มีคุณสมบัติอยู่บ้างอย่างคาริยะ ก็ตายไปแล้ว ชินจิทายาทของตะกูลสายตรงแม้จะมีความตั้งใจสูงก็ขาดคุณสมบัติที่จำเป็นอย่างวงจรเวทย์มนต์

ซากุระจึงถูกตั้งความหวังไว้สูงและได้รับการฝึกหัดอย่างหนักและได้รับสืบทอดเวทย์มนต์ประจำตะกูลมาโต้หลายอย่างจากโซเคน อย่างเช่น เหล่าคำสาบ และอาคมพันธนาการที่โดดเด่นหลายอย่าง ซึ่งออกจะสร้างความผิดหวังและแค้นใจให้ชินจิเป็นอย่างมากที่น้องสาว(บุญธรรม) ของตัวเองข้ามหน้าข้ามตาผู้สืบสายโลหิตโดยตรงอย่างตน




ซากุระถูกฝึกฝนเวทย์มนต์อย่างหนักแบบลับๆ จากสายตาของสมาคมและคนทั่วไป...และยิ่งไปกว่าเวทย์มนต์ธรรมดา... ซากุระถูกวางตัวให้กลายเป็นอาวุธสำคัญในสงครามจอก โซเคนหวังว่าจะใช้เธอเป็นภาชนะของจอกในอนาคต, ด้วยเมือกสีดำแห่งความชั่วร้ายและเศษชิ้นส่วนของจอกศักดิ์สิทธิ์ที่แปดเปื้อนตอนจบสงครามครั้งที่ 4 , โซเคนเก็บเศษชิ้นส่วนเหล่านั้นมาใช้ร่วมกับหนอนอาคมหลายอย่าง และบังคับฝังมันลงสู่ร่างกายของซากุระ ~ หนอนอาคมที่กัดกินวงจรเวทย์และป้อนพลังเวทย์มนต์มหาศาลมาให้ร่างสิงสู่ กับเศษชิ้นส่วนที่เชื่อมต่อกับจอกศักดิ์สิทธิ์ (Heaven's Feels) เมื่อเริ่มทำงานเมื่อไหร่...จะเปลี่ยนสาวน้อยคนนี้ไปเป็นอาวุธเวทย์มนต์ที่น่าสะพรึงกลัวที่สุดอย่างนึงทีเดียว



ไม่เพียงแต่การฝึกฝนลับอันเข้มงวด และไม่นานนักหลังจากเธอถูกนำมาเลี้ยง-ซากุระภายใต้ตะกูลมาโต้ ยังถูกชินจิ พี่ชายบุญธรรมแท้ๆของเธอ กลั่นแกล้งด้วยความอิจฉา จากสายตาของบุคคลภายนอก นั้นทั้งคู่ดูเหมือนพี่น้องธรรมดา แต่ภายในบ้านมาโต้ ซากุระต้องเผชิญกับการกลั่นแกล้งมีตั้งแต่การว่าร้าย -- ประชดประชัน แต่ยิ่งเวลาผ่านไปมันค่อยๆทวีความรุนแรงขึ้นเรื่อยๆ จนไปถึงการทำร้ายทุบตี กลั่นแกล้งรุนแรงอย่างอื่น

-- หรือแม้กระทั่งการบังคับขืนใจน้องสาวบุญธรรม ราวกับเป็นวัตถุปลดเปลื้องทางเพศ -- เธอตั้งพบประสบการณ์เช่นนี้ต่อเนื่องมาตั้งแต่วัยเด็กซึ่งโซเคน เจ้าตะกูลก็รู้เรื่องดี และไม่คิดขัดขวางกับคอยแต่จะส่งเสริมให้ทำมากขึ้นด้วยซ้ำ เพราะสิ่งเหล่านี้ล้วนเป็นแรงกระตุ้นอันยอดเยี่ยมให้เหล่าหนอนอาคมในร่างของซากุระเติบโตอย่างแข็งแรงและทรงพลังมากขึ้น ชีวิตตั้งแต่วัยเด็กของเธอจึงล้วนเต็มไปด้วยเหตการณ์อันน่าเศร้า ที่เธอไม่อาจปริปากบ่นได้ และแม้ในใจลึกๆเธอจว่าสักวันพี่สาว ผู้เป็นที่รักของเธอจะมาช่วยเหลือ ........แต่วันนั้นก็ไม่เคยมาถึง
.
.
.
Note: ความสงสัยส่วนตัว ...ผมเคยคิดว่าโซเคนพยายามให้ซากุระมีลูกกับชินจิ มันรึเปล่าเพื่อเป็นสายเลือดของมาโต้โดยแท้จริง ??





ด้วยเหตที่ซากุระถูกฝังหนอนมากมายลงในร่างของเธอ... ปรสิตในร่างเหล่านี้ส่งผลต่อร่ายกายของเธออย่างยิ่ง ---หนอนอาคมซึ่งคอยสูบพลังเวทย์ของเธอออกไปอันมีผลให้ให้ร่างของเธอสร้างพลังเวทย์อย่างต่อเนื่อง ..แต่ขณะเดียวกันมีผลข้างเคียงซึ่งจะเร้าความรู้สึกทางเพศอย่างรุนแรง --- โซเคนเข้าใจกระบวนการเหล่านี้ดี และเห็นดีด้วยกับการที่ชินจิจะข่มขืนซากุระบ่อยๆ เพราะเป็นการเร่งเร้าให้หนอนอาคมทำงานได้อย่างมีประสิทธิภาพสูงขึ้น ซึ่งแน่นอน ก็สมกับความต้องการชินจิที่เจ็บแค้นกับซากุระอยู่แล้วพอดี และสิ่งที่น่าทึ่งอย่างนึงคือ แม้ซากุระจะถูกข่มเหงกลั่นแกล้ง ชนิดแทบจะเป็นเรื่องประจำวันตลอด 11 ปี เธอกลับควบคุมและกดอารมณ์ของเธอไว้ได้ เธอสามารถดำเนินชีวิตของเธอได้อย่างปกติชนิดเหมือนคนธรรมดาทั่วไปเลย




อย่างไรก็ดีแม้ ซากุระจะโชคร้ายอย่างยิ่ง เธอยังค้นพบความสุขเล็กๆ ในชีวิตอยู่บ้างในช่วงหลายปีก่อน สงครามจอกครั้งที่ 5 --- เมื่อเธอพบกับชิโร่ , เธอหลงรักเขาระหว่างที่แอบมองชิโร่กำลังพยายามกระโดดบาร์ ครั้งแล้วครั้งเล่า -- ภาพนั้นติดตาซากุระให้เป็นแรงบันดาลใจที่จะทนกับสภาพอันโหดร้ายในครอบครัวของเธออย่างไม่ท้อถอย ความรักเล็กๆในหัวใจเธอจึงกลายเป็นสิ่งที่มีค่าสูงสุด โดยหลังการเสียชีวิตของคิริงิสุ บิดาของชิโร่ ซากุระเริ่มสนิทกับชิโร่มากขึ้นและเหมือนเป็นกิจวัตรที่เธอจะไปทำอาหารและช่วยชิโร่ดูแลบ้านช่องเรื่อยมา
.
.

แต่ก็นั่นแหละนั่น เมื่อสงครามจอกครั้งที่ 5 เริ่มขึ้น และรินพี่สาวที่ซากุระมองว่าทอดทิ้งเธอไปเริ่มเข้ามาพัวพันตีสนิทกับชิโร่... ความอิจฉาและน้อยใจอย่างยิ่งเกิดขึ้นกับซากุระ จากมุมมองที่ว่าเธอถูกทอดทิ้งจากครอบครัวโทซากะให้ผจญอยู่กับความทุกข์ และรินกำลังจะมาซ้ำเติมด้วยการแย่งชิงชิโร่ ที่พึ่งทางใจหนึ่งเดียวของเธอซ้ำอีก




ซากุระเป็นมาสเตอร์คนแรกของไรเดอร์ (ยังมีใครตกใจอีกป่าว -_- ) โดยเธอทำพิธีอัญเชิญมาก่อนเริ่มสงครามครั้งที่ 5 ราว 2-3 วัน แต่ชินจิ พี่ชายของเธอบังคับแย่งชิงไรเดอร์ไป ซึ่งซากุระก็ยอมแต่โดยดี โดยสาเหตนึงก็คือเธอไม่อยากต่อสู้กับ ริน พี่สาวของตนและชิโร่ แต่เธอยังเก็บอาคมอาญาสิทธิ์ไว้กับตัว ซึ่งไรเดอร์ก็ยอมรับแต่โดยดี



บทบาทใน Fate/Stay Night
สาวผมฟ้าคนนี้ มีบทบาทน้อยมากในบท Fate, UBW โดยเธอมีสถานะเป็นแค่รุ่นน้องของชิโร่และอยู่ชมรมเดียวกัน ปรากฎตัวให้เห็นเป็นครั้งคราวในบ้านของชิโร่ ในฐานะแม่ครัว และเพื่อนร่วมโต๊ะอาหารขาประจำ


บทสัมผัสสวรรค์ (Heaven's Feel)

เนื้อเรื่องนี้ เธอรับบทนางร้าย/นางเอกร่วมไปในตัวเลยทีเดียว จัดเป็นตัวละครหลักอย่างยิ่ง ควบคู่กับพระเอกอย่างชิโร่ ที่คราวนี้มาแบบองอาจมาดแมนสุดๆ ทีเดียว เธอมีบทบาทอยู่ตลอดเนื้อเรื่อง ดังนั้นไหนๆ ผมก็ขอสอนจระเข้ให้ว่ายน้ำอีกรอบ....ขอนำพาทุกท่านย้อนกลับไปสู่ Heaven's Feels ฉบับย่อตามสไตล์การเล่าของผมเลยครับ

.
.
.
ถ้าใครยังไม่เคยดูก็ดูสักนิดนึง เน้นช่วง 20 วินาทีแรก


บทย่อแห่งสัมผัสสวรรค์ (Heaven's Feel)
เรื่องราวนั้นเริ่มขึ้นด้วย การเข้าร่วมของตัวละครใหม่ อย่าง "มาโต้ โซเคน" ปู่ของซากุระซึ่งเห็น ไรเดอร์ของชินจิ และคาสเตอร์พ่ายแพ้ต่อเซเบอร์ จากสายตาของคนภายนอกเหมือนโซเคน จะไม่ได้สนใจสงครามจอกคราวนี้ แต่เขากับใช้ซากร่างของแอสแซสซิน แล้วอัญเชิญวีรชนคนใหม่ขึ้นมา นั่นคือ "มือสังหารตัวจริง" (True Assassin) นักรบผู้เร้นลับและแฝงตนภายใต้หน้ากากและนามของสุดยอดมือสังหารตลอดกาล ฮํสซัน-อาห์-ซับบาห์ ยังไม่พอ "เงา" ลึกลับได้ปรากฎขึ้นภายใต้การบัญชาของโซเคน และกลายเป็นขั้วอำนาจที่น่าเกรงขามในทันทีแห่งสงครามจอก


สงครามจอกดำเนินต่อไป ภายใต้สถานการณ์ที่แปลกประหลาด แลนเซอร์ถูกแอสแซสซินสังหารด้วยการควักหัวใจอันน่ากลัว ภายใต้การช่วยเหลือของ "เงา" อันลึกลับ


และในในไม่ช้า เซเบอร์ก็ถูกเงาลึกลับพิชิตตามไป ชิโร่ถูกบีบให้ถอนตัวเพราะสูญเสียเซอร์แวนท์ไปแล้วแต่เขาตัดสินใจสู้ต่อร่วมกับโทซากะ แต่ในช่วงคับขันไรเดอร์ได้ปรากฎตัวขึ้นช่วยเหลือชิโร่


ทั้งสองจึงได้รู้ความจริงเกี่ยวกับซากุระเป็นมาสเตอร์คนนึง และสาเหตที่ซากุระต่อสู้เพราะเหล่าปรสิตอาคมทั่วร่างของเธอบังคับ หากเธอปฎิเสธคำสั่งของโซเคน หนอนอาคมเหล่านั้นจะทรมาณเธออย่างแสนสาหัสหรือแม้กระทั่งสังหารเธอ แต่ก่อนเธอจะสูญเสียจิตใจของเธอไป อาคมสุดท้ายของเธอคือสั่งให้ไรเดอร์ปกป้อง "ชิโร่" คนรักของเธอให้ได้ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น แม้ว่าทั้งคู่อาจต้องกลายเป็นศัตรูกันในอนาคตก็ตามที

"เงา" หรืออีกนัยนึงคือซากุระ ถูกบังคับให้พุ่งเข้าโจมตีเมืองฟูยุกิ ในยามค่ำคืนสังหารผู้บริสุทธิ์จำนวนมากเพื่อดูดกลืนพลังชีวิตอย่างหิวกระหายไม่สิ้นสุด นั่นคือความจริงอย่างนึงที่ปฎิเสธไมได้ว่าเธอกลายเป็นฆาตกรที่สังหารผู้คนจำนวนมาก ริน ในฐานะจอมเวทย์ผู้ปกป้องเมืองนี้ตัดสินใจอย่างยากลำบากเพื่อที่จะ "ฆ่า" ซากุระ น้องสาวร่วมสายเลือดของเธอก่อนที่จะสังหารเหยื่อชาวเมืองไปมากกว่านี้ ขณะเดียวกันชิโร่ก็ถูกบังคับให้ตัดสินใจครั้งใหญ่อย่างที่สุด


1. สู้กับซากุระเพื่อปกป้องความยุติธรรมที่เขาเชื่อมั่น และปกป้องผู้คนจากภยันอัตราย
2. ปฎิเสธความยุติธรรมและหน้าที่ของฮีโร่ ที่เขาเชื่อถือมาตลอดชีวิตเพื่อปกป้อง คนที่สำคัญที่สุดคนนึงในชีวิต

**************************************************
บทสนทนาแห่งอาเชอร์/เอมิยะ

"เจ้าเข้าใจหรือไม่- เอมิยะ ชิโร่ - ใครที่เจ้าต้องสู้, ใครกันที่เจ้าต้องสังหาร?? "
เขาถามหาคำตอบ ฉันต้องมีคำตอบสิ
".............................."
นิ่งเงียบ ไม่มีคำตอบใดๆหลุดออกมาจากใจ
นั่นแหละ- ผมรู้คำตอบดี
ผมประกาศปาวๆไปว่าจะหยุดยั้งการต่อสู้ จะหยุดมาสเตอร์ทุกคนที่เกี่ยวข้องกับการทำร้ายผู้บริสุทธิ์
ด้วยการตัดสินใจเช่นนั้น , จึงได้ตัดสินใจยืมพลังของเซเบอร์
จะเพิกเฉยไม่ได้ !!
..... ซากุระคือมาสเตอร์คนหนึ่งที่ฉันต้องหยุดยั้งเธอให้ได้ทันที

".............................."
พูดอะไรไม่ออก ทั้งๆที่รู้อยู่แล้ว
".............................."
อัศวินชุดแดงก็ไม่พูดอะไรเช่นกัน



ท่ามกลางท้องฟ้าสีหม่น , พวกเราได้แค่จรดจ้องตาต่อตากัน
".... งั้นเจ้าก็จงทำอย่างที่เจ้าต้องการเถอะ เป้าหมายของข้าได้เปลี่ยนไปแล้ว ด้วยเหตการณ์เลยเถิดไปถึงขั้นนี้ , สำหรับข้านี่ไม่ใช่เวลาที่จะมาสะสางความแค้นส่วนตัว"
"..หา??.."
"...นี่เป็นคำเตือน ถ้าเจ้าคิดจะเดินตามเป้าหมายความเชื่อของเจ้าจงทำต่อไป !! แต่เมื่อใดเจ้าเลือกเส้นทางอื่น เอมิยะ ชิโร่ จักไร้อนาคต"
"..นายกำลังบอกว่า ฉันกำลังจะตายงั้นรึ ?? "
"เจ้ากำลังคิดจะยอมตาย หรือเสียสละ --ใช่หรือไม่?" เจ้าสามารถใช้ชีวิตของเจ้าเพื่อรักษาชีวิตอื่นๆให้อยู่รอดแทนที่ "
" หรือหากเจ้าต้องบิดเบือนคำสาบานแล้ว นั่นจะกลายเป็นเจ้าเสียสละชีวิตผู้อื่นมากมาย เพื่อโชคชะตาของคนผู้เดียว...เจ้าสามารถทำได้งั้นรึ ?"


มันมีทั้งความลึกซึ้งและว่างเปล่าแฝงอยู่...ไม่มีน้ำเสียงตำหนิแต่อย่างใด
"ข้าไม่ใส่ใจว่า เอมิยะ ชิโร่ จะเลือกทางไหน-- แต่หากเจ้าตัดสินใจสละทิ้งทุกสิ่งเพื่อปกป้องชีวิตหนึ่งเดียวแล้ว ...จงจำไว้บาปนั้นสักวันจักตามทันเจ้าเป็นแน่"

***************************************************
Answer:
ชิโร่เลือกข้อ 2 และตัดสินใจแยกทางจากริน ไปตามทางของตนตามลำพัง

หลังจากนั้นชิโร่ตัดสินใจมุ่งหน้าไปหาอิลิยะ เพื่อขอให้เธอช่วยในการรับมือโซเคน และเขาก็ได้พบกับรินอีกครั้งระหว่างทาง และได้ไปพบเจอการต่อสู้ระหว่าง เบอร์เซอร์เกอร์ VS แอสแซสซิน+ เงาลึกลับ + เซเบอร์ชุดดำ (Saber Alter) ไม่ประหลาดใจแม้ว่าเฮอร์คิวลิสจะแข็งแกร่งแค่ไหนแต่ก็เป็นไปไม่ได้เลยที่จะรับมือคู่ต่อสู้ที่แข็งแกร่งพร้อมๆกันถึง 3 คน เบอร์เซอร์เกอร์ถูกกลืนกินโดยเงาลึกลับจนสิ้น ขณะที่อาเชอร์บาดเจ็บสาหัสจนถึงชีวิตระหว่างที่พยายามปกป้องและเปิดโอกาสให้รินถอยหนีไปได้ ไรเดอร์ปรากฎตัวขึ้นอีกครั้งเพื่อช่วยเหลือให้พวกเขาหลบหนีจนพ้นอันตราย แต่ชิโร่ก็ต้องสูญเสียแขนซ้ายไปในการต่อสู้ครั้งนี้


เมื่อชิโร่ตื่นขึ้นมาอีกครั้ง เขาพบแขนข้างใหม่-- แขนซ้ายของอาเชอร์ ในผ้าคลุมสีแดงสดพันไว้อย่างหนาแน่น รินและอิริยะสวีล ย้ายมาพักอยู่กับบ้านชิโร่ แต่อย่างไรก็ดีการที่มาสเตอร์ทั้ง 3 คน สูญเสียวีรชนประจำตัวไปหมดสิ้นกลายเป็นจุดอ่อนอย่างใหญ่หลวง เมื่อต้องเผชิญหน้ากับศัตรูที่สุดแสนจะแข็งแกร่ง รินจึงวางแผนที่จะสร้างสุดยอดอาวุธขึ้น-- ดาบอัญมณีแห่งเวทย์มนต์ของอาจารย์จากยุคบรรพบุรุษของตะกูลเธอ --Zeltrech ด้วยพลังของแขนซ้าย Archer + อิริยะสวีล + ริน ช่วยให้สร้างดาบในตำนานได้จนสำเร็จ แต่ก็สร้างความเจ็บปวดอย่างสาหัสให้กับแขนซ้ายและร่างกายของชิโร่อย่างร้ายแรง อิริยะเตือนเขาทันทีว่าอย่าใช้จะดีกว่าเพราะร่างกายของเขาอาจพินาศได้ทุกเวลาหลังจากการเพียงไม่กี่รอบ




ในขณะนั้น ซากุระ ภายใต้ร่างเหล่าเงาลึกลับยังคงอาละวาดและฆ่าคนมากมายอยู่ทุกค่ำคืน เธอควบคุมร่างกายและจิตใต้สำนึกไม่ได้เลย บางครั้งเธอสามารถควบคุมสติได้สั้นๆ ก่อนจะถูกควบคุมใหม่ร่างกายเงาของเธอเป็นอาวุธที่รุนแรงอย่างไม่น่าเชื่อ พลังเวทย์มหาศาลอัดแน่นอยู่ภายใน ทุกสัมผัสของเธอและเงานั้นจะกัดกร่อนวัตถุธาตุอย่างร้ายแรง โมเลกุลและอนุภาคต่างๆจะถูกสลายและแปรเปลี่ยนไปสู่พลังเวทย์บริสุทธิ์ก่อนดูดกลืน ตัวตนวิญญาณของเหล่าวีรชนทั้งหลาย สามารถถูกกลืนกินได้อย่างง่ายดายด้วยการปนเปื้อนของจิตวิญญาณชั่วร้าย - ภูษาเงารอบตัวเธอคล้ายเป็นเหมือนเกราะอันแข็งแกร่งและอาวุธจู่โจมอันยาวไกล พลังเหล่านี้กลายเป็นปีศาจอันชั่วร้ายที่กำลังทำลายทุกชีวิตในเมืองอย่างงไม่สิ้นสุดทีเดียว



ไม่ได้ง่ายไปสะทุกอย่าง......ราชาแห่งผู้กล้า "กิลกาเมซ" ปรากฎตัวขึ้นขัดขวางซากุระเงากลางเมือง ด้วยความชิงชังอย่างยิ่ง กิลกาเมซผู้มีสายเลือดเทพไม่ยอมรับตัวตนของความชั่วร้ายอย่างซากุระเด็ดขาด ...........จิตสำนึกของซากุระตอนปะทะกับราชาผู้กล้านี้ พอดีผมหาบทบรรยายมาได้ผมขอแปลให้ทุกท่านดูสักเล็กน้อย


******************************************
หิวกระหาย
และแล้ว คมอาวุธมากมายก็พุ่งทะลุเหยื่อคนนั้น
"เอ๋ ??"
"แปลกจริง, เจ็บเหลือเกิน..."
คนที่โดนเสียบคือผู้หญิงคนนั้นไม่ใช่หรือ?? แล้วทำไมฉันถึงเจ็บปวดขนาดนี้หละ
คนที่ตายต้องเป็นเธอสิ, แต่ทำไมกลับกลายเป็นฉันที่ทรุดไปกองกับพื้นหละ
ทำไมร่างฉันกำลังถูก ตัดเฉือน เช่นนี้หละ
เหยื่อคนนั้นคือฉัน ??

"อ๊า---------กก"
เจ็บ อีกแล้ว
นี่มันเป็นแค่ความฝัน ความฝัน, แต่มันเจ็บขนาดนี้ , รุ่นพี่ รุ่นพี่...
ขดไส้สีอ่อนๆ ล้นทะลักออกมาจากท้อง น่าขยะแขยงสิ้นดี จริงไหม??

"เจ็บ... อีกแล้ว"
พยายามขยับแขน แต่แขนทั้งคู่นั้นกับนอนนิ่ง ห้องอยู่บนพื้น มีเพียงเอ็นเส้นบางๆที่เหลืออยู่ยึดติดกับผิวหนัง
ขา ขายังมีอยู่ แต่ต่อจากท้อง กลายเป็นขาของฉันกำลังถูกปลิดทิ้งเหล่ากับขาของลูกไก่น้อยๆ

"--ไม่นะ"
แค่ฉันพยายามพูดอะไร บางสิ่งก็เสียบเขาที่กลางหลังของฉันอีกครั้ง
แต่แขนและขาของฉันไม่มีสะแล้ว ...ลุกไม่ขึ้น
ฉัน...ฉันทำอะไร
"ยังมีชีวิตอยู่อีกรึ ช่างเป็นสาวน้อยที่อึดราวกับแมลงสาบเลยทีเดียว"
(เสียงดาบ ฟาดเข้าใส่ร่างกายอีกครั้ง)


ไม่มีความปราณีแม้แต่น้อย
บุรุษชุดสีทอง ดีดนิ้วเล่น ก่อนจะคว้าดาบขนาดใหญ่กว่าร่างบางๆของฉันด้วยซ้ำ เสียบเข้าใส่ลำคอ


"อ-ะ"
ไม่มีเสียงรอดออกมาอีกต่อไป
ฝันร้าย
นี่ต้องเป็นฝันร้ายแน่ๆ
มันเป็นฝันร้ายที่เหมือนกับที่ฉันเคยฝัน...ฝันมาตลอดกว่าสิบปี
ฉันจะต้องตื่นอีกครั้ง แล้วอยู่ในบ้านของรุ่นพี่

--เข้าใจหละ, ขอให้ตื่นเร็วขึ้นหน่อยก็ดีนะ
เร็วขึ้นเถอะ เพราะมันเจ็บเหลือเกิน
เจ็บมาก เจ็บจนฉันรู้สึกเหมือนกำลังจะตายครั้งแล้วครั้งเล่า
ลืมตาสิ ลืมตาว่าฉันตื่นแล้ว
(เสียงดาบฟาด)

"อ-ะ-ะ-ะ"
แต่ฉันไม่ยอมตื่น
มันไม่ยอมตื่นจากฝันร้ายครั้งนี้สักที
ช่วยด้วย
ช่วยที, มันเจ็บ ช่วยฉันที รุ่นพี่ช่วยฉันทีค่ะ..
ฉันจะต้องตื่นให้ได้ , ต้องตื่นขึ้นเดี๋ยวนี้ ไม่งั้นแล้วพวกเรา...

แต่มันไม่ยอมตื่น
ฝันร้ายนี้ไม่ยอมจบ-- รุ่นพี่

ร่างของหญิงสาว ที่พรุนไปทั้งร่างด้วยอาวุธวิเศษนานาชนิด นอนนิ่งราวกับสัตว์ตัวน้อยที่ถูกถลกหนัง

"อ้-าาา"
เธอยังคงมีสติ
ชีวิตของเธอนั่นเกินจุดที่จะสามารถช่วยได้แล้ว แต่เจตจำนงค์นั้นยังคงแข็งแกร่ง และดิ้นรนขยับเขยื้อนทุกอนูของร่าง

"โฮ่ ---- ยัง ยัง ยังไม่ยอมตายอีก -- ยัยหนู เธอนี่พลังชีวิตยิ่งกว่าแมลสาบจริงๆๆ ด้วย"
คำพูดอันสุดแสนประหลาดใจ กึ่งเหยียดหยาม
ชายชุดทอง ราชาแห่งวีรบุรุษ กิลกาเมซ ยกมือขึ้นด้วยท่าทางไร้ปราณี , การลงดาบสุดท้าย

"ฉัน..ยัง..ไม่..อยาก..ตาย, รุ่นพี่ , ในที่สุด รุ่นพี่ ก็ยอม ยอมมองฉันมั่งแล้ว, ต้องอยู่กับเขา ฉัน..อยากอยู่กับเขา..อีกสักนิด ..แต่"
มองอะไรไม่เห็นอีกต่อไป
สตรีคนนี้มาถึงจุดจบแล้ว กำลังมองความฝัน ฝันที่ไม่เป็น
ถึงที่สุดแล้ว...จะขอขว้าความสุขน้อยๆ ที่ในที่สุดก็ได้มาในครอบครองสักที สาวน้อยขยับแขนที่เหลือเศษเพียงน้อยนิด

"ไม่!!.....ฉันไม่อยากตาย ไม่อยากตาย..."
"ถ้า..ถ้าฉันตาย คุณพี่ก็กลายเป็นคนที่จะขโมยรุ่นพี่ไปจากฉัน นะสิ !!.."
"เกะกะสายตาข้าสิ้นดี อย่ามาเสียเวลาเลย"
หยาดโลหิตสาดกระจายทั่วบริเวณ เธอไม่มีทางตื่นมาอีกต่อไปแน่ๆ
"อะไรเนี่ย !?"

ราชาผู้กล้าหันกลับหลังทันที...... แต่มันสายไปแล้ว เงาสีดำครอบคลุมพื้นที่นักรบสีทองยืนอยู่หมดสิ้น
"หนอนนั่น... ไม่!! เป็นไปไม่ได้!! "
พื้นดินยุบตัวลง...ชายคนนั้นถูกกลืนกิน ตั้งแต่เท้าจรดศรีษะ
ไม่มีที่ให้หนี
ไม่มีสิ่งให้ยึด
จมดิ่งหายไป
ทำไม?? นั่นเพราะว่า....

"เจ็บเหลือเกิน " สาวน้อยยืนตัวตรง
พลังเพียงแค่นี้คงไม่พออีก ราชาผู้กล้าเทียบได้กับพลังชีวิตคนนับแสน
แต่มันก็ยังไม่พอท้องของเธอยังคงร้องอย่างหิวกระหาย
ออกเดินต่อไปในถนนยามราตรี
*************************************************

เป็นตามที่บรรยายไว้ กิลกาเมซ ใช้อาวุธหลายชิ้นจากประตูแห่งบาบิโลน (Gate of Babylon) ประดาประดังอาวุธเข้าใส่ซากุระซ้ำจนเละตุ้มเปะ ด้วยเข้าใจว่าเธอคือมนุษย์หรือจอมเวทย์ทั่วๆไป + อาวุธจำนวนมหาศาลกิลกาเมซเอาชนะเธอได้อย่างง่ายดาย แต่ด้วยความสามารถการฟื้นสภาพที่สูงและรวดเร็วจนไม่น่าเชื่อ(แค่ช่วง 3-4 ประโยคสุดท้ายนั่นแหละ) จนเมื่อสัมผัสเงาของซากุระนั่นคือกลายเป็นจุดจบของราชาผู้กล้าที่คาดไม่ถึงในพริบตา (...ประมาทนักก็เสร็จโจร...)

ชิโร่มุ่งหน้าไปหาโซเคน หวังจะหาวิธีหยุดยั้งและช่วยซากุระ แต่ทุุกอย่างกับเลวร้ายขั้นเมื่อ รู้ว่าแม้แต่โซเคนก็ควบคุมซากุระไม่ได้อีกต่อไปแล้ว ถึงสังหารปู่ของเธอได้ก็ไม่มีประโยชน์ หากไม่สังหารเงา - ซากุระก็จะยังคงไล่ฆ่าคนไปเรื่อยๆ หนทางเดียวที่จะช่วยปกป้องผู้คนได้เหลือเพียงทางเดียวคือ ฆ่าซากุระ แต่ก็อีกครั้งนึงที่ชิโร่ยืนยันกับตัวเอง เขาเลือกที่จะปกป้องซากุระไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น แม้ว่าจะเป็นการหักหลังกับอุดมการณ์ที่เขายึดมั่นมาตลอดชีวิตก็ตามที




ซากุระรู้ตัวดีว่าตัวเองกำลังสร้างปัญหาและความเดือดร้อนให้คนอื่นๆมากขึ้นเรื่อยๆ ก่อนที่จิตสำนึกของเธอจะพ่ายแพ้ต่ออำนาจมืดภายในโดยสมบูรณ์ ซากุระกลับมาที่บ้านมาโต้อีกครั้งและขอร้องปู่ของเธอให้จบชีวิตเธอเสีย แต่เมื่อเธอกลับมา ชินจิ พี่ชายของเธอที่เจ็บแค้นมาตลอดได้ขุ่เธอเรื่องความสัมพันธ์ระหว่างเขากับซากุระและพยายามจับข่มเหงเธออีกครั้งเหมือนที่เขาเคยทำมาตลอด และจี้ใจดำของเธอเรื่องของชิโร่ว่าจะรู้สึกอย่างไรถ้าเขาเปิดเผยเรื่องราวเลวร้ายในอดีตของเธอออกมาให้หมด


ชินจิพูดเรื่องที่ไม่ควรพุดออกมาอย่างยิ่ง ซากุระฟิวส์ขาด และจบชีวิตพี่ชายบุญธรรมของตนเองในทันที ก่อนจะถอดใจยอมแพ้ให้กับความชั่วร้ายภายในร่างเธอ และกลายเป็นซากุระสีดำ (Dark Sakura)โดยสมบูรณ์ แล้วซากุระก็แอบลักพาตัวอิริยะสวีลไป โดยหวังที่จะใช้เธอสร้างจอกศักดิ์สิทธิ์ให้สำเร็จ (ปล. ผมสีฟ้าอ่อนของซากุระและสีของดวงตาเธอก็เกิดจากผลของหนอนอาคมที่วิ่งพล่านอยู่ในเส้นเลือดทั่วร่างกายของเธอนั่นด้วยเช่นกันครับ)



ด้วยความช่วยเหลือของโคโตมิเนะ - ชิโร่ มุ่งหน้าไปช่วยอิริยะสวีล แต่ก็ไม่ใช่เรื่องง่าย คิเรย์ช่วยพาอิลิยะหนีและเข้าต่อสู้กับแอสแซสซิน คิเรย์ถูกไล่ติดตามอย่างไม่ลดละจากมือสังหารและโซเคน จนต้องหันกลับเข้าสู้ โดยสมกับที่เคยเป็น Executor ลำดับที่8 แห่งโบสถ์ โคโตมิเนะต่อสู้ และสามารถสังหารร่างของโซเคนได้ด้วยเวทย์ชำระวิญญาณ ก่อนจะพาอิริยะหลบหนีกลับไป ในขณะที่อีกด้าน ชิโร่ต้องเผชิญหน้า 1-1 กับคู่ต่อสู้ที่แข็งแกร่งอย่างเบอร์เซอร์เกอร์ผู้ถูกควบคุม

*******************************
ป่าแห่งคิมหันต์ฤดู

เชื่อมต่อแขนซ้าย
โครงสร้างจินตนาการ...เคลียร์
เข้าใจวงจรพลังในการต่อสู้ของตัวเอง..เคลียร์
จินตนภาพวัตถุธาตุ - รูปแบบความคิด - แก่นโครงสร้าง..เคลียร์
เริ่มสร้างกระบวนยุทธ์ -- ลอกเลียนประสบการณ์ -- อายุของโครงสร้าง
เชิ่อมต่อระบบโลกภายใน --รากฐานกฎของดินแดนและพื้นที่
แผนผังของโลกแห่งวิญญาณ-- Reality Marble

ตรวจสอบกระบวนการ
ปลดปล่อย Reality Marble - ดินแดนดาบอนันต์-- ไม่สามารถทำได้
โลกของอาเชอร์ กับโลกของผมยังแตกต่างกันอยู่ -- ร่ายบทบัญญัติแห่งดินแดน--ไม่สามารถทำได้
เริ่มการสร้างของเลียนแบบ จากสิ่งที่ เอมิยะชิโร่ รู้จัก - หรือ- อาเชอร์ได้บันทึกเก็บไว้
-- ระวัง..ระวัง
-- เริ่มจำลอง..


"............"
ฉันกลั้นหายใจ รวบรวมพลังเวทย์ทั้งหมดส่งสู่แขนซ้าย
ฉันขอแค่คว้าอาวุธที่ฉันสามารถใช้ได้
ฉันเข้าใจดีถึงอันตรายที่กำลังจะเกิดขึ้น
ฉันยังต้องเดินหน้า
ฉันต้องก้าวข้ามสายหมอกเบื้องหน้า และเอาชนะตนเองให้จงได้

"Trace....On!!"
รับทราบดาบยักษ์ เบื้องหน้าได้สมบูรณ์
ปลดปล่อยแขนซ้าย จินตนาการสู่สิ่งที่สามารถถือไว้ได้
น้ำหนักสูงยิ่งนัก
เอมิยะ ชิโร่ ไม่สามารถกวัดแกว่งดาบที่ยิ่งใหญ่เช่นนั้นได้
แต่... อาวุธชิ้นนี้ยังเป็นไปได้สำหรับแขนซ้าย

"...อาาา"
เหมือนร่างกายกำลังจะแหลก
เสียงรอยแตกดังลั่นอยู่ในสมอง
กระดูกทุกท่อนสั่นสะเทือนผ่านการไหลเวียนของพลังเวทย์

"ไปเลย.."
ไม่มีอะไรต้องกังวลอีกต่อไป
ส่วนไหนจะพังก็ให้มันพังไป
จิตใจนี้ขอมุ่งสู่ ความตายอันแน่นอนของวีรบุรุษเบื้องหน้า

"เห็นจนได้สินะ.."
ปกคลุมด้วยรังสีการฆ่าฟันอันรุนแรง
กระแสเวทย์มนต์ที่กำลังใช้อยู่คงเป็นตัวดึงดูดให้ ยักษ์สีดำตนนั้นสนใจ


- เบอร์เซอร์เกอร์
นักรบผู้บ้าคลั่ง คำรามลั่นกึกก้อง และวิ่งเข้าใส่ศัตรู ด้วยร่างที่ฟื้นกลับมาจากความตายครั้งที่ 2
ทั้งๆที่เขาคือผู้ปกป้อง อิลิยะ แต่ไม่มีทางจะช่วยเขาได้อีกแล้ว

.....1 วินาที
"Trigger Off"
แบ่งจิตใจเป็น 9 ส่วน
เดินเครื่อง วงจรเวทย์มนต์ทั้ง 27 ชิ้นที่หลับใหลอยู่ทั่วร่าง เพื่อจู่โจม

....2วินาที
หายนะตรงหน้ากำลังพุ่งเข้ามา ดาบยักษ์ถูกง้างขึ้นสุดแขน
พลังวิญญาณเบื้องหน้าพุ่งเข้าหาดุจลมกรรโชกขนาดยักษ์
"เซ็ทเป้าหมาย"
แขนขวา-- คอ --กะโหลก --เส้นโลหิต-- ต้นขา --เอว --ไหล่ --ซี่โครง
รวม 8 เป้าหมาย
เหนือยิ่งกว่าความเร็วของเสียง เทียบเคียงความเร็วของดาบแห่งเหล่าเทพ...
...............
8 เป้าหมายแหลกเป็นจุล
...............
แต่..เขายังไม่ล้มดาบยักษ์ยังถูกเหวี่ยงเข้าใส่ผมอยู่
ต้องหลบได้สิ
ฉันเร็วกว่า
เร็วกว่า
เร็วอีก
บิดร่างกายด้วยแรงทั้งหมดเท่า ให้พ้นดาบเล่มนั้น
.
.
ยังไม่พ้น
.
.
แต่ฉับพลันดาบนั้นชะลอลงและเปลี่ยนทิศทางไป
รอดจากการโจมตีอันน่ากลัวนั้น
ดาบในมือฉันพุ่งสวนไปทันทีก่อนจะคิด ทิ่มแทงทะละหัวใจ
.
.
นักรบร่างยักษ์นิ่งสนิทไม่ไหวติง ผมจ้องมองดวงตาของเขา
ไม่เคลื่อนไหว..นิ่ง ก่อนจะค่อยๆสลายไปกลายเป็นเศษธุลี
ตาสีแดงที่สบกับตาของผมนั้นมีรอยแห่งความเศร้า
บอกผมให้ปกป้องเด็กผู้หญิงชุดขาวตัวๆเล็กคนนึง...



*******************
โดยไม่อาจหนีหรือหลบเลี่ยง ชิโร่ปลดปล่อยพลังแขนซ้ายของอาเชอร์เข้าต่อสู้และใช้กระบวนท่า Nine-live โค่นล้มเบอร์เซอร์เกอร์จนได้ แต่นั่นทำให้ร่างกายเขาเสียหายอย่างรวดเร็ว


หลังจากช่วยเหลืออิริยะสวีลได้แล้ว เธออธิบายให้ชิโร่รุ้ว่าเกิดอะไรขึ้น นับตั้งแต่สงครามครั้งที่3 จอกศํกดิ์สิทธิ์ได้แปดเปื้อนไป ไม่ว่าใครจะชนะแต่จอกที่กำลังจะเกิดขึ้นนี้จะเป็นอันตรายอย่างยิ่ง พวกเขาตัดสินใจที่จะสังหารซากุระให้ได้ก่อนที่จอกจะสมบูรณ์ แต่ชิโร่ปฎิเสธเขาเชื่อว่าต้องมีสักหนทางที่จะช่วยซากุระได้ ไรเดอร์ตัดสินใจที่จะร่วมมือช่วยชิโร่ทันที ในขณะเดียวกัน ซากุระก็กลืนกินร่างของแอสแซสซินและขจัดหนอนอาคมของโซเคนออกจากตัวเธอได้สำเร็จ



ศึกสุดท้ายเกิดขึ้นที่วัดริวโดจิ ภายในถ้ำใต้ดิน สถานที่อันเป็นพื้นที่ประกอบพิธีกรรมในสงครามจอกฯ ครั้งที่ 1 เมื่อหลายร้อยปีก่อน

ชิโร่และไรเดอร์ร่วมมือกันโค่นล้มเซเบอร์ดำลงได้สำเร็จ โดยการดวลอาวุธวิเศษอย่างดุเดือด และชิโร่ได้ใช้มีดอาคมของริน สังหารเซเบอร์ได้สำเร็จ

ในอีกด้านรินกับซากุระได้ต่อสู้กันอย่างรุนแรง ดาร์คซากุระผู้มีพลังมหาศาลและเชื่อมต่อกับจอกฯ เผชิญหน้ากับรินผู้ใช้ดาบอัญมนีแห่ง Zelretch จอมเวทย์ในตำนานอันมีความสามารถในการใช้พลังจากโลกข้ามมิติจำนวนอนันต์ จึงอาจเปรียบเป็นการดวลกันระหว่างพี่น้องร่วมสายเลือดที่ใช้พลังระดับ อินฟินิตี้ VS อินฟินิตี้ ได้โดยแท้จริงทีเดียว

ด้วยประสบการณ์ที่เหนือกว่าและพลังเวทย์ที่มหาศาล รินสามารถกำจัดเงาของซากุระจนได้ แต่ในวินาทีสุดท้าย รินกับยั้งมือลง... เธอไม่อาจตัดใจสังหารน้องสาวแท้ๆของเธอได้ ซากุระเองก็ตะลึงจนลนลานว่าทำไมทั้งที่สู้กันรากเลือดเช่นนี้ พี่สาวกับยั้งมือในนาทีสุดท้าย ทำไมพี่ถึงยังคงรักเธออยู่จากส่วนลึกของหัวใจ ซากุระพลั้งมือแทงรินจนสาหัส แต่เมื่อเธอเริ่มรู้สึกว่าพี่สาวยังคงรักเธอ เธอตัดสินใจพยายามขัดขืนอำนาจชั่วร้ายของตนในร่าง

ชิโร่เทรซ รูลเบรคเกอร์ (อาวุธของ Caster) ขึ้นและเข้าประชิดจนสามารถปลดปล่อยตัวซากุระออกจากพลังอันชั่วร้ายของจอกฯ หรือ Angra Maniyu ได้สำเร็จ เขาช่วยคนที่เขาหวังจะช่วยได้สำเร็จจนได้


สิ่งที่เหลืออยุ่คือจอกฯ ที่ไม่ควรปล่อยให้มีอยู่ ชิโร่ตัดสินใจทำลายจอก แต่ต้องประจัญหน้ากับโคโตมิเนะ ผู้ปรารถนาจะเห็นจอกฯ ทั้งๆที่สภาพทั้งคู่ต่างบาดเจ็บสาหัสราวกับเรียกว่าศพเดินได้อยู่แล้ว ทั้งคู่สู้กันด้วยมือเปล่า มือต่อมือ เท้าต่อเท้า กันกลางสนามรบแห่งจอกฯ ท้ายที่สุดชิโร่ก็ล้มโคโตมิเนะได้สำเร็จ แต่เขาไม่มีพลังมากพอที่จะทำลายจอกได้เลย หากไม่ใช้พลังของแขนซ้ายแต่หากเข้าใช้ในสภาพร่างกายเช่นนี้ย่อมหมายถึงความตายอย่างไม่ต้องสงสัยทีเดียว



จุดจบของบทสัมผัสสวรรค์ (True Ending)

อิริยะสวีลปรากฎตัวขึ้นต่อหน้า ในอาภรณ์สวรรค์ (Heaven's Dress) เธอกล่าวลาชิโร่ และเสียสละร่างกายของตัวเธอเองเพื่อทำให้จอกสมบูรณ์เฉกเช่นเดียวกัน โฮมุนครูสแห่งไอนซเบิร์กคนอื่นๆ เช่น จัสติก้า และอิริสวีล ด้วยพลังของจอกฯ ทำให้วิญญาณของชิโร่ได้ถูกปกป้องไว้ วิญญาณชิ้นสุดท้ายของโซเคนเห็นอิริยะสวีลซึ่งคล้ายกับจัสติก้าอย่างมากก็สำนึกถึงความต้องการอันแท้จริงและยอมสูญสลายไป พร้อมๆกับ ประตูแห่งจอกศักดิ์สิทธ์ในสงครามครั้งที่ 5 ก็สิ้นสุดลง



อาภรณ์สวรรค์เต็มยศ คนธรรมดาแตะกลายเป็นทองคำ


จัสติก้า รักแรกของโซเคน ที่เขาหลงลืมไปตลอดหลายร้อยปี


บทส่งท้าย
ร่างมืดของซากุระถูกทำลายหายไป แต่ตัวตนของซากุระยังเต็มเปี่ยมไปด้วยพลังเวทย์มหาศาล เธอจึงสามารถเก็บไรเดอร์ เซอร์แวนท์นึงเดียวที่ยังเหลืออยู่ไว้กับเธอ ชิโร่ได้รับร่างใหม่จาก Pupet-master ทดแทนร่างเดิมที่ฟื้นฟูไม่ไหว (ปล. เจ้าขาวแกเท่ห์มาตลอด แต่ทำไมต้องให้ซากุระจ่ายตังค์ฟะ ??) ขณะที่รินได้ตัดสินใจไปยุโรป เพื่อฝึกฝนเป็นจอมเวทย์แห่งสมาคม (หอนาฬิกา) โดยสมบูรณ์



จบแล้วครับ กับชีวิตของ มาโต้ ซากุระ สาวน้อยที่น่าสงสารมาตลอดชีวิต และทุกบทของ Fate/Stay Night ยกเว้นเพียงเนื้อเรื่องเดียวคือบทจบแท้จริงของสัมผัสสวรรค์อันเลื่องลือนี่เอง


หวังว่าทุกท่านของเพลิดเพลินตามสะดวก ส่วนท่านใดอย่างเพิ่มเติม เสริมแต่งแก้ไขโต้แย้ง สาบแช่ง ชื่นชม เชิญตามสะดวกมิต้องเกรงใจเช่นเดิมครับ

พบกันใหม่คราวหน้าครับ

Create Date : 05 กรกฎาคม 2552		0 comments
Last Update : 19 สิงหาคม 2552 17:24:00 น.
Counter : 28055 Pageviews.
Share Tweet